Από χθες στα ΜΜΕ κυκλοφορεί μία είδηση, για έναν νέο διαπληκτισμό ανάμεσα στη Βαρβάρα Κίρκη και τον Θέμη Αδαμαντίδη και το πώς οι δυο τους κατέληξαν και πάλι στο αστυνομικό Τμήμα.
Μέσα στο καλοκαίρι, τα ίδια media ήταν που ανέφεραν ότι “το ζευγάρι τα βρήκε και είναι ξανά μαζί”, παρά τον σάλο που είχαν προκαλέσει τόσο το βίντεο με την κακοποίηση της συντρόφου του τραγουδιστή, όσο και οι καταγγελίες της.
Την πιο πρόσφατη είδηση, φυσικά σχολίασαν και οι διάφορες πρωινές ψυχαγωγικές εκπομπές, με μία δημοσιογράφο να βρίσκει την όλη κατάσταση “ντροπιαστική” σε ένα κανάλι, ενώ σε ένα άλλο της ασκούνταν σκληρή κριτική για το γεγονός ότι επέστρεψε σε αυτή τη σχέση.
Ένα ερώτημα μόνο; Τι προσφέρουν σ’ αυτή τη γυναίκα οι χαρακτηρισμοί και τα σχόλια; Είναι τόσο κακοποιητικά, όσο ενδεχομένως και αυτό που βιώνει. Τι αξία έχει αυτού του είδους η κριτική στη γυναίκα της υπόθεσης; Τι αλλάζει στη ζωή της;
Πώς τη μεταμορφώνει; Πώς δεν την φορτώνει με ενοχές που ήδη έχει; Πώς της προσφέρει μία εναλλακτική και μία θέα σε άλλες προσλαμβάνουσες, ότι, ας πούμε, δεν είναι όλες οι σχέσεις έχει; Πώς την προστατεύει;
Καμία αξία δεν έχουν αυτά τα σχόλια από τον τηλεοπτικό αέρα. Απλώς “ταΐζουν” το Τέρας της τηλεθέασης, το στερεότυπο για θύματα κακοποίησης που πηγαίνουν γυρεύοντας, τον φαύλο κύκλο των ενοχών και της ντροπής που αποτρέπει τις γυναίκες να μιλούν. Και ναι, μπορεί κάλλιστα κάποια να επιστρέφει, ενώ λίγο καιρό πριν έχει καταγγείλει την κακοποίησή της.
Καλή γνώση τέτοιων καταστάσεων, επιμόρφωση και ενσυναίσθηση ίσως βοηθήσουν και τους ανθρώπους της τηλεόρασης να μην κρίνουν τις γυναίκες, ασχέτως του τι πραγματικά πιστεύουν, και να μην βοηθούν στο χτίσιμο της όντως ντροπιαστικής άποψης ότι “κάποια πάει γυρεύοντας” ή “τα θέλει και τα παθαίνει”.
Δεν βοηθούν καμία και κανέναν αυτά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμφωνώ απόλυτα με το ότι ο σχολιασμός τέτοιου είδους σε κοινή θέα, και ειδικά στην σαπίλα της ψυχαγωγικής τηλεόρασης μόνο διαιωνίζει το victim blaming και ξεπλένει τη βία. Πέραν από αυτό όμως, και σε προσωπικό επίπεδο, μόνο όταν μια γυναίκα μπορέσει να πάρει βοήθεια και να κατανοήσει γιατί παραμένει σε μια κακοποιητική σχέση θα μπορέσει να ξεφύγει. Καμία γυναίκα δεν φταίει για τη βία που δέχεται, ΠΟΤΕ. Όμως όταν δεν μπορεί να ξεφύγει από το μοτίβο τότε χρειάζεται να ζητήσει βοήθεια για να κατανοήσει το κόστος της κακοποίησης και γιατί το ανέχεται/συγχωρεί.