Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα η «Laetitia» η σειρά ντοκιμαντέρ που κάνει πρεμιέρα στο ΗΒΟ αναπλάθει την εξαφάνιση και το θάνατο ενός κοριτσιού στη Δυτική Γαλλία.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Yannick Choirat, επιχειρούν να ανακατασκευάσουν τις τελευταίες ώρες της, αρχίζουν να ανακαλύπτουν βαθιά, αποκαλύπτοντας ανησυχητικές λεπτομέρειες για την ανατροφή της όσο και της δίδυμης αδελφής της Τζεσικά. Καθώς ψάχνουν στις λεπτομέρειες πίσω από τις τελευταίες μέρες της, ανατρέχουν σε μια υπόθεση που πόλωσε τη Γαλλία, έβαλε στο στόχαστρο το νομικό της σύστημα, την αστυνομία, τις κοινωνικές υπηρεσίες αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μια πράξη βίας μπορεί να επηρεάσει μια ολόκληρη χώρα.
«Πίσω από την τραγική δολοφονία της Λετισιά, υπήρχε ένας άγνωστος κόσμος, ένα καταχρηστικό κοινωνικό περιβάλλον με γκρεμισμένα ατομικά πεπρωμένα», δήλωσε ο Jean-Xavier de Lestrade, σκηνοθέτης της σειράς. «Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία και ξεκινά με την κλασική αστυνομική δουλειά: μια έρευνα για την εξαφάνιση ενός δεκαοκτάχρονου κοριτσιού. Για μένα έγινε πολύ γρήγορα η έρευνα για τη ζωή εκείνης της νεαρής γυναίκας που είναι πολύ πιο συναρπαστική από τον θάνατό της και κάτι για το οποίο αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη και ταπεινότητα. Πρέπει να θυμόμαστε τη Λετισιά, όχι για τον τρόπο που πέθανε, αλλά για τον τρόπο που έζησε».
Στα έξι επεισόδια της ιστορίας, ο βραβευμένος με Όσκαρ ντοκιμαντέρ σκηνοθέτης ανατρέχει στην ιστορία, που βασίζεται στο συναρπαστικό βιβλίο του Ιβάν Ζαμπλονκά, ακολουθώντας τη ζωή της δίδυμης αδερφής της για να ανασυνθέσει τις τελευταίες ώρες της νεαρής γυναίκας και να δώσει απαντήσεις.
Η ιστορία της Λετισιά Περέ, είναι το ρέκβιεμ για ένα κορίτσι που γεννήθηκε με προδιαγεγραμμένη μοίρα, στην Ευρώπη που οι φτωχοί, οι εκ γενετής παραμελημένοι δεν έχουν καμία ευκαιρία, καμία πρόσβαση στη σταθερότητα και την ισορροπία, σε ένα κόσμο που άνθρωποι συντρίβονται από τη ζωή, πριν καλά – καλά αρχίσουν να ζουν, είναι αυτοί οι άνθρωποι που δε θα καταφέρουν να επιλέξουν ή να πάρουν ποτέ τη μοίρα στα χέρια τους.
Το ντοκιμαντέρ όπως και το βιβλίο επιστρέφουν στη γέννηση της Λετισιά και της δίδυμης αδερφής της Τζεσικά, την οποία συνάντησε ο συγγραφέας και με την οποία συνεργάστηκαν προκειμένου να ανασυνθέσει το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ανατράφηκαν. Ένα περιβάλλον βίας, κοινωνικών λειτουργών και δικαστηρίων, εγκατάλειψης, κακοποίησης και της ανεκτικότητας που γεννά η αδυναμία τους να επιβιώσουν.
Η 18χρονη Λετισιά Περέ απήχθη τη νύχτα της 18ης προς 19ης Ιανουαρίου 2011, βιάστηκε και δολοφονήθηκε. Το σώμα της βρέθηκε μετά από 12 εβδομάδες. Ζούσε με την αδερφή της από 12 ετών σε μια ανάδοχη οικογένεια, είχε έναν βίαιο πατέρα, έναν ανάδοχο πατέρα που κακοποιούσε τα κορίτσια. Η Λετισιά και η Τζεσικά δε γνώρισαν ποτέ το «καλύτερα» στο θλιβερό προάστιο της Ναντ όπου ζούσαν. Μορφώθηκαν ελάχιστα έχοντας μαθησιακές δυσκολίες από το δημοτικό, ενώ μεγάλωναν σε ένα χάος. Μεγάλωναν μαθαίνοντας να ξυπνούν νωρίς, να δουλεύουν σκληρά, να προσπαθούν να ενσωματωθούν. Χωρίς να διαβάζουν βιβλία, χωρίς να πηγαίνουν σινεμά, καρφωμένα στο κινητό τους, στα γεμάτα λάθη SMS, στους φίλους τους στο μπιστρό. Δεν εξεγείρονται ποτέ. Κι όταν η Λετισιά απειλεί ότι θα κάνει μήνυση στον άνδρα που την ενοχλεί καθώς δεν τον ανέχεται πια, θα δολοφονηθεί με φρικτό τρόπο. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί εκμεταλλεύεται τη συγκίνηση που προκαλεί το έγκλημα προκειμένου να καταγγείλει τη δήθεν υπερβολική επιείκεια των δικαστών και να καταστήσει πιο αυστηρή την ποινική νομοθεσία.
Η εικόνα που έρχεται μπροστά στα μάτια μας είναι ζοφερή, η εικόνα δυο μικρών κοριτσιών σε πρώτο πλάνο, μπροστά στους δικαστές ανηλίκων, τους επιμελητές, τις ανάδοχες οικογένειες, σε ένα ανάγλυφο με το σπίτι και την οικογένεια με την οποία δε θα επανενωθούν ποτέ, να σβήνουν σε ένα σκοτεινό φόντο.
Το τραγικό κατά τον συγγραφέα είναι ότι «τα δεκάδες εκατομμύρια άτομα που δεν είχαν ακούσει ποτέ για εκείνη, έμαθαν ότι υπήρχε τη στιγμή που εξαφανίστηκε».
Η αληθινή ιστορία ξεπερνά σε ζόφο ακόμα και την πιο ευφάνταστη πένα ενός συγγραφέα θρίλερ. Μια απαγωγή, μια εξαφάνιση, ένα έγκλημα που δεν μπορεί να διαλευκανθεί αμέσως, σκοτεινά σημεία, ανεξήγητα περιστατικά, αναίτιες πράξεις και αναπάντητα ερωτήματα, τα ΜΜΕ που κυνηγούν το θέμα και τις αρχές να επιδίδονται σε αγώνα δρόμου εναντίον του χρόνου.
Η θλιβερή, σύντομη ζωή και το εφιαλτικό τέλος μιας 18χρονης, της Λετισιά Περέ ζωντανεύει ξανά δέκα χρόνια μετά το θάνατό της, ως υπενθύμιση ενός θύματος της εποχής μας, ενός κοριτσιού χωρίς ιστορία και πρόσωπο, ενός ασήμαντου και αόρατου για το σύστημα και την κοινωνία ανθρώπου που το μαρτύριό της είναι ένα συγκλονιστικό χρονικό για το τέλος όχι μόνο των ανδρών, αλλά και των ανθρώπων μιας κοινωνίας που όσο φτωχοποιείται αποκτά τα χαρακτηριστικά της ζούγκλας.
Πέρα από τα όρια του προσωπικού δράματος, το πορτρέτο της Λετισιά είναι αυτό μιας γυναίκας που ακόμα και όταν ζούσε, η οικογένεια και η κοινωνία την είχαν ήδη σπρώξει σε έναν αργό θάνατο, σε ένα περιθώριο στο οποίο σαν μικρό, εγκλωβισμένο, ανυπεράσπιστο ζωάκι δε θα μπορούσε να γλυτώσει. Θα προχωρούσε χωρίς ταυτότητα και χωρίς αξιοπρέπεια, με έναν ορίζοντα μηδαμινών απαιτήσεων ευτυχίας και μιας ήρεμης ζωής.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
