Διαβάζω ιστορίες περί κακοποίησης, περί σεξουαλικής παρενόχλησης και σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που δεν είχα ποτέ κάποια τέτοια εμπειρία. Και κάπου ανάμεσα σ΄ αυτές τις σκέψεις ανασύρω μια μνήμη από ένα γεγονός που είχα ξεχάσει ότι το έχω ζήσει.
Ήμουν 4η δημοτικού και πήγαινα με τη μαμά μου να αγοράσω ρούχα σε ένα κατάστημα με παιδικά, όταν λίγο πριν μπούμε στο μαγαζί αντιλήφθηκα έναν κύριο μεγάλο (τότε τον έβλεπα παππού, τώρα εκτιμώ ότι πρέπει να ήταν γύρω στα 60-65) ο οποίος με κοιτούσε πολύ έντονα και προχωρούσε παράλληλα μ΄εμάς στο απέναντι πεζοδρόμιο, ακολουθώντας μας. Ήμουν στην ηλικία που τα παιδάκια φλερτάρουν με έναν αθώο, παιδικό τρόπο, λένε ότι αγαπάνε τον τάδε(κλπ) και ήξερα μεν τι είναι το σεξ, αλλά οτιδήποτε σχετικό με αυτό ανήκε στον κόσμο των μεγάλων.
Παρ’όλα αυτά, παρ’ότι κανείς δε με είχε ξανακοιτάξει με αυτόν τον ανώμαλο τρόπο ήξερα ότι με κοιτάει ερωτικά και ήξερα ότι δεν είναι ωραίο αυτό το βλέμμα, μου δημιουργούσε την αίσθηση της απειλής και πολύ φόβο. Με έπεισα ότι είναι ιδέα μου, κόλλησα στη μαμά μου χωρίς να πω τίποτα και μπήκα στο μαγαζί πολύ πολύ ταραγμένη. Όση ώρα η μαμά μου μιλούσε με την πωλήτρια τον κοιτούσα τρομαγμένη να με κοιτάει επίμονα στεκόμενος έξω από την πόρτα του μαγαζιού. Ήταν εκεί και δεν έφευγε. Σκέφτηκα ότι με περιμένει να βγω και είχα τρομερή ανησυχία, ντρεπόμουν απίστευτα και έκανα ότι δεν τον έβλεπα νομίζοντας ότι αν προσποιηθώ ότι δεν υπάρχει, θα εξαφανιστεί. Που νά ξερα! Μπήκα στο δοκιμαστήριο και κοιτώντας να δω αν έχει φύγει καθώς έβγαζα τη μπλούζα μου, τον είδα να κινείται και να μισοσκύβει προσπαθώντας να με δει από τις σχισμές της κουρτίνας να αλλάζω.
Είχα πανικοβληθεί, τράβηξα τις κουρτίνες όσο καλύτερα γινόταν και άργησα όσο περισσότερο μπορούσα να αλλάξω, δεν ξανακοίταξα έξω μέχρι την ώρα που φύγαμε. Ευτυχώς δεν τον είδα πουθενά βγαίνοντας, αλλά αντί να πάω μόνη μου να πάρω το περιοδικό μου μέχρι την πλατεία (στα 100 μ.) και έπειτα σπίτι όπως σκόπευα (η πόλη μας είναι μικρή και οι αποστάσεις κοντινές), γύρισα σπίτι μαζί με τη μαμά μου, γεμάτη ενοχές και φόβο γι’αυτό που μου συνέβη. Το γράφω όλο αυτό όχι γιατί είναι κάποια τρομερή ιστορία ή ιδιαίτερη, αλλά γιατί 20 χρόνια μετά, τώρα που το θυμήθηκα, με σοκάραν οι τύψεις και η ντροπή που ένιωσα. Με σόκαρε που δεν υπήρχε περίπτωση να πω κάτι τόσο ντροπιαστικό στη μαμά μου. Με σόκαρε που κάπως είχα μάθει ότι εγώ έπρεπε να ντραπώ που αυτός με κοιτούσε έτσι. Δέκα χρονών παιδάκι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ευχαριστούμε πολύ για την ιστορία σου, ρέγγα καπνιστή.
Μακάρι να διαβάζουν όλοι αυτοί που αναρωτιούνται “μα γιατί δεν καταγγέλλουν αμέσως τα θύματα επίθεσης ή κακοποίησης;!” Δέκα χρονών κι ούτε στη μαμά σου δεν μπορούσες να ξεστομίσεις κάτι που σε έκανε να νιώσεις τόσο άσχημα… <3 για το κοριτσάκι, <3 και για την κοπέλα που το θυμάται και καταλαβαίνει γιατί, σήμερα.
Δεν ξέρω αν θα είχε γίνει κάτι πολύ διαφορετικό αν το είχες πει στη μητέρα σου. Έχω παρομοια προσωπική εμπειρία, όπου ήμουν και εγώ περίπου 10 χρονών και είχα πάει με τη μητέρα μου στη λαϊκή αγορά. Ένας τύπος λοιπόν, εκμεταλλευόμενος το στριμωγμα που επικρατούσε, περνούσε από πίσω μου συνεχόμενα, τρίβοντας πάνω μου τα ερεθισμένα γεννητικά του όργανα! Μετά από την αρχική ντροπή και αμηχανία που ένιωσα και αφού το επανέλαβε 6-7 φορές και χάθηκε από το παιδικό μου μυαλό κάθε δικαιολογία ακούσιας επαφής, επικράτησε ο φόβος και το είπα στη μαμά μου. Ξέρεις τι έγινε; Με πήρε και φύγαμε… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εμένα μου θύμισες κάτι…όταν ήμουν περίπου 6-9 χρονών,ήμουν στο Καβούρι για μπάνιο με τους γονείς μου. Οι γονείς μου καθόντουσαν στην καντίνα,στη δεξιά πλευρά του Καβουριού με την προβλήτα,που όλα τα παιδάκια κάναμε βουτιές από εκεί. Η μητέρα μου είχε φροντίσει να μου έχει μιλήσει για περιστατικά παρενόχλησης και αυτό με είχε βοηθήσει να ξέρω να ξεχωρίζω πότε κάποιος κινείται απειλητικά.Ήμουν λοιπόν στην προβλήτα και ήταν ένας εκεί γύρω στα 55-60(;),ψηλό τον θυμάμαι,με μαύρο μαγιώ σλιπάκι,γκρίζα μαλλιά,δυστυχώς δεν θυμάμαι καθόλου τα χαρακτηριστικά του προσώπου του,αλλά είμαι σίγουρη πως αν τον έβλεπα μπροστά μου,θα τον αναγνώριζα.Αυτός ”βοηθούσε” τα παιδάκια να… Διαβάστε περισσότερα »
Ίδια ακριβώς συναισθήματα ντροπής, ίδια ηλικία, λίγο πιο χοντρά τα περιστατικά ( μου έπιασε κουβέντα, με στρίμωξε κάπου, με άρπαξε και με φίλησε) χαίρομαι τόσο πολύ που έδωσες φωνή σ’αυτά που είχα μέσα μου, σ’ευχαριστώ πολύ!