Με λένε Θωμα και εαι 50 ετών παντρεμένος ,με μία υπέροχη γυναίκα που αγαπώ και με αγαπά,και ένα 11χρονο αγορι. Το προβλημα ξεκινά πριν πολλά χρόνια οταν ο αδερφός μου άρχισε να παρουσιάζει συμπεριφορα problem child..(σε ηλικία 20 και κάτι)χασις,στην αρχή και μετα κοκαΐνη με τσουβαλι Οι δικοι μου τοτε μενανε Γερμανια,εγω ηρθα να σπουδάσω εδω στην Αθήνα Ξεχασα να αναφερω οτι ειναι 5 χρονια μεγαλυτερος Οταν ηρθε στην Ελλαδα ,καταλαβα μετα απο επισκεψεις σε διαφορες δομές απεξάρτησης που τον πήγαινα, για να τον βοηθήσω, 18 άνω κλπ οτι τελικα το πρόβλημα ηταν ψυχολογικο Απο τον Αννα στον Καίάφα. Οι μεν ειναι ψυχολογικο η δε ειναι θέμα ναρκωτικών…και περνουσαν τα χρόνια,ποτε στα πάνω τογ πότε στα κάτω του. Μεχρι το 2000 που πέθανε ο πατέρας μου,όπου ειχε κόψει την κοκαΐνη ,και ειχε βουτηχτεί κυριολεκτικα στα xanax….με τις χούφτες Η μητέρα μου που ειχε ελαφρα καταθλιψη,εμφάνισε οξεία κατάθλιψη Αντε πάλι γιατροι, ψυχολόγοι και πολύ αναστάσωση στην όποια ηρεμία μου. Παραίτηση, αυτοκτονικες τάσεις κλπ Την έβαλα σε ιδιωτική κλινικη,για 3 μηνες,οπου την διέγνωσαν με Διπολικη διαταραχη Σε αυτο το διάστημα προσεχα τον αδερφο ,και πασχιζα να βρω μια δουλειά, να ξεφυγω απο αυτο το αποπνυκτικο περιβάλλον. Στο μεταξυ ένιωθα Τεράστια πίεση απο την μητερα να την βγάλω έξω,και την έβγαλα βλ.τύψεις Ηταν καλα με διακυμάνσεις,αλλα με πιεζε πολυ να κανω καλα τον αδερφό μου…τρομεροτατη πίεση,οπου ο αδερφός ταχα εκανε την θεραπεια του ψυχιατρου,αλλα έπερνε μόνο τα ξανάξ και οχι τα υπόλοιπα που του εγραφε ο ψυχίατρος. Εν το μεταξυ ειχα βρεί μια καλη δουλειά,που ακόμη σε αυτην εργάζομαι,εφυγα απο το σπιτι και τους άφησα στην μοίρα τους γιατι δεν γινόταν αλλιως…… Αλλα κάθε φορα που χτυπαγε το τηλεφωνο ,ενας τεραστιος κομπος στο στομαχι,ενας αποπροσανατολισμος τις ζωής μου Τρεξε ο αδερφος σου εμπλεξε,τρεξε δεν ειμαι καλα,τρεξε για το ενα και το άλλο.Οι εκάστοτε σχέσεις τις εποχης εκείνης,έδειχναν μια κάποια κατανόηση,μέχρι που γνώρισα την συντροφό μου Μεγάλη καρδιά ,και με μεγάλη αυταπάρνιση Να (ξανά)βοηθησει τον αδερφό μου πηγαίνοντας σε αλλον ψυχολόγο,το ιδιο και με την μητέρα μου. Στα επόμενα 2 χρόνια ,μαζι με ολα αυτα να προσπαθούμε να κανουμε και παιδι. Ο αδερφός πια ειχε φτάσει στο απροχώρητο και χρειαστηκε να νοσηλευτει σε ψυχιστρικη κλινικη…ανακουφιστηκα οσο δεν μπορεις να φανταστείς, συγνώμη για τον ενικό Ψύχωση η τελικη διαγνωση, και μαζί με αυτό η μητέρα μου με κρισάρες μανίας….έλεος …βοήθεια πια Η γυναίκα μου όμως εκεί βραχος Χρειάζεσαι οποσδήποτε γιατρο μου είπε.Με τα χιλια ζόρια πήγα. Εισαι σαν μια χύτρα που ειναι έτοιμη να εκραγεί η πρωτη κουβεντα του ψυχολόγου μου.Μου έγραψε αντικαταθλιπτικα που ακομη τα πέρνω(εκανα και αρκετες συνεδρείες που με βοήθησαν παρα πολυ). Μετά απο πολλα ,που συνεχιζόταν απο μερια τις μητερας μου την εβαλα πλεον για 2 χρονια σε κλινικη,μεχρι που εγινε λειτουργικη.Την πηραμε στο σπιτι.Πρώτη φορά μίσησα / εβρισα τόσο πολυ άνθρωπο που τυχαινε να ειναι η μητερα μου. Την εβαλα σε γηροκομειο, γιατί στο χωριό μονη της δεν τα καταφερνε με τα χαπια κλπ.Οσες γυναικες πηρα για να την προσέχουν,εφυγαν τρεχοντας. Τύψεις,ενοχές και Ερυνίες και τούμπαλιν Ο αδερφός μου βρισκεται ακόμη στην κλινικη,και οσες προσπάθειες καναμε με την κλινικη για επανένταξη,κατεληγε να ξαναπέρνει χαπια,και ξανα πάλι απο την αρχή. Για συνεδρείες δέν έχω αλλα χρήματα ,γιατι φευγουν ολα στα ιδρύματα των δικών μου,καθως εδωσα πολλα για την συζυγό μου που ειχε καρκινο στο στήθος,και ευτυχως ολα πήγαν καλα. Τι ζητάω; Πως θα μπορέσω να τα καταφέρω με τα αισθήματα ενοχης που με κατατρώνε;,έχω αναγκη απο γαλήνη Είχα αναγκη να το γράψω, Σε ευχαριστώ πολύ
Λυπάμαι πάρα πολύ για όσα περνάς. Ξέρω πως δεν έχεις ακριβώς ερώτηση, αλλά η ιστορία σου αξίζει να δημοσιευτεί και ίσως τα σχόλια που θα λάβεις να σε ανακουφίσουν.
Ψάξε για δημόσιες δομές που προσφέρουν ψυχολογική στήριξη. Τα ραντεβού είναι αραιά, και μπορεί να καθυστερήσουν να σε δεχτούν, αλλά από την άλλη είναι κάτι μπροστά στο τίποτα.
Καλή δύναμη!