Ήμουν από μικρή ένα παρα πολυ ομορφο παιδί, ή πιο σωστά, είχα τα χαρακτηριστικά αυτά που θεωρούνται όμορφα: ανοιχτά γαλάζια μάτια, ξανθά μπουκλωτά μαλλιά και χαριτωμένο μουτράκι, με κόκκινα μάγουλα και μικρά κόκκινα χειλάκια.
Ήμουν το αγαπημένο παιδί όλων επειδή ήμουν το πρώτο εγγόνι. Δεν παρέλειπαν πάντοτε να μου λένε πόσο όμορφη είμαι, πόσο όμορφα μάτια έχω.
Εγώ βέβαια από μικρή με θυμάμαι να μη νιώθω και τόσο όμορφα με αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρω πώς ακριβώς να το περιγράψω, όμως ένιωθα σαν όλοι να στέκονταν εκεί. Είναι όμορφη – τέλος. Άσε που σαν παιδί δεν ασχολιόμουν καθόλου με την εμφάνιση και σαν έφηβη ήμουν λιγάκι αμήχανη κι ανασφαλής, άνετη δε με έλεγες. Δεν είχα πέραση στα αγόρια κι απορούσα γιατί, αφού ήμουν τόσο όμορφη!
Όποτε βέβαια αποφάσιζα να ντυθώ καλά (κυρίως μεγαλώνοντας), μου έλεγαν όλοι πάλι τι όμορφη μου είμαι και γιατί δεν περιποιούμαι περισσότερο τον εαυτό μου αφού μου πάει τόσο, δεν προσέχω τα κιλά μου, το κλασικό “αν έκανες 4-5 κιλά θα ήσουν ιδανική”, “για το καλό σου το λέω” με αποκορύφωμα την ατακάρα όταν ήμουν μικρότερη του μπαμπά “αν παχύνεις θα είσαι απλά μια κοπέλα με όμορφα μάτια”. Σαν έφηβη το είχα φόβο μήπως παχύνω λες και πρόκειται για τεράστιο πρόβλημα. Σαν νέα γυναίκα αποφάσισα ότι είμαι καλοφαγας και ποτης, κι αυτό μου αρέσει. Δεν είναι ανάγκη να είμαστε όλοι μοντέλα, δεν είναι ανάγκη επειδή έχω κάποια ωραία χαρακτηριστικά να τα αναδεικνύω στο έπακρο μονίμως, ούτε να ζορίζομαι. Σαν γνώμονα πια έχω μόνο τον εαυτό μου: Κατ’εμέ, αυτό που βλέπεις σου αρέσει; Αν όχι, προσπάθησε λίγο να χάσεις, αν ναι, είμαστε μια χαρά.
Λόγω αυτής της “ομορφιάς”, πολλοί ήταν έκπληκτοι που ήμουν άριστη μαθήτρια. Λες και το ένα δε συνάδει με το άλλο. Άμα είναι όμορφη, είναι και χαζή. Εγώ βέβαια, είχα μια τάση για διάβασμα κι ακόμα έχω, αν με κλείσεις σε ένα δωμάτιο με βιβλία είμαι ευτυχισμένη. Όμως, νομίζω πως χρησιμοποιούσα τους βαθμούς και το διάβασμα για να αποδείξω ότι δεν είμαι άλλο ένα όμορφο πρόσωπο.
Έπιασα δουλειά από μικρή και μόνη μου. Μπορώ να πω ότι είμαι περήφανη για τις επιλογές μου: παρότι ξεκίνησα από φοιτητοδουλειές, είχα τσαγανό, ζητούσα πράγματα, παραπονιόμουν και είχα συχνά ενστάσεις. Διεκδικούσα και δεν καθησυχαζόμουν. Και ξανά η ατάκα: “Ε άλλο να σου ζητάει κάτι ένα όμορφο πρόσωπο, κι άλλο μια άσχημη”. Να μη χαρούμε τίποτα δηλαδη.
Αυτό φαίνεται να μη σταματάει ποτέ. Προσπαθώ να μη δίνω βάση. Μου αρέσει πολλές φορές να “παίζω” με αυτή την έννοια: Όταν μου καπνίσει, ντύνομαι όμορφα και βάφομαι. Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, διαλέγω την άνεση από την κομψότητα. Ίσως να είναι κα γιατί ποτέ δε νομίζω να μπορέσω να συνηθίσω τα βλέμματα στο δρόμο. Άπαξ και βάλω φούστα (σε όποιο μήκος κι αν είναι) ή γενικότερα κάτι που με αναδεικνύει, δεν αντέχω τα βλέμματα της γλίτσας, του πορνογερου, αυτού που βλέπεις ότι στο μυαλό του ήδη σε ακουμπάει. Το βρίσκω αηδιαστικό. Αλλά προσπαθώ να το προσπεράσω. Σίγουρα έχω δρόμο μπροστά μου. Διαβάζοντας όμως, ψάχνοντας, ανοίγοντας το μυαλό μου, κάθε μέρα κάνω (και κάνουμε) ένα βήμα περισσότερο!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λοιπόν, αυτό με τα μάτια. Ακολουθεί προσωπική ιστορία σεντόνι. Είμαι σίγουρη ότι της γράφουσας είναι πανέμορφα με βάση πολλά πρότυπα ομορφιάς αλλά ιδιαίτερα το ελληνικό, γιατί κι εγώ εδώ μεγάλωσα αλλά από την αντίθετη μεριά. Πω πω, τι ψηλή, πω πω τι όμορφη, αν είχες πάρει και τα μάτια του πατέρα σου τα ανοιχτοπράσινα…! Επομένως είναι κάτι που αποτύπωσα στο παιδικό μυαλουδάκι από νωρίς. Έχω καστανά μάτια, όχι τα πράσινα του μπαμπά, ούτε τα γαλανά του παππού και της γιαγιάς, ούτε τα λαδί της μαμάς, έχω τα καστανά μάτια του ενός μοναδικού συγγενή στο γενεαλογικό δέντρο και κανείς δεν τα… Διαβάστε περισσότερα »
Μου θυμισες μια φαση που ημουν με τον καλο μου, που εχει πολυ ομορφα καστανα ματια που κανουν χρωματακια, αμυγδαλωτο σχημα, αξιοζηλευτες βλεφαριδες. Ημασταν στη θαλασσα και του λεω ‘τα ματια σου εχουν πρασινο μεσα!’ και απορημενος μου ειπε ‘οχι, καστανα ειναι’. Και μου πεσε το σαγονι, γιατι δεν του χε πει κανεις πιο πριν! Και γενικα κανεις/μια δεν του χε πει ποτε μια καλη κουβεντα για τα ματια του! Πρεπει να κοπλιμενταρουμε πιο συχνα τους αντρες μας 🙂
Έτσι είναι! Τα μαλλιά μου και τα μάτια μου είναι καστανόμαυρα, πιο συνηθισμένα πεθαίνεις. Μέχρι που μια φίλη πριν πολλά χρόνια μου είπε το εξής “το χρώμα των ματιών σου είναι ακριβώς ίδιο με το χρώμα των μαλλιών σου κι αυτό είναι κάτι που δεν το βλέπεις πολύ συχνά” εντάξει, και οι δικοί μου και τ’ αδέρφια μου έτσι είναι, αλλά πρώτη φορά (και τελευταία) κάποιος άνθρωπος σχολίασε κάτι για τα μάτια μου, ενώ είναι τόσο αδιάφορα.
Αγαπητή Louk Ritia, δεν ακούγονται καθόλου αδιάφορα. Ακριβώς το ίδιο βαθύ, σκούρο χρώμα? Θα είναι συναρπαστικά στο φως! Επειδη δεν είναι σπάνιος συνδυασμός στη χώρα μας, πολλές φορές δεν κοιτάμε προσεκτικά ή με αντικειμενική ματιά αλλά η φίλη σου που τα πρόσεξε είχε δίκιο. 🙂
Επίσης, αν μένεις σε νότια χώρα είναι σημάδι εξέλιξης τα κάστανα μάτια. Τα ανοιχτόχρωμα είναι πιο ευαίσθητα στον ήλιο.
Πάντως αυτό “το μου αρέσουν τα μάτια σου και ας είναι καφέ” και τα συναφή σχόλια, είναι ο ορισμός του προσβλημέντου. Και νομίζω ότι άνθρωπος που τα κάνει αυτά θα έλεγε κάτι αντίστοιχο με οποιαδήποτε αφορμή. Το λέω αυτό γιατί ναι μεν συμφωνώ με το ότι υπάρχει το εξωτικό πρότυπο ομορφιάς στην Ελλάδα (ξανθιά πρασινομάτα), αλλά νομίζω πιο πολύ κατ’όνομα. Το λέμε για να το λέμε δηλαδή, δεν είναι ότι δεν θεωρούμε πανέμορφες και καστανές-μελαχρινες. Σε εσένα έπαιξε ρόλο και η αντίθεση με το οικογενειακό περιβάλλον που στο έβαλε στο κεφάλι σαν μειονέκτημα θεωρώ. Τι να πω πάντως, ίσως είμαι… Διαβάστε περισσότερα »
Γενικά το να φοράμε στα παιδιά ταμπέλες είναι καταστρεπτικό. Είτε θετικές, είτε αρνητικές. Οι ταμπέλες είναι εύκολο να σε εγκλωβίσουν μέσα σε ένα καλούπι και να χρειαστεί πολύ πολύ κόπος και πόνος για απελευθερωθείς. Αν κάπου πρέπει ως ενήλικες να στεκόμαστε και να τονίζουμε στα παιδιά με τα οποία συναναστρεφόμαστε (δικά μας ή ξένα) είναι ποιότητες που ανοίγουν και δίνουν χώρο στο παιδί. Πχ. Αντί να λες “τι όμορφ@ που είσαι”, “Είναι πολύ ωραίο να περιποιείσαι τον εαυτό σου”. “Αντί “τι έξυπν@ που είσαι”, “Είδες πόσο απέδωσε η προσπάθειά σου να διαβάσεις μαθηματικά;” Δεν θα σχολιάσω καν ατάκες “Είναι άχρηστ@… Διαβάστε περισσότερα »
Χριστε μου, υπαρχουν τετοιοι γονεις? Πολυ με στενοχωρησε.
Δεν νομίζω πως ισχύει αυτό Φωτεινή. Απλά στα κοριτσάκια είναι πιο έντονο.
;;;
Μην στεναχωριέσαι Φωτεινή! Ακούει και το αγόρι και από τη μανούλα και απο άλλους πολλά που είναι ικανά να του ***** την ζωή!
Όχι Φωτεινή. Όχι μόνο. Αυτά είναι αυτά που έχεις εσύ επιλέξει να βλέπεις και να τονίζεις. Το τί προβάλλουν οι μανούλες και οι μπαμπάδες για να παινέψουν τα αγοράκια τους είναι εύκολο να το δεις και δεν περιορίζεται καθόλου σε αυτά που λες (hint: ξεκίνα από τα γεννητικά τους όργανα). Το πόσο σημαντική είναι άλλωστε η ομορφιά και για τα αγόρια είναι εμφανές τουλάχιστον στις νεαρές ηλικίες. Δεν φαντάζομαι όλες μας να σκάγαμε κυρίως για τα αγόρια που έφερναν τους καλούς βαθμούς και τις υποτροφίες με την εξυπνάδα τους! Εσύ εστιάζεις στο θέμα του γάμου και στο τί θεωρείται συγκριτικό… Διαβάστε περισσότερα »
Μερικές φορές είναι καλύτερα να μένουμε στην καφρίλα των δηλώσεων όπως αυτού του πατέρα (αίσχος!). Από εκεί και πέρα, Φωτεινή, το αν παίζει κάποιο ρόλο το αν πάρει κιλά ή όχι θα εξαρτηθεί κυρίως από τα δικά της ζητούμενα. Άλλο να καυτηριάζουμε το body shamming και άλλο να κλείνουμε τα μάτια μας στην κοινωνική πραγματικότητα. Αν ο στόχος είναι ο πλούσιος γαμπρός (δικαίωμά της!) ή να κάνει σχέσεις με μοντέλα ή να κάνει καριέρα μοντέλου… ίσως οι πιθανότητες της να μειωθούν
Το ζητούμενο δεν είναι η ατάκα που βουλώνει στόματα αλλά η αυτογνωσία και η αυτοπεποίθηση.
Είναι γνωστό ότι η όμορφοι ζούνε σε μια φούσκα όπου οι υπόλοιποι τους φέρονται ασυναίσθητα καλύτερα. Μην το προσπερνάς και μην το ειρωνεύεσαι. Το έχει κάνει επεισόδιο και η Τίνα Φέι στο thirty rock όπου όλοι μιλάνε απίστευτα ευγενικά στο John Χαμ και κάποια στιγμή του λέει βάλε τον κατάλογο μπροστά σου στο εστιατόριο και άσε με εμένα να παραγγείλω. Ακούγοντας ο Τζον τον τρόπο που μίλησε η σερβιτόρα στην Τίνα την ρώτησε σοκαρισμένος γιατί τους μίλησε τόσο άσχημα, για να πάρει την απάντηση ότι ο υπόλοιπος κόσμος έτσι επικοινωνεί και σε αυτόν μιλάνε διαφορετικά γιατί απλά είναι πάρα πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω. Η ομορφιά ανοίγει πόρτες ανξαρτήτως φύλου. Είναι σαν τα χαρτονομίσματα, εξαργυρώνεις άμα τη εμφανίσει. Σε σύντομες γνωριμίες ή για την πρώτη εντύπωση μπορεί να ανοίξει πόρτες (δεν λέω ότι δεν μπορεί να τις κλείσει εάν ο άλλος είναι οπαδός του στερεότυπου όμορφος=χαζός). Εάν τις ανοίξει όμως, είναι θέμα του ανθρώπου να τις διατηρήσει ανοιχτές. Κανείς δεν κατόρθωσε με διάρκεια να τα καταφέρνει μόνο και μόνο γιατί είναι όμορφος. Και μοντέλο να είσαι για να είσαι διαχρονικός, θα πρέπει να έχεις κάτι επιπλέον εκτός από την ομορφιά.
Δυστυχώς ταυτίστηκα σε πάρα πολλά σημεία. Bonus point, να προσπαθώ να μιλήσω σοβαρά με πελάτη ή συνάδελφο και να μου λέει ξεκάθαρα οτι κάθεται και με ακούει επειδή με θεωρεί όμορφη. Όχι επειδή ξέρω τη δουλειά μου και αυτό που του λέω έχει βάση. Επειδή είμαι όμορφη. Και εννοείται επειδή είμαι όμορφη δεν με παίρνει στα σοβαρά, οι όμορφες δεν πρέπει να μιλάνε και πολύ πολύ, ούτε να νευριάζουν γιατί χαλάει η ομορφιά τους. Απλά να χαμογελάνε και να λένε ναι (μου το έχει πει πελάτης έτσι ακριβώς).
Δε νομιζω οτι ισχυει, ειδικα στις μερες μας. Πριν καιρο μιλουσαμε με καποιους συναδελφους στο γραφειο κι ενας ειχε εκμυστηρευτει οτι το 10 ετων αγορακι του το οποιο αθλειται, ειναι καλος μαθητης, εξυπνο, κλπ, πηγε μια μερα στο μπαμπα του, ζουληξε την κοιλια του και του ειπε στενοχωρημενο ‘κοιτα ποσο λιπος εχω!’. Κι ο μπαμπας ψιλοφρικαρε επειδη το παιδι του γενικα δεν εχει θεμα με παχος και δεν ηξερε απο που προηλθε αυτη η ανασφαλεια. Μαλλον απο σοσιαλ μιντια, σειρες, συνομηλικους.
Και για μας τις υπολοιπες, ‘απλες’ γυναικες, ενα απο τα καλυτερα αρθρα που εχω διαβασει ποτε ειναι το ‘pieces of you – the hottesst girl in the room is not necessarily who you think’. Δε βαζω λινκ αλλα οποια θελει μπορει να το γκουκλαρει. Ο αντρας που εγραψε το αρθρο (συγραφεας) περιγραφει οτι τα μεγαλυτερα παθη που εζησε ηταν με γυναικες που δεν θεωρουνταν ιδιαιτερα ομορφες και δινει παραδειγματα. Μερικα γενικα quotes απο το αρθρο ”I prefer them to some princesses I’ve danced with. I prefer them—these unconventional-looking women who too frequently call themselves ugly or imperfect when they ought… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραία τα κείμενα του και δείχνουν πραγματικά ότι η γοητεία και η σεξουαλικότητα είναι περίπλοκα και μπορούν να βρίσκονται παντού. Όμως η ατάκα της μητέρας του, δυστυχώς, “there was often an inverse relationship between a woman’s superficial luster and her power to entrance the deeper self. ”, απλά διαιωνίζει τα στερεότυπα που εκείνος υποτίθεται καταρρίπτει.
Α, εμένα μού είχαν πει ότι δεν (θα) με θέλει κανένας. Δεν θυμάμαι αν είπαν γαμπρό, μάλλον υπονοούσαν γενικότερη σχέση. Σίγουρα όχι πλούσιο γαμπρό. Επίσης, μού είχαν πει, ότι ούτε δουλειά θα βρω, γιατί και στις δουλειές παίζει ρόλο η εμφάνιση. Επίσης, ότι θα χρειαστεί να πληρώσουν αν αρρωστήσω, που θα αρρωστήσω αφού δεν είμαι στα δικά τους δεδομένα κιλών (μάλλον ανορεξική θα εννοούσαν).