έπεσα τις προάλλες σε ένα μπλογκ στο οποίο γινόταν λόγος για γονείς που βρίσκουν κάθε άλλο παιδί ανώτερο από τ@ δικ@ τους. Ήταν σαν να περιέγραφε 100% τους γονείς μου, απόλυτη ταύτιση να το πω; Σε εμάς ήταν κάτι που είχαμε παρατηρήσει από παιδιά και ως τώρα δεν σταμάτησε να ισχύει, σαν να “ερωτεύονται” κάθε άτομο κοντά στη δική μας ηλικία και κάτω και κατά κάποιο τρόπο να το “αγιοποιούν”. Για τους γονείς μου όλα τα άλλα παιδάκια μικρής ηλικίας ήταν και είναι άχουτα, γούτσου γούτσου, μα τι πανέμορφα, πανέξυπνα, γλύκες και τα λοιπά και όλ@ μέχρι την ηλικία μας έξυπν@ και προκομέν@ κι ας μιλάμε για τους πιο μπετόβλακες ή τεμπέληδες του πλανήτη ή για πραγματικά δυστυχισμέν@ στη ζωή. Θέλω να πω ώρες ώρες τα σχόλια είναι σε σημείο παραλογισμού, χωρίς να το κάνουν συνειδητά. Στη στάση τους συμπεριλαμβάνονται “πράξεις λατρείας”, για παράδειγμα δώρα σε μικρ@ και μεγάλ@ς, τρέξιμο για κάθε εγγόνι, ανήψι, γνωστό ή άγνωστο “παιδί” να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι, πρήξιμο να κάνουμε παρέα με κάθε τυχαί@, κλάμα και πραγματικό θρήνο για πρώην “καλά παιδιά” όταν χωρίζαμε, παρεμβάσεις να τα ξαναβρούμε γιατί “στενοχωρήθηκε το παιδί”, πάντα με δύο μέτρα και δύο σταθμά ως προς εμάς ως παιδιά τους. Η συμπεριφορά τους έχει γίνει πια αντιληπτή και οι πιο χειριστικοί του κύκλου τους την εκμεταλλεύονται, ενώ άλλοι την αναγνωρίζουν (και ένας-δυο στενοί φίλοι τους το έθιξαν με αποτέλεσμα να βγουν “υπερβολικοί”). Σε εμάς σε πολύ μικρή ηλικία το είχαν αποδώσει σε ζήλια και έληξε να παρατηρούμε και μερικές φορές να το συζητάμε μεταξύ μας, μαζί τους δε θα είχε νόημα. Δεν είχα βρει ποτέ πριν κάτι σχετικό για τη συμπεριφορά τους, έστω έτσι ανεπίσημα, οπότε δεν είχα φανταστεί ότι ήταν γενικευμένο. Μήπως γνωρίζεις – γνωρίζετε περισσότερα;
Δεν γνωρίζω, αλλά μπορώ να κάνω κάποιες υποθέσεις. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που ο γονιός μπορεί να προτιμήσει ένα παιδί- συνήθως ένα από την οικογένεια του, είναι σπάνια η απόρριψη των δικών του παιδιών και η προτίμηση προς τα ξένα.
Η απόρριψη προς ένα παιδί και προτίμηση προς ένα άλλο, συνήθως προέρχεται από την αναγνώριση δικών μας προβολών στο προτιμητέο παιδί έναντι του άλλου. Το προτιμητέο παιδί του γονιού είτε έχει χαρακτηριστικά που αναγνωρίζει στον εαυτό του και εγκρίνει είτε χαρακτηριστικά που εγκρίνει γενικότερα. Είναι επίσης ένα παιδί που για τον γονέα είναι “ευκολότερο” στο μεγάλωμα. Μπορεί να είναι υγιέστερο σωματικά και ψυχικά.
Θα κάνω μία υπόθεση και θα πω πως οι γονείς σας ίσως έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση, με αποτέλεσμα όλοι οι άλλοι (και κατ’ επέκταση τα παιδιά τους) να τους φαίνονται καλύτεροι από αυτούς. Αυτό είναι απλώς μια εικασία. Πραγματικά ούτε γνωρίζω, ούτε μπορώ να φανταστώ για ποιον άλλο λόγο μπορεί οι γονείς σας να δείχνουν προτίμηση προς τα άλλα παιδιά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Προτείνω η οποιαδήποτε άλλη χρήση του @ πέραν της προκαθορισμένης να θεωρείται από εδώ και στο εξής πράξη ποινικά κολάσιμη και να επισύρει ποινή φυλάκισης εως 2 έτη. Με αναστολή.
Εγώ ήδη δίνω τον μικρό μου αγώνα. Δεν τους διαβάζω. Πολλές φορές αφορά σχολιαστές που λένε ενδιαφέροντα πράγματα και θα ήθελα να τα διαβάσω αλλά δεν το κάνω. Θα μου πεις πολύ που τους νοιάζει. Οκ. Αυτός είναι ο τρόπος μου να αντιδράσω στο ξύλο κατά της γλώσσας.
Συμφωνώ με Nissa. Stephie μια και το αναφέρεις το έκανες συνέχεια και κρατιομουν άπειρα να μη σχολιάσω 😁. Εκτός του ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα πουθενά στη γραμματική, δε διαβάζεται και από τα συστήματα ανάγνωσης για άτομα με αναπηρία, οπότε βάλε εσύ αρσενικό και είμαστε όλοι μέσα. Πατριαρχία ξε -πατριαρχια δε θα βγάλουμε τα μάτια μας με τα @@ και τα ουδέτερα (θα αφήσω ασχολίαστο το “όλα”).
Στηρίζω αυτή την πρόταση @Εντελβάις! Όλα όταν μετά έχει ουδέτερο πχ παιδιά και όλοι για να μας πιάσει όλους (όλοι οι άνθρωποι). ‘Οπως το λέμε και στον προφορικό λόγο
CookieMonster Ελα όμως που κάποιοι γράφουν ολ@ @ ανθρωπ@, γιατί νομίζουν ότι είναι αρσενικό, μιας και δεν έχουν ακούσει ποτέ για τα δευτερόκλιτα ουσιαστικά (στο γυμνάσιο τα κάναμε) κι εμείς πρέπει να στραμπουλήξουμε το κρανίο μας για να βγάλουμε άκρη…
Stephiestep όταν κάποιος γράφει αυτ@ είναι εξυπν@ και προκομένη@ς εγώ αυτομάτως διαβάζω ολ ειναι εξυπν και προκομενς. Σε ένα κείμενο με έκταση και με τόσο συχνη χρήση του @,όπως το παραπάνω δεν μπορώ να διαβάσω, ούτε να βγάλω νόημα παρά μόνο αν προσπαθήσω πολύ ή από τα συμφραζόμενα κι αυτό γιατί το @ δεν είναι γράμμα του αλφαβητου. Ο εγκέφαλός μου δεν μπορεί να το ενσωματώσει στο γραπτό λόγο. Κάτι που δεν μου συμβαίνει όταν κάποιος χρησιμοποιει το ουδέτερο γένος. Συνεπώς εγκαταλείπω το κείμενο.Σύμφωνοι θα έπρεπε να υπάρχει κάτι all-inclusive αλλά αυτό δεν είναι το κακοποιητικό @. Ούτε θα υπάρξει… Διαβάστε περισσότερα »
Δυσκολεύομαι να απαντήσω ψύχραιμα γιατί η γλώσσα είναι για μένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Όσο μπορώ πιο ψύχραιμα θα πω και θα το κλείσω εδώ, πως ασφαλώς η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται αλλά εξέλιξη δεν σημαίνει υποκατάσταση καταλήξεων / άρθρων κτλ με χρήση @ #< ^ και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Σήμερα είναι το @ αύριο θα είναι το *^, μεθαύριο τι; Μετά θα αλαλάζουμε ως κύμβαλα. Δυστυχώς η γλώσσα έχει σεξιστικά στοιχεία, χρησιμοποιούμε το αρσενικό γένος σε πολλά που αφορούν όλα τα φύλα. Οπότε αφού με ρωτάς τι προτείνω, προτείνω για αρχή να λέμε πχ ο/η… Διαβάστε περισσότερα »
Το @ είναι η γλώσσα που προσπαθεί το τρόπο να ανταποκριθεί στην αλλαγή. Εμπιστευσου την !
Το όλα νιώθουμε καλά για μένα είναι μια πολύ καλή All inclusive επιλογή. Αν τελικά είναι αυτός ο τρόπος που θα ανταποκριθεί η γλώσσα στην αλλαγή, εμπιστευσου το και αυτό.
Πες τα
@leas Γκρίνιαξε και για το “συγνώμη”, σε παρακαλώ πολύ, με την πρώτη ευκαιρία, που είναι από τις πιο αγαπημένες μου λέξεις που γράφονται συνέχεια λανθασμένα.
Βλέπω ότι συχνά διορθώνεται αυτόματα από τα κινητά, βέβαια, αλλά το “γ” που βγάζουμε μας δίνει άλλη λέξη, δεν είναι ένα απλό, διπλό σύμφωνο που μπορεί να αφαιρεθεί
Το λάθος γίνεται γιατί γράφεται συγγνώμη ενώ προφέρεται συγνώμη, και δεν το ξέρουν πολλοί. Είναι τόσα πολλά τα λάθη, όλοι κάνουμε αλλά το θέμα είναι να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε. Εγώ πρόσφατα έψαξα κι έμαθα πολλά που κάνω λάθος: το πληρούτε (β πληθ) το έμαθα πρόσφατα, το ωρίμαση το έγραφα ωρίμανση, στο απ’ ό,τι κατάλαβα δεν έβαζα υποδιαστολή στο ότι κτλ. Η γλώσσα αλλάζει και θέλει να προσαρμοζόμαστε και να ψάχνουμε συνέχεια. Αν βέβαια θέλουμε να μιλάμε και να γράφουμε σωστά, ναι, ασφαλώς και στα σχόλια εδώ. Δεν χρειάζεται να είμαστε σωστοί γραμματικά και συντακτικά μόνο αν πάμε στο τυπογραφείο. Έτσι… Διαβάστε περισσότερα »
Το καταλαβαίνω, αλλά χρειάζεται να έχουμε επαφή με τη γλώσσα μας. Οχι σε επίπεδο εμμονής, αλλά κάποιες βασικές λέξεις να τις γράφουμε σωστά. Κι εγώ το γράφω λάθος το “απ’ ότι” συνήθως, την “ωρίμανση” δεν ξέρω αν τη θεωρώ λανθασμενη τελικά, κανω κι άλλα πολλά λάθη, τα περισσότερα συνειδητά, για να μην αγχωνω τους άλλους ή επειδή διαφωνώ με τον Μπαμπινιώτη (με βάση γλωσσολογικά στοιχεία). Αλλά η συγγνώμη πρέπει να γράφεται σωστά, τέλος ☺
“Όσο μπορώ πιο ψύχραιμα θα πω και θα το κλείσω εδώ, πως ασφαλώς η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται αλλά εξέλιξη δεν σημαίνει υποκατάσταση καταλήξεων / άρθρων κτλ με χρήση @ #< ^ και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Σήμερα είναι το @ αύριο θα είναι το *^, μεθαύριο τι;" Γιατί όχι; (Ή αλλιώς: τρώγομαι, το ξέρω…)
"Μετά θα αλαλάζουμε ως κύμβαλα." Γιατί; (Ή αλλιώς: ενώ τώρα… ξέρετε)
Εγω ανατριχιάζω όποτε διαβάζω “η εαυτή μου”
Barbie ζωντοχήρα στην αρχή όντως φαντάζει λίγο αδόκιμο. Εμένα προσωπικά μου κόλλησε απο τη Χιουφρέμ (του ναι, εισαι μισογύνης) και το γράφω και το λέω όσο πιο συχνά μπορώ για να συμβάλλω στην ενσωμάτωση του στη γλώσσα. Συμβολίζει την ανθρώπινη υπόσταση της γυναίκας γιατί αν το καλοσκεφτείς το θηλυκό δεν φαίνεται πουθενά: ο άνθρωπος, ο εαυτός.
Barbie 2-3 είναι που όταν στέλνουν ερώτηση τους παίρνουμε πρέφα κιόλας ποιοι είναι
Κάτσε βρε Nissa Nissa, εγώ το χρησιμοποιώ αλλά έχω να στείλω ερώτηση πολύ πριν ξεκινήσω να το χρησιμοποιώ. Ομοίως μπορεί και άλλοι/άλλες! Μη γενικεύουμε έτσι.
Με το εαυτη και τα συμφραζομενα καταλαβαίνεις ποιος είναι. Όχι σε καθε περιπτωση βεβαια, αλλά έχω πιάσει έτσι άτομο στα πρασα😆
Άλλο κακό και αυτό. Το φύλο της λέξης δεν ταυτίζεται με το φύλο του υποκειμένου που χρισομοποιείται για να περιγράψει. Στη γλώσσα μας χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις και για αντικείμενα. Αλλιώς ας λέμε και το καρέκλα, το υπολογιστής κλπ. Δεν ξέρω πως ακριβώς “επιλέχθηκαν” αυτά τα άρθρα αλλά οι λέξεις έχουν όση σημασία επιλέγουμε να τους δώσουμε.
Τότε σίγουρα εγώ έχω πάει για ισόβια!Δεν είχα σκεφτεί καν ότι μπορεί να ενοχλεί.
Θα συμφωνήσω με stephiestep και Alex. Προσωπικά ως non-binary πλέον με εκφράζει πάρα πολύ και νιώθω ότι όντως με λαμβάνουν υπόψη όταν γράφουν κάτι. Το χρησιμοποιώ κι εγώ πολύ ως ένδειξη σεβασμού προς όλ@ς τ@ς φίλ@ς μου του ουράνιου τόξου. Κι εγώ φιλόλογος είμαι (της αγγλικής βέβαια), και γι’αυτό αναγνωρίζω ότι η γλώσσα εξελίσσεται. Σίγουρα είναι ένα σύμβολο το @, αλλά έτσι μπορούμε να δούμε και τα σημεία στίξης και μια χαρά τα χρησιμοποιούμε εναλλάξ με τα γράμματα. Θα ήθελα πολύ να βρεθεί ένας τρόπος τεχνολογικά να διαβάζεται κανονικά από τα άτομα με οπτική αναπηρία, φαντάζομαι όπως γίνεται να διαβάζουν… Διαβάστε περισσότερα »
Παιδιά οι γλώσσες δεν εξελίσσονται έτσι, χρειάζεται πολύ μεγάλη ζύμωση, για να γίνει κάτι τέτοιο. Είναι αντιεπιστημονικό να λέμε ότι αυτό είναι εξέλιξη.Αν έτερος φιλόλογος έχει τα κουράγια να το αναλύσει καλώς, εγώ δεν το ‘χω όμως. Τις προάλλες άλλος έλεγε ότι τα ελληνοαγγλικα είναι εξέλιξη. Εεε όχι, ένδεια είναι και απώλεια ευχέρειας χρήσης της γλώσσας. Η σύγκριση με τα σημεία στίξης είναι απλώς άτοπη. Δεν δυσκολευόμαστε πλέον με τα σχόλια με παπάκια, αφού δεν τα διαβάζουμε οι περισσότεροι από όσο ξέρω, γιατί δεν είναι εύκολο να διαβαστούν, το ξαναλέω. Αν η Λένα έγραφε έτσι θα είχε την ίδια απήχηση… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι εύκολο να διαβαστούν από εσένα @Nissa Nissa και πιθανόν από πολλούς/ες άλλους/ες, ωστόσο εμένα για παράδειγμα (και υποθέτω και κάμποσους/ες ακόμα) δε με δυσκολεύει στην ανάγνωση και ποτέ δεν έχει σταθεί αιτία για να μην διαβάσω ή καταλάβω κάποιο σχόλιο ή ερώτηση. Δεν καταλαβαίνω από που προκύπτει το συμπέρασμα ότι δυσκολεύει γενικά και μάλιστα σε βαθμό που να μη διαβάζονται τα σχόλια με @. Απ’ όσο ξερω δεν έχει γίνει κανα poll για το κατά πόσο δυσκολεύει το συγκεκριμένο σύμβολο τους αναγνώστες αυτού του σαιτ.
Επειδή ξέρω προσωπικά τουλάχιστον 10 άτομα που διαβάζουν το σάιτ. Επειδή έχουν εκφραστεί πολλάκις παράπονα από σχολιαστές όλα αυτά τα χρόνια, είτε για παπάκια, είτε για κομμένες λέξεις, είτε για αγγλικα. Επειδή πολλές φορές, όσα χρόνια διαβάζω εδώ μέσα, το έχουν δηλώσει σχολιαστές ότι δεν τα διαβάζουν. Έβγαλα ένα συμπέρασμα. Από κει και πέρα πιστόλι στον κροταφο δε βάζω, ας γραφει ο καθένας όπως θέλει κι ας διαβάζει ο καθένας ότι θέλει. Δε θα ασχοληθώ άλλο.
Παρεμπιπτόντως η συγκεκριμένη έβαλε παπάκια στο ουδέτερο, οπότε ή εγώ δεν καταλαβαίνω καθόλου, ή κάτι πάει πολύ λάθος
@εξωγηινη πως όμως αυτό μεταφέρεται στον προφορικό λόγο; Τα σημεία στίξης εκφράζουν το ύφος (το θαυμαστικό την ένταση, το κόμμα την παύση, τα αποσιωπητικά τον στοχασμο κοκ)
Το @ πώς προφέρεται; Γι αυτό δεν μπορώ να το δω σαν εξέλιξη της γλώσσας. Συνήθως η πορεία είναι αντίθετη, δηλαδή από τον προφορικό λόγο μεταφέρονται στοιχεία στο γραπτό και με τη χρήση σιγά σιγά ενσωματωνονται στη γλώσσα.
Κοκκινο Ροδάκινο δεν χρειάζεται να μεταφερθεί. Όλο αυτό εξυπηρετεί το inclusivity στον γραπτό κόσμο των social media και του ιντερνετ. Όπως ακριβώς τα emoji. Δεν θα πεις στον προφορικό λόγο ‘χαμογελαστή φατσούλα’.
stephiestep τα non-binary άτομα θα μπρούσαν να χρησιμοποιούν το ουδέτερο γένος αν δεν ταυτίζονται με κανέναν φύλο. Δεν είναι ανάγκη να κατακρεουργούμε μια γλώσσα γιατί βαριόμαστε να γράψουμε ο/η! Δηλαδή επειδή κάποιοι βαριούνται και γράφουν χωρίς σύμφωνα να το δεχτούμε κι αυτό για αν γίνονται κι αυτοί “inlcuded”; Προσωπικά δεν μπορώ να προφέρω το @ σε μια λέξη γιατί είναι ένα σύμβολο και το κομμάτι με τα πολλά @ δεν μπόρεσα καν να το διαβάσω. Η γλώσσα εξελίσσεται και εμπλουτίζεται όμως σιγά σιγά και με στοιχεία που υιοθετούνται αβίαστα και με φυσικό τρόπο, όχι λόγω βαρεμάρας.
Κι εγώ θα συμφωνήσω με stephiestep, κι εγώ του φιλολογικού, for all it’s worth (που δεν θα έπρεπε), για 2 επιστημονικούς -not!- λόγους:
1. δεν πάμε στο τυπογραφείο (και γι’ αυτό θεωρώ εκτός τόπου γλωσσολογικές αναλύσεις), σχόλια κάνουμε σε ένα site
2. μου αρέσουν τα σπειροειδή σύμβολα.
@stephiestep, αχ. Αν γινόταν μόνο με την αναφορά της ιδιότητάς μας να γίνονταν πράγματα για ποιο λόγο να γινόταν κανείς ακαδημαϊκός; Για να παίρνει funding; Εγώ θα γινόμουν Batman. Και on a second thought…μπα, όχι, πάλι Batman 🙂 Καλή δύναμη, διάβολε!
Δεν ισχυρίζομαι ότι έχω το απόλυτο δικιο σε σχέση με τα παπάκια, ούτε είμαι εγώ η σωστή και οι άλλοι λάθος και ίσως στο μέλλον να καθιερωθεί στα σοσιαλ και να προσαρμοστούμε όλοι. Εγώ την τωρινή μου οπτική παρουσιάζω. Αλλά:
Χρησιμοποιείς τη φράση “απαράδεκτη χρήση προνομίου” αναφερόμενη στη σωστή χρήση γλώσσας και να μπορούμε να διαβάζουμε ένα κείμενο και από κάτω στο ίδιο μάλιστα σχόλιο λυπάσαι αν μας προσέβαλες; Δεν έχω λόγια, ούτε μπορω να συνεχίσω άλλο.
Το κλασικό
“Γιατί πηρες 8 στο διαγώνισμα; Η Κατερίνα πήρε 10”
“Και ο Τάσος δίπλα μου πήρε 5”
“Δε με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι”
Εμένα η μητέρα μου μου έλεγε οτι οι άλλοι θα είναι πιο μπροστά απο μένα,οτι είμαι τελευταία και καταιδρωμένη και πως είμαι άχρηστη. Πρέπει κάποια στιγμή οι γονείς να καταλάβουν οτι τα παιδιά τους έχουν συναισθήματα και πληγώνονται
ΕΔΩ… πεσαμε στην σπανια περιπτωση! “Μια χαζοΜαρια ειναι εξυπνοτερη σπο σενα” Αυτη η φραση πρεπει να λεγοταν και καθε μερα απο την μανα μου, οταν ημουν παιδι. Η Μαρια ηταν κοριτσι της γειτονιας. Δεν ειχε εμφανη παθηση, αλλα φαινοταν οτι υστερουσε σε αντιληψη και γελουσε διαρκως με ενα γελιο που χαρακτηριζοταν “χαζο”. Ηταν ομως.. υπερπροστατευμενη απο την μανα της, την οικογενεια της και την ευρυτερη οικογενεια της (συγγενεις). Αλιμονο αν τολμουσες να την πειραξεις. Για την μανα μου ηταν η ιδανικη κορη που θα ηθελε καθε μανα, καθως εκεινη την καθοδηγουσε στο καθε τι, και η Μαρια υπακουε στο καθε… Διαβάστε περισσότερα »
πολύ στενοχωρέθηκα για την αντιμετώπιση της μάνας σου, με γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Σ’ αγάπησα
Λυπάμαι αφάνταστα για ό,τι πέρασες Παπαρούνα μου. Μεγάλες αγκαλιές.
Χαιρετώ την όμορφη παρέα, πρώτη φορά συμμετέχω και αυτό γιατί ταυτίζομαι αρκετά. Θεωρώ ότι οφείλεται στις δικές τους ελλείψεις και ανασφάλειες που ως συνήθως προβάλλουν στα παιδιά τους. Και μεγαλώνουν παιδιά τα οποία πασχίζουν αιωνίως για την αποδοχή.
Βλεπω καποια κοινα στοιχεια σε αυτο που ειχα παρατηρησει στη μητερα μου οταν ημουν παιδι. Παντα μας ελεγε να μην τσακωνομαστε με αλλα παιδια και να ζηταμε συγνωμη ακομη κι αν δε φταιξαμε εμεις, ακομα κι αν ο αλλος μας εκανε μπουλινγκ. Οταν πηγαιναμε και της λεγαμε το ταδε ατομο στο σχολειο μου επιτεθηκε, εκανε αυτο, εκεινο, το αλλο εκεινη απαντουσε “παιδακια ειναι” λες και εμεις δεν ημασταν παιδακια αλλα ενηλικες… Το αποτελεσμα ειναι, για τη δικη μου περιπτωση τουλαχιστον, να μου εχει “περαστει ενδομυχα οτι ειμαι παντα λαθος, να αμφισβητω το ενστικτο μου-ξερετε, αυτο μεσα μας που μας λεει… Διαβάστε περισσότερα »
σε αντίστοιχη συζήτηση, η μάνα μου πάντα εύρισκε την κόρη της γειτόνισσας καλύτερη από εμένα (πόσο το χάρηκα όταν έμεινε από απουσίες δε λέγεται!), ο ψυχοθεραπευτής μου μου είπε ότι όταν μια μητέρα θεωρεί άλλα παιδιά πιο όμορφα, πιο άξια, πιο έξυπνα δεν αμφισβητεί τα παιδιά της αλλά την αξία και την ικανότητά της ως μάνα, ουσιαστικά δηλαδή τον εαυτό της.
Εδώ το χάρηκα εγώ που έμεινε η κόρη της γειτόνισσάς σου από απουσίες! Χε χεχε
Είναι ευκολότερο, πολύ ευκολότερο, να είμαστε οι γονείς που θα θέλαμε να ήμασταν, με ξένα παιδιά: γεμάτοι κατανόηση, στοργή, σεβασμό, χιούμορ, δημιουργικότητα, προοδευτικές ιδέες… Τα βλέπουμε για λίγο, σε ελεγχόμενες συνθήκες, όποτε θέλουμε εμείς, και η ευθύνη ανήκει σε άλλους. Μια χαρά. Πολύ πιο βολικό από το να κάνουμε την υπερπροσπάθεια που απαιτείται να είμαστε έτσι με τα δικά μας παιδιά. Έτσι, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε σωστοί παιδαγωγικά, στοργικοί, κουλ και παιχνιδιάρηδες, ενώ στα δικά μας παιδιά αναπαράγουμε ανελέητα την απόρριψη που φάγαμε από τους δικούς μας γονείς και τους ρίχνουμε και το φταίξιμο από πάνω. (Συνήθως δε,… Διαβάστε περισσότερα »
συμφωνώ, νομίζω, όμως, ότι είναι και η ματαίωση προσδοκιών ανθρώπων που δε μπορούν να τη διαχειριστούν. Γονείς που έχουν αναγάγει σε προσωπική καταξίωση τις σπουδές θαυμάζουν το παιδί του γείτονα που πέτυχε σε καλή σχολή και απορρίπτουν το δικό τους που τα “κουτσοκατάφερε” πχ. Όλη αυτή η αδυναμία κατανόησης στρέφεται προς άλλα παιδιά και εκθειάζει τις επιτυχίες τους. Συχνά μπορεί να αφορά και παιδί της ίδιας οικογένειας. “άχρηστη τελείως, ενώ η αδερφή σου…”
Θα συμφωνήσω ότι πρεπει να χουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ως εκ τούτου, οτιδήποτε δικό τους και κατ επέκταση εσείς, ως δημιουργήματά τους, υστερεί. Μου ήρθε αντίστοιχα η αδυναμία κάποιων ανθρώπων να δεχθούν κοπλιμεντα. Πχ “τι ομορφο αυτό που φοράς” “Ποιο καλέ? Αυτό το παλιοπραμα? Το πηρα 3 ευρώ απ τη λαϊκή”. Το τι επιπτώσεις έχει αυτό βέβαια σε εσάς… Το καλό είναι ότι το χετε συνειδητοποιήσει.
Πραγματικά περίεργο. Μερικοί γονείς μπορεί να εκθειάσουν παιδιά άλλων μπροστά στα δικά τους παιδιά τους για να τα ωθήσουν προς “καλύτερη” συμπεριφορά; “Κοίτα τον Γιαννάκη πόσο καλό παιδί και άριστος μαθητής, αχ να ήσουν σαν αυτόν!” Φυσικά δεν νομίζω είναι η σωστή προσέγγιση προς “βελτίωση” των τέκνων τους. Πέρα απο συγκρίσεις με άλλα παιδιά, νομίζω ότι είναι ακόμα χειρότερο όταν γίνονται συγκρίσεις και διακρίσεις ανάμεσα σε αδέρφια. Για παράδειγμα όταν και οι δύο γονείς, ή ο ένας γονέας, έχει αδυναμία σε ενα από τα παιδιά τους που είναι πάντα το πιο αγαπημένο, το πιο έξυπνο, το πιο καλό παιδί. Αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Ισως οι γονείς το κάνουν για να προτρέψουν τα παιδιά τους να γίνουν καλύτερα: “η Αλίκη πέτυχε ήδη το Χ, αντε μπορείς κι εσύ γιατί αργείς / δεν το έχεις πετύχει ακόμα;”
Ακόμα μια περίπτωση που ο σκοπός ΔΕΝ αγιάζει τα μέσα.