Τι δουλειά είχες εκεί τέτοια ώρα; Γιατί φορούσες κοντή φούστα; Γονείς δεν έχεις να σε μαζέψουν; Τα ΄θελες και τα ΄παθες. Οι φράσεις αυτές σου ακούγονται οπισθοδρομικές; Θυμήσου ως παράδειγμα, τα σχόλια σχετικά με την δολοφονία της Τοπαλούδη. Τι γύρευε με δύο αγόρια σε ένα σπίτι; Δεν ήξερε τι την περιμένει; Αν έχεις ήδη εξοργιστεί, τότε διαβάζεις το σωστό άρθρο.
Ρόδος, χειμώνας του 2018, βασανίζεται, βιάζεται και δολοφονείται η Ελένη Τοπαλούδη από δύο άνδρες. Δεν χρειάζεται να εντρυφήσουμε περαιτέρω στην ιστορία, νομίζω αυτές οι πληροφορίες είναι αρκετές για να ασκήσουμε κριτική. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ούτε στο γιατί βρέθηκε με τους δύο αυτούς άνδρες, ούτε στο τι άνθρωπος ήταν η Ελένη. Δεν μας αφορά αυτό. Μας αφορά η πράξη αυτή καθεαυτή, καθώς και η αντιμετώπιση της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας απέναντι στην υπόθεση. Μετά την δολοφονία της Ελένης, προφανώς τα κανάλια άδραξαν την ευκαιρία να καλέσουν τους γονείς της για να «μάθουμε όλοι μαζί περισσότερα για την ζωή της άτυχης κοπέλας».
Οι γονείς της Ελένης, ταλαιπωρημένοι και δικαιολογημένα αφελείς λόγω της πρόσφατης απώλειας της κόρης τους, εμφανίστηκαν στην περιβόητη εκπομπή της Τατιάνας και ένιωσαν την ανάγκη να απολογηθούν για την ερωτική ζωή της και για το πόσο καλός άνθρωπος ήταν, κατόπιν φυσικά υποβλητικών ερωτήσεων. Παρατηρούμε εδώ την ανάγκη για δικαιολόγηση.
Να δικαιολογήσουμε γιατί την επέλεξαν, να διευκρινίσουμε ότι ήταν η καλύτερη κοπέλα και όχι κάποια τυχάρπαστη που «ψαχνόταν».
Υποβόσκει μήπως η άποψη πως αν η Ελένη ήταν πόρνη θα της άξιζε η δολοφονία; Η ελληνική κοινωνία για μία ακόμη φορά κοιτάει το δέντρο και χάνει το δάσος. Εστιάζουμε στην προσωπικότητα του θύματος, θέλουμε να αποδείξουμε πως ήταν παιδί με αρχές, θέλουμε να αποδείξουμε ότι δεν έπρεπε να συμβεί αυτό σε εκέινη. Το θέμα δεν είναι όμως ότι δεν έπρεπε να συμβεί στην Ελένη. Το θέμα είναι ότι δεν έπρεπε να συμβεί σε καμία. Η νοοτροπία του μέσου απαίδευτου Έλληνα έχει αγκιστρωθεί πάνω μας και δεν μας αφήνει να σκεφτούμε σφαιρικά. Ό,τι και να ήταν η Ελένη δεν είχε κανείς το δικαίωμα να ασελγήσει εις βάρος της. Ναι, όντως ακούγεται πολύ γραφικό και αυτονόητο, έχεις δίκιο. Έλα όμως που στην τηλεφωνική συνομιλία με τον φίλο της Ελένης, στην εκπομπή της Τατιάνας, αναφέρθηκε από τον ίδιο το εξής «Το Σάββατο που τέλος πάντων έιδα την Ελένη κάπου έξω με δύο τύπους, της το είχα πει. Της λέω συγκεντρώσου, πρόσεχε. Μιλάμε για ένα κοριτσάκι, παιδάκι, καλό παιδάκι, με άγνοια κινδύνου. Δεν ξέρω πως την ‘πείσαν να πάει έξω, τι της είπαν ότι θα γίνει. Ήταν ένα ευκολόπιστο κοριτσάκι, αλλά ήταν παιδάκι και δεν έχει καμία σχέση με δεν ξέρω και ‘γω τι άλλες πουτ@νες».
Κεραμεικός, χειμώνας του 2018, λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Περπατούσα στον δρόμο όταν πέρασε με το μηχανάκι απλώνοντας με δύναμη το χέρι του. Έφταιγα μήπως εγώ, η ώρα, η περιοχή ή η κοντή μου φούστα; ‘Ενα περιστατικό παρενόχλησης γενικά και σεξουαλικής παρενόχλησης ειδικότερα περιλαμβάνει τρεις κυρίαρχους ρόλους.
Αυτούς του θύτη, του θύματος και του θεατή.
Ο κόσμος όμως και ειδικά ο απαίδευτος μέσος Έλληνας, βιώνει μία σύγχυση των ρόλων αυτών. Υπάρχουν τρεις περιπτώσεις. Είτε θα διαμοιράσει το μερίδιο ευθύνης ανάμεσα σε θύτη και θεατή, είτε θα το αποδώσει στο θύμα, είτε θα το εναποθέσει στο σκηνικό υπόβαθρο. Θα ισχυριστεί δηλαδή πως έφταιγε η πλατεία Ομονοίας η οποία έχει γεμίσει μετανάστες και πρόσφυγες, ότι έφταιγε η μεταμεσονύχτια ώρα οπότε βγαίνουν όλοι οι νονοί της νύχτας να κάνουν τσάρκα στην Αθήνα και άλλα πολλά. Με την δικαιολογία φυσικά πως «έτσι είναι, τα κορίτσια δεν περπατάνε μόνα τους το βράδυ σε τέτοιου είδους καταγώγια».
Αποδοχή της κατάστασης. Παθητικότητα. Στην φράση «τα ‘θελε» συνοψίζεται η αντίληψη ότι το ίδιο το θύμα ευθύνεται για αυτό που του συνέβη. Τα ΄θελε και την παρενόχλησαν στον δρόμο μέσω λεκτικής ή σωματικής βίας. Τα ΄θελε και την βίασαν στο απομονωμένο σοκάκι της πόλης. Τα ΄θελε και της άρεσε. Το ανησυχητικό είναι ότι οι ίδιες φράσεις οι οποίες ειπώνονται από ευυπόληπτους γονείς και κηδεμόνες που μαθαίνουν στα κορίτσια τους να φοβούνται να κυκλοφορούν στον δρόμο ζώντας υπό την σκιά της πατριαρχικής κοινωνίας, καθώς και γονείς που θα αναθρέψουν τον μελλοντικό «άνδρα», ο οποίος δεν θα πρέπει να κλαίει, δεν θα πρέπει να φοβάται δεν θα πρέπει να φαίνεται ευάλωτος. Έτσι δημιουργείται η σχέση του δυνατού θύτη και του αδύναμου θύματος και με αντιστροφή των φύλων αντίστοιχα. Η τελευταία περίπτωση, η απόδοση ευθυνών στον θύτη και στον θεατή είναι αυτή που σπανίζει-δυστυχώς-περισσότερο.
Γιατί όμως δεν έφταιγα εγώ ή η Ελένη; Γιατί δεν σου είπαμε ποτέ ότι φοράγαμε την κοντή φούστα για να την δεις εσύ. Φαίνεται έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Δεύτερον δεν σου δώσαμε την άδεια να μας αγγίξεις Δεν ξέρω αν το θυμάσαι. Τρίτον εμείς «γυρεύαμε έξω» αργά για κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Πάντως σίγουρα όχι για να συναντήσουμε και να γνωρίσουμε εσένα. Ή μπορεί απλά να ήμασταν ευγενικές. Ή να μην σου δώσαμε σημασία. Σίγουρα πάντως δεν σου ζητήσαμε να μας το κάνεις. Ο «βιαστής» λοιπόν είσαι εσύ, σύνθημα με το οποίο διαδήλωσαν αρχικά οι καταπιεσμένες από τον ανδρικό κλοιό γυναίκες στην Χιλή. Y la culpa no era mia, ni donde estaba, ni como vestia ( Δεν έφταιγα εγώ, ούτε το που ήμουν, ούτε το τι φορούσα) , όπως είχαν πει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Τα’θελε” ακούγονταν συχνά στο οικογενειακό μου περιβάλλον κυρίως για απροσδόκητες εγκυμοσύνες γνωστών γυναικών. Λες και ήταν τιμωρία για σέξ. Απαράδεκτο, εμετικό και τόσο μισογυνιστικό.
Γειά μένα το πρώτο “τα’θελε ο κ*λος της” το είπε η μητέρα μου στην εφηβεία οτάν τσακώθηκα με τον μεγαλύτερο μου αδερφό. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι του είπα και μετά μου έριξε μπουνιά στο μπράτσο και έκλαψα. Η γλώσσα μου ήταν το πρόβλημα στο μυαλό της, τον προκάλεσα.
Νοιώθω την ανάγκη να γράψω τουτο. Δεν διαφωνώ με την ανάρτηση σε κάτι. Ολα καλά ειπωμένα. Μόνο να επισημάνω το εξής. Η άγνοια κινδύνου είναι κάτι το εξαιρετικά επικίνδυνο. Εχουμε και λέμε.Οι κοινωνίες μας είναι δομημένες με τρόπο καθόλου ευνοϊκό για τα θηλυκά μέλη της. Αυτό είναι κάτι το οποίο ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει. Ομως, μέχρι να γίνει αυτή η αλλαγή,είναι καλό να λαμβάνουμε υπ’όψη μας τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία εδώ και τώρα.Τον σκοτεινό και πρωτόγονο τρόπο,καμμία αντίρρηση. Ομως ,αυτός ο τρόπος είναι υπαρκτός και κυρίαρχος. Ας μην τον αγνούμε,ορμώμενοι από την απόλυτα θεμιτή επιθυμία μας να αλλάξουν τα… Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικα και δεν πρεπει να το αγνοουμε γιατι ειναι κατι υπαρκτο. Απλως δεν χρειαζεται και δεν πρεπει απο την αλλη να φοβομαστε. Το κακο μπορει να συμβει οπουδηποτε και οποιαδηποτε στιγμη, δεν μπορουμε δυστυχως να το αποτρεψουμε. Μια προσοχη σε λογικα πλαισια πρεπει να υπαρχει, η οποια ομως δεν σου εγγυαται την ασφαλεια σου. Γι’αυτο και γινεται προσπαθεια να αλλαξει ολο αυτο.
Συμπάθειο καλό μου παιδί, αλλά το κακό έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να σε βρει 3 τα χαράματα σε κατασκότεινο σοκάκι στη μέση του πουθενά,απ΄’οτι στην πανεπιστημίου ντάλα μεσημέρι.
Μιλώ για πιθανότητες.
Αν, αποφεύγω τις κακοτοπιές,σημαίνει φοβάμαι,τότε ο φόβος μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά,όπως ακριβώς συμβαίνει και στη φύση στα άλλα εμβια όντα.
Ειλικρινά έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται ορισμένες φορές αν μου συμβεί κάτι, πως θα αντιμετωπίσω ορισμένους ανθρώπους γύρω μου, που η πρώτη τους ερώτηση θα είναι ¨τι γύρευες εσύ εκεί/με αυτούς?¨ ή τι φορούσα και απλά με θλίβει.
Αναφερομαι στην παιδεια διοτι ακομη και η θεωρια ενοχοποιησης του σεξ περιλαμβανεται στις ευρυτερες αποψεις ενος ανθρωπου. Οι οποιες αποτελουν την παιδεια. Η μορφωση ειναι ενα τελειως διαφορετικο κομματι.
” Έτσι δημιουργείται η σχέση του δυνατού θύτη και του αδύναμου θύματος και με αντιστροφή των φύλων αντίστοιχα. ”
Δυστυχώς…δεν βλέπω να αλλάζει τίποτα! Έχω δύο αδελφές η μεγαλύτερη λοιπόν κάποτε με κάποια σχέση της την ανάγκασε σε κάποια πράξη και την “μάζεψε” η μητέρα μας σε άθλια κατάσταση, όταν προσπάθησα να μιλήσω και εγώ μαζί της το μόνο που έκανε ήταν να μειώσει όλο αυτό που έγινε σε βαθμό λες και ήταν κάποιο αστείο, όπως έκανε και όταν της μιλούσε η μητέρα μας. Κανονικά δεν θα έπρεπε να ασχοληθώ μαζί του;;; Έλα όμως που η ίδια του είπε ότι ” αν αδελφός μου σου πει τίποτα μην δίνεις βάση” , μόνη της τον δικαιολόγησε για κάτι που την… Διαβάστε περισσότερα »
”Y la culpa no era mia, ni donde estaba, ni como vestia”
Ας το καλό σου…με τα ισπανικά θυμήθηκα το Λα κάσα ντε παπέλ….άντε πότε θα βάλουν την νέα σεζόν;