Με τον αντρα μου αντιμετωπιζουμε ενα πρόβλημα που πολλοί δεν καταλαβαίνουν: η μεγαλύτερη κορη μας αρνείται να εργαστεί.Ο κόσμος να χαλάσει, είναι αμετάπειστη.
Εχει φτασει τα 36, μένει μαζί μας και δεν εχει κολλήσει ουτε ένα ένσημο.
Δικαιολογία της? Το οτι καμία δουλεια δεν την πληρώνει αρκετά ωστε να μένει μόνη της, οποτε δεν έχει κανενα νόημα λέει.Δυστυχώς παίρνει ενα επίδομα 300 e και δυσκολα θα ξεκουνηθεί.
Ο μικρότερος γιος μας είναι υπόδειγμα. Δουλευταράς, ξυπνάει το πρωί για το μεροκάματο και ερχεται 6.30 το απογευμα και το βλέπει η αδερφή του και λεει “εγώ ποτέ δεν θα το άντεχα να ερχομαι τόσο αργά.”.
Και ξυπνάει και κάθε μέρα οχι πριν απο τις δώδεκα το μεσημέρι.
Φοβόμαστε τί θα κάνει αν πεθάνουμε!! Θα φορτωθεί στον αδερφό της??
Πώς να την πείσουμε να παει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να εργαστεί. Και κυρίως ποιος θα την πάρει με μηδεν προϋπηρεσια??
Τί μελλον θα εχει αυτό το παιδί μας με πτυχίο καθηγήτριας και μηδεν ενδιαφερον για την ζωή?
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ευσταθία
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Για εμενα, η ευθυνη αυτης της καταστασης βαραινει εσας. Αν δεν της παρειχατε σπιτι, σουπερ μαρκετ, πληρωμενους λογαριασμους, θα αναγκαζοταν να εργαστει. Ελαχιστοι βρισκουν τοση απολαυση στην εργασια τους ωστε να εργαζονται για το κεφι τους! Με την ολη συμπεριφορα σας της τα παρεχετε ολα στο χερι. Ενημερωστε την πως πλεον δεν θα της παρεχετε δωρεαν διαμονη, λογαριασμους και φαγητο αν δεν εργαστει. Πως δεν σας ενδιαφερει αν το “ενοικιο” που θα την χρεωνετε ειναι 100€ η αν θα πρεπει να καλυπτει το σουπερ μαρκετ, αλλα κατι πρεπει να αναλαβει. Αν δεν την φερετε προ των ευθυνων της, μην περιμενετε… Διαβάστε περισσότερα »
Λέει πως είναι εκπαιδευτικός/πτυχίο καθηγήτριας
Εγώ προτείνω να δείτε ειδικό οικογενειακώς
Μιλάτε και για «μηδέν ενδιαφέρον για τη ζωή»
Το πρόβλημα ξεκινάει από εκει..κάτι υπάρχει.
Πιθανολογώ πως δεν έχει ούτε προσωπική ζωή,ενδιαφέροντα,σχέσεις.
Καλη δύναμη εύχομαι
300 κάτι είναι το επίδομα αναπηρίας
Εχετε δικιο, δεν το συγκρατησα οπως διαβαζα το κειμενο και το ειδα μετα. Αρα η κοπελα μια χαρα μπορει και διαβαζει και ανταπεξερχεται σε υποχρεωσεις η πιεση, αφου εβγαλε σχολη ωστε να γινει καθηγητρια.
Μηπως χρειάζεται ένας ειδικός; Συνέβη κάτι στο παρελθόν και έγινε έτσι; Το έπαθα, έζησα μια περίοδος βάρος των γονιών μου αλλά λόγω απογοήτευσης από φίλους, πρώην δουλειά, κάτι σπαστικούς συμφοιτητές που σχολίασαν κάτι και το πήρα κατάκαρδα. Εγώ το ξεπέρασα με τους γονείς μου. Ένιωθα άδεια, νεκρή. Δεν με έπειθαν οι δουλειές που ήθελαν να αναλάβω όταν έχασα τη βασική μου δουλειά. Μου πρότειναν να με βοηθήσουν να ανοίξω χώρο για να διδάσκω και από τότε αυτο κάνω. Μήπως να της ανοίγετε φροντιστήρια; Η επαφή με τα παιδιά θα την αλλάξει όπως άλλαξε κι εμενα. Εγώ έχω και μεγαλύτερους μαθητές… Διαβάστε περισσότερα »
Η διαφορά όμως είναι ότι ήθελες να εργαστείς. Προσωπικά δεν μου φαίνεται καλή ιδέα να ανοίξουν φροντιστήριο κατευθείαν σε άτομο που φαίνεται αναξιόπιστο και έχει μηδενική διδακτική εμπειρία.
Έχω περάσει κι εγώ από μια τέτοια φάση για κάποια χρόνια μετά το πτυχίο, που δεν ήθελα να δουλέψω και να βγω στον έξω κόσμο γενικά. Εχω κοινωνικό άγχος με καταθλιπτικά στοιχεία που είχε ενταθεί πολύ εκείνη την περίοδο και μιας και οι περισσότερες δουλειές θέλουν επαφή με κόσμο και ενεργητικότητα, εγώ ένιωθα οτι δεν θα μπορώ να αποδώσω, οτι δεν έχω το ψυχικό απόθεμα που χρειάζεται ωστε να είμαι 8 ώρες τη μέρα με άλλους ανθρώπους και να φέρνω εις πέρας την οποιαδήποτε εργασία. Εκτός απ’αυτό όμως, δυσκολευόμουν και να συμφιλιωθώ με το γεγονός οτι ενω στο σχολείο ήμουν… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω γνωρίσει άτομο που είχε πολύ άσχημες σκέψεις κάθε μέρα και παρόλα αυτά δούλευε κανονικά και παραπάνω. Κανένας δεν νοιάζεται αν μπορείς να δουλέψεις ή όχι. Ξέρω άτομο που έκλαιγε κάθε μέρα στην δουλειά. Απλά αν τα έχεις καλυμμένα από αλλού, ε δεν θα κάτσεις να ζοριστεις τόσο. Η δουλειά ΔΕΝ είναι είμαι λειτουργικός, νιώθω καλά, δουλεύω. Είναι ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ να δουλέψω, όσο χάλια και να νιώθω, ακόμη και αν δεν θέλω να ζω το πρωι που ξυπνάω. Είναι ανάγκη. Και πολλοί άνθρωποι με ψυχολογικά και κάθε είδους προβλήματα εργάζονται, ανεξάρτητα από το πώς νιώθουν, γιατί δεν έχουν μαξιλάρι από πίσω… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ συμφωνώ
Με άγγιξε απίστευτα πολύ η ιστορία σου Mononoke.
Θα έγραφα πολλα, αλλά θα αρκεστώ στον να πω οτι οι ανθρωποι μοιαζουμε τόσο πολυ τελικά.
Όπως και αν εισαι, ο,τι και αν βιωνεις , πάντα υπάρχει και καποιος αλλος που δεν ξερεις μα περνά ακριβως τα ίδια την ιδια χρονική στιγμη.
σχολιάζω μόνο καθώς βλέπω οι άνθρωποι να παίρνουν παρηγοριά διαβάζοντας πως κάποιος πέρασε τα ίδια, και είναι κάτι που μου λένε συχνά, αλλά ποτέ δεν μου έφερε ανακούφιση, μόνο απελπισία και υπαρξιακούς προβληματισμούς. Τι είναι εκείνο που φέρνει ανακούφιση σε τέτοιες περιπτώσεις; Δεν σας απελπιζει ότι δεν έχουμε καμία σημασία, ότι όλα επαναλαμβάνονται και όλοι υποφέρουμε;
Επ´ευκαιρία να τολμησω να ρωτήσω τί δουλεια τελικά βρηκες μετά απο ολα αυτα που περασες; Πάνω στο αντικείμενό σου αξιώθηκες να εργαστείς;
Μου θυμίζει την αδελφή μιας φίλης μου η οποία διαγνώστηκε με κατάθλιψη.κοιμοταν αργά και ξυπνούσε μετά τις 12.00
Κανένα ενδιαφέρον, οκνηρία, κανένα ενδιαφέρον για άντρες, κανά καφέ που και που και ιντερνετ,κλεισμένη μέσα και ίσως περπάτημα.
Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να έχει βουλευτει αλλά συνήθως τέτοια άτομα διοχετεύουν την ενέργεια τους σε φίλους, γκομενικα, ταξίδια, βόλτες κοκ
Άμα έχει μηδενικό ενδιαφέρον για την ζωή,ψάξτε το μήπως έχει κατάθλιψη
Είναι πιθανό να είναι απογοητευμένη από τη γενικότερη οικονομική (κι όχι μόνο) δυσπραγία της χώρας και να μη βρίσκει νόημα σε τίποτα. Επίσης, από τον τρόπο που εκφράζεστε, διακρίνω μια κάποια υποτίμηση, την οποία λογικά εισπράττει και η ίδια. Καλύτερα να την αγκαλιάσετε και να απευθυνθείτε σε κάποιον ψυχολόγο, γιατί το θέμα μπορεί να είναι πιο βαθύ από όσο νομίζετε. Τέλος, μπορεί αυτό που έχει σπουδάσει να μην της αρέσει πραγματικά, άρα μια κουβέντα με σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού θα βοηθούσε
Η ιστορία αυτή περιγραφει μια σειρά απο λάθη σε πολλαπλα επίπεδα εκ μέρους της οικογένειας. Αλλά επειδή μαγικά δεν λύνονται , θα πρότεινα άμεσα να απευθυνθείτε σε ψυχολόγο για την κόρη , για εσένα Ευσταθία και τον σύζυγό και ίσως και για τον γιο- υπόδειγμα που δουλεύει απ’ το πρωί μεχρι το βράδυ και στον οποίο “ποντάρετε τα λεφτά σας”. Η κορη σας συγκεκριμένα το τι της συμβαίνει μπορεί να κυμαίνεται από το να μην έχει βρει τι της ταιριάζει μέχρι το να έχει βαριά καταθλιψη. Πώς θα γίνει η διάγνωση εδώ; Πώς θα σας βοηθήσουν άνθρωποι με μια περιγραφή… Διαβάστε περισσότερα »
Ψυχίατρο. Αμέσως.
Ούτε καν ψυχολογο;
Νομίζω όχι.Γιατί πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο βαριάς νόσου που, πιθανώς, χρήζει φαρμακευτικής υποστήριξης. Από κει και πέρα ο ψυχίατρος μπορεί να παραπέμψει σε ψυχολόγο.Αλλά πρέπει η κοπέλλα να είναι ασφαλής, Άσε που το επίσομα, αν δεν είναι για άλλου είδους αναπηρία, εκεί παραπέμπει.
Νομιζω οτι λείπουν σημαντικες πληροφορίες. Τι επιδομα παιρνει; Μπορει να εργαστεί; Μπορεί να εργαστεί σε οποιοδήποτε δουλεια; Μηπως έχει καποιο θεμα ψυχολογικής φύσεως που την εμποδίζει;
Εγώ νομίζω κιόλας ότι αν εργαστεί θα χάσει και το επίδομα, και λέει τι να δουλεύω για 600 700, και τι να κάθομαι με τα 300, χωρίς να είμαι σίγουρη βέβαια,
Με το που θα κολλησεις το πρωτο ενσημο, bye- bye ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ το επιδομα σοβαερης ασθένειας…! Το επιδομα ως λεξη θα επρεπε κανονικα να παραπέμπει σε κατι το επιπρόσθετο σε κατι αλλο (καποιο κυρίως μισθο ας πουμε ) Οι δημοσιοι υπαλληλοι για παραδειγμα παιρνουν καποια επιδοματα ΕΠΊΠΛΕΟΝ του μισθου τους. Αν εισαι ασθενης ομως ομως κατι τετοιο δεν ισχυει. Ελλαδαρα 🤨 Αν εχεις επιδομα ασθενειας και πας μετά να εργαστεις, το χάνεις για παντα. Γιατι στην επιτροπη θα σου πουν: μα καλα αφου εισαι σε θεση τελικά να εργαστεις, για ποιο λογο θες ανω του 67% ποσοστο?? Και άντε να… Διαβάστε περισσότερα »
Γνωρίζω πως 300 κάτι είναι το αναπηρικό επίδομα. Μπορεί να εργαστεί; Είναι σε θέση; Πέρα από αυτό, τα υπόλοιπα βαραίνουν εσάς, καθώς προφανώς αφού τα βρίσκει όλα έτοιμα, γιατί να δουλέψει; Αφού μπορεί να έχει στέγη, τροφή, ρεύμα και νερό χωρίς να εργαστεί, και ο μισθός δεν θα της επιτρέψει να ζήσει μόνη της, ποιος ο λόγος να δουλέψει; Η άσχημη αλήθεια είναι ότι έχει μάθει να τα έχει όλα έτοιμα. Αν όντως μπορεί να εργαστεί, και δεν συντρέχει αναπηρία οποιουδήποτε είδους, κάντε κάτι δραστικό, αν και νομίζω πως η ηλικία της είναι ήδη μεγάλη, περίμενα να ακούσω κανένα 25,… Διαβάστε περισσότερα »
Ελάχιστοι δουλεύουν από χόμπι. Οι περισσότεροι έχουμε υποχρεώσεις. Οι δικές της ποιες είναι; Ο γιος σας μένει μαζί σας; Γιατί και ο ίδιος αν μένει μαζί σας και δεν πληρώνει τίποτα,ούτε αυτό είναι υγιές. Καλό θα ήταν και οι δύο να συνεισφέρουν στο σούπερ μάρκετ και στο ρεύμα. Ή να πληρώνουν το ίντερνετ. Τότε θα πιεστεί. Προφανώς και θα ακούσετε επιχειρήματα “μα είναι και δικό μου σπίτι,από το παιδί σας θα ζητήσετε λεφτά “κλπ ,αλλά πρέπει να είστε σταθεροί και ανένδοτοι. Πείτε της για παράδειγμα είναι 29/6, 28/10 η επιδότηση μας σταματάει, δες τι θα κάνεις. Από κει και πέρα,θα… Διαβάστε περισσότερα »
Η ζωη ειναι το μονο πραγμα δεν μας δινεται με οδηγιες χρησης. Μπορουμε να την κανουμε οτι θελουμε , και η κορη σας την κανει . . . αυτο.
Δεν σας πεφτει λογος.
Εχετε ομως ενα ατομο στο σπιτι σας , που τυχαινει να ειναι η κορη σας και στο παιγνιδι συναισθηματικής εξουσιας , σας κερδιζει. Εδω σας πεφτει λογος. Μην φορτωνεστε μελοντικα αγχη, ζηστε το τωρα.
Πραττει ετσι γιατι τα εχει ολα ετοιμα/λυμενα. Αν δεν κοπουν οι παροχες, τοτε δεν θα παρει τη ζωη στα χερια της.
ο ανθρωπος δεν ειναι πεταλούδα να πεθαινει σε μια μέρα. δυστιχώς. αρα το ζήσε το τώρα ειναι μια ανούσια συμβουλή. η κοπέλα με το ζόρι προλαβαινει αν προλαβάινει κι όλας να βγάλει μια σύνταξη. δυστιχώς η ζωή έχει πολλά πολλά χρόνια που λόγω ηλικίας δεν δύνασαι να εργαστείς τουλάιχτον στα 2/3 των προσφερόμενων εργασιών.
Η συμβουλή απευθυνόταν στη μητέρα της, να μη φορτώνεται με μελόντικα άγχη. (Δεν θα πει ποτε τη φραση* πω πω τι έπαθα πέθανα και τώρα η κόρη μου είναι μόνη της χωρίς βοήθεια )
ε ενταξει, ενας γονιος παντα θα ανησυχει για το παιδι του κι εδω υπαρχει ενας πολυ καλος λογος. Ρεαλιστικά και πολυ λογικα, λιγοι γονεις θα πουν για το παιδι τους “δε με νοιαζει ας κανει ο, τι θελει, εγω θα εχω πεθανει”, θα τους τρωει το αγχος, μεχρι να πεθανουν, ειναι το τιμημα της γονεικοτητας. Καλα κανουν κι ενδιαφερονται κι ανησυχουν, αλλα πρεπει να δρασουν με αλλο τροπο. Ψυχολογική υποστήριξη (προφανως υπαρχει καποιο θεμα) και ωθηση στην ενηλικιωση με άρνηση δωρεαν παροχων.