Γεια σας!
Νιώθω ότι έχω βρεθεί σε αδιέξοδο. Είμαι 32, παντρεύτηκα πριν από 1.5 χρόνο και έχω ένα παιδάκι 9 μηνών. Όλα καλά μέχρι εδώ θα έλεγε κάποιος. Έτσι θα έλεγα κ εγώ αν ο άντρας μου ήταν ένας άνθρωπος που ένιωθα ότι με νοιάζεται κ με αγαπάει, αν ήταν ένας άνθρωπος που δε εκνευριζεται και γκρινιάζει συνεχώς για τα πάντα και τους παντες, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι.
Συγκεκριμένα, γνωριζόμαστε περίπου 6 χρόνια, υπήρχαν κάποια δείγματα μετά τα 2-3 πρωτα χρόνια, αφού είχε γίνει ήδη η πρόταση γάμου, όταν με ασήμαντες αφορμές εκνευρίζοταν υπερβολικά, φώναζε και πήγαινε περα δώθε στο σπίτι έβριζε ψυθιριστα και μπορεί να κοπανουσε και κανένα τραπέζι (εμένα μέχρι τώρα όχι) σαν να μην τον χωράει ο τόπος.
Εγώ επειδή είμαι ήρεμος άνθρωπος γενικά κ δε μου αρέσουν αυτές οι καταστάσεις είχα ζητήσει να χωρίσουμε, αλλά υποσχέθηκε ότι δε θα ξαναγίνει και το λάθος μου είναι ότι τον πίστεψα. Ίσως τον πίστεψα γιατί βιαζομουν να παντρευτώ κ να κάνω παιδιά μιας κ πλησίαζαν τα 30… Αυτά τα επεισόδια έγιναν πιο έντονα με αποκορύφωση την περίοδο της εγκυμοσύνης και της λοχείας που θεωρώ ότι δε μου στάθηκε όπως έπρεπε, δε συζητώ τι άκουσα όταν του ζήτησα ένα βράδυ να πάμε για εξέταση γιατί δεν ένιωθα καλά το παιδί και επίσης τι άκουσα όταν την τρίτη ημέρα του είπα να έρθει πιο νωρίς το πρωί στο μαιευτήριο γιατί είχα κάποια μικροεπιπλοκη… Μου μίλησε με τόση κακία που με έκανε να αναρωτιέμαι αν με αγάπησε ποτέ.
Στο ενδιάμεσο υπήρχαν και αρκετές ήρεμες φάσεις που ήταν αρκετά υποστηρικτικός, χωρίς ποτέ όμως να παραδεχτεί ότι ήταν λαθος, αλλά εγώ αυτά τα 2 περιστατικά δεν τα ξεπέρασα πότε, θέλω να πιστεύω ότι είμαστε καλά αλλά ίσως κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Δε λέω κ εγώ άνθρωπος είμαι κ μπορεί κατά καιρούς κάτι να με εκνευρίσει και για κάποια ώρα να του απαντάω με τυπικό τρόπο κ απότομα ή ειρωνικά, αλλά νομίζω ότι σε όλους τους ανθρώπους συμβαίνει αυτό και δεν είναι το ίδιο με τη δική του συμπεριφορά, όπως υποστηρίζει ο ίδιος ούτε έχει την ίδια διαρκεια. Το θέμα μου είναι είμαι μήπως υπερβολική? Μήπως αυτός δεν είναι σοβαρός λόγος χωρισμού? Το να κάνεις βέβαια τον άλλο ράκος ψυχολογικά, να μη σε νοιάζει καν ο,τι κλαίει λόγω της συμπεριφοράς σου και να σε νοιάζει περισσότερο π.χ. να μη μιλήσει με τους δικούς του για να μη βγει έξω ότι υπάρχει πρόβλημα δε μου φαίνεται κ ασημαντο.
Είναι μια δύσκολη φάση (γιατί κ εκείνος αυτή την περίοδο από την εγκυμοσύνη κ μετά περνάει μια πολύ δύσκολη επαγγελματική φάση) και μπορεί να περάσει ή οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ κ πρέπει να φύγω όσο είναι νωρίς? Με ένα παιδί βέβαια δεν είναι κ μια απόφαση που την παίρνεις εύκολα…
Φοβάμαι τη μοναξιά, φοβάμαι ότι δε θα τα καταφέρω μόνη μου. Να σημειώσω ότι του έχω πει πολλές φορές να φύγει από το σπίτι όταν με έχει φτάσει σε οριακό σημείο αλλά δεν το έχει κάνει ποτέ, ενώ σε καβγά έχει συμφωνήσει ότι έχουμε τελειώσει, δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό…
ΑΠΟ ΤHΝ – Η βιαστική
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Για να κάνουμε μερικά μαθηματικα: είσαι 32 και έχεις μωράκι 9 μηνών,που πάει να πει ότι γέννησες πέρυσι στα 31,έμεινες εγκυος στα 30 σου και είσαι με τον ίδιο άντρα από τα 25-26….σωστά?? Τόσα χρόνια που είστε μαζί σου έχει κάνει άπειρο gaslighting. Σε έχει κάνει να πιστεύεις ότι είσαι υπερβολική,γκρινιάρα, πολύ απαιτητική και πολυ ύπουλα σε έχει κάνει να αποδεχτείς τη ΒΙΑ ΤΟΥ. Ναι,είναι κακοποιητικος. Αυτά τα ” ψιθυρισματα” υβρεων,τα χτυπήματα σε τραπέζια και ο εκνευρισμός άνευ λόγου και αιτίας δείχνουν ένα πραγμα: ψυχολογική βια. Το χειρότερο κόμματι που μας περιγράφεις βέβαια,είναι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και λοχειας… Διαβάστε περισσότερα »
Αφού χωρίσεις , να θυμηθείς την επόμενη φορά, να μην παντρευτείς κάποιον που δεν αγαπάς.
Αυτή η απάντηση μου κάνει λίγο σαν την “Ας προσεχες”. Οκ να την καταλάβω σε μια σχεσουλα που δεν πήγε καλά. Όταν όμως υπάρχουν παιδιά, λίγο αναίσθητο να τη λες. Ένας άντρας πολύ εύκολα λέει.. την επόμενη φορά κάντο καλύτερα. Ίσως γιατί ένας άντρας σπάνια μένει με τα παιδιά και εύκολα ξαναφτιάχνει τη ζωή του.
Οντως καπως αναισθητο τοι σχολιο μου. Αλλα ηθελα να ταρακουνηθει με κατι σκληρο και εστιασμενο.
Θα συμφωνήσω μόνο στο ότι επειδή ακριβώς εμείς λουζομαστε το λάθος που κάνουν δύο, πρέπει να τα ζυγίζουμε λίγο καλύτερα από πριν. Γι αυτό είναι απαραίτητο , να αλλάξει η κοινωνία . Αυτό το πατριαρχικό αφήγημα ότι αν η γυναίκα δε γίνει μάνα πριν τα τριάντα , δεν έχει καταφέρει τίποτα, έχει κάψει πολλές. Βιάζονται, κάνουν γάμους με τον πρώτο μλκ, και πληρώνουν μόνο εκείνες. Να κάτι που δεν ωθεί τους άντρες να πάρουν λάθος αποφάσεις. Οπότε το να πεις εσύ δες την αλήθεια κατάματα , όσο σκληρή κι αν είναι, ακούγεται άσχημο. Δεν σε έχουν μεγαλώσει με το ψέμα… Διαβάστε περισσότερα »
Εσύ δεν έχεις πεί ποτέ ψέματα στον εαυτό σου? Εγώ έχω πει. Δεν έχεις αμφιβάλει για τον εαυτό σου? Εγώ ναι. Δεν είχες την κρυφή ελπίδα, την άρνηση μήπως έχεις παρεξηγήσεις. Πάλι ναι εγώ.
Δεν ξέρεις αν τον αγαπούσε όταν παντεύτηκε, άλλωστε οι πρβληματικοί άνθρωποι αποκαλύπτονται σταδιακά, κάτι σαν τα ρούχα στην καρέκλα, ξυπνάς μια μέρα κι αναρωτιέσαι πως μαζεύτηκε όλο αυτό το χάος.
” Ίσως τον πίστεψα γιατί βιαζομουν να παντρευτώ κ να κάνω παιδιά μιας κ πλησίαζαν τα 30…” σου φαινεται να τον αγαπουσε. Αυτο λεμε αγαπη; μηπως αλαξε ο κοσμος και μας προσπερασε ; Δεν δουλευει ετσι η ζωη. Πλησιαζω τα 30 , αρα λεω καποια ψεματα στον εαυτο μου, τον πειθω για καποια πραγματα , τους δινω το ονομα που θελω μεσα μου (αγαπη κλπ). Αμ δε, θα βγουν ολα στην πορεια. Πιστευω οτι το μεγαλυτερο μερος των δεινων των ανθρωπων , οφειλεται στα ψεματα που λενε στον εαυτο τους. ΜΕ ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ Η ΖΩΗ. ” να κοιτας… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως δεν μου φαίνεται πως δεν τον αγαπούσε. Και ναι συμφωνώ μαζί σου πως πείθεις τον εαυτό σου για πράγματα που δεν θες να δείς. Όλοι μας το κάνουμε, πόσο το κάνεις είναι το θέμα. Γιατί αν μπορούσαμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα και να αντέξουμε οι ψυχαναλυτές θα είχαν μείνει χωρίς δουλειά.
Απαράδεκτη η απάντηση σου. Δείχνει πολύ χαμηλό EQ και έλλειψη ενσυναισθησης. Ο σύζυγος της της ασκεί ψυχολογική κακοποίηση και έρχεσαι και εσύ τώρα να μας πεις ότι αν αγαπάμε κάποιον τότε πρέπει να δεχόμαστε την κακοποιητική συμπεριφορά του; Η κοπέλα δεν αναφέρει πούθενα ότι δεν τον αγαπάει. Αυτό ήταν δικό σου εσφαλμένο συμπέρασμα.
Επανέλαβε μετά από μένα: Ο άνθρωπος αυτός είναι κακοποιητικός και δεν πρόκειται να αλλάξει ό,τι κι αν λέει κι όσο κι αν παρακαλάει. Αντιθέτως μέρα με τη μέρα θα κλιμακώνεται. Η βία (λεκτική ή μη) είναι βία και ναι, ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΥ. Στο θέμα μας τώρα: Μη φοβάσαι τη μοναξιά, καλύτερα μόνη σου παρά με έναν βίαιο άνθρωπο. Γιατί αγαπημένη μου, είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει τα νεύρα του και πάνω σου. Ήδη έχει περάσει τα 2 πρώτα στάδια (λεκτική βία και ξέσπασμα πάνω σε άψυχα αντικείμενα), σε έχει κάνει να θεωρείς τη βία δεδομένη και να τον φοβάσαι.… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι όντως πολύ δύσκολο το διαζύγιο με ένα μωρό αλλά αν κοπανάει τραπέζια, βρίζει και γενικά έχει μια βίαιη συμπεριφορά δεν είναι το καλύτερο περιβάλλον να μεγαλώσει ένα παιδί. Ακόμα κι αν δεν σε χτυπά εσένα (τουλάχιστον όχι ακόμα) το να μην σε στηρίζει και να σου μιλά άσχημα είναι λόγος χωρισμού. Δεν υπαρχει μόνο η ψυχολογική βία, υπάρχει και η λεκτική. Αν έχεις ένα δίκτυο στήριξης για το μωρό και για μια δουλειά που μπορεί να σε βιοπορίσει φύγε. Σκέψουν οτι αφού δεν σε στηρίζει ο σύζυγος μόνη σου το μεγαλώνεις το παιδί και μόνη δεν θα είσαι για… Διαβάστε περισσότερα »
Υπερβολική δεν είσαι. Αυτό που είσαι είναι θύμα ενδοοικογενειακης λεκτικής βίας (ελπίζω από λεκτική μην εξελιχθεί σε σωματική. Δεν είναι άλλωστε και τόσο δύσκολο ή σπάνιο. Και εσυ, όπως κατάλαβα από το κείμενό σου, το φοβάσαι). Και το χειρότερο είναι ότι και το παιδί σου είναι παθητικό θύμα αυτής της συμπεριφοράς, η οποία δεν θα αλλάξει ποτέ. Αντιθέτως, θα χειροτερεύει. Φυγε όσο είναι νωρίς και το παιδάκι μικρό. Δεν χρωστάτε, ούτε εσύ ούτε εκείνο, να υπομενετε τα νεύρα και τον άθλιο χαρακτήρα του κάθε άντε να μην πω τι, πρωτοχρονιατικο.
Βιαστική μου, αχ αχ, βιάστηκες να τον παντρευτείς, για να μην χάσεις το κελεπούρι, ενώ έβλεπες μπροστά σου τα προβλήματα… αχ, είσαι όπως πολλές από εμάς θύμα της τρομοκρατίας και των ενοχών που μας φορτώνουν από την κούνια…. και καταλήγουμε να παίρνουμε στον λαιμό μας τον εαυτό μας και τα πλάσματα που φέρνουμε στη ζωή….Όμως, είσαι τόσο πολύ νέα, υπάρχει πάντα χρόνος να αλλάξεις την ζωή σου, να φροντίσεις τον εαυτό σου και το μωρό σου. Απομακρύνσου από αυτόν τον κακό άνθρωπο που σε κακοποιεί λεκτικά και ψυχολογικά, αφού προηγουμένως ζητήσεις βοήθεια από τους γύρω σου που σε αγαπούν. Ζήτα… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη και μόνο που διάβασα αυτό “τα επεισόδια έγιναν πιο έντονα με αποκορύφωση την περίοδο της εγκυμοσύνης και της λοχείας που θεωρώ ότι δε μου στάθηκε όπως έπρεπε, δε συζητώ τι άκουσα όταν του ζήτησα ένα βράδυ να πάμε για εξέταση γιατί δεν ένιωθα καλά το παιδί και επίσης τι άκουσα όταν την τρίτη ημέρα του είπα να έρθει πιο νωρίς το πρωί στο μαιευτήριο γιατί είχα κάποια μικροεπιπλοκη”. Ωρέ γιατί δεν παίρνεις ένα τηγάνι να του ανοίξεις το κεφάλι; Σοβαρά τώρα: Για να αλλάξει ένας άνθρωπος πρέπει να το θέλει! Όλοι μπορούμε να αλλάξουμε αν θέλουμε. Εγώ ήμουν… Διαβάστε περισσότερα »
Η βία δεν είναι ποτέ λύση, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Συνήθως κλιμακώνεται με τραγικά αποτελέσματα. Ίσως είναι μια συνήθης έκφραση, αλλά δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι θα ακολουθήσει το τηγάνι.
Το εγραψα αστειευομενος, γι αυτο η επομενη προταση ηταν:
“Σοβαρα τωρα: […]”
“ Εγώ ήμουν βίαιος λεκτικά, μέχρι που κατάλαβα ότι μεγαλύτερη πουστιά δεν υπάρχει από το να κάνεις τον μάγκα σε κάποιον πιο αδύναμο.”
Εχεις καταλαβει με ποιο τροπο χειριζεσαι το θεμα μεσα σου. Εχεις θεωρησει de facto τις γυναικες ή τη γυναικα σου ( 😉 αδυναμη και πεπεισμενος γιατην ανωτεροτητα σου υποχωρεις , και το θεμα λυνεται.
Ελα ομως που ολο και συχνοτερα πλεον οι γυναικες δεν ειναι αδυναμες , αυτο το αντιλαμβανονται (ή το ψυχανεμιζονται ) οι αντρες, και οι συγκρουσεις εχουν ολο και περισσοτερη δραματικη ενταση και ασχημα αποτελεσματα .
Δεν κρινω εσενα , ευκαιρια για σχολιασμο βρηκα .
Ρε μπρο, δεν νιωθω ανωτερος. Νιωθω ασχημα που ειμαι πιο δυνατος σε μυικη δυναμη και αυτο μεσα στο μυαλο μου χτυπαει καμπανακι οτι πρεπει να προστατεψω και να κανω πισω. Το μονο που θελω την ωρα του τσακωμου ειναι να τελειωσει με ενα καλο γ@xxxx!
Θυμήσω τι φοβήθηκες στα 2-3 πρώτα χρόνια, οταν έγινε η πρόταση γάμου, οταν ήθελες να χωρίσεις, οταν σου είπε οτι θα αλλάξει. Θυμήσου, όχι τις δικαιολογίες που σου είπε αυτός, αυτες που είπες εσύ στον εαυτό σου.
Έχεις ήδη όλες τις απαντήσεις, είτε θές να τις πιστέψεις είτε όχι.
εφυγες χθες! ο τυπος σε κακοποιει οσο και να μην θες να το δεις. τι παει να πει εκνευριστικε επειδη του ζητησες να πατε για εξεταση για το μωρο.. και αν γινοταν κατι με το μωρο (χτυπα ξυλο) μετα τι θα σου ελεγε; οτι εσυ φταις που δεν του το ειπες. ο αντρας μου οσο ειμουν εγκυος αλλα και μετα που γεννησα το πρωι δουλευε και μετα ερχοταν σπιτι να μαγειρεψει, να μαζεψει το σπιτι οσο εγω ειμουν στο κρεβατι προκειμενου να μην γεννησω προωρα και ποτε δεν διαμαρτυρηθηκε αλλα και μετα που γεννησα ερχοταν να με βοηθησει, να με… Διαβάστε περισσότερα »
Φτάσατε σε σημείο να βάζετε στη ζυγαριά τίνος η συμπεριφορά είναι πιο άσχημη και με μεγαλύτερη διάρκεια. Πόσο ασήμαντο μπορεί να είναι αυτό;