ΑΠΟ ΤΗΝ Α.Δ.
Αγαπητό ampa, με το αγόρι μου είμαστε μαζί 2. 5 χρόνια, υπάρχει αγάπη, συντροφικότητα, επικοινωνία, τρυφερότητα και από τις δυο πλευρές. Εκτός από τις ώρες που δουλεύουμε και τις ώρες των δραστηριοτήτων είμαστε μαζί είτε σπίτι μας είτε έξω με φίλους, δε βγαίνει μόνος του ποτέ για φαγητό ή ποτό, θέλει να πηγαίνω μαζί του ενώ αντίθετα δεν τον πειράζει εγώ να βγω μόνη μου!
Πριν ένα χρόνο έψαξα το κινητό του, βρήκα απενεργοποιημένες ειδοποιήσεις στο viber και μηνύματα με μια άγνωστη κοπέλα, απο τα λίγα που μπόρεσα να διαβάσω ήταν κάποια που έμενε σε άλλη πόλη και έκαναν sexting, πόνεσε η ψυχή μου και δε πίστευα αυτά που διάβαζα!Φυσικά δεν μπόρεσα να συνεχίσω την ανάγνωση για να δω πόσο καιρό γινόταν, ούτε το ψάξιμο για να δω αν γινόταν και με άλλες…
Δε τσακωθήκαμε ποτέ, ούτε φωνές, ούτε βρισιές, μόνο πολύωρες συζητήσεις με πολύ κλάμα, μου ζήτησε συγγνώμη κλαίγοντας, μου είπε πως θέλει να είμαστε μαζί και πως με αγαπάει τόσο πολύ που δε θέλει καν να σκέφτεται πως θα χωρίσουμε, ήμουν κενή δεν ήθελα να χωρίσουμε αλλά δεν ήξερα πως θα μπορέσω να συνεχίσουμε αυτό το συναίσθημα που μου μαύριζε την ψυχή.. με στήριξε πολύ, ήταν πάντα δίπλα μου όλες τις στιγμές που ένιωθα τόσο ευάλωτη έφευγε από τη δουλειά του για να είμαστε μαζί, δεν ήθελε βέβαια να το συζητάμε άλλο όσο περνούσε ο καιρός γιατί μου είπε πως έτσι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε και πως δεν ένιωθε καλά με αυτή τη συζήτηση και όταν μια μέρα από την πολύ πίεση έπαθα κρίση πανικού μου είπε πως θεωρεί υπεύθυνο τον εαυτό του και πως αν πιέζομαι τόσο να χωρίσουμε γιατί θέλει να είμαι καλά και όχι να κλαίω σχεδόν κάθε μέρα.. δεν ήξερα τι να κάνω, μου είπε πως έπρεπε να τον εμπιστευτώ να του δώσω χρόνο!
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε, η σχέση μας είναι όπως ήταν& πριν από αυτό το γεγονός και καλύτερη, εγώ έμαθα να μιλάω και να βάζω όρια..
Βέβαια αυτή η πληγή είναι πάντα μέσα μου, κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν είχαμε κάνει μια συζήτηση από την αρχή της σχέσης για το τι θεωρώ εγώ απιστία και τι αυτός για το ποια είναι τα όρια μου και ποια τα δικά του.. αναρωτιέμαι ακόμα & αν λείπει κάτι από τη σχέση μας που τον οδήγησε εκεί, αυτός μου είπε πως δεν του λείπει τπτ αλλά υπάρχει πάντα αυτή η αμφιβολία.. υπάρχει η αμφιβολία μήπως δεν έπρεπε τελικά να τον συγχωρέσω γιατί δε με σεβάστηκε.. υπάρχει η αμφιβολία μήπως το ξανακάνει.. είναι σωστό αυτός να σκέφτεται γάμο και παιδιά και εγώ να έχω ακόμα τόσες αμφιβολίες ενώ δε μου ξανάδωσε ποτέ αφορμή… μήπως δεν με κάλυψε ποτέ η απάντηση του ότι δεν ήταν τίποτα; ήταν απλά μια βλακεία; μήπως είμαι υπερβολικά ευαίσθητη; πώς να σταματήσω να το σκέφτομαι; είναι τόσο σοβαρό όσο το θεωρώ εγώ;
ΑΠΟ ΤΗΝ – ΑΔ
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
δεν είχα σκοπό να σχολιάσω μέχρι που έφτασα στο “μήπως είμαι υπερβολικά ευαίσθητη”. όχι δεν είσαι υπερβολικά ευαίσθητη.-
το ότι δεν σου ξαναέδωσε αφορμή δεν σημαίνει ότι το ξέχασες ούτε ότι θα σου φύγει η δυσπιστία επειδή απλά σου είπε ότι δεν θα το ξανακάνει. μάλλον η κουβέντα που κάνατε τότε δεν έφερε όλες τις απαντήσεις που χρειαζόσουν.
Δλδ αν κατάλαβα καλά, αυτός εκανε σεξτινγκ με άλλη κοπέλα επειδή δεν το θεωρεί απιστία (!)
Και το πίστεψες κιόλας.
Άρα αν εκανες εσυ σεξτιγκ με άλλον,δεν θα εκνευριζοταν; Σωστά;
Σωστά;
ΣΩΣΤΑΑΑ;
Δεν μπορείς να το ξαναεμπιστευτεις ΠΟΤΈ γιατί ακόμα δεν έχεις πειστεί με τη δικαιολογία που σου είπε τότε. Του έδωσες 2η ευκαιρία, είδες οτι δεν αποδίδει.