Γεια σας.
Είμαι η Η και θελω να πω κάτι που μου έχει μαυρίζει την ψυχή. Είμαι μια γυναίκα 27 χρονών και νιώθω έναν πόνο μέσα μου που δεν φεύγει. Όσο γράφω κλαίω περισσότερο όμως δεν ξέρω τι άλλο να κάνω.
Όταν ήμουν παιδί δευτέρας γυμνασίου μου συνέβη κάτι που μου άλλαξε τη ζωή. Ο θείος μου, ο άντρας της αδερφής τουυ πατέρα μου ασέλγισε σεξουαλικά πάνω μου. Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια και θυμάάνι πως είχα παγώσει και πως έκλαιγα τον φόβο την προδοσία τα πάντα. Εκεινη τη νύχτα ήμουν τυχερή γιατί το τερας μετά με έφερε σπίτι. Πανικοβλήθηκε από το κλάμα μου και στη διαδρομή μου έλεγε να μην πω τίποτα σε κανέναν.
Εγώ όμως σαν παιδί πάντα έψαχνα τα πάντα στο ίντερνετ. Είχα δει ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κανεις είναι να το πεις στους γονείς σου. ΑΥΤΟΙ είναι οι άνρωποι που πρεπει να εμπιστεύεσαι. Εκεινο το βραδυ γυρισα σπιτι ετρεμα πηγα στο μπανιο και θυμαμαι πως ετριβα με μανια το σωμα μου. Ημουν ενα παιδι και ετριβα το σωμα μου στο μπανιο με τοση δυναμη που το σφουγγαρι με πονουσε ομς εγω ετριβα με δυναμη λες κι αυτο θα το κανει ολο αυτο να φυγει.
Πηγα στο δωματιο μου και αρχισα να κλαιω δεν μπορουσα να παρω ανασα. Ο πατερας μου μπηκε στο δωματιο και με βλεπει. Θυμαμαι το βλεμμα του ηταν τρομαγμενος. Του ειπα τι συνεβη και θυμαμαι πως οι λεξεις δεν εβγαιναν. Εγω ντρεπομουν. Εγω ντρεπομουν να μιλησω.
Οταν καταφερα να πω οτι ο θειος μου εκανε οτι εκανε η ερωτηση εκεινο το βραδυ ηταν εισαι σιγουρη οτι εγινε αυτο; Την ερωτηση αυτη την ακουσα τρεις φορες. Την μια μετα την αλλη. Καθε φορα απαντούσα και καθε φορα ενιωθα την προδοσια. Ενιωθα την προδοσια απο τον μοναδικο αντρα στη ζωη μου που περιμενα πως θα με κανει να νιωθω ασφαλεια.
Φυσικα δεν εγινε τιποτα. Απλα απομακρυνθηκαμε απο τον θειο μου. Ομως σε καθε γιορτη σε καθε οικογενειακο γεγονος εγω ολα αυτα τα χρόνια επρεπε να κανω πως δεν συμβαινει τιποτα. Επρεπε να φιλαω σταυρωτα και να αγκαλιαζω εναν ανθρωπο που ειχε βγαλει την μπλουζα μου και το σουτιεν μου οταν ημουν 11 χρονων.
Μετα απο χρονια παντρευτηκε η ξαδερφη μου η κορη του δηλαδη. Ειπα στον πατερα μου οτι δεν θελω να παω στο γαμο, εγω τοτε ημουν 23 χρονων. Μου ειπε ξερα οτι πρεπει να το ξεπερασω. Πηγα. Αλλα δεν το ξεπερασα. Βασικα ποτε δεν το ξεπερασα.
Ειναι πολλα ολα αυτα που εχω μεσα μου. Απο τοτε που θυμαμαι το εαυτο μου προσπαθω να μην τραβαω την προσοχη, φοβαμαι πολυ τους ανδρες αν και εχω σχεση με εναν ανθρωπο υπεροχο ευαισθητο στον οποιο εχω ανοιξει την ψυχη μου.
Εχω ενα συνεχομενο αγχος δνε ηρεμω ποτε. Η ζωη μου ειναι φαινομεικα φυσιολογικη. Καποιες φορες κλαιω χωρις προφανη λογο. Εργαζομαι σε μια εταιρια εχω ενα συντροφο ολα καλα. Εγω ξερω μεσα μου ποσο ποναω. Πως δεν μπορω να αφεθω στην στιγμη, παντα σε επαγρυπνηση μη συμβει τιποτα. Ολα να τα ελεγχω. Δεν εμπιστευομαι κανεναν αλλο περα απο το συντροφο μου και τα αδερφια μου.
Αυτο που θελω ειναι να βρω λιγες στιγμες γαληνης μεσα στη ψυχη μου. Τρεμουν τα χερια μου οσο γραφω. Ευχαριστω που ειστε εδω οποιοι κι αν ειστε. Στον συντροφο μου ειπα ψεματα οτι εκεινη τη νυχτα ετρεξα στην κουζινα και πηρα ενα μαχαιρι. Ειμαι γελοια. Απλα ειχα παγωσει
ΑΠΟ ΤΗΝ – Η
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν είσαι μόνη αγάπη μου ,ούτε η μόνη. Είμαστε πάρα πολλές που μας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο . Δεν έφταιξες πουθενά , ούτε έκανες κάποιο λάθος, ούτε είσαι γελοία . Έχω μια κόρη στα 13. Αν ερχόταν να μου πει κάτι τέτοιο, θα του δάγκωνα τον καρυτσαυλο του μλκ. Είναι ένα τραύμα από τη παιδική σου ηλικία. Τα τραύματα θέλουν φροντίδα για να γίνουν καλά και εσύ δεν την είχες. Νομίζω πιο πολύ σου στοίχισε που δε σε πίστεψαν/ υπερασπίστηκαν / φρόντισαν οι γονείς σου και συγκεκριμένα ο πατέρας σου. Έχασες την εμπιστοσύνη σου σε αυτόν και αυτό σε πληγώνει.… Διαβάστε περισσότερα »
❤
Η αμφισβήτηση από τα πρόσωπα που υποτίθεται ότι θα σε προστατεύσουν – οι γονείς – είναι ότι χειρότερο….Είναι σαν να κακοποιείται το θύμα ξανά και ξανά.
Αυτό ακριβώς.
Πολύ ωραία και ουσιαστική απάντηση, Lioness. Γράφουσα, λυπάμαι πολύ που έζησες κάτι τέτοιο. Ο θείος σου είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος-παιδόφιλος- και δεν θα έπρεπε να κυκλοφορεί ελεύθερος. Θα σου έλεγα να τον οδηγήσεις στη δικαιοσύνη έστω και τώρα. Καταλαβαίνω αν δεν αντέχεις να υποβάλεις τον εαυτό σου σε αυτή τη δοκιμασία. Μπορείς όμως να βοηθήσεις τον εαυτό σου να αντιμετωπίσει το τραύμα σου-να μην το κουβαλάς σαν μαύρη σκιά μέσα στην ψυχή σου για το υπόλοιπο της ζωής σου. Μίλα σε ειδικό άμεσα. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να μην έχεις καμία επαφή και συνάντηση με το θείο σου από δω… Διαβάστε περισσότερα »
Αρχικά να πω ντροπή στους γονείς σου που σε πίστεψαν μεν αλλά δεν έκαναν τίποτα. Σε ανάγκαζαν να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο και να “ξεπεράσεις” έναν βιασμό για να μην χαλάσουν τις οικογενειακές σχέσεις. Κανονικά θα έπρεπε να σε είχαν πάει στο νοσοκομείο εκείνο το βράδυ και να έκαναν μήνυση στον θείο.
Οσο για σένα πήγαινε σε εναν ψυχολόγο χθες! Είναι πολύ σοβαρό αυτό που πέρασες και χρειάζεσαι βοήθεια από έναν ειδικό για να το επεξεργαστείς και να συνεχίσεις με την ζωή σου. Το ότι έχεις σύντροφο και δουλειά δεν σημαίνει οτι το έχεις ξεπεράσεις. Καλή τύχη!
Έχεις δίκιο για τους γονείς, αλλά νομίζω δν βοηθάει. Μην ξεχνάμε ότι τότε ήταν άλλες εποχές. Μόλις πριν λίγα χρόνια ο κόσμος άρχισε να μιλάει κ να τα αντιμετωπίζει διαφορετικά αυτά τα πράγματα.
Πιστεύω ότι είναι καλύτερα να συγχωρήσει τον πατέρα της κ να προχωρήσει.
Συμφωνώ, πιο αποτελεσματικό είναι να τους συγχωρέσει eventually, επίσης θα σου πρότεινα να παρακολουθήσεις άτομα με παρόμοιες ιστορίες που κατάφεραν να γιατρευτούν, θα σου δώσει μια κάποια δύναμη και ίσως motivation, υπάρχει ένα κανάλι στο youtube το οποίο παρακολουθώ και ονομάζεται something to say με ιστορίες απο διάφορα άτομα που το δημιούργησε ο Jeremy Indika ο οποίος κακοποιήθηκε όντας παιδί και σκοπό έχει να ευαισθητοποίηση και να δείξει πως είναι πιο κοινό απο όσο νομίζουμε. Ίσως να κάνει κάτι κ αυτό.. Είμαι εσύ, σαγαπώ, όλα γιατρεύονται, μόνο όταν τα δεις κατάματα και τα αποδεχτείς, μόνο τότε κατασταλάζει ο πόνος, δύσκολο,… Διαβάστε περισσότερα »
Το αν θα συγχωρέσει ή έχει ήδη συγχωρέσει του γονείς της είναι κάτι εντελώς προσωπικό, δεν μιλάω γι αυτό. Μιλαω για το πόσο απαράδεκτοι ήταν οι γονείς της. Η ιδια λέει οτι ένιωσε οτι την πρόδωσαν, με το να της λέμε οτι ήταν άλλες εποχές και τόσα ήξεραν τόσα έκαναν είναι σαν να τους δίνουμε συγχωροχάρτι και να μειώνουμε τον συναίσθημα προδοσίας που ένιωσε. Οταν κάποιος κάνει κακό στο παιδί σου το υπερασπίζεσαι και το προστατεύεις ανεξάρτητα με το ποιος ήταν ο δράστης και η εποχή. Κι αν ήταν σε κλειστή κοινωνία και φοβόντουσαν μην γίνει δακτυλοδεικτούμενη η κοπέλα ας… Διαβάστε περισσότερα »
Δν τους δίνω σε καμία περίπτωση συγχωροχαρτι, ούτε μειώνω το συναίσθημα προδοσίας που ένοιωσε η κοπέλα. Έχω περάσει παρόμοια κατάσταση άλλωστε. Δν θα μπορούσα να το κάνω αυτό. Κ έχω νοιώσει κ γω προδοσία από τη μάνα μου. Όχι σε αυτό το σκηνικό που μιλησα πιο πάνω. Σε άλλο, παρόμοιο, 2 χρόνια αργότερα. Για το 1ο σκηνικό κατάφερα να μιλήσω μετά από 15 χρόνια κ 3 χρόνια ψυχοθεραπείας στην ψυχολόγο (!) Με τα δεδομένα που δίνει η κοπέλα, ο πατέρας της δν φαίνεται τέρας. Φαίνεται ένας άνθρωπος, θύμα της πατριαρχιας, που αντιμετώπισε τελείως λάθος, όλο αυτό που έγινε. Κ η… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ήταν άλλες εποχές όμως. Πριν από 13 με 14 χρόνια συνέβη αυτό που περιγράφει δηλαδή το 2010 με 2011. Δεν μιλάει για το 60 που θα τους έμενε “παντρεύτηκε” άμα την έπιανε η γειτονιά στο στόμα της. 🤢
Κ όμως ήταν. Το me too ξεκίνησε από το 2016 κ μετά κ στην Ελλάδα κάπου το 2019-20, νομίζω. Μέχρι τότε κανένας δν έλεγε τπτ. Εγώ το 2010 μόλις είχα βγει από μια κακοποιητικη σχέση κ δν είχα ιδέα. Κ καμία φίλη μου επίσης. Μπορεί να είναι μόνο 10-15 χρόνια κ να φαίνονται λίγα, αλλά μέσα σε αυτά τα χρόνια έχουν γίνει άλματα σε τέτοια τα θέματα (μη σου πω την τελευταία 5ετια μόνο). Κ μη κοιτάς εμάς εδώ που είμαστε σε φεμινιστικό σαιτ κ τα συζητάμε κ τριβομαστε με αυτά τα θέματα. Αν δεις παραέξω, υπάρχουν πολλοί που ζούνε… Διαβάστε περισσότερα »
Απαντρευτη είχα γράψει, το λεξικό το άλλαξε σε παντρεύτηκε!
Είναι συντριπτικό αυτό που περνάς και μακάρι να μπορούσα να σηκώσω λίγο από το βάρος που κουβαλάς.
Η συμβουλή μου είναι να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια και να απομακρυνθείς όσο γίνεται από το περιβάλλον και τους ανθρώπους αυτούς που σε έβλαψαν με τις πράξεις αλλά και την αδιαφορία τους.
Έτσι κι αλλιώς δεν σε ένιωσαν, δεν σε βοήθησαν δεν σε στήριξαν. Δεν είναι αυτοί η οικογένειά σου. Απομακρύνσου και ζήτα βοήθεια.
Γραμμή sos 15900
Σου εύχομαι να βρεις γαλήνη μέσα σου.
Περιμένουμε νέα σου
Φίλη μου…. Να ήξερες πόσες πολλές σε νιώθουμε… Πόσες μπήκαμε στο μπάνιο και γδαραμε το δέρμα μας με τα σφουγγάρια λες και θα έφευγε κάτι…Μην έχεις ενοχές πουλάκι μου, ένα μικρό παιδί ήσουν μόνο. Ούτε γελοία, ούτε τίποτα. Να σε φροντίζεις και να σε αγαπάς. Στέλνω αγκαλιά μεγάλη!
Δν το έγραψα στο σχόλιό μου.
Αυτο που λες “Πόσες μπήκαμε στο μπάνιο και γδαραμε το δέρμα μας με τα σφουγγάρια λες και θα έφευγε κάτι” .
Είμαι κ γω μια από αυτές. Στα 12.
Το ξεπέρασα μετά τα 30 (μαζί με άλλα θέματα) με θεραπεία χρόνων.
Αγκαλιά κ γω <3
(Μόλις δάκρυσα)
❤
❤
Είναι αποκρουστικό, αυτό με τις γιορτές, που για να μη διαταραχθεί το κοψίδι θυσιάζουν τα παιδιά τους. Και εμένα μου έχει συμβεί , αλλά εμένα μου “έκοψε” και δεν είπα τίποτα σε αυτούς που δήθεν είναι οι γονείς που σ αγαπάνε, γιατί αν και μικρή είχα καταλάβει ότι δεν υπάρχει προστασία και στήριξη. Μου πήρε πάααααρα πολλά χρόνια να ξεπεράσω όχι μόνο τέτοια γεγονότα αλλά και το πόσο λούμπεν γονείς έχω, που σημειωτέον είναι εκπαιδευτικοί…. Προσπαθώ χρόνια να απεμπλακώ από τους τίτλους σπουδών και δήθεν κοινωνικής θέσης. Το κτήνος δεν έχει πτυχία. Με γνώση με ενημέρωση με ενσυναίσθηση να ξέρεις… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη Η να ήξερες πόσο σε νιώθω. Εμένα με άρπαξε ένας άγνωστος μου στο δρόμο στα 18 για να με βιάσει, ούτε και ξερω πως κατάφερα να του ξεφύγω. Νομίζω τον κλώτσησα. Ακόμα δεν πιστεύω στα 35+ μου ότι δεν συνέβη. Φτηνά την γλίτωσα διότι με κρατούσε σφικτά. Έγινε όταν ήμουν φοιτήτρια στην Αθήνα. Δεν το είπα στους δικούς μου. Δεν το ξέρει κανείς διότι το είχα πει σε φίλες και δεν με πίστεψαν. Μάλιστα, η ατάκα μιας ήταν «και καλά τι σου βρήκε;». Ηλίθια ατάκα, δεν έδωσα σημασία, ούτε το ανέλυσα ούτε το ξανασυζήτησα μαζί της. Μια άλλη περίπτωση,… Διαβάστε περισσότερα »
Ο μπαμπάς σου για κλωτσιές.περιεργο πάντως,παλιά έπαιρναν τουφέκι αν η κόρη έκανε σχέσεις αλλά άμα πέσει θύμα βιασμού δεν έγινε και τίποτα,απλά απομάκρυνση και όλα καλά.αυτο που έχω καταλάβει είναι νευριάζουν πολλοί αν η γυναίκα κάνει κάτι ενώ το θέλει,αν σε βιάσει ο θείος, μπαμπάς, γείτονας Κλάιν “ξεπέρασε το”
Ε κι εσύ βρε γραφουσα, ξεπέρασε το πια,δεν έγινε κάτι 🤮
Πότε δεν είναι αργά για κάποιου είδους απονομή δικαίωσης.Να πεις στην ξαδέρφη σου τι σου έχει κάνει.υπαρχει βέβαια πιθανότητα να είναι και εκείνη θύμα
Φίλη Η, είναι κάπως επείγον να επισκεφτείς ειδικό. Μπορείς να επιλέξεις γυναίκα ψυχίατρο, μάλιστα, αν δε θέλεις να βρεθείς σε κλειστό χώρο με άγνωστο άντρα. Σε παρακαλώ πήγαινε, είναι σημαντικό. Θα δεις αλλαγή στη ζωή σου, δεν είναι ανάγκη να αισθάνεσαι έτσι, ούτε είναι η μοίρα σου. Σε παρακαλώ, πήγαινε..
Μια μεγάλη αγκαλιά απο εμένα. Τα τραύματα είναι δύο, ο βιασμός του θείου σου και ο ψυχικός βιασμός των γονιών σου, που σε έκαναν θυσία στον βωμό του “Τι θα πει ο κόσμος”. Στην επόμενη οικογενειακή συγκέντρωση φώναξε μπροστά σε όλους το τι έγινε και ρίξε μαύρη πέτρα πίσω σου, όσο δύσκολο και αν το νιώθεις. Δυστυχώς αυτό λύνεται μόνο με βοήθεια ειδικού, όχι με να το θάβεις κάτω από το χαλί όπως σε ανάγκασαν όλα αυτά τα χρόνια. Τέλος προσπαθήσε να κάνεις καταγγελία στην αστυνομία, τόσες και τόσες υποθέσεις βλέπουν μετά από χρόνια το φως.
Λυπάμαι πολύ γι’αυτό που σου συνέβη. Μπερδεύτηκα όμως λίγο με τις ηλικίες, λες ότι ασελγησε μια φορά πάνω σου, όταν ήσουν στη β Γυμνασίου, άρα 13-14 χρονών, και μετά λες ότι σου έβγαλε το σουτιέν στα 11, που σημαίνει παιδί δημοτικού. Μήπως δεν ήταν η πρώτη φορά τελικά; Όπως και να’χει, βαρύ πράγμα είναι, κι ακόμα πιο βαρύ να μην σε στηρίζει η οικογένεια σου και να πάει να το κρύψει κάτω από το χαλί. Να βάζουν το κοινωνικό στάτους πάνω από το ίδιο τους το παιδί. Πραγματικά απαίσια η αντιμέτωπιση των γονιών σου. Οι μνήμες μένουν δυστυχώς. Εγώ γλύτωσα… Διαβάστε περισσότερα »