Μακριά νύχια: Λοιπόν, έχουμε πόλεμο μαζί τους;

Την αμαρτία μου θα την πω: τα νύχια μου, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είναι κοντά, κομμένα σύριζα. Του σκαφτιά σα να λέμε. Δεν με βολεύουν όταν μακραίνουν, δεν δείχνουν ωραία στα χέρια μου, δεν αντέχει βερνίκι επάνω τους πάνω από μία ώρα. Είμαι ατσούμπαλη, κάνω πολλές δουλειές και επίσης δεν προσέχω καθόλου τα χέρια μου.

Αλλά! Μου αρέσουν πάρα πολύ στα χέρια άλλων γυναικών. Βασικά, λατρεύω όλα αυτά τα glossy μανόν, λατρεύω να ακούω για όλες αυτές τις τεχνικές -νύχια “ψητά” (ουάου!), νύχια “χτιστά”, από ακρυλικό, φορετά, ημιμόνιμα- τρελαίνομαι! Και επίσης, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα πολύ μακριά νύχια – των άλλων.

Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό παρατηρώ μια αυξανόμενη τάση για κριτική. Όσο πιο μακριά τα νύχια, τόσο πιο έντονη η αποδοκιμασία. Και “πωπώ είναι τρομακτικά!” και “τι δουλειές να κάνει τώρα αυτή με αυτές τις νυχάρες” και “ίου, αηδία, πώς μπορεί;”.

Την ίδια στιγμή, όποια σελίδα στο instagram κι αν δεις, όποιο pop icon -απλώς γκούγκλαρε “Lizzo nails”- θα καταλάβεις με τη μία ότι αυτά τα νύχια, τα μακριά, τα μυτερά, τα γαμψά, τα ανοικονόμητα είναι hot trend και τα νυχάδικα απλώς κάνουν χρυσές δουλειές, με σχέδια, χρώματα, στρας, μία πανδαισία.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Lizzo (@lizzobeeating)

Και μετά, είναι και οι έρευνες. Αχ, οι έρευνες και η επιστήμη! Προσφάτως, βγήκε και μία που και τι δεν λέει για τα μικρόβια, τα βακτήρια και τους νυχο-ιούς που φωλιάζουν κάτω από αυτά τα νύχια. Με λίγα λόγια, η επιστήμη παίρνει το μέρος όλων αυτών των “ίου, πώς μπορεί;” και είναι κατηγορηματική για το τι πραγματικά μπορείς να κάνεις και τι όχι, αν θες να έχεις τέτοια νύχια. Ας πούμε, δεν μπορείς να είσαι νοσοκόμα. Κατανοητό και σεβαστό μέχρι εκεί που δεν πάει.

Ωστόσο, όλη αυτή η κριτική για τα “πολύ-μακριά-νύχια” δεν είναι κάπως υποκριτική σε καιρούς πολιτικής ορθότητας και γενικότερης κατακραυγής του όποιου shaming; Γιατί είμαστε τόσο ευαίσθητοι με το να μη γίνεται κριτική για το βάρος και τις στιλιστικές επιλογές και με τα νύχια παθαίνουμε τέτοιο κακό; Με ποιο δικαίωμα κάποιος βγάζει συμπεράσματα για μία θηλυκότητα από το μήκος των νυχιών της;

Μου φαίνεται πολύ προβληματικό όλο αυτό και κάπως απολύτως συνδεδεμένο με την ιστορία των μακριών νυχιών που πάντα -μα ΠΑΝΤΑ, όμως- συνδεόταν με τα ελευθέρια ήθη και τις “ελαφρές” συμπεριφορές. Δεν μπορεί να μου λες ότι μπορώ να φοράω ό,τι θέλω και να με κρίνεις από το χρώμα και από το μήκος των νυχιών μου. Κάπου, κάποιος, λέει ψέματα.

Άκουγα τις προάλλες μία κυρία στη στάση που σχολίαζε μιλώντας στο τηλέφωνο ότι δεν μπορεί να καταλάβει την ομοιομορφία των κοριτσιών σήμερα που όλες είναι με “νυχάρες, μπουστάκια και φόρμες γυμναστικής από κάτω”. Ναι, γιατί είναι της μόδας (ήθελα να της πω, αλλά απλώς συνέχισα να κρυφακούω). Όπως παλιότερα ήταν της μόδας τα ποδηλατικά κολάν, μετά τα μπάγκι τζινς και πιο μετά και εγώ δεν ξέρω τι.

Με τα νύχια, όμως, υπάρχει κόλλημα. Υπάρχει ένα απολύτως μισογυνικό προεξοφλημένο συμπέρασμα ότι η κάτοχος τους “ξύνεται” (μεταφορικώς), ότι έχει πολύ ελεύθερο χρόνο, ότι είναι ματαιόδοξη, ότι, ότι, ό,τι θέλετε προσθέστε.

Εγώ πάλι προτιμώ την απενοχοποίηση που τους χάρισε η drag σκηνή, όλη αυτή την αψεγάδιαστη, χαρούμενη υπερβολή και τη σιγουριά ότι η ιδιοκτήτρια τους είναι ένα κορίτσι με αυτοπεποίθηση και σκασίλα της για το τι λέμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη RuPaul (@rupaulofficial)

Όσο για τα μικρόβια, και τα βακτήρια, και τους μύκητες, συγνώμη, αλλά με τόσο πλύσιμο χεριών από τον κορωνοϊό και μετά, και με τόσο απολυμαντικό που πέφτει κάθε λίγο και λιγάκι, ειλικρινά θα ήθελα να ξέρω πώς επιζούν όλα αυτά. Φαντάζομαι με την ίδια ευκολία που επιζεί και ο σεξισμός και ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός που μας κάνει να κοιτάμε τις ομόφυλές μας με μισό μάτι σε κάθε μας βήμα.

Και πού να τους πεις ότι υπάρχει και μόδα που “λατρεύει” τα μακριά, περιποιημένα νύχια…ποδιών!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News