Αν δεν την βιώνεις, η ημικρανία μπορεί πολλές φορές να υποτιμηθεί σε απλό πονοκέφαλο.
Όμως, ενώ οι απλοί πονοκέφαλοι μπορούν συνήθως να ξεπεραστούν με ή χωρίς φαρμακευτική βοήθεια, η ημικρανία είναι πολύ επιθετική μορφή πόνου, που μπορεί να εξουθενώσει το μυαλό και το σώμα. Η ημικρανία δεν έχει καθοριστική αιτία (οι ορμόνες και η ανώμαλη εγκεφαλική δραστηριότητα είναι μόνο δύο πιθανοί λόγοι) ή πολύ συγκεκριμένη θεραπεία που προτείνεται σε όλους όσοι υποφέρουν από αυτή και επίσης είναι μια νευρολογική ασθένεια σχετικά λίγη ερευνητική προσοχή.
Όσον αφορά την έρευνα και τη χρηματοδότηση, οι ημικρανίες έχουν διερευνηθεί πολύ λιγότερο από άλλες ασθένειες. Παρά το τεράστιο οικονομικό κόστος με το οποίο μπορεί να επιβαρύνεται ένας ασθενής για να τις αντιμετωπίσει, οι ημικρανίες συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να λαμβάνουν τη λιγότερη δημόσια, ιατρική χρηματοδότηση από οποιαδήποτε νευρολογική ασθένεια στην Ευρώπη και η περισσότερη έρευνα για την ημικρανία που έχει γίνει σε ζώα έχει γίνει σε αρσενικά, παρόλο που οι γυναίκες υποφέρουν περισσότερο από ημικρανίες.
Ο μεγαλύτερος αριθμός γυναικών ασθενών με ημικρανίες αρχικά παρατηρήθηκε από τους γιατρούς τον 19ο αιώνα, οι οποίοι περιέγραφαν την ημικρανία ως διαταραχή των «μητέρων των κατώτερων τάξεων» των οποίων το μυαλό ήταν αδύναμο λόγω καθημερινής εργασίας, λίγου ύπνου, συχνού θηλασμού των παιδιών τους και υποσιτισμού.
Οι γυναίκες με πολύ επώδυνους πονοκεφάλους συχνά γελοιοποιούνταν και θεωρούνταν υστερικές, ξεκινώντας την εποχή εκείνη το στίγμα της νεύρωσης και της υστερίας στις γυναίκες που πονάνε, ένα ιατρικό στίγμα που εξακολουθεί να υπάρχει στον ιατρικό κόσμο μέχρι και σήμερα.
Για τους άνδρες, η ημικρανία ήταν μια ασθένεια που πήγαζε από το προνόμιο και την πολυτέλεια, κάτι που έπληττε τους ευφυείς άνδρες ανώτερων τάξεων. Τα άτομα με ανώτερη ανατροφή πιστευόταν ότι είχαν ευαίσθητα νευρικά συστήματα που τους επέτρεπαν να ασχοληθούν και με ευγενή έργα, με καλλιτεχνικές και επιστημονικές αναζητήσεις.
Φυσικά, για τις γυναίκες, πιστευόταν ότι η ημικρανία ήταν απλά σημάδι διανοητικής υπερφόρτωσης, ένας τρόπος να τους πει το σώμα τους ότι δεν κάνει να σκέφτονται τόσο γιατί το σύστημα θα κρασάρει.
Ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής κεφαλαλγίας, ο Αμερικανός νευρολόγος Harold G Wolff, καθόρισε μια βασική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών ασθενών με ημικρανία.
Για αυτόν, οι άντρες ήταν φιλόδοξοι και επιτυχείς και η ημικρανία ήταν σημάδι ότι έπρεπε να αναπαυτούν. Οι γυναίκες είχαν ημικρανίες απλά επειδή ήταν ανίκανες να αποδεχτούν τον γυναικείο τους ρόλο και ιδιαίτερα τη σεξουαλική πράξη.
Ο Wolff υποστήριξε ότι οι γυναίκες ασθενείς που υπέφεραν από ημικρανία έβλεπαν το σεξ απλά ως οικογενειακό καθήκον, στην καλύτερη, και σε αρκετές περιπτώσεις, οι ασθενείς το θεωρούσαν εξαιρετικά δυσάρεστο και ήθελαν να το αποφύγουν. Η ανικανότητά τους να δεχτούν τον σεξουαλικό-και όχι μόνο- ρόλο της συζύγου, είπε ότι τους δημιουργούσε ημικρανίες και φρικτούς πόνους στο κεφάλι.
Ορισμένα λεξικά της εποχής είχαν ως συνώνυμο της «συζύγου» τη λέξη «ημικρανία»
Σε αντίθεση με την ημικρανία, η αθροιστική κεφαλαγία εμφανίζεται περισσότερο σε άντρες των 30 με 40 ετών. Κάτι που ξέρουμε επειδή, στα τέλη της δεκαετίας του 60’, οι γιατροί έγραφαν ότι η αθροιστική κεφαλαγία είναι μια διαταραχή που πηγάζει από υπερβολικό ανδρισμό.
Από τότε, οι στερεοτυπικοί ασθενείς της αθροιστικής κεφαλαγίας, θεωρούνται υπερβολικά άντρες, σε αντίθεση με τις λιγότερες γυναίκες ασθενείς, που θεωρείτο ότι υπέφεραν από αυτού του είδους την πολύ επώδυνη κεφαλαγία επειδή δεν ήταν αρκετά γυναίκες ή επειδή το σώμα τους τις τιμωρούσε που τόλμησαν να μην προσαρμοστούν στον ρόλο της νοικοκυράς που ταιριάζει περισσότερο στο φύλο τους.
Έτσι, καταλήξαμε, μέχρι και τα τέλη του 20ού αιώνα, να θεωρούμε την ημικρανία συνώνυμο της νευρωτικής νοικοκυράς και να πλέκουμε μια χιουμοριστική λογοτεχνία γύρω από την στερεοτυπική εικόνα της συζύγου που αποφεύγει το σεξ με τη χαρακτηριστική φράση:
«Έχω πονοκέφαλο».
Εσύ έχεις δει το instagram του Α,μπα;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Γενικά έχω πολλή αντοχή στον πόνο, λόγω και κάποιων μυοσκελετικών προβλημάτων ζω μόνιμα με αυτόν. Ωστόσο η ημικρανία είναι ο,τι χειρότερο έχω περάσει, ήταν αφόρητη, ήταν πολύ επιθετική, δεν άντεχα τον παραμικρό θόρυβο, ούτε ελάχιστο φως, ακόμη και το μαξιλάρι που ακουμπούσε στο κεφάλι μου με έκανε να υποφέρω, ήμουν απολύτως παροπλισμένη, και είχα γίνει κουμπαράς από τα παυσίπονα που έπαιρνα και δεν μου έκαναν τίποτα. Μόνο ένας γιατρός στη Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε σοβαρά μαζί μου, και με έσωσε.
Σας παρακαλώ, χρειάζομαι το όνομα αυτού του γιατρού, αν επιτρέπεται κι από το site… Δεν μπορώ να περιγράψω το μαρτύριο που ζω όταν εμφανίζεται και δυστυχώς είναι συχνά… Ευχαριστώ
Λυπάμαι πάρα πολύ που ταλαιπωρείσαι έτσι, πραγματικά. Εγώ ευτυχώς είχα μόνο τέσσερα μεγάλα επεισόδια/κρίσεις, που όμως είχε διαρκέσει αρκετές μέρες το καθενα, και μετά εξαφανίστηκαν τόσο ξαφνικά όσο ξεκίνησαν. Δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα του γιατρού, έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και δεν ζω Θεσσαλονίκη εδώ και πολύ καιρό. Το γραφείο του ήταν στην Τσιμισκή, κοντά στην Πλατεία (Odeon), αλλά αυτή η πληροφορία δεν βοηθάει και πολύ. Πάντως ήταν ο μόνος που ασχολήθηκε μέχρι να βρούμε μια θεραπεία που να με πιάνει (το καλύτερο που είχα ακούσει από άλλο γιατρό είναι το ΄σταμάτα να αγχώνεσαι και θα σου… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν πειράζει, είναι το πλέον φυσιολογικό να ξεχνάμε ονόματα, ειδικά όταν έχει περάσει καιρός! Σ’ ευχαριστώ όπως και να’χει!
Ναι, το φαντάστηκα 🙂 Δυστυχώς είμαι πάρα πολύ κακή στο να θυμάμαι ονόματα και τοποθεσίες. Σου εύχομαι τα καλύτερα, ειλικρινά
Ζω με ημικρανίες κάθε μήνα και όλη μου την ζωή. Οι ερμηνείες και οι προτροπές όσων “θέλουν να με βοηθήσουν” είναι τόσο κουραστικές που προτιμώ όταν υποφέρω να βρίσκω μια άλλη δικαιολογία και να φεύγω γιατί δεν έχω κουράγιο να αντιδράσω στην ηλιθιότητα. Αν ακούσω δε άλλον έναν άντρα να λέει ότι με το σεξ περνάει ημικρανία… Τέλος πάντων, αν θέλετε πράγματι να βοηθήσετε εκείνον που έχει ημικρανία δίπλα σας, εξασφαλίστε του ένα μέρος με σκοτάδι και απομονωμένο από ήχους. Ή μια μάσκα ύπνου και ένα ζευγάρι ωτοασπίδες. Εκτός από τα πολύ δυνατά φάρμακα αυτό είναι το καλύτερο δυστυχώς που… Διαβάστε περισσότερα »
Να γιατί έχω βάλει σκοπό μια μέρα να ασχοληθώ με την έρευνα στοματοπροσωπικός πόνος/πονοκέφαλος (συχνά αλληλένδετα) και φύλο (από κοινωνιλογική άποψη). Αν κάποια ενδιαφέρεται για συνεργασία ας μου στείλει 🙂
Και εγώ πάσχω από ημικρανίες, κάθε μήνα , λίγες ημέρες πριν μου έρθει περίοδος. κραταει 2 ημέρες συνήθως και στις μεγάλες κρίσεις ξυπνάω από τον πόνο, με ίλιγγο. Τα χάπια απλά με κάνουν σε κάποιο σημείο λειτουργική στη δουλειά, αν και κάποιες φορές από τον πόνο δε μπορώ να συνγκεντρωθώ. Νομίζω πως μου κάνει μεγάλο trigger το αλκοόλ.
🤯