Πόσος καιρός έχει περάσει από την καλτ επιτυχία του “Μεγάλου Λεμπόφσκι”; Εκεί όπου η νεαρή Julianne Moore απενοχοποιούσε τις φακίδες και έλαμπε αυστηρή και πανέμορφη δίπλα στον Τζεφ Μπρίτζες; Πολύς.
Όμως, είναι καιρός που δεν αναπολεί η ταλαντούχα ηθοποιός που έγινε 61 και είχε μερικά σπουδαία πράγματα να πει για το πώς είναι να μεγαλώνεις ως γυναίκα, με τους άλλους γύρω σου να απαιτούν και ποτέ να μην καταλαβαίνουν γιατί μπορεί και να μη σε νοιάζει η ηλικία.
Γιατί μπορεί και να μη σε τρομοκρατούν οι αλλαγές στην εικόνα και κυρίως γιατί μπορεί να μην έχεις καμία όρεξη για βελτιώσεις ή για παρεμβάσεις. Η Moore μιλώντας στους Sunday Times ξεκινάει λέγοντας πόσο… τεμπέλα είναι αναφορικά με τις ρουτίνες ομορφιάς και μακιγιάζ, σε σημείο που ξεχνά ακόμα και αντηλιακό να βάλει κάποιες φορές.
Όπως τονίζει, μέσα στα χρόνια, σχεδόν έμαθε να μη δίνει μεγάλη σημασία σε λεπτομέρειες που αφορούσαν την εξωτερική της εμφάνιση, ούτε καιγόταν να διορθώσει μικρορυτίδες και αλλαγές στο πρόσωπό της που πρόδιδαν ότι μεγάλωσε.
«Είναι σαν να αποκτάς μυωπία απέναντι στον τρόπο που παρατηρείς ότι… ξεθωριάζεις. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή πλέον νοιάζεσαι περισσότερο για την οικογένεια, τις σχέσεις, τη δουλειά», λέει η Moore και συνεχίζει το ίδιο αναπολογητικά για τις αλλαγές στην εμφάνιση και για το άγχος της τέλειας εικόνας που φρόντισε να αποτινάξει σχετικά νωρίς.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Όσο μεγάλωνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένιωθα ότι κανείς άλλος δεν είχε φακίδες. Ήθελα να δείχνω όπως κάθε άλλο μαυρισμένο παιδί στην Αμερική. Μισούσα το γεγονός ότι δεν μπορούσα να πάω στην παραλία ή ότι έπρεπε να φοράω μακριά μανίκια. Αυτό ήταν κάτι που έμεινε μέσα μου για καιρό», λέει η ίδια αποκαλύπτοντας ότι ακόμα και σήμερα όταν το βλέμμα της πέφτει στο εξώπλατο φόρεμα μιας γυναίκας και διαπιστώνει ότι η πλάτη δεν έχει φακίδες, βρίσκει το θέαμα υπέροχο.
Τι πιστεύει, όμως, για όλα αυτά τα δημοσιεύματα περί “ωραίων γηρατειών” και γυναικών που μεγαλώνουν ωραία; Σε άλλη συνέντευξή της η ηθοποιός πρόσφατα είχε αποκαλύψει ότι κάπως παίζουν τα νεύρα της όταν ακούει ότι μία γυναίκα μεγαλώνει ωραία.
“Ο χρόνος δεν την/τον άγγιξε”: Συγνώμη που δεν κάνουμε όλοι/ όλες την ίδια ζωή
«Υπάρχει άραγε άσχημος τρόπος να μεγαλώσεις; Δεν έχουμε επιλογή, βέβαια. Κανείς δεν έχει επιλογή στο πώς μεγαλώνει, δεν είναι θετικό ή αρνητικό. Απλώς συμβαίνει. Το να μεγαλώνουμε, είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης, γιατί μιλάμε λοιπόν, για αυτό σαν να είναι κάτι που περνάει από το χέρι μας;», αναρωτιέται η Moore και κάπως θέλεις να χειροκροτήσεις για όλες εκείνες τις φορές που σε έκαναν να νιώσεις άσχημα γιατί “μεγαλοδείχνεις” ή γιατί “στραβογέρασες” ή γιατί δεν μεγάλωσες με τόση χάρη όση σου υποδείκνυαν χρόνια τώρα περιοδικά και στήλες ομορφιάς…
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είσαι ωραία για την ηλικία σου είναι σαν να σου λένε είσαι μονόφθαλμη μέσα στα φρικιά. Ποιός το παίρνει για φιλοφρόνηση αυτό;