Αυτής με το ζωγράφο που δεν ήξερα αν απλά δεν με γουστάρει) Καλησπέρα σας όλ@ς!!! Μιας και ήδη είχε περάσει καιρός από τότε που έστειλα το στόρι μου μέχρι να ακούσω τις απόψεις σας (κλαίω με το σχόλιο “σε γράφω και κάνω το ζωγράφο” χαχα) είπα να σας ενημερώσω για ένα…πλοτ τουίστ. Ο ζωγράφος παιδιά μου δεν… Δεν… Δηλαδή ναι μεν κάτι μπορούσε να κάνει – από άποψη σεξ μιλώντας – , αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να κάνει κανονικά σεξ, ή τουλάχιστον για πάνω από 10 δευτερόλεπτα χωρίς διακοπές. Είχε από ό,τι φαντάζομαι κάποια δυσλειτουργία, την οποία κανένα θέμα δεν θα είχα να ψάχναμε και να αντιμετωπίζαμε παρέα, αν ήμασταν μαζί, αλλά από ό,τι επίσης κατάλαβα δεν ήταν ούτε κάτι πρόσφατο, ούτε και κάτι που έχει προσπαθήσει να αντιμετωπίσει ο ίδιος με κάποιον γιατρό. Κι έτσι έληξε αυτό το στόρι, αφού δεν γινόταν ούτε σχέση ούτε περιστασιακό σεξάκι (το οποίο όταν έστειλα την πρώτη ερώτηση δεν είχε λάβει χώρα). Διάβασα επίσης τα σχόλιά σας και έβλεπα να υπάρχει μία απορία/διχογνωμία, ως προς το τι είναι “εναλλακτικός”. Νομίζω ότι αυτό κρίνεται ad hoc. Δεν ξέρω αν υπάρχει ιδιαίτερη κατηγορία. εγώ πάντως χρησιμοποιώ (ίσως καταχρηστικά) τον όρο για να περιγράψω ανθρώπους πιο διαβασμένους, ταξικά συνειδητοποιημένους, που δεν διαφοροποιούνται για να διαφοροποιούν αλλά εν τέλει πάντα διαφέρουν, που δεν ακούν τα πάντα από μουσική αλλά είναι διαβασμένοι ως προς την μουσική που τους αρέσει. Δεν θα πάνε απαραίτητα Γαύδο για διακοπές, ούτε κρίνουν όποιον πάει Μύκονο. ΄Γράφουσα αυτά συνειδητοποιώ ότι μάλλον δεν θα θεωρούνται απαραίτητα αυτά τα χαρακτηριστικά “χαρακτηριστικά ενός αλτέρνατιβ ανθρώπου”, αλλά μάλλον τα έχω προσδώσει εγώ σε κάθε άτομο που βλέπω να τα έχει, γιατί η πλειοψηφία του περιγύρου μου δεν τα έχει. Οπότε θα το θέσω το ερώτημα…Εσείς, Αμπα και μέλη της κοινότητας, τί λέτε; Τί είναι τελικά “alternative”?
Δεν είναι ζήτημα άποψης οι ορισμοί των λέξεων για να τις συζητάμε σε φόρουμ, ούτε υπήρξε κάποια διχογνωμία για το τι σημαίνει. Δεν είναι κάτι που κρίνεται ad hoc.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχει εναλλακτική στύση το παλικάρι είναι πολύ ψαγμένη για να την καταλάβεις.
Νεκρή φύση.
Δεν μπορεί το παιδί. Είναι το λεγόμενο “δεν θες να ξέρεις γιατί δεν σου κάθεται”
Εγώ σε κάποια που «θέλει να τσιλάρει με άντρες και όχι να επικοινωνεί σε βάθος» ένα δουλεματάκι θα έριχνα. Τον τύπο κορόιδεψα όχι έναν οποιοδήποτε με στυτικη δυσλειτουργία σε περίπτωση που δεν ήταν ξεκάθαρο!
Βασικά μπορούμε να ξεκινήσουμε απο το να μην σποιλαρουμε ολη την ιστορια από τον τιτλο? Μου κόβει τη μισή χαρα της ερωτησης!
Το πόσο πολύ συγχύζομαι όταν ακούω τη λέξη alternative, δε λέγεται!
Το συνδέω αυτόματα με άκρως επιφανειακούς ανθρώπους που έχουν ανάγκη να αισθάνονται ξεχωριστοί.
Το παραθέτω αυτούσιο γιατί σε καμία περίπτωση δεν το σκέφτηκα εγώ για τους εναλλακτικούς.
“Ο Μολιέρος είδε όπως αργότερα ο Σταντάλ, ότι εκείνη που επιδεικνύουν την ελευθερία και την εκκεντρικότητα τους, τα πάθη και τις μανιες τους, είναι στην πραγματικότητα προσεκτικοί και υπολογιστές ηθοποιοί, με κανένα ίχνος αληθινού αυθορμητισμού και ειλικρίνειας μέσα τους. ” Λάιονελ Γκοσμαν
Εγώ τείνω να χαρακτηρίζω έτσι άτομα που ξεφεύγουν κάπως από τις “μαζοποιημένες” στυλιστικές, μουσικές και lifestyle επιλογές.
Αυτόν που παίρνει ένα μπακπακ και πηγαίνει με οτοστόπ μέχρι το Νεστόριο για να ακούσει τους Thievery Corporation. Ξέρωγω…
Για κάποιους είναι εναλλακτική και η Γαρμπή.
Μετά από χρόνια ανήκοντας στους “mainstream”, απορρίπτω κατ’ουσίαν την έννοια του “εναλλακτικού”, καθώς πιστεύω πως στην προσπάθεια να μην μοιάζουν με κάποιους, συμπεριφέρονται και μαζοποιούνται με κάποιους άλλους, κάνοντας παντιέρα την εναλλακτικότητά τους.
Είσαι εναλλακτικός, αρκεί να το πεις.
Αλτερνατιβ δεν ξέρω τι είναι, ξέρω όμως το λατερνατιβ, που είναι συνδυασμός της λέξης λατέρνα και αλτερνατιβ.
Από το wiktionary: εναλλακτικός = ο σύγχρονος, ο μη παραδοσιακός, ο καινοτόμος.
Μη παραδοσιακός θα έλεγα εγώ.
Ωστόσο, ορισμένες φορές η λέξη αυτή μου θυμίζει ανθρώπους της κατηγορίας που αναφέρει ο @Mathios. Μάλλον από ανάλογες γνωριμίες που είχα κάνει.
Κατά τα άλλα, μια φορά στη ζωή μου με αποκάλεσαν εναλλακτικό επειδή είπα ότι ακούω πολύ Hard Rock και λίγο Metal (όχι alternative metal). Το οποίο δε νομίζω ότι είναι και πολύ μη παραδοσιακό.
ασχετο: την κραυγη των λυκων με την αλιφερη την πετυχες μικρ@;
Τι μου θύμησες! Είχα δει μικρός τη Μαρία Αλιφέρη σε μια θεατρική παράσταση. Και μετά την έβλεπα σε ένα τηλεπαιχνίδι κάθε εβδομάδα που πήγαινα στη γιαγιά μου. Νομίζω κάθε Παρασκευή.
Μου είχε κάνει εντύπωση που πάντα φορούσε φούστα με σκουρόχρωμο καλσόν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το είχε σχολιάσει και η γιαγιά μου.
Έκανα μια αναζήτηση και κατέληξα ότι το τηλεπαιχνίδι ήταν είτε το “Λίγο απ’όλα” είτε ο “Λαβύρινθος”.
Όσον αφορά την ερώτησή σου, δεν πρόλαβα την “Κραυγή των λύκων”. Ήμουν μόλις ενός έτους όταν γινόταν η προβολή.
Αν στο τελος ελεγε: “σας αγαπω”ισως ηταν “τα τετραγωνα των αστερων”. Αχαχαχ, μα με τι ανατραφηκαμε, γκερμπερ, γαλα βλαχας κι αλιφερη, το πουλι της υενεδ, αλικη νικολαϊδη/ου, τη φλογερα του τσοπανακος ημουνα, προβατακια εβοσκαα στο κλεισιμο. Ισως η πρωτη τηλεορασοπληκτη γενια, τα παιδια των πολεων ισως.
Χάχα, όχι, δεν ήταν τα τεράγωνα των αστέρων. Επίσης, δεν πρόλαβα την ΥΕΝΕΔ. Εννοώ, ήμουν μικρούλης και δεν τα θυμάμαι. Θυμάμαι, ΕΡΤ1, ΕΡΤ2 και, αν θυμάμαι καλά, το 1987 με 1988 δημιουργήθηκε ο ΑΝΤ1. Μου είχε κάνει εντύπωση που έδειχνε τόσες σειρές (θυμάμαι χαρακτηριστικά το Hart to Hart). Στη συνέχεια, ακολούθησε το MEGA.
Αλλά ναι, από εποχή ΥΕΝΕΔ μάλλον έχουμε την πρώτη τηλεορασόπληκτη γενιά.
Δηλαδή alternative είναι αυτός που κάνει αυτά που του αρέσουν και όχι αυτά που κάνουν όλοι, ή τα αντίθετα ως αντίδραση σ’ αυτά που κάνουν όλοι, αλλά ξέρει ποιός είναι και τα ‘χει καλά με τον εαυτό του. Ωραίο ακούγεται, πώς λέγεται; Nα ψάξουμε μαζί 😊