Update ιστορίας: Ήρθε το μάντρα του Α,μπα, πήγα σε ψυχολόγο

Είμαι η κοπέλα που είχε στείλει αυτό . Ξεκινάω με ότι σήμερα είμαι πια ελεύθερη σχεδόν ένα χρόνο. Τότε κατάφερα να του πω ότι δεν μου άρεσει και τόσο το σεξ. Λένα είχες πέσει απολύτως μέσα το θέμα μου ήταν ότι δεν άντεχα την εικόνα του εαυτού μου ως “μη διεκδικητική, αυτή που φοβάται να μιλήσει” . Τελικά το είπα και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που όλοι προβλέψατε, δεν άλλαξε τίποτα. Με τη διαφορά ότι μετά με πίεζε να κάνουμε σεξ ενώ ήξερε ότι έτσι δεν το ευχαριστιεμαι αλλά αυτός ήθελε. Το έκανα αρκετές φορές όχι ακριβώς για να τον ευχαριστήσω αλλά γιατί στη θολούρα μου ένιωθα ότι δεν αντέχω να κάνω κάτι άλλο. Έρχεται το μάντρα του α,μπα; Πήγα σε ψυχολόγο, το πρώτο 6μηνο προσπαθουσα απλώς να μην νιώθω τόσο χάλια, τελικά χώρισα, και για το υπόλοιπο εξάμηνο ήμουν απλά χάλια και σκεφτόμουν συχνά να επιστρέψω για να νιώσω καλύτερα και ευτυχώς δεν το έκανα (με στήριξη από τη θεραπεία). Κατάλαβα ότι αυτή ήταν μια κακοποιητικη σχέση (γενικά είχα αντιμετωπισει και φωνες, ζηλιες, βαραγε τους τοίχους όταν τσακωνομασταν και τέτοια) στην οποία εγώ μπήκα και έμεινα γιατί είχα κάποια θέματα (πίστευα ότι δεν είμαι αρκετά ενδιαφέρουσα, cool, sexy) τα οποία είχα καμουφλάρει όπως όπως. Τον τελευταίο καιρό μετά από συνολικά τέσσερα χρόνια και 1,5 θεραπεία επιτέλους νιώθω ότι έχω βγεί από αυτη τη θολούρα και ζω ξανά χωρίς δυσκολία, η απόλαυση δεν είναι πια μια πρόκληση αλλά συμβαίνει τυχαία και αβίαστα, και τα θυμάμαι μπερδεμένα σαν όνειρο. Μέσα σε όλα αυτά ειχα μείνει και χωρίς φιλους καθώς “κάνεις δεν μπορούσε να καταλάβει αυτό που είχαμε” αλλά και γιατί είχε γίνει το μοναδικό project της ζωής μου και είχα κόψει λίγο πολύ τις εξόδους. Ευτυχώς σιγά σιγά έχω αρχίσει να επανακτω ποιες σχέσεις και έχω γνωρίσει και 2-3 άτομα. Το μόνο καλό για εμένα τότε ήταν ότι είχα αρκετά χρήματα ώστε να κάνω θεραπεία, αλλιώς δεν είχα τίποτα, ούτε φίλους, ούτε καν εαυτό, είχα χαθεί μέσα στο project της σχέσης. Κάποιοι στα σχόλια ειχαν γράψει ότι μου κάνει κατά τα άλλα για γάμο/σχέση και για αυτό εμενα. Ήταν πολύ χειρότερη η πραγματικότητα απλώς ντρεπόμουν να παραδεχτώ ότι ανεχομαι αυτά που ανεχομουν και μίλησα για το σεξ. Εγώ τότε ήμουν 21 και ο γάμος ή αποκατάσταση δεν υπήρχε ούτε στα άμεσα ούτε γενικώς στα σχέδια. Ακόμα και σήμερα ντρέπομαι για αυτή την ιστορία και μάλιστα όταν με ρωτάνε μιλάω με σχετικά καλά λόγια για αυτόν (τον να μην πω) γιατί δεν θέλω οι άλλοι να καταλάβουν πόσο αδύναμη υπήρξα και πόσα ανεχτηκα με τη θέληση μου. Αισθάνομαι ντροπή ακόμα και σήμερα και τότε ήταν ο βασικός λόγος που δεν μιλούσα ανοιχτά πουθενα, ούτε καν εδώ, ανώνυμα. Ελπίζω κάποτε να “ψηλώσω” κι άλλο και να λέω τα πράγματα με το όνομα τους. Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις, μου έδειξαν ότι σκεφτόμουν πια εντελώς παράλογα.

-Καλύτερη εκδοχή

Συγχαρητήρια!

Τέλειο μήνυμα. Ευχαριστούμε πολύ και προσπάθησε να μην κατηγορείς άλλο τον εαυτό σου, αλλά να τον συγχαίρεις για την μεγάλη του πρόοδο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News