Αγαπητή «Α, μπα»: Τώρα που έχω αυτό που ήθελα, φοβάμαι

Καλημέρα Λένα και αναγνώστες! Ταυτίστηκα τρομερά με την ερώτηση “Αγαπητή «Α, μπα»: Τι θα απογίνω αν χωρίσω;” γιατί η ιστορία της κοπέλας έχει πάρα πολλά κοινά με την δική μου ιστορία. Μόνο που εμείς δεν είμαστε μαζί 3 χρόνια και το σπίτι που μένω εγώ, όπως και η περιοχή δεν με καλύπτουν και δεν υπάρχει τρόπος να φύγω αυτή τη στιγμή. Η μορφή δε του φίλου μου είναι τεράστια πηγή έμπνευσης για μένα αυτή τη στιγμή. Μοιάζει σαν να είναι ο φανταστικός μου φίλος. Είναι μεγαλύτερος δέκα χρόνια από μένα και ενσαρκώνει όλα αυτά που θα ήθελα εγώ να είμαι ή να πετύχω στη ζωή μου. Αυτή η σχέση λοιπόν μαζί του, είναι υπέροχη, αγαπάμε και σεβόμαστε πολύ ο ένας τον άλλον όμως εγώ είμαι ερωτευμένη, εκείνος δεν θα χαρακτήριζε έτσι ακριβώς αυτό που νιώθει, είναι πιο ήπιο και μια μέρα φοβάται ότι θα του περάσει, και δεν θα μπορεί να συνεχίσει (λογικό). Μ’ αγαπάει όμως, όχι στα λόγια, πραγματικά με αυτό τον άνθρωπο δεν ένιωσα ποτέ ξεκρέμαστη, δεν ένιωσα ποτέ ότι ζήτησα κάτι ή επισήμανα και ότι βρήκα τοίχο, μέχρι τώρα δεν μου λείψει τίποτα και ειδικά σεβασμός και κατανόηση. Πριν μπλέξω σε αυτή την ιστορία, λόγω της διαφοράς ηλικίας ήξερα και ήμουν εντάξει με το ότι έχει μεγάλη πιθανότητα η σχέση αυτή να μην πάει πάρα πολύ μακριά, γιατί δεν θα μπορώ να καλύψω τα πάντα σε αυτόν όπως καλύπτει εκείνος σε μένα. Παρόλα αυτά προχώρησα. Όμως τώρα, κι ενώ η συμπεριφορά του απέναντι μου δείχνει πώς αυτά που νιώθει είναι πιο έντονα από ποτέ νιώθω ένα μεγάλο φάντασμα από πάνω μου στην προοπτική του χωρισμού. Δεν είμαι έτοιμη θα έλεγα να το αφήσω πίσω όλο αυτό. Έχω ακόμα ανάγκη την παρουσία του στη ζωή μου με αυτόν τρόπο. Ίσως φταίει που και οι δύο αυτή τη στιγμή περνάμε δύσκολες φάσεις εκτός της σχέσης μας και αυτό κάνει την ατμόσφαιρα πιο βαριά παρόλο που τα μοιραζόμαστε και προσπαθούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο όσο μπορούμε. Τσάμπα στεναχωριέμαι τώρα το ξέρω, το βλέπω, αλλά τι φταίει; Ναι, οι δικές μου βάσεις αυτή τη στιγμή δεν είναι καθόλου σταθερές, αυτό βοηθάει η σχέση μου μαζί του να σταθεροποιηθεί. Αν τα πράγματα μέσα μου ήταν πιο σταθερά, αυτή τη στιγμή δεν σου εγραφα αυτή την ερώτηση, θα το απολάμβανα και όπου φτάσει. Μπορείς να μου πεις κάτι ώστε να μην σκάω άδικα αυτή τη στιγμή, εφόσον τα δεδομένα τα είχα πάρει πάρα πολύ σοβαρά από την αρχή; Δεν με ένοιαζε καν να έχω κάποιον που θα με ερωτευτεί τρελά, ήθελα κάποιον να με αγαπήσει αληθινά. Και τώρα που έχω αυτό που ήθελα φοβάμαι. Πώς μπορώ να το διαχειριστώ μέσα μου και να μην σκάω άλλο;
– φανταστική φίλη

Δεν αντιλαμβάνομαι πώς ακριβώς ταυτίστηκες με τη φίλη, φανταστική φίλη. Εκείνη φοβόταν ενώ όλα πήγαιναν καλά, άρα είχε κάτι αόρατο να αντιμετωπίσει, κάτι που δεν σχετιζόταν με τη σχέση της, ένα αγκάθι που βρισκόταν μόνιμα μέσα της. Εσύ είσαι σε μια σχέση άνιση που ο άλλος είναι με το ένα πόδι έξω από την πόρτα και εσύ δηλώνεις ερωτευμένη. Αυτό είναι κάτι πολύ ψυχοφθόρο και νομίζω επικίνδυνο για την σχέση που αναπτύσσεις με τον εαυτό σου.

Δεν σκας άδικα αυτή τη στιγμή. Νιώθεις να αιωρείσαι. Επαναλαμβάνεις πολύ έντονα πόσο ασφαλή σε κάνει να νιώθεις αυτός ο άνθρωπος, μάλλον για να πείσεις τον εαυτό σου, γιατί πρέπει να το παραδεχτείς κάποτε: δεν γίνεται αυτό που λες. Μπορεί να σε αγαπάει. Αλλά αυτό δεν είναι ούτε λόγος ούτε ικανή αιτία για σχέση ούτε αποδεικνύει κάτι περισσότερο από αυτό που είναι. Η αγάπη δεν δικαιολογεί, δεν λειαίνει, δεν εξαφανίζει προβλήματα. Δεν γίνεται να χαλαρώσεις σε μια σχέση με τόσο μεγάλη διαφορά δυναμικού. Δεν γίνεται να νιώσεις ζεστά και άνετα με κάποιον όταν λες «δεν μπορώ να καλύψω τα πάντα σε αυτόν». Τον έχεις κάνει Θεό και νιώθεις κατώτερη του, και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό έχει να κάνει με σένα και την προσωπική σου ιστορία και κατά πόσο αυτός βρήκε ένα ωραίο πάτημα για να έχει κάποιον του χεριού του για να καλύψει τα δικά του κενά κάτω από το χαλί. Κατά πάσα πιθανότητα συνυπάρχετε επειδή ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα. Και στενοχωριέμαι.

Θα σου κάνει χάρη όταν φύγει εντελώς από τη ζωή σου, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αν δεν καταλάβεις εσύ πόσο πολύ του καλύπτεις εσύ τα κενά του δεν θα σε αφήσει να αποδεσμευτείς τόσο εύκολα. Φοβάμαι ότι θα φύγει αλλά δεν θα φύγει και θα σε κρατάει δέσμια από μακριά και δεν θα μπορείς να ξεκολλήσεις. Έχουμε ακούσει πολλές ιστορίες με ημιμονιμότητα, μερικές έχουν κρατήσει και δεκαετία.

Ελπίζω να είσαι κάτω από 25.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News