Α,μπα μου καλημέρα σου! Με γεια το νέο site! Είμαι σε σχέση εδώ και αρκετά χρόνια, τον αγαπάω πολύ και με αγαπάει πολύ και αυτός(δεν έχω αμφιβολίες επί τούτου). Το θέμα είναι ότι αγχώνεται πολύ και ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Κυρίως για τη δουλειά αλλά και για ό,τι άλλο μπορεί να συμβαίνει, εξετάσεις ρουτίνας σε γιατρούς, προβλημα στο αμάξι, για τον ξαδερφο που είναι άνεργος, για την ξαδέρφη που είναι εγγυος. Θα μου πεις όλοι αγχωνόμαστε αλλά στα τόσα χρόνια που είμαστε μαζί δεν τον θυμάμαι να ήταν κάποια στιγμή ξένοιαστος ή χαλαρός. Ποτέ όμως. Το βλέπει κι ο ίδιος ότι αυτή είναι μια κατάσταση μόνιμη και έχουμε συζητήσει ότι χρειάζεται να επισκεφθεί ψυχολόγο έστω για να μιλήσει για κάποια πράγματα μέσα του να αποσυμφοριστεί. Προσπαθώ να τον βοηθήσω όσο μπορώ όταν τα συζητάμε αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να δώσω λάθος απάντηση και σίγουρα δεν έχω τις γνώσεις ενός ψυχολόγου για να τον αποσυμφωρήσω εγώ. Για τον ψυχολόγο λέει ότι θα το ψάξουμε πιο ενεργα αλλά θέλει να προσπαθήσει πρώτα να το διαχειριστεί μόνος του, να δει αν τα καταφέρει. Επειδή είμαι της λογικής “all you need is love“, το γεγονός ότι η αγαπη μου δεν φτάνει για να τον βοηθήσει με σκοτώνει. Πως μπορώ κι εγώ να αποδεχτώ ότι “μια αγκαλιά δεν φτάνει” και ότι είναι όλο αυτό κάτι πιο πάνω από μένα, κάτι που πρέπει να δουλέψει μόνος του; Βρε μήπως να πάω εγώ σε ψυχολόγο;
-all you need is love?
Αν δυσκολεύεσαι να δεχτείς ως αυτονόητο ότι οι αποφάσεις των άλλων για τη ζωή τους είναι πολύ πάνω και πέρα από σένα, ναι, σίγουρα είναι καλή ιδέα να πας εσύ σε ψυχολόγο.
Δεν πιστεύεις ότι η αγάπη σου θα τους σώσει, αλλά ότι εσύ είσαι σε θέση να κάνεις τους άλλους να αλλάξουν με τον τρόπο που θεωρείς σωστό. Η «αγάπη» είναι το μέσο πίεσης, είναι το επιχείρημα σου. Σε αγαπώ, άρα έχω δίκιο. Πολύ εγωιστική αλλά και αυτοκαταστροφική σκέψη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Γενικευμένη, αγχώδης διαταραχή”. Αυτή ήταν η διάγνωση του ψυχιάτρου όταν, μετά από χρόνια ψυχοθεραπείας, προσωπικού αγώνα και ασύλληπτου διαβάσματος επί του θέματος, ακόμη δεν μπορούσα να κοντρολάρω το άγχος μου. Στη ερώτηση μου στο γιατρό γιατί δεν μπόρεσα να τα καταφέρω με τόση προσπάθεια μόνη μου, η απάντηση ήταν τόσο απλή αλλά ταυτόχρονα λυτρωτική. “Γιατί δεν μπορείς. Έχει διαταραχτεί η βιοχημεία του εγκεφάλου σου και πρέπει να την αποκαταστήσουμε με αγωγή. Πρώτα ισορροπούμε το ιατρικό κομμάτι των ορμονών που δυσλειτουργούν και μετά θα είσαι σε θέση να ψαξεις τους παράγοντες που ευθύνονται για τη δημιουργία του τόσου μεγάλου στρες. Τώρα… Διαβάστε περισσότερα »
Μπράβο σου Thundercats!! Μπράβο σου. Αυτό είναι νίκη.
Σε ευχαριστώ πολύ MarinaK. Ο λόγος που έκανα την προσωπική αναφορά ( και δεν το κρύβω ούτε στον περίγυρό μου) είναι μπας και καταρριφθεί κάποια στιγμή αυτό το ταμπού του στιγματισμού που κρατα τόσο κόσμο δέσμιο και δε ζητά βοήθεια. Είμαι της άποψης ότι όσο το λέμε και δεν το κρύβουμε του αφαιρούμε αυτή “δύναμη” που ασκεί επάνω στους ανθρώπους. Και πάλι ωστόσο σε ευχαριστώ πολύ!😘
Στην Υστερια του Τοιχου υπαρχει πολυ καλο meme – μινι διαλογος που εχει ως εξης. Εχω φοβερο αγχος – Ελα ρε μην αγχωνεσαι – Α ενταξει τωρα δεν αγχωνομαι. Το αγχος ειναι για μερικους (ειμαι και γω σ’αυτους) σαν καλυτερος φιλος, παντα εκει δηλαδη. Ειναι ο τροπος που λειτουργει ο εγκεφαλος. Μονιμως σε κατασταση “πολεμα ή φυγε”. Και εμενα μου μιλησαν προσφατα για τη γενικευμενη αγχωδη διαταραχη και τοτε πολλα κομματια του παζλ βρηκαν το ενα το αλλο. Με σωστη φαρμακευτικη αγωγη, γνωσιακη ή αλλη θεραπεια, χρονο και προσπαθεια, γινεται να υπαρξει προοδος. Οποτε αγαπητη ερωτωσα, αν το αγχος του… Διαβάστε περισσότερα »
Μπράβο και για την αναζήτηση βοήθειας, την πρόοδο που σημειώνεις, και για την αφύπνιση του περίγυρού σου. Ομοϊδεάτισσα και το βρίσκω ακόμη δύσκολο όταν αρχίζουν οι “περίεργες ερωτήσεις”.
Φουρκίστηκα δε απίστευτα όταν φίλη μου, επαγγελματίας ψυχοθεραπεύτρια, που σπουδάσαμε μαζί ψυχολογία, μου είπε “έλα ρε, κι εσύ θεραπεία, νόμιζα ότι ήσουν από τους δυνατούς”. Αυτογκόλ ρε κορίτσι…
idril να σου πω την αλήθεια το έχω πάρει λίγο προσωπικά το όλο θέμα. Όχι δεν έχω την αυταπάτη ότι θα αλλάξω τον κόσμο, δεν φανατίζομαι διακηρύττοντας τη “μόνη αλήθεια”, δεν είναι η μόνη συζήτηση που επιδιώκω να κάνω στις παρέες. Έχοντας όμως προσωπική εμπειρία και από το πρόβλημα και από τη βελτίωση το θεωρώ “καθήκον” (βαριά λέξη αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω) μου να μην κρύβομαι και να διαιωνίζω έστω και λίγο όλο αυτό το ταμπού του στιγματισμού που αφορά στην ψυχιατρική. Και θα συμφωνήσω με το αυτογκόλ του κοριτσιού που αναφέρεις,χαμογέλασα κιόλας (στραβά) γιατί αντιμετώπισα μια ανάλογη… Διαβάστε περισσότερα »
thunder έκανες κάποιες εξετάσεις που αποκάλυψαν αποκλίσεις από τις φυσιολογικές τιμές των ορμονών/νευροδιαβιβαστών?
Κι αν ναι (και δε σε πειράζει), μπορεις να τις αναφέρεις?
Μου φαίνεται ότι σου λείπουν βασικές γνώσεις για την ψυχική υγεία και τις ψυχικές διαταραχές. Είναι πιθανόν ο σύντροφός σου να πάσχει από κάποια αγχώδη διαταραχή. Αν ισχύει, δε μπορεί να το διαχειριστεί μόνος του δυστυχώς. Δεν τίθεται θέμα “αποσυμφόρησης”. Είναι θέμα νευροδιαβιβαστών, του τρόπου σκέψης του και άλλων παραγόντων. Θεραπεία χρειάζεται. Θα πρέπει να αναζητήσει τη βοήθεια ειδικού. Η λογική, όπως το θέτεις, “all you need is love” είναι τελείως άστοχη και δείχνει άγνοια, αφέλεια, ίσως εγωισμό. Ξεκίνα να διαβάζεις για τις ψυχικές διαταραχές. Και φυσικά η τελική απόφαση για το αν θα πάει σε ψυχολόγο είναι δική του.
“Σε αγαπώ, άρα έχω δίκιο.” Πολύ μεγάλη παγίδα όντως.
Δε φτάνει η αγάπη.Όλοι οι άνθρωποι,που κάποια στιγμή στη ζωή τους χρειάζονται βοήθεια,είναι απόκληροι της κοινωνίας;Δεν τους αγαπάει κανείς;Είναι μόνοι,πεντάρφανοι,χωρίς φίλους,σύντροφο,παιδιά;Καταλαβαίνω,ότι κάπου μπορεί να νιώθεις άσχημα.Να αισθάνεσαι,ότι δεν του παρέχεις αρκετή ασφάλεια,δεν είσαι αρκετά υποστηρικτική,ότι δεν έκανες κάτι,για να αλλάξει η κατάσταση.Ακόμα κι ότι σε απορρίπτει,αφού δεν είναι χαρούμενος δίπλα σου.Όμως δεν ξέρουμε πάντα τι έχει ανάγκη ο άνθρωπος μας,όσο κοντά κι αν είμαστε.Πιθανότατα ούτε κι ο ίδιος ξέρει ούτε και πώς να το ζητήσει.Αν ήξερε τι τον παιδεύει και πού να αναζητήσει λύση,μάλλον δε θα είχε και πρόβλημα.Μην καπελώνεις την ανάγκη του και το δικό του θέμα.Είναι και σίγουρα… Διαβάστε περισσότερα »
Μα είναι λογική το all you need is love? Δηλαδή αν σπάσεις το πόδι σου θα το κάνεις μάκια να περάσει; Αν σου χαλάσει το αυτοκίνητο θα αγκαλιάσεις με αγάπη τα τακάκια; Έλα λίγο να είμαστε σοβαροί.
Θέλεις να τον βοηθήσεις να είναι “ξέγνοιαστος και χαλαρός”. Εκδήλωσε κι εκείνος την ανάγκη να είναι έτσι? Τον έχει κουράσει όλο αυτό και θέλει να αποσυμπιεστεί ή κούρασε εσένα και θες να το λύσει. Λες έχουμε συζητήσει. Έχετε συζητήσει γιατί ήταν μια κουβεντά που ξεκίνησες εσύ? Δεν αμβισβητώ ότι τον αγαπάς και νοιάζεσαι. Μήπως όμως τα κίνητρα είναι εγωϊστικά όπως αναφέρει και η Λένα?
Έγγυος *.* *.*
Χαχαχαχαχα!
Το Χολυγουντ έχει κάψει κόσμο, όχι αστεία
Όπως και να έχει, μπορεί η αντίληψη της γράφουσας για τις σχέσεις, να είναι μη ρεαλιστική και ανώριμη, αλλά και τον σύντροφός της, απροβλημάτιστο, αταραχο και άνετο, δεν τον λες. Η ζωή, φαντάζει γι αυτόν μια συνεχής προσπάθεια να φτάσεις στο τέρμα, ασθμαίνοντας κάθε φορά, ενώ τρέχεις μόνος. Ε δεν βγαίνει έτσι….
Αγαπητό Μαλλί, μάλλον δεν έχεις ιδέα πόση μοναξιά νιώθει κάποιος που πολεμάει ολημερίς να λειτουργήσει, σε κάποιο βαθμό ώστε να θεωρείται ικανοποιητικός, στα βασικά που χρειάζεται να κάνεις σήμερα. Κρατώντας όλες τις σκέψεις που τον αποσυντονίζουν κλειστές στη ντουλάπα τους. Είναι τεράστια πνευματική προσπάθεια να αγωνίζεσαι ενάντια σε οποιαδήποτε αγχώδη διαταραχή, και είναι διαρκής και ανελέητη.
Απροβλημάτιστο, ατάραχο κι άνετο δεν τον λες, όντως, γιατί ο ίδιος του ο εγκέφαλος δεν του επιτρέπει να είναι.
Ειχα την ατυχια να το μαθω