Χαιρετώ την Αμποπαρέα! Έχει εδώ και λίγο καιρό που παίζω σε λούπα ένα διάλογο με μία φίλη μου και θα ήθελα να με βοηθήσετε να κατευθύνω κάπως τις σκέψεις μου επειδή δεν είμαι αντικειμενική, ούσα εμπλεκόμενη στην ιστορία! Χωρίζω που λέτε, με χωρίζει συγκεκριμένα (ας τον πούμε Απαυτούλης) και είμαστε με μία φιλενάδα μου και έχουμε πιάσει το κουβάρι της ανάλυσης, δώστου κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινίσει! Μου έκανε λοιπόν εντύπωση μία ατάκα της φίλης μου, η οποία κάνει αρκετά χρόνια ψυχοθεραπεία (το αναφέρω σε περίπτωση που έχει κάποια σημασία) και θα σας την παραθέσω copy paste: Ηρέμησε ψυχή μου, δε σε χώρισε επειδή δε σε θέλει! Προβολή έκανε !!!! Επειδή φοβόταν ότι θα του καταστρέψεις τη ζωή λόγω της διαφοράς ηλικίας που έχετε( 9 χρόνια, εγώ 25 εκείνος 34), είπε ότι σου καταστρέφει εκείνος τη δική σου! Επειδή φοβόταν μήπως τον αφήσεις εσύ, σε άφησε εκείνος για τους λόγους που εκείνος φοβάται ΕΣΥ μην τους κάνεις! Οπότε σα να σε πρόλαβε! Αυτή λοιπόν είναι η ατάκα που μου κάθισε στα γρανάζια του εγκεφάλου! Και η απορία μου προφανώς δεν είναι στο αν είχε δίκιο και άρα ακόμα με αγαπάει ο πρώην μου. Όχι! Η απορία μου είναι αν είχε δίκιο και πως στο καλό γίνεται να το ξεχωρίζω κι εγώ στο μέλλον; Δηλαδή που ξεκινάει και που τελειώνει η προσωπική απόφαση από την προβολή; Γιατί το “θέλω να χωρίσουμε επειδή έχουμε διαφορά ηλικίας και φοβάμαι μη σου καταστρέψω τη ζωή” να είναι προβολή και όχι απλά κάτι που αισθάνεται κάποιος και με ειλικρίνεια μας το παραθέτει; Κάνουμε κι εμείς προβολή χωρίς να το θέλουμε ή να το αντιλαμβανόμαστε; Και πως θα είμαστε σίγουροι αν ο συνομιλητής μας κάνει προβολή και όχι μια απλή παράθεση επιθυμιών;
-κουλουβάχατα
Είναι κωμικοτραγικό. Η φίλη σου έκανε την δική της προβολή, και είπε αυτό που θα ήθελε να ισχύει αν είχε συμβεί αυτή η ιστορία στην ίδια.
Και είναι πολύ ωραία ιστορία, δυσκολεύεσαι πολύ να μην την πιστέψεις, οπότε την πίστεψες. Γράφεις «η απορία μου δεν είναι αν έχει δίκιο» και αμέσως μετά «η απορία μου είναι αν έχει δίκιο». Αν έχει δίκιο, τότε δεν ήθελε να σε χωρίσει επειδή δεν σε θέλει. Τον απήγαγαν εξωγήινοι. Είναι διπλός πράκτορας. Η διαφορά ηλικίας που έχετε είναι αστεία για να βασίζεται εκεί η θεωρία «θα του κατέστρεφες τη ζωή».
Οι άνθρωποι δεν χωρίζουν για τον έναν μόνο λόγο ή για τον άλλον μόνο λόγο. Μπορεί να ισχύει εν μέρει αυτό που είπε η φίλη σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε ήθελε, ούτε σημαίνει απαραίτητα ότι σε αγαπάει ακόμα. Επίσης, αν οι άλλοι κάνουν προβολή, δεν μπορείς ούτε να το ξέρεις, ούτε να το προβλέψεις. Μόνο ο θεραπευτής τους μπορεί να το πει, κι αυτό όχι πάντα. Μπορούν να ζουν με την προβολή τους ήσυχα και ωραία, όπως η φίλη σου, που έκανε τη διάγνωση.
Αυτό που μπορείς να ελέγξεις, κι αυτό είναι δύσκολο, είναι να διαχωρίζεις τις δικές σου επιθυμίες από τις προβολές. Το άλλο που μπορείς να προσπαθήσεις να ελέγξεις είναι να δέχεσαι την απόρριψη χωρίς να αναλώνεσαι στο γιατί και στο πώς. Δεν ξέρεις γιατί, δεν ξέρεις πώς, δεν θα σε βοηθούσε σε κάτι αν ήξερες, για την ακρίβεια, αν ήξερες, θα πληγωνόσουν ακόμη περισσότερο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η απόσταση που χωρίζει αυτό που λέει κάποιος (σημείο Α) μέχρι αυτό που πραγματικά εννοεί (σημείο Β) ισοδυναμεί με την απόσταση που χωρίζει την Αθήνα από το Tipperary. Αυτό σε όλες τις σχέσεις. Πόσο μάλλον στη λεκτική έκφραση του πραγματικού λόγου που θέλει κάποιος να μην είστε πια μαζί. Το να προσπαθεί κάποιος να αναλύσει το τι είπε κάποιος και τι πραγματικά εννοούσε μοιάζει με την καταδίκη των Δαναΐδων στον Άδη να μεταφέρουν αιώνια νερό σε ένα τρύπιο πιθάρι. (Άσε που οι μισοί δεν ξέρουν και τι τους γίνεται, πώς το λέει ο Μάλαμας, “άλλα λέω κι άλλα κάνω πώς… Διαβάστε περισσότερα »
Κι ένας άλλος στίχος, νομίζω από τραγούδι του Πασχαλίδη, ” πόσες βλακείες είπα για να ξεμπερδέψω “.
Και να μην το κάνεις, σου εγγυώμαι ότι κάποια στιγμή θα βαρεθείς να αναλύεις (τόση ανάλυση που έχω κάνει εγώ ουδ’ ο Lacan ουδ’ ο Παπακαλιάτης δεν έκαναν!). Τώρα πια όταν ακούω τέτοια, σκέφτομαι, και ποιος είσαι ρε, φίλε να κάτσω να αναλύσω την κάθε ανθυποτελεία σου; Ο ee cummings;
Συμφωνώ απόλυτα με τη Λένα. Να τονίσω ότι γενικά έχω παρατηρήσει, ακόμα και από τον ίδιο μου τον εαυτό, ότι όσοι κάνουμε χρόνια ψυχοθεραπεία καταφεύγουμε συχνά στον διδακτισμό, νομίζοντας πως τα ξέρουμε όλα από την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει, μέσω της συζήτησης με τον θεραπευτή μας. Αυτό γίνεται συχνά ενοχλητικό για όσους ζητούν τη συμβουλή μας.
Κι όχι μόνο στον διδακτισμό. O Μισέλ Ουελμπέκ έχει ένα απόσπασπα για τις γυναίκες που έχουν περάσει από πάνω τους οι ψυχαναλυτές, το οποίο άνετα θα μπορούσε να τον κατατάξει στους μισογύνηδες (δεν το έχω ψάξει αλλά το απόσπασμα εικάζω ότι μπορεί να προκαλέσει απανωτά εγκεφαλικά στις φεμινίστριες). Ωστόσο θα το αφήσω εδώ γιατί όταν το είδα γραμμένο έτσι με κάποιο τρόπο μπήκαν σε σειρά πολλές από τις παρατηρήσεις που είχα κάνει κι εγώ για πολλούς ανθρώπους που έχουν κάνει ψυχανάλυση και σίγουρα όχι μόνο γυναίκες. Δε θα πω για όλους φυσικά και δε θα κατέληγα επ’ ουδενί στα συμπεράσματα… Διαβάστε περισσότερα »
Χμ μπορεί ο συγκεκριμένος να γράφει για γυναίκες ή με αφορμή γυναίκες, πάντως περισσότερο μου φαίνεται ότι κράζει την ψυχανάλυση και τους ψυχαναλυτές παρά τις ίδιες τις γυναίκες. Πολύ αφοριστικός μου φάνηκε.
Πάντως ναι άνετα θα τον έλεγα μισογύνη γιατί δε λέει “άνθρωποι που έχουν κάνει ψυχανάλυση” αλλά “γυναίκες που έχουν κάνει ψυχανάλυση”.
Να σημειώσουμε εδώ βέβαια ότι πρόκειται για μυθοπλασία κι ότι δεν εκφράζονται απαραίτητα οι απόψεις του Ουελμπέκ αλλά του πολύ προβληματικού ήρωά του στο συγκεκριμένο βιβλίο ο οποίος -spoiler alert- έχει χωρίσει με τη Βερονίκ και είναι γεμάτος μνησικακία.
Αντιπαθέστατος ο Ουελμπέκ; Ω, μαχαίρι στην καρδιά…! Είναι από τους πιο οξύνοες συγγραφείς που υπάρχουν!
Θα ποντάρω στο μέλλον λοιπόν! (Ο συγκεκριμένος είναι πολύ οξυδερκής και σαν κριτικός, το βιβλίο του για τον Λάβκραφτ, δαιμονισμένα καλό).
Φυσικά και ξεχωρίζουμε τις περσόνες ενός βιβλίου από τον δημιουργό τους. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μέσα από άπειρες προκλητικές συνεντεύξεις, έχει φροντίσει να κάνει γνωστό στους πάντες ότι οι ήρωές του εκφράζουν τις απόψεις του
Μισογύνης κάργα, αλλά υπέροχα ευφυής. Αν και η Σεροτονίνη με απογοήτευσε κάπως.
Ακόμα κι αν δεν γνωρίζει κανείς τον διαβόητο μισογυνισμό του Ουελμπέκ (και τις πολλές άλλες κοινωνικές παθογένειες που μεταφέρουν τα έργα του), αυτό το “impropre à tout usage” (ακατάλληλη για οποιαδήποτε χρήση) ειπωμένο για τις γυναίκες αρκεί για να σχηματίσει κανείς μια ιδέα. Και μιλάμε για την Επέκταση του πεδίου της πάλης, ουσιαστικά το πρώτο από τα γνωστά έργα του, στο οποίο τουλάχιστον θέτει πολύ καίρια το “πρόβλημα”, για να δώσει τις εντελώς λάθος απαντήσεις.
Σπανίως θα τύχει να διαβάσω τι γράφουν άλλοι για έναν συγγραφέα εκτός κι αν τον μελετάω γιατί πρέπει να γράψω κάτι ή τον μεταφράζω. Αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, οπότε εκφράζει τις ιδέες του συγκρεκριμένου -και ομολογουμένως πολύ προβληματικού ήρωα- όχι απαραίτητα του Ουελμπέκ. Κι εγώ αν έγραφα για κάποιον τέτοιον ήρωα τέτοια θα τον έβαζα να λέει, δε σημαίνει ότι τα πιστεύω, θα ήθελα όμως να πείσω τον αναγνώστη ότι έχω κατασκευάσει έναν αληθινό -ή έστω αληθοφανή- ήρωα. Και η λογοτεχνία ποτέ δε μπορεί να δώσει απαντήσεις. Ούτε και το είχε ποτέ σκοπό. Να δημιουργήσει όμως… Διαβάστε περισσότερα »
Οπως έγραψα και παραπάνω σε σχόλιο της stephiestep, μέσα από πολλές συνεντεύξεις έχει δηλώσει ότι συμμερίζεται τις απόψεις των ηρώων του. Και, τόσο σε αυτό, όσο και στα επόμενα έργα του, δίνει απαντήσεις. Η κυριότερη από αυτές είναι το “όπισθεν ολοταχώς”, σχεδόν σε όλους τους τομείς, και κυρίως όσον αφορά τη θέση των γυναικών στην κοινωνία και τα δικαιώματά τους. Στην Υποταγή, ο ήρωάς του συμβιβάζεται τελικά με τον εξισλαμισμό της γαλλικής κοινωνίας, αφού το Ισλάμ επιφυλάσσει κατώτερη θέση στη γυναίκα (όπως και οι περισσότερες θρησκείες άλλωστε προτού τις ξεδοντιάσουν τα κοινωνικά κινήματα – σχόλιο δικό μου φυσικά και όχι… Διαβάστε περισσότερα »
Η Υποταγή γράφτηκε λίγο μετά τα επεισόδια στο Charlie Hebdo και αντικατοπτρίζουν το φόβο του για τα τρομοκρατικά επεισόδια και τη μη αφομοίωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων σε σχέση με τον ολοένα αυξανόμενο πληθυσμό τους στην Ευρώπη. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύεις βέβαια ότι το Ισλάμ κυριαρχεί στο τέλος του βιβλίου επειδή επιφυλάσσει κατώτερη θέση στη γυναίκα κι αυτό συμφωνεί με τις απόψεις του Ουελμπέκ. Κάτι είναι πολύ λάθος στον συλλογισμό σου. Επίσης διάβασα κανά δυο συνεντεύξεις του (Guardian και Paris Review) και δεν είδα αυτά που λες. Είδα έναν συγγραφέα κάπως προκλητικό χωρίς ίσως και να έχει και μεγάλη συναίσθηση… Διαβάστε περισσότερα »
Το είχα γράψει κ το πρωί, ελπίζω να μη δημοσιευθεί διπλό. Αλλά επειδή τυγχάνω φανατική του Ουελμπέκ να πω πως η Υποταγή εκδόθηκε τη μέρα που έγινε το Charlie Hebdo, δεν το έγραψε μετά το γεγονός. Ομοιως λίγο μετά την έκδοση της Πλατφόρμας που περιγράφει ανάλογο σκηνικό στη. Ταϊλάνδη, έγινε η σφαγή των τουριστών απο ισλαμιστές τρομοκράτες στο Μπαλί.
Εχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια που διάβασα αυτό το βιβλίο. Αυτό το κομμάτι μου έχει μείνει να φωσφορίζει με νέον στο κεφάλι μου,
Θα σου έλεγα να σταματήσεις να ασχολείσαι με αυτού του τύπου τις “φροϋδικές” αναλύσεις του κ*λου από άτομα που ακούνε μια ιστορία από κάποιον, συχνά χωρίς να γνωρίζουν καν το άτομο που “ψυχαναλύουν”. Συνήθως τα άτομα αυτά κάνουν τις δικές τους προβολές (όπως είπε και η α μπα) ή κρίνουν με βάση τις δικές τους εμπειρίες και προκαταλήψεις. Ακόμα και από ψυχολόγο θα ήμουν επιφυλακτική απέναντι σε τέτοιες ερμηνείες. Για να πω κι εγώ την αποψάρα μου όμως, πιστεύω ότι η πλειονότητα όσων σε χωρίζουν “για να μην σου καταστρέψουν τη ζωή” απλά βρίσκουν μια πιο ανώδυνη δικαιολογία, κοινώς ψεύδονται.… Διαβάστε περισσότερα »
Κάτι σαν αυτό που απήγγειλαν παλιότερα “Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος … Αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις.”? Που αν ήξερε το υπουργείο Παιδείας, τι δράματα θα παιζόταν με τον Καβάφη, θα απέσυρε το ποίημα από τη διδακτέα ύλη. Δεν είναι να παίζεις με αυτά τα θέματα.
Αυτό το “σαν έτοιμος από καιρό σα θαρραλέος” πάντως δεν έχει πιάσει και πολύ τόπο μάλλον..:)
Α, εγώ έχω φίλους που χώρισαν ή τους χώρισαν με το ποίημα του Καβάφη, προφανώς στην περίπτωσή τους το ποίημα χρησιμοποιήθηκε με κάποιον τρόπο, ίσως όχι ακριβώς αυτόν που είχε στο μυαλό του ο Καβάφης αλλά χρησιμοποιήθηκε.
Τις περισσότερες φορές αναλωνόμαστε στο να καταλάβουμε το Γιατί έκανε κάποιος κάτι, -που είναι σχετικά μάταιο, γιατί αν ο άλλος δεν είναι ξεκάθαρος σπάνια βγαίνει νόημα – και δεν ασχολούμαστε με το Πώς θα το χειριστούμε εμείς ώστε να εξελιχθούμε ή να μην βουλιάξουμε σε μία κατάσταση. Η ψυχοθεραπεύτρια μου, μου είπε κάποτε κάτι που με βοήθησε: “γιατί” ρωτάνε τα παιδιά. Οι μεγάλοι ρωτάνε “πώς”.
Ναι, αλλά εδώ ο Απαυτούλης μας διευκρίνισε το γιατί, αλλά δεν απάντησε το πώς. Κι έχουμε μια αγωνία εδώ στο Α,μπα, πού πας κύριος και αφήνεις τέτοια θέματα αδιευκρίνιστα και θολά?
χαχα Lou! Κάνουμε αγωνιώδεις προβολές εδώ στο α μπα! 😀 😛
Τι ωραίο!
Κουλά ντε Παρί ήταν η ατάκα της φίλης σου, συγγνώμη κιόλας. Απλά εσύ είσαι σε φάση που αναζητάς βαθυστόχαστες εξηγήσεις για να αποφύγεις να δεις την προφανή εξήγηση. Ανθρώπινο είναι βεβαίως, η απόρριψη πονάει και η υπερανάλυση μας βοηθά και να ξεχαστούμε καμιά φορά. Αλλά το να σταματήσουμε να ψάχνουμε τα πώς και τα γιατί των αποφάσεων των άλλων είναι λυτρωτικό και μας γλιτώνει από πολλά.
Η φίλη σου λέει τα δικά της, μην αναζητάς το νόημα του ποιητή σε αυτά που σου λέει.
αυτό το πράγμα πάλι….που με κάποια χρόνια θεραπείας γινονται όλοι ψυχοθεραπευτες και κανουν διαγνώσεις, και συνηθως με ύφος πάνσοφου γέροντα..! Γκρρρρρρρ
Πήγα να γράψω ακριβώς το πρώτο σκέλος του σχολίου σου. Περιέγραψες ακριβώς κοπέλα που έχω στο μυαλό μου γράφοντας “ύφος πάνσοφου γέροντα”
Με τα χρόνια αρχισα να ακούω μονο τους ανθρώπους που δεν έχουν απαντήση/λύση στα προβληματα μου αλλά είναι εκεί να μου πουν πως με αγαπάνε και να με αγκαλιάσουν.
Ωραια, πες οτι εχεις δικιο και απο κατω γραψουν πενηντα σχολια οτι ο τυπος εκανε προβολη. Σε τι σου διευκολύνει τη ζωή σου αυτό στην πραγματικότητα; Ειναι ο χωρισμος πιο δικαιος, πιο γλυκός; Να σου πω ποιο ειναι το ρεζουμε, όσο και να καθόμαστε να ερμηνευουμε με τις φίλες μας; Οτι αν καποιος μας χωρίζει δε μας γουσταρει αρκετα. Καλά κάνει, θα συμβεί και σε μας. Τα υπόλοιπα περι θα σου καταστρεψω τη ζωη ειναι ατάκες από σίριαλ του Παπακαλιάτη για να βγει κανένα επεισόδιο παραπάνω στις σειρές του.
Χμ ναι. Σορυ τώρα άμα σου το χαλάω αλλά το «σε χωρίζω γιατί δεν θέλω να σου καταστρέψω την ζωή» δεν το σκέφτηκε πρώτος ο δικός σου. Είναι στάνταρ ατακουλα που πετάνε οι μεγαλύτεροι στις μικρότερες για να φανούν ότι έχουν ωριμότητα και καλοσύνη Δαλαι Λάμα και όχι καφρίλα. Είναι μια πιο σοφιστικέ βερσιον του « δεν σου αξίζω γι αυτό σε χωρίζω». Το αποτέλεσμα δες. Σε χώρισε. Όλα τα αλλά που σκέφτεστε είναι για παρηγοριά. Αφήστε τα pop psycologies εσυ και η φίλη και συνέχισε την ζωή σου.
Νομίζω υπεραναλύεις τα πράγματα, η δε φίλη σου το έχει τερματίσει. Όποιος και αν είναι ο λόγος το αποτέλεσμα μετράει στην προκειμένη περίπτωση, οπότε καλό είναι να πενθήσεις για τον χωρισμό σου εάν έτσι νιώθεις και να πας παρακάτω. Όλη αυτή η υπερανάλυση δεν βοηθάει.
Εντάξει αυτό που όλοι έμαθαν ξαφνικά τι σημαίνει προβολή και το χρησιμοποιούν αβίαστα και έχουν άποψη για αυτό και άλλους όρους ψυχολογίας με ξεπερνάει!!
(Εννοείται Λένα όχι εσύ. ).
Projection, your honor