Σου γράφω τώρα αν και ελπίζω η κατάσταση να είναι έστω και λίγο καλύτερη όταν μου απαντήσεις. Είμαι 21 και δεν έχω κανει ποτέ μου σχέση. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 7 και πιστεύω ότι αυτό επηρεάζει όσα σου πω στη συνέχεια. Δεν έχω κάνει σχέση (κι αυτό μου φαίνεται τεράστιο στην ηλικία μου αν και το ξέρω πως κάποια μέρα θα αμφισβητώ όσα λέω τώρα) αλλά έχω προσπαθήσει να γνωρίσω κόσμο. Κυρίως πλέον μέσω εφαρμογών, μίλησα με κόσμο, βγήκα μερικά ραντεβού, κάποιες φορές και δεύτερα και τρίτα (με άτομα που δεν ήθελαν μόνο σεξ). Α,μπα, μόλις ξεκινούσαν να μου λένε γλυκολογα και τρυφερά πραγματακια την έκανα, δεν ήθελα. Ο μόνος άνθρωπος που ήθελα συνέχεια να μιλάμε, δεν μου έκανε τέτοια σχόλια, αλλά ήταν εκεί και μπορούσα να του πω όσα δεν μπορούσα σε κανέναν άλλον και με αυτόν κόλλησα αρκετό καιρό, που φοβόμουν να το παραδεχτώ γιατί δεν βρεθήκαμε ποτέ μας. Ήμασταν μακριά και δεν τολμησαμε να κάνουμε το βήμα να βρεθούμε. Σε αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, επεστρεφα κάθε φορά που απογοητευομουν από κάθε άλλον γιατί τους σύγκρινα με αυτον. Ένιωθα να φέρομαι άσχημα και στους δύο κάθε φορά. Αλλά εκείνος ήταν εκεί. Το συζητήσαμε και τελικά το λήξαμε οριστικά μετά από 1.5 χρόνο. Τι ληξαμε βασικά; Πότε δεν υπήρχε κάτι απτό. Κι αυτό με προβληματίζει πολύ. Μήπως αγκιστρωθηκα σε αυτόν γιατί ακριβώς δεν θα είχα την ευκαιρία να προχωρήσω μαζί του; Να τον δω και να δεθω; Μήπως δεν μπορώ να κάνω σχέση γιατί δεν ξέρω πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι μέσα σε μια συντροφική σχέση; Θέλω να πάω για θεραπεία, αλλά δεν νιώθω ποτέ έτοιμη + θέλω να το καταφέρω μονη μου, δηλαδή να μην εξαρτηθω οικονομικά από γονείς γιατί η συμπεριφορά τους σε θέματα οικονομικών με απωθεί όλο και περισσότερο. Προσπάθησα να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου (χωρίς να βγει σεντόνι γιατί κι εμένα με κουράζει) αν και τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτό. Σε φιλώ.
-Rat in the cage
Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να κάνεις θεραπεία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα ακουστώ λίγο σκληρή αλλά θέλω να σε ταρακουνήσω. Από μια ηλικία και μετά πρέπει παρουμε τα πραγματα στα χέρια μας. Η δικαιολογία ότι οι γονείς χώρισαν ή ότι οι γονείς είναι έτσι ή γιουβέτσι από ένα σημείο και έπειτα είναι αυτό μόνο: μια βολική δικαιολογία για να μην αλλάξουμε και να αναπαράγουμε γνωστά μοτίβα. Μπορείς να μην ξεκινήσεις θεραπεία και να μείνεις στα ίδια. Είναι δική σου απόφαση. Και από ό,τι βλέπω συνηθίζεις σε δικαιολογιες. Το γεγονός ότι με τον τύπο 1 χρόνο δεν αποφασίσατε να βρεθείτε “γιατί δεν το τολμήσατε” είναι ωραίο για ρομαντική κομεντί αλλά εδώ μιλάμε… Διαβάστε περισσότερα »
Ουαου, έχω μείνει με το πόσο σκληροί είστε κάποιοι με ένα κορίτσι 21 χρονών- που στην Ελλάδα σήμερα πολύ συχνά σημαίνει φοιτήτρια που εξαρτάται οικονομικά από τους γονείς της, ενίοτε μένει μαζί τους και στο τσακιρ κέφι βγάζει χαρτζηλίκι σε κάποια Γαλέρα-μικρογεύματα ενώ αναλύει με τις φίλες αν το ‘καρδούλα’ που έκανε ο Μπάμπης στη φωτογραφία με το γάτο της είναι ένδειξη καψούρας. Φυσικά είμαι υπέρ της αυτογνωσίας αλλά η κοπέλα βλέπω να έχει περισσότερη από το μέσο συνομήλικο και αρκετούς μεγαλύτερους.Τη σκληρότητα των σχολίων ας πούμε θα την δεχόμουν αν μιλούσαμε για κάποιον οικογενειάρχη που κακοποιεί τη γυναίκα του… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη, ορθώς έχεις αυτούς τους προβληματισμούς, μήπως όμως είσαι λίγο αυστηρή με τον εαυτό σου; Είναι δύσκολο για πολλούς νέους ανθρώπους να βγουν από το καβούκι τους και να ανοιχτούν σε νέες εμπειρίες. Κι’ αυτό γιατι οι σχέσεις απαιτούν ένα είδος οικειότητας που εμπεριέχει ρίσκο (ενώ το φαντασιακό είναι ασφαλής επιλογή, και πολλοί – και μεγαλύτεροι από σένα – πέφτουμε σ’ αυτήν την παγίδα). Συγκεντρώσου στα θέλω σου, στις φιλοδοξίες σου, χτίσε την αυτοπεποίθηση σου, καλλιέργησε ένα αισιόδοξο τρόπο σκέψης, πέρνα καλά… και τα υπόλοιπα θα έρθουν. Δεν έχεις χάσει κανα τρένο! 🙂
Και κάτι άλλο.
Είσαι 21, αρκετά μεγάλη δηλαδή για να καταλαβαίνεις ότι ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΔΥΝΟ να μοιραζόμαστε πράγματα με αγνώστους στο ιντερνετ.
Εσύ έλεγες την αλήθεια, από την άλλη πλευρά πως είσαι τοσο σίγουρη τι γινόταν?
Φίλη, η απάντηση της Λένας είναι σωστή. Απλά να συμπληρώσω αντλώντας από την προσωπική μου εμπειρία πως σημασία δεν έχει τόσο το αν χώρισαν οι γονείς σου (που έχει φυσικά), αλλά ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει τί έγινε πριν και αφού χώρισαν. Πώς συμπεριφέρθηκε ο καθένας; Τι ειπαν μεταξύ τους; Τι είπαν σε σένα; Τι κλήθηκες να κάνεις (ή να μην κάνεις) λόγω του χωρισμού; Το διαζύγιο είναι μία διαδικασία συνεχής. Δεν είναι μία μέρα στο δικαστήριο ή στο γραφείο του δικηγόρου. Το πιο πιθανό είναι να σε έχει επηρεάσει και το πριν, όπως και το μετά. Αυτό δεν ειναι απαραίτητα… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί να φοβάσαι την οικειότητα και γι’ αυτό να αγκιστρώθηκες, όπως λες, από κάποιον απ’ τον οποίο υπήρχε απόσταση. Η οικειότητα εμπεριέχει κινδύνους (namely, ότι θα τη χάσεις και θα νιώσεις εκτεθειμένη) και είναι λογικό να σε φοβίζει -κι εμένα με φοβίζει. Για να την αποκτήσεις, θέλει θάρρος και να αφεθείς ενεργά: να είναι συνειδητή προσπάθεια το να αφεθείς να γνωρίσεις πιο βαθιά κάποιον. Καν’το και τα λέμε. Δεν είσαι και τόσο μεγάλη για να θεωρείς τόσο περίεργο το ότι δεν έχεις κάνει σχέση.
Έχει μάλλιασει το στομα της γυναίκας. ΘΕΡΑΠΕΊΑ.