Πως μπορώ να πίσω τις έφηβες κόρες μου να βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού? Οι κόρες μου είναι στις τελευταίες τάξεις του σχολείου και οι υποχρεώσεις τους είναι αυξημένες, αλλά δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουν το σπίτι σαν ξενοδοχείο – καφεστιατόριο κι εμένα σαν οικονόμο χωρίς ρεπό. Δυστυχώς το κακό παράδειγμα στην οικογένεια το δίνει ο άντρας μου ο οποίος δικαιολογημένος ή όχι αποτελεί τον αντίποδα μιας μαμάς πάντα διαθέσιμης. Λογικό είναι από τους δυο μας τα κορίτσια να ταυτιστούν με εκείνον. Είναι επαγγελματικά πετυχημένος , εγώ ασχολούμαι με τα οικιακά, αυτός φέρνει τα χρήματα στο σπίτι, εγώ πληρώνω τις υποχρεώσεις μας με τα χρήματα που φέρνει εκείνος, εκείνος λείπει γιατί δουλεύει , εγώ είμαι πάντα στο σπίτι . Πριν είκοσι χρόνια που αποφασίσαμε να παντρευτούμε και μοιράσαμε τις δουλειές και τους ρόλους, όλα ξεκίνησαν χωρίς προβλήματα. Ο άντρας μου ρίχτηκε στη βιοπάλη κι εγώ στα άπαντα της Βέφας Αλεξιάδου, με μεγάλη επιτυχία και οι δυο. Το να μείνω σπίτι να σιδερώνω πουκάμισα και να μεγαλώνω παιδιά , ήταν για μένα η μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής μου. Διασκέδαζα με τα μουσικοκινητικά εργαστήρια, τα παιδικά θέατρα, τις νύχτες στο μουσείο , συμμετείχαμε με όρεξη σε όλες τις δραστηριότητες που αφορούσαν οικογένειας με παιδιά. Ο άντρας μου δούλευε πολλές ώρες και δεν προλάβαινε να ακολουθήσει. Εγώ είχα γίνει εξπέρ να φρεσκάρω κοστούμια και να ετοιμάζω ταπεράκια. Τα παιδιά ξεκίνησαν το σχολείο και τα αγγλικά και τις δραστηριότητες και τα πάρτυ και εγώ ακολουθούσα κατά πόδας, μόνο στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων δε μπήκα γιατί είχα αρχίσει να κουράζομαι . Και ξαφνικά γυρίζουμε αυτό το καλοκαίρι από το εξοχικό και περνάνε οι μέρες και οι βαλίτσες είναι ακόμα στο σαλόνι γιατί κανείς δε μπαίνει στον κόπο να τις αδειάσει . Ο άντρας μου είχε ήδη επιστρέψει λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και έχει ξαναφύγει κι εγώ είμαι σε ένα βρώμικη σπίτι , με μυρμήγκια στην κουζίνα , πολλά άπλυτα και δύο έφηβες κόρες να σκορπάνε τα πράγματά τους παντού και να αφήνουν τα πιάτα τους στο τραπεζάκι του σαλονιού. Μετά από τρεις μέρες ατέλειωτης φασίνας με έπιασε η μέση μου και τα έβαλα με όλους. Ο άντρας μου στον κόσμο του” μάθε τα κορίτσια να κάνουν δουλειές” , είπε και μάζεψε το πιάτο του από το τραπέζι για να το πάει στον νεροχύτη. Είχε αφήσει σκουπίδια μιας εβδομάδας στο σπίτι όταν ήρθαμε. Αν κατάφερνα να πείσω τα κορίτσια θα ήταν πιο εύκολη η ζωή για όλους μας. Πέρα που η δική μου καθημερινότητα θα ήταν πιο εύκολη , πιστεύω ότι και για εκείνες η οργάνωση του χώρου τους και της ζωής τους θα ήταν καλύτερες. Δηλαδή το να έβαζαν ένα πλυντήριο με τα ρούχα τους, ή να τακτοποιούσαν οι ίδιες τα σιδερωμένα τους ρούχα ( έχουν φτάσει να ντύνονται με τα ρούχα που αφήνω σιδερωμένα στον καναπέ. – ούτε το ντουλάπι τους δεν ανοίγουν) , ή να κόψουν μια ντοματοσαλάτα, ή να αδειάσουν το πλυντήριο των πιάτων. Δε μιλάω για τζάμια ή για τα σοβατεπί . Με τον άντρα μου το έχω χάσει το παιγνίδι πριν είκοσι χρόνια , με τις κόρες μου δεν υπάρχει ελπίδα να συνεννοηθώ?
– Μαιρούλα
Με τον άντρα σου κάνατε συγκεκριμένη συμφωνία, δεν έχασες κάποιο παιχνίδι. Κατά τη γνώμη μου δεν ήταν ιδανική συμφωνία, δεν είχες υπολογίσει ότι στο μέλλον θα φροντίζεις τα άπλυτα τριών ανθρώπων και όχι ενός.
Η άμεση λύση είναι να έρχεται κάποιος στο σπίτι για να κάνει δουλειές ώστε να μην καταλήξεις στο ΚΑΤ με δισκοπάθεια. Αυτό θα έπρεπε να γίνει είτε είχες παιδιά που βοηθάνε είτε όχι, είσαστε πολλά άτομα με πολλά πιάτα, ποτήρια και άπλυτα ρούχα. Κατά τη γνώμη μου είναι πιο πιθανό να τις καταφέρεις να συμμαζεύουν κάτι σε ένα σχετικά συμμαζεμένο σπίτι, παρά να φιλοτιμηθούν να πλύνουν τις κουρτίνες και τα χαλιά σε σπίτι που έχει σκουπίδια μιας εβδομάδας.
Νομίζω ότι με παιδιά που έχουν φτάσει στο σημείο που περιγράφεις χρειάζεται να εξηγήσεις πολλά που θεωρείς αυτονόητα. Το πώς κρατάς ένα σπίτι καθαρό είναι κάτι δύσκολο, που πρέπει να σου μάθουν. Δεν γεννιέσαι γνωρίζοντας πώς γίνεται, αν και οι γυναίκες συχνά έτσι νομίζουν, επειδή τους το έχουν δείξει από τότε που φορούσαν πάνες. Δεν ισχύει όμως. Οπότε, για μένα, η αρχή είναι να τους εξηγήσεις τι εννοείς όταν λες «να κάνουν δουλειές».
Καθήστε και συζητήστε το. Εξήγησε τους τι κάνεις κάθε μέρα, τι είναι ακαταστασία, και τι είναι βρωμιά που καταντά επικίνδυνη για την υγεία (δε νομίζω ότι ξέρουν τη διαφορά). Βάλε κάποια ελάχιστα αποδεκτά στάνταρ, όπως πχ να αδειάζουν τα σκουπίδια κάθε τόσο, αλλά με συγκεκριμένες οδηγίες, μέρα και ώρα, μην περιμένεις να το καταλάβουν επειδή είναι αυτονόητο (επαναλαμβάνω, δεν είναι. Δεν είναι εύκολο να κρατάς ένα νοικοκυριό.) Μοίρασε αρμοδιότητες που είναι ελάχιστες και εύκολες για αρχή, με την συμφωνία τους βέβαια. Δείξε τους πρώτα πώς γίνεται – πού είναι οι σακούλες σκουπιδιών, γιατί έχεις αγοράσει τις συγκεκριμένες, πώς είναι ο καλύτερος τρόπος για να αλλάζουν, και ρώτα αν μπορούν να σκεφτούν έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο. Πηγαίνετε μαζί στο σούπερ μάρκετ για να δουν τι σακούλες υπάρχουν, μήπως άλλη μάρκα τους φανεί καλύτερη. Αυτό πρέπει να γίνει σταδιακά για όλες τις δουλειές, γιατί όλες έχουν τα μυστικά τους. Προφανώς, θα πάρει καιρό, αλλά χρόνο έχετε.
Γενικότερα νομίζω ότι τα παιδιά αντιδρούν καλύτερα όταν νιώθουν ότι τα παίρνεις στα σοβαρά, ως ανθρώπους με δικό τους πρόγραμμα που σέβεσαι, με τον δικό τους χρόνο που σέβεσαι, και όταν τους ζητάς να συμμετέχουν στην λύση ενός προβλήματος, αντί να τους μιλάς σα να είναι τα ίδια προβλήματα. Δεν είναι αγγαρείες αυτές οι δουλειές, είναι απαραίτητες γνώσεις για επιβίωση, είναι εργασίες που απαιτούν και εξυπνάδα και λογική και συνδυασμό πολλών ικανοτήτων. Είναι κοινωνικό θέμα ότι τις υποτιμούμε – τα παλιά χρόνια ο οικονόμος ενός μεγάλου σπιτιού της αριστοκρατίας ήταν πολύ σπουδαία θέση για μη-αριστοκράτη, από τις υψηλότερες που μπορούσες να πετύχεις αν δεν ήσουν ευγενικής καταγωγής. Το τελευταίο δεν ξέρω πόσο πολύ θα πιάσει, ίσως χρειάζεται να δουν το Downton Abbey.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τα παιδιά μου είναι στις ίδιες ηλικίες με τα δικά σου αλλά εγώ εργάζομαι. Με το σύζυγο η συμφωνία ήταν 50-50 από την αρχή και σε όλα. Χρειάστηκε λίγη “εκπαίδευση” (Σε κάποια σημεία ακόμα χρειάζεται) Αλλά σε γενικές γραμμές οι ρυθμοί είναι καθορισμένοι και τα παιδιά συμμετέχουν εδω και αρκετά χρόνια. Κατ αρχάς είναι υπεύθυνες για τα δωμάτιά τους, αν δεν τα συμμαζέψουν δεν συμμαζεύονται τέλος. Όταν η κόρη μου άφησε ψωμιά στο δωμάτιό της και γέμισε μυρμήγκια ήταν δική της δουλειά να καθαρίσει και να φροντίσει να μην εμφανιστούν. Τα άπλυτά τους πάνε στο καλάθι. Αν δεν πάνε δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Σε θαυμάζω! Αυτό. Μόνο.
Πειράζει που ζήλεψα το man cave; Επίσης ενίσταμαι τρελά στο να μην υπάρχει woman cave – wtf? Έφτιαξα εγώ ένα εντός σπιτιού (δεν έχω υπογειάρα-κλαψ) κ πάει συνέχεια ο άντρας μου κ κάνει κατάληψη στον ζεν ναό μου 🙁 Κατά τ’άλλα, συμφωνώ τρελά με τη στρατηγική ‘ας τα κάνουν κ ας μη γινει σωστα’ ειτε αντρας ειτε παιδια, δεν πειραζει ας μην παρει ISO το σπιτι 😉
Το υπόγειο είναι γενικής χρήσης αλλά ο σύζυγος το χρησιμοποιεί περισσότερο, εκεί έχουμε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές βιβλία παιχνίδια ένα παλιό και άνετο σαλονι γενικά πράγματα ψυχαγωγίας. Εκεί βρίσκεται και το τραπέζι εργασίας μου (ο δικός μου ζεν ναός) με τα κοπίδια και τα χαρτιά μου για το origami . αλλά και αυτό ο συζυγος το ξεσκονίζει (χα).
Αχ τελεια, Origami, ακούγεται φανταστικό 👏👏
Γαμάτο το ας μην πάρει ISO το σπίτι. 😂 Έχει κι ο δικός μου man cave και όταν πρωτοήρθα κατέβαινα και το καθάριζα, από κεκτημένη ταχύτητα. Δε μου το ζήτησε ποτέ εκείνος, το ζήτησε το ίδιο βέβαια, αλλά έκτοτε παραμένει σε σχεδόν άριστη κατάσταση. Χρειάστηκε να γίνω λίγο μαμά, αλλά τα έβαλα με την πεθερά μου, που αντί να λέει πόσο ντρεπόταν στη σκέψη ότι η νύφη της θα έβλεπε τα χάλια του, θα μπορούσε να του πει αυτό που μου έλεγε η δική μου “θα έρθει ένας άνθρωπος σ’αυτά τα χάλια θα τον βάλεις να καθίσει;” Τον πρώτο καιρό… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε πόντια τι μου θύμισες! Είμαι γύρω στα 20, καλοκαίρι σε εξοχικό σπίτι, μόνη. Ξαφνικά βλέπω μια τεράστια ολοζώντανη κατσαρίδα να κόβει βόλτες μέσα στη μπανιέρα. Παθαίνω πανικό αλλά λέω στον εαυτό μου ψυχραιμία, τι να κάνω τι να κάνω. Η πρώτη σκέψη, να την εξολοθρεύσω εγώ αποκλείστηκε άμεσα και πανηγυρικά. Σκέφτομαι, θα ζητήσω βοήθεια. Βγαίνω στο δρόμο και βλέπω 2 περαστικούς, διστάζω να τους βάλω σπίτι καθότι εντελώς άγνωστοι αλλά λέω, δε βαριέσαι, εδώ που φτάσαμε δεν έχω άλλη λύση, ή αυτό ή φεύγω για Αθήνα. Τους λέω λοιπόν, ε συγγνώμη, είδα μια κατσαρίδα στη μπανιέρα μου, μήπως θα… Διαβάστε περισσότερα »
Α δεν ήταν και Αθηναϊκή κατσαρίδα η δική σου. Εγώ όταν τις είδα πρώτη φορά, είπα μέσα μου μανούλα μου πού ήρθα? Ο Γκρέγκορ Σάμσα, αν τελικά ήταν κατσαρίδα και όχι έντομο γενικά, θα ήταν μικρότερος.
Δεν ξέρω τι γίνεται, νομίζω ο #@%$#% δεν έκανε καλή απεντόμωση. Όταν τύχει να δω, βρίζω κι εγώ δεν ξέρω πώς.
Μ’αρέσεις που βρίσκεις λύσεις πάντως.
Woman-cave είναι όλο το σπίτι, δεν το έπιασες; Μην αφήσεις πιάτα, μην αφήσεις άπλυτα, όλα στην εντέλεια. Η origami το έχει οργανώσει το τσαρδί της.
woman-cave είναι το μέρος που βάζεις τα μακαρόνια σε μια τρύπα και από κάτω βγαίνει παστίτσιο. Άμα πρέπει να μιλήσεις, δεν είναι woman cave.
Χαχαχαχαχαχα πρέπει να το επισκεφτώ αυτό το μέρος!
Είναι τόσο χαριτωμένο που πιστεύεις ότι υπάρχει, δάκρυσα.
Αυτό με το ISO είναι η κοσμοθεωρία του δικού μου, θα του αρέσει πολύ 🙂
“αν τα ριξει κάτω ο γάτος ομοίως”
χαχαχαχαχαχα
τι χαριτωμενο!
Συνήθως βέβαια κάθονται πάνω οι γάτοι, και λερώνεται μόνο η πρώτη μπλούζα. Το πιο σημαντικό είναι να μη μπουν στην ντουλάπα ή να μην κλειστούν στην ντουλάπα.
Τις αδερφές μου η ίδια μάνα τις μεγάλωσε, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς. Η Νο2 κάνει αυτά που κάνεις και η Νο1 αυτά που λες να μην κάνει. Η Νο1 μπορεί να σου κάνει τα νεύρα κρόσσια με το παθητικοεπιθετικό της, που δε λέει τι θέλει αλλά δυσανασχετεί που δεν το μαντεύεις, νευριάζει όταν το βρίσκεις, αλλά δεν το κάνεις όπως θα το έκανε εκείνη, άσχετα που δε σου έχει δείξει ποτέ. Είναι απείρως πιο ενοχλητική, δυσάρεστη, ανυπόφορη, από τη Νο2 που θα της πεις πεινάω και θα απαντήσει “αυτονομήσου”. Γιατί η Νο1, κατά βάθος σε λέει ανίκανη, ενώ η… Διαβάστε περισσότερα »
και σκύλος και γάτα. Δηλαδή μπράβο! δεν εχω να πω κατι.. ή μαλλον θα πω. Μερικοι, απλα το χουν με την ταξη και την οργανωση του σπιτιου. Η μανα μου το ειχε, και το πηρε η αδερφη μου, εγω δεν. Βλεπω και την μια κορη μου (3χρονων) οτι το χει. Δεν ξερω απο που το πηρε , απο μενα σιγουρα οχι μαλλον απο τον πατερα της που το χει. Αλλα κι αυτουνου η μανα δεν. Το χε ομως η γιαγια του. Ποιο ειναι το συμπερασμα? Οτι τουλαχιστον ενας μεγαλος και ενας μικρος σ ενα σπιτι πρεπει να το χουν για… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ δεν το έχω καθόλου γι αυτό και αποφάσισα από νωρίς να είαι όλα μοιρασμένα. Σιχαινομαι τις δουλειές και το συμμάζεμα τουλαχιστον να μην τα κάνω μόνη μου (δύο γάτες και σκύλος, αλλά μενουμε στην εξοχη)
ε τοτε ενα ακομα μεγαλυτερο μπραβο.. εισαι μια απο μας! θα ξαναδιαβασω το ποστ να παρω ιδεες.
Και κατι τελευταιο και προβλεψιμο: Κοτες; εξοχη χωρις κοτες γινεται;
Όχι δεν έχουμε, έχουν όμως οι γονείς μου. Και χήνες, ειναι σαν το τραγουδάκι,” η γιαγια μας η καλή έχει κότες στην αυλή κότες και κοτόπουλα χήνες και χηνόπουλα”
οριγκαμι λιγωθηκα, μου τρεξε το σαλακι απο θαλπωρη και γουτσου-γουτσου.
Θεά! Μόλις έγινες το πρότυπό μου για το μέλλον όσον αφορά στα οικιακά. Εγώ 10 χρόνια με τον άντρα μου αλλά ήμουν τραγικά τεμπέλα και δεν έκανα τίποτα. Ντρέπομαι που το λέω. Κι όταν λέω τίποτα, το εννοώ. Μόνο σίδερο. Απ’ όταν σταμάτησα να δουλεύω πριν 2 χρόνια μπήκα στο παιχνίδι του νοικοκυριού. Πιο έντονα, συστηματικά κι οργανωμένα όταν γέννησα. Αλλά χωρίς να το συνεννοηθούμε, μοιράσαμε κι εμείς τις δουλειές, εκείνος σκουπίδια (ακόμα κι αν τα σκουπίδια του μπάνιου κάνουν πυργάκι, εγώ δεν παίζει να τα βγάλω, είναι από τις δουλειές που δεν μπορώ με τίποτα να κάνω), πλυντήριο, άπλωμα,… Διαβάστε περισσότερα »
Κρατάω σημειώσεις Origami Lover να ξέρεις! Είσαι θεά! Πάντως κι εγώ δεν το ‘χω με τις δουλειές του σπιτιού αλλά τρελαίνομαι όταν είναι ακατάστατο και βρώμικο. Επειδή ο σύντροφός μου είναι άριστα εκπαιδευμένος στην καθαριότητα αλλά τον πιάνει πονοκέφαλος αν του πεις να βάλει κάτι στη θέση του, πλέον αντί για 50:50 συγύρισμα ταυτόχρονα με την καθαριότητα αλλάξαμε το σύστημα και ανέλαβα εγώ το συγύρισμα και την απασχόληση της μικράς κι εκείνος την καθαριότητα σε άδειες επιφάνειες χωρίς κανέναν στα πόδια του. Δηλαδή μπαίνει στον αυτόματο και τα κάνει λαμπίκο σε dt. Δραματική μείωση χρόνου καθαριότητας! Επίσης μαγειρεύει, ψωνίζει και… Διαβάστε περισσότερα »
και κατι ακομα, εμεις πρωτη φορα στα 15 βρασαμε μακαρονια τα αφησαμε μεσα στο νερο και πηγαμε για μπανιο. Στη θαλασσα.Γυρισαμε 4 ωρες μετα.
αχαχαχα! 2 ερωτήσεις μόνο α.) Είχατε κλείσει το μάτι της κουζίνας β) Αν η απάντηση είναι όχι στο α, τι βρήκατε στην κατσαρόλα όταν γυρίσατε?
ναι καλε το ειχαμε σβησει! Μας φανηκε (εμενα αδερφη μου και μπαμπα) πολυ σωστο να τα αφησουμε ετσι και να φυγουμε ωστε να τα βρουμε ζεστα;; κατι τετοιο. Και ξερεις πως ειναι μετα το μπανιο..πεινας σα λυκος.
Πάλι καλά. Εγώ μετά τα 30, σε κοινόχρηστη κουζίνα φοιτητικής εστίας έβραζα λαχανικά και αποφάσισα, μέχρι να βράσουν, να πεταχτώ σε κοντινό μαγαζί να αγοράσω μια τσάντα που είχα μπανίσει. Γυρίζοντας, πριν μπω στην κουζίνα με πήρε έντονη μυρωδιά καμμένου, βρήκα κουζίνα μέσα σε καπνούς και κατσαρολάκι σε αποσύνθεση. Δεν πίστευα στην τύχη μου που δεν είχε χτυπήσει ο συναγερμός φωτιάς, δεν ξέρω πως έγινε και δεν χτύπησε. Το ίδιο βράδυ, το παιδί στο διπλανό δωμάτιο μου χτύπησε την πόρτα και μου σύστησε να προσέχω.
Τα μυαλά στα κάγκελα. Σε απαγορευτικές ηλικίες.
χαχαχαχαχαχα έλιωσα. Θυμήθηκα που στα 14 ήθελα να φτιάξω γιουβαρλάκια για να “την πω” στον πατέρα μου που έλεγε ότι δεν ξέρω να κάνω τίποτα, εκείνες τις μέρες έλειπε η μάνα μου και το ίντερνετ δεν ήταν αρκετά δημοφιλές. Τα έκανα τόσο χάλια, μα τόσο χάλια που έδωσα 15 ευρώ στον πιο μικρό απ’ τους αδερφούς μου για να τα πετάξει στο σκουπιδοτενεκέ της γειτονιάς και να πει στον πατέρα μας ότι ήταν τόσο γαμάτα που έφαγε μόνος του όλη την κατσαρόλα γι’ αυτό και η κατσαρόλα ήταν άδεια. Ο αδερφός μου τα έκανε όλα αυτά, αλλά ο μπαμπάς δε… Διαβάστε περισσότερα »
κλαίω με τα γιουβαρλάκια
Θυμάμαι ότι γύρω στα 17-18 που έμεινα μόνη μου κάποιο διάστημα μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω αρακά. Πήρα τον μπαρμπαστάθη και τον έριξα μέσα σε νερό να βράσει.Μετά απορούσα που δεν είχε τη γεύση που είχε ο αρακάς της μαμάς μου.
Μία από τα ίδια και στο σπίτι μας, οι κόρες μου συμμετέχουν σχεδόν σε όλα όσα λες και νιώθω πολύ περήφανη, τονιζοντας τους ότι είναι έτοιμες να μείνουν μόνες τους, δίνοντας έτσι κίνητρο να συνεχίσουν. Βέβαια, όλα αυτά ξεκίνησαν από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού,δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί και το αποφασίσαμε. Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά.
Θεα!
Σταδιακά θα πρέπει να κατανοήσουν ότι αν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δουλειές του σπιτιού δεν μπορού να ανεξαρτητοποιηθούν. O ξάδερφός μου, επειδή ήταν αγόρι βεβείως βεβαίως, η θεία μου δεν τον έβαλε ποτέ να κάνει τίποτα. Tώρα είναι κοντά 30 χρονών μαντράχαλος και έχω εντοπίσει ότι μέσα στα κριτήρια του είναι οι κοπέλες του να δέχονται να έρχονται να του καθαρίζουν και να του μαγειρεύουν. Τραγικό απλά. Η “αντρική” συμπεριφορά που του έμαθαν από το σπίτι, του προκαλεί περίεργες εξαρτήσεις από τους άλλους…
Χθες η μητέρα μου μου την είπε που ο 3 ετών γιος μου έβαλε το πιάτο του στο πλυντήριο πιάτων. Και που πριν κοιμηθεί μαζεύει όλα του τα παιχνίδια. Που όταν βάζουμε πλυντήρια βάζει το σαπούνι και του εξηγώ ποιο προγραμμα πρέπει να διαλέξουμε. Εσυ μου είπε δεν έκανες ποτε τίποτα. Ήσουν μονίμως ακατάστατη. Και τώρα εκμεταλλεύεσαι το παιδί!!!! Αλλά το παιδί έχει μάθει γιατί βλέπει Μες στο σπίτι τι γίνεται. Και δεν βλέπει μια μαμά να τρέχει να τα κάνει ΟΛΑ. Βλέπει και τον μπαμπά του που δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ και όταν γυρνάει βάζει τα… Διαβάστε περισσότερα »
Ως πολύ καλομαθημένο παιδί, σαν τις κόρες σου, συμφωνώ τόσο μα τόσο πολύ με την τελευταία παράγραφο της Λένας! Από δουλειές του σπιτιού μέχρι γαϊδάρα φοιτήτρια που ήμουν δεν έκανα τίποτε, μόνο το δωμάτιό μου. Ωστόσο αυτό που κυρίως με εμπόδιζε δεν ήταν τόσο η τεμπελιά μου, όσο το ότι με τη μητέρα μου έχουμε ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό τρόπο σκέψης. Όποτε πήγαινα να κάνω κάτι, την ενοχλούσε που δεν το έκανα όπως εκείνη και της χαλούσα την οργάνωση (η οποία στο δικό μου μυαλό δεν ήταν κα-θό-λου πρακτική). Ε κι έλεγα οκ, δεν κάνω τίποτε. Ήρθε επιτέλους η ώρα για το… Διαβάστε περισσότερα »
Κοίτα, δεν έχασες κανέναν παιχνίδι, ούτε έφαγες τα χρόνια σου. Μεγάλωνες τα παιδιά σου, έχοντας κάνει μια επιλογή. Επέλεξες να μείνεις στο σπίτι και ο άντρας σου να δουλεύει. Το έκανες με όλη την πίστη ότι κάνεις το καλύτερο, ότι αυτό θέλεις και ήταν τόσο όμορφο στη σκέψη που δεν χωρούσαν οι αρνητικές συνέπειες που θα είχε για σένα, γιατί όταν έκανες αυτή την επιλογή, σκεφτόσουν το καλό των παιδιών σου και όχι το δικό σου. Κάνω κάπου λάθος; Αυτό δεν ήταν κακό. Η παγίδα είναι ότι παρασυρόμαστε πάντα και δεν λέμε στον εαυτό μας ότι οι συνέπειες θα είναι… Διαβάστε περισσότερα »
και οι γιοι και οι κόρες και τα παιδιά όλων των φύλων πρέπει από παιδική ηλικία, σιγά σιγά να εισάγονται στον κόσμο της οικιακής αυτοεξηπηρέτησης, κατά το δυνατόν και το αναλογούν. Είναι το καλύτερο για όλους και κυρίως για τα ίδια! Μαγειρεύεις; Πάρε το παιδί κοντά να δει τι κάνεις και δώσε του να κάνει μία βλακεία. Σκουπίζεις; Βάλτο να σου συναρμολογήσει την σκούπα και να κάνει το δωμάτιό του, όχι στα 18, στα 8. Δεν είναι μόνο τα μαθηματικά, η έκθεση και τα αγγλικά που έχουν αξία, αν φτάνεις 20 χρονών και πας να μαγειρέψεις αυγό σε κατσαρολάκι χωρίς… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα δεν εισήχθησαν 🙁 εξ αιτίας της δικής μου τελειομανίας. Τους έλεγα να μαζέψουν τα παιχνίδια και ανακάτευαν στα κουτιά playmobil με Lego και κουζινικά με εργαλεία. Κατά καιρούς τα έβαζα στην κουζίνα κυρίως Χριστούγεννα για gingerbread και Πάσχα για κουλουράκια και γινόταν η κουζίνα χιονισμένο τοπίο από το αλεύρι κι από πάνω έκαναν και τα κατοικίδια πατημασιές. Για να μην εκραγώ και αρχίσω να γκαρίζω, κρατούσα την αναπνοή μου και μετρουσα μέχρι το 58965485. Με τη μαγειρική το ίδιο. Λάδια, βουτυρα, σάλτσες ντομάτας που έβραζε στο δυνατό και πιτσιλιζε μέχρι το διπλανό σπιτι 😱 μια πίτσα που όπως έβγαινε… Διαβάστε περισσότερα »
Αχχχ πόσο σε καταλαβαίνω! Πρέπει να βρεις την κλίση τους κι εκεί να δώσεις πόνο (αστεία το λέω εννοείται)
…τουλάχιστον στα πάρτυ εκεί που θα κοιτούσες να σερβίρεις τα κεφτεδάκια (που κάποτε σου άρεσαν) σε ένα τσούρμο φωνακλάδια παιδάκια και γονείς, δεν θα σου τηλεφωνούσαν από την απέναντι πολυκατοικία έντρομοι γνωστοί σου για να σου πουν ότι υπάρχουν δύο μικρά παιδιά που έχουν βγει στο μπαλκόνι κι έχουν που έχουν μισανοίξει μία μεταλλική σκάλα και αιωρούνται πέρα δώθε επικινδύνως 🙂
Μας έφεραν την αστυνομία πολλές φορές. Στην Αθήνα για θόρυβο (drums) και στο εξοχικό για στρακαστρουκες στον κήπο. Στη Βιέννη, κάποια Χριστούγεννα μας έφεραν την πυροσβεστική που μπουκαρε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου με φόρα και με εντυπωσιακές στολές και πληρώσαμε ένα τρελό πρόστιμο. Νόμιζαν ότι οι βρωμοέλληνες καπνίζουν βρωμοτσιγάρα αλλά ήταν απλά ένα τραινάκι που αγορασαμε. Του έβαλαν τα παιδια στο φουγαρο λίγες σταγόνες λάδι και έβγαλε λίγο καπνό που εντοπίστηκε από το σύστημα ανίχνευσης και πυρασφάλειας. Το πρόστιμο δεν το γλυτώσαμε αν και διαπίστωσαν την αίτια του κακού.
Σίγουρα ήταν πρόστιμο; Μήπως χρέωσαν παράσταση; Τρενάκι ξετρενάκι σου λέει, εσύ απόλαυσες υπηρεσίες Βιεννέζικης Πυροσβεστικής. Δεν χρεώθηκε παράβαση αλλά πολιτιστική εκδήλωση.
Αλήθεια, πόσο ήταν το πρόστιμο;
Εχουν περάσει περίπου 15 χρόνια και πλερώσαμε γύρω στα 450 ευρώ. Μου είχε στραβώσει το σαγόνι τότε και τώρα που το θυμήθηκα μου ξαναστράβωσε. Και ούτε έναν καφέ βιενουά δεν μας κέρασαν με την ατραξιόν. Μια ζάχερ τόρτε, να πάει η πίκρα κάτω. Τίποτα.
Μαμάδες όλου του κόσμου πάρτε την απάντηση της Λένας και καρφιτσώστε την στο ψυγείο. Εγώ θα μείνω στο ότι περίμενες να γίνουν έφηβες για να ζητήσεις από αυτές να σε βοηθήσουν σε βασικές δουλειές στο σπίτι. Ως οκτάχρονα, 10 χρόνων, ή 12χρονα δε νομίζω ότι ήταν ανήμπορα να πάρουν το πιάτο τους και να το βάλουν στο νιπτήρα ή να σε βοηθήσουν με το πλύσιμο των πιάτων. Ενώ έπρεπε να τα βάλεις στη φάση του να θεωρούν σαν δεδομένο ότι πρέπει να βοηθήσουν στις δουλειές από μικρά εσύ μάλλον τους τα έδινες ετοιμα στα χέρια και τώρα ξαφνικά περιμένεις να… Διαβάστε περισσότερα »
Το Downton Abbey το βλέπαμε κάθε εβδομάδα ανελλιπώς μαζί με τα παιδιά μου στην πρώτη προβολή του στην ΕΡΤ πριν πέσει το μαύρο το 2013 και ήταν τότε και τα δυο στην εφηβεία. Δυστυχώς, δεν τους ήρθε καμιά απολύτως όρεξη για οικιακές εργασίες κι ας είχαν αγαπήσει τους ρόλους, τις ατάκες και κυρίως το accent του Μπάτλερ, του Βαλέ, της Οικονόμου και της μαγείρισσας. https://www.youtube.com/watch?v=51P53ytTpTM Αν είχες γιους και όχι κόρες, θα σου έλεγε ο άντρας σου “μάθε του γιους να κάνουν δουλειές”; Εσύ θα ήθελες να τους βάλεις με την ίδια επιθυμία που θέλεις να βάλεις τις κόρες; O… Διαβάστε περισσότερα »
Δε νομίζω ότι φαίνεται από κάπου ότι θέλει να βάλει τις κόρες της να κάνουν δουλειές επείδή είναι κορίτσια οπότε έτσι “πρέπει”. Η γυναίκα πνίγεται στις δουλειές σε ένα σπίτι που μένουν 4 άτομα και τα τρία δεν κάνουν τίποτα.
Δεν φαίνεται και ούτε απευθύνω ρητορική ερώτηση. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι η Μαιρούλα, δεν είναι εργαζόμενη Μαίρη Παναγιωταρά. Δεν τρώει ένα οχτάωρο που πολλές φορές γίνεται δεκάωρο εκτός σπιτιού, συν το χρόνο και την κούραση της μετακίνησης. Τα οικιακά ως επάγγελμα ήταν η επιλογή της. Υπάρχουν χιλιάδες γυναίκες που κάνουν ό,τι κάνει η Μαιρούλα μαζί με τον εργασιακό μόχθο, την ένταση της δουλειάς, τις συχνές αδικίες που είναι δύσκολο να βγάλουν από το μυαλό τους, μπαίνοντας στο σπίτι και που και πάλι τα έσοδά τους δεν επαρκούν για να καλύπτουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις στη φάση που τα παιδιά… Διαβάστε περισσότερα »
Καλό είναι να σταματήσουμε να λέμε “πάρε μια γυναίκα” να σε βοηθάει με τις δουλειές.. Εδώ που τα λέμε είναι και υλικό για την στήλη με τον casual σεξισμό της ημέρας.
Χωρίς πλάκα έχω πετύχει αγγελία από άντρα να καθαρίζει σπίτια, που στην ουσία όμως έψαχνε ντομινατρίς για να τη βρίσκει….κατά τα άλλα ένα φιλιππινέζο μια φορά που όμως έβαζε όρο να παίρνω κ τη γυναίκα του και να πλήρώνω δηλαδή 2 άτομα…δεν υπάρχουν ακόμα άντρες σ αυτό το επάγγελμα δυστυχώς.
Εγώ προτείνω να σταματήσουμε να το λέμε επειδή δείχνει μια αναισθησία το να θεωρείται δεδομένο ότι μπορούν όλες διαθέτουν χρήματα για οικιακή βοηθό. Επιπλέον ας έχουμε υπόψη ότι κάποιες από μας το βλέπουμε σαν φροντίδα του σπιτιού μας το να το καθαρίζουμε. Πρέπει δηλαδή να πληρώσουμε για βοήθεια επειδή κανείς δεν σηκώνει το χέρι του να μαζέψει ό,τι λέρωσε; Θα πω στον άντρα μου όταν ξαναγκρινιάξει που πρέπει να χωθεί στην κίνηση για να πάμε κάπου, να πάρουμε ταξί, επειδή εγώ δεν παίρνω απόφαση να οδηγήσω. Οκ, ο καθένας όπως βολεύεται αλλά αυτό που προτείνουμε στον άλλον ως λύση να… Διαβάστε περισσότερα »
Πόντια είναι καθαρά θέμα προτεραιοτήτων και πως αποφασίζεις να διαθέσεις τα χρήματά σου. Ειδικά στην ελλάδα που το μεροκάματο είναι 5 ευρώ την ώρα, νομίζω είναι μια τιμή αρκετά προσιτή για ένα μέσο νοικοκυριό. Εννοείται πως υπάρχουν και οικογένειες μονογονεϊκές με άνεργη κιόλας μαμά και μπαμπά που δεν δίνει διατροφή και γνωρίζω πολλές τέτοιες. Ναι οι ανισότητες είναι τεραστιες και είναι πολύ άδικο. Αλλά η συγκεκριμένη ερώτηση δεν μου άφησε την αίσθηση ότι φλερτάρει με το πριο της φτώχιας, οπότε το προτείνω και γιατί πιστεύω ότι είναι καιρός να απενοχοποιηθεί. Συχνά γυναίκες αρνούνται να πάρουν βοήθεια για να μην τις… Διαβάστε περισσότερα »
Ποιος έγραψε εδώ “πάρε μια γυναίκα”;
Υπάρχουν άντρες που κάνουν αυτή τη δουλειά, εγώ ως τώρα είχα τρεις. Στην Αμερική τουλάχιστον, υπάρχουν 🙂
Κι εδώ υπάρχουν, κυρίως ασιάτες, φιλιππινέζοι, ταϋλανδοί κ.λπ. αλλά πάνε μόνο σε πολύ πλούσια σπίτια που συνήθως εργάζονται και οι γυναίκες τους. Αλβανοί, Βούλγαροι κ.λπ. κάνουν όλες τις δουλειές blue collar αλλά για το καθάρισμα σπιτιών και φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων συστήνουν τις συζύγους ή άλλες γυναίκες συγγενείς τους. Για ΄Ελληνα καθαριστή σπιτιού μεσαίας τάξης, δεν έχω ακούσει ποτέ. Βtw, αυτοί που είχες ήταν λατίνοι, μαύροι, λευκοί; Μην παρεξηγηθώ, ρωτώ μόνο από απλή περιέργεια.
Δυο μαύροι, δυο λευκοί (τελικά 4 ήταν), οι μαύροι Αμερικάνοι, οι λευκοί μετανάστες εξ ανατολικής Ευρώπης. Κι έχω δει αγγελία από έναν λευκό Αμερικάνο της περιοχής, δεν τον έχω δει από κοντά.
οκ, το παιδί μου που τα τελευταία χρόνια μένει σε μια μεσοδυτική πολιτεία ασφαλώς και δεν παίρνει ποτέ οικιακ@ βοηθ@ αλλά μου μιλάει συχνά για τις διακρίσεις, για το ρατσισμό και για τα επαγγέλματα που κατανέμονται ανάλογα με την τάξη, το χρώμα και την καταγωγή.
Κάπως απότομα αλλάξαμε θέμα. Η Αμερική είναι πάρα πολύ μεγάλη χώρα και σίγουρα δεν είναι απαλλαγμένη από διακρίσεις. Οι παρατηρήσεις του παιδιού δεν είναι ανάλυση της αμερικάνικης κοινωνίας από ανατολή σε δύση. Από τα λίγα που ξέρει και βλέπει, αυτά σου λέει. Το μόνο που είπα είναι ϋπαρχουν άντρες που κάνουν αυτή τη δουλειά.
sorry αλλά νομίζω ότι είναι ωραίο να αλλάζουμε θέμα στα σχόλια ακόμα και απότομα και συνήθως μοιραζόμαστε χρήσιμες πληροφορίες 🙂
Δεν είναι η αλλαγή θέματος το πρόβλημα. Η γενίκευση είναι 🙂 Εγώ είπα ότι υπάρχουν άντρες που καθαρίζουν σπίτια. Εσύ είπες το παιδί μου λέει ότι υπάρχει κοινωνική ανισότητα στην Αμερική. Μιλάμε για άλλο θέμα. Μεταξύ μας, αλλά για άλλο πράγμα. Αυτό δεν είναι επικοινωνία, ο καθένας λέει τα δικά του.
…Με στεναχώρησες, νυχτιάτικο, lonely old dog: https://m.lifo.gr/users/view/59817
Αν παρ’ ολ’ αυτά έχεις όρεξη για μπλαμπλά, say hi http://headoverheels2.blogspot.com/?m=1
Κάποιοι σχολιαστές. Δε θεώρησα απαραίτητο να ξεκαθαρίσω ότι δεν το έγραψες εσύ έτσι, γεγονός που παρατήρησα και εκτιμώ.
1) Έχω ένσταση οταν ακούω ζευγάρια να λένε ο Α φέρνει τα λεφτά και ο Β έχει αναλάβει το σπίτι: Αυτός με την δουλειά εχει ωράριο! Θα είναι 6 ωρες; 10; 12; Ο άλλος είναι 24ωρος και αυτό είναι ΑΔΙΚΟ. Ή θα πρέπει αυτός που κάνει το σπίτι να σταματάει κάθε δραστηριότητα μετά τη λήξη του ωραρίου ή αυτός που δουλεύει να αναλαμβάνει τα μισά απο αυτά που περισσεύουν όταν γυρίσει. Τι πάει να πει “δούλευα 10 ωρες και είμαι κουρασμένος”; Ο άλλος δεν δούλευε 10 ώρες; Επειδής δηλαδή ήταν στο σπίτι δεν μετράνε; 2) Ως κόρη που δεν έκανε… Διαβάστε περισσότερα »
αυτο με τις ωρες εργασιας το ακουω πολυ συχνα κι επειδη και δουλειες ξερω να κανω και κανω απο 12 χρονων, και κορη πολυ νοικοκυρας μανας ειμαι, και εξω εχω δουλεψει ΠΟΛΥ, εχω να πω οτι: η μεν εξω δουλεια, εξαρταται απο την δουλεια. μπορει να δουλευεις και ενα “απλο” 8ωρο και να αφηνεις το μυαλο σου και την ψυχη σου και ολη σου την ενεργεια στην δουλεια και να μην μπορεις ουτε το χερι σου να κουνησεις οταν πας σπιτι και μπορει να δουλευεις σε μια δουλεια (ισως και στο δημοσιο) που να τα ξυνεις, η να εισαι και… Διαβάστε περισσότερα »
Σ’ευχαριστώ, Franny, βαριομουν να κατσω να τα γράψω, συμφωνώ μέχρι κεραίας. Η υστερία επίσης με το πεντακάθαρο σπίτι που έχουν πολλές νοικοκυρές δεν αφήνει όλους στην οικογένεια να το ζήσουν, να το χαρούν. Από τις μεγαλύτερες απολαύσεις με τον άντρα μου να γελάμε σαν παιδάκια σε home alone φάση όταν κάτι σπάει, λερώνει τον καναπέ, σακουλάκια από πατατάκια είναι πεταμένα κάτω. Θα τα μαζέψουμε αργότερα, αλλά η υστερία δεν σ’αφήνει να ζήσεις.
Εγώ συμφωνώ 🙂
Σε σπίτι με δύο ενήλικες και δύο παιδιά 3-4 ώρες τη μέρα απλά δεν υφίσταται. Στα του σπιτιού εννοείται οτι περιλαμβάνεται και η φροντίδα των παιδιών (ειδικά σε πιο μικρές ηλικίες). Επιπλέον δεν είναι μόνο η δουλειά αυτή καθεαυτή. Είναι και το mindclutter. O εργαζόμενος εξωτερικά μπορεί μπαίνοντας στο σπίτι του να γυρίσει τον διακόπτη και να χαλαρώσει μέχρι το επόμενο πρωί που θα πάει στη δουλειά (ακόμα και αν κλωθογυρίζει η δουλειά στο μυαλό του, δε θα χρειαστεί εκεί που κάθεται στον καναπέ, να σηκωθεί να δουλέψει για ένα μισάωρο). Ο εργαζόμενος στο σπίτι μπορεί να μην εργάζεται όλες… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ με βομβα, το τραγικό με τις δουλειές στο σπίτι αν έχεις παιδιά είναι ότι δεν σταματάνε, ακόμα και τη νύχτα κάποιος θα ζητήσει νερό κάποιος θα κάνει κακά του πάνω του, κάποιος θα σπάσει ένα πιάτο να το κάνει θρύψαλα….δεν μπορείς να αράξεις αν έχεις παιδιά, γιαυτό και χρειάζονται περισσότερα άτομα μέσα στο σπίτι. Λίγο ο μπαμπάς λίγο η μαμά, παππούς, γιαγιά, κοπέλα έτσι ναι, παλεύεται. Πάντως Φρανυ είναι και θέμα τύπου ρε παιδί μου, παιχνιδάκι να σφουγγαρίζεις? Ούτε στον εχθρό μου… Νεβερλάντερ σόρυ αλλά δεν είναι ωραίο αυτό που κάνετε….όταν πετάς τα πατατάκια στον καναπέ τον λιγδιάζεις…δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Τείνω να συμφωνήσω με με bomba. Γυναίκες που αναλαμβάνουν με ζήλο όλα τα του σπιτιού και των παιδιών για να μπορεί να φορτάρει απερίσπαστος ο σύζηγος στην καριέρα του + αναλαμβάνουν όλα τα διαβάσματα + μαγειρικές + ξενύχτια από συνεχείς παιδικές αρρώστιες + βοήθεια προς πεθερικά + τραπεζώματα -διατήρηση του κύκλου και των επαφών της οικογένειας, ειδικώς αν δεν υπάρχειβοήθεια από παππουδογιαγιάδες (γιατί αυτοί μπορεί να μην ζουν κ.λπ.) ή επαγγελματίες, δεν είναι τόσο εύκολο και ευχάριστο όσο ακούγεται. Στο τέλος παθαίνεις tilt κι αν είσαι και ανήσυχο πνεύμα και μυαλό, δεν ξέρω κατά πόσο καλύπτεσαι. Δεν ξέρω αν έχουν… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ με βλαχάκι, ούτε σε excel νομίζω δε βγαίνει αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο ζήτημα.