Αγαπητή Αμπούλα βρέθηκα στα 35 να μεγαλώνω παιδιά. Ο άντρας μου που λες βγάζει καλά λεφτά, οπότε για μένα δεν υπάρχει οικονομικό κριτήριο να εργαστώ. Το κομμάτι της δημιουργικότητας έχει τελειώσει στον κλάδο μου εδώ και καιρό. Θέλω να πω πως δεν κάνω καριέρα, δεν βγάζω λεφτά, δεν είμαι στο δημόσιο, να γυρίσω δηλ. στην παροχή υπηρεσίας για 800e και για όσο χρόνο ο άλλος με χρειάζεται??….χμμμμ…ευχαριστώ όχι. Δε θα ξαναγίνουν 3,4 χρονών τα παιδάκια, μου καλύτερα να είμαι μαζί τους. Το μέλλον δε το βλέπω να μένει στάσιμο. Την ανεργία μου την καταευχαριστέμαι. Γιατί νιώθω ενοχές μου λες? υ.γ : πάντα έλεγα μα καλά τι κάνουν οι γυναίκες που μένουν σπίτι? Ε λοιπόν τρέχουν και δεν προλαβαίνουν σας πληροφορώ
–μαμα στο σπίτι
Έλα τώρα, που ρωτάς γιατί νιώθεις ενοχές. Γιατί ό,τι και να κάνει μια γυναίκα, είτε μεγαλώνει παιδιά χωρίς να δουλεύει, είτε μεγαλώνει παιδιά δουλεύοντας, πάντα ενοχές έχει. Γιατί έτσι είναι φτιαγμένο το σύστημα. Και δεν ξεφεύγει καμία, ό,τι και αν κάνεις, με όποιον συνδυασμό κι αν το κάνεις, φταις που είσαι συνέχεια εκεί, φταις αν δεν είσαι συνέχεια εκεί.
Κάνε ό,τι θέλεις, αυτά είναι αποφάσεις για σένα και τον άντρα σου. Δεν μπορώ να σε κάνω να μην έχεις ενοχές, αν μπορούσα, θα το έκανα σε όλες τις γυναίκες και θα γκρέμιζα την πατριαρχία και μετά θα το κλείναμε το α μπα.
Πάνω στις ενοχές μας στηρίζεται το οικοδόμημα, και πάνω στην κριτική που ασκεί η μια στην άλλη, όπως έκανες εσύ αφελώς με το «μα τι κάνουν όλη μέρα σπίτι». Μπορώ μόνο να σου πω να το επεξεργάζεσαι κάθε μέρα, όσο μπορείς, και για την δική σου ζωή, και για την ζωή των άλλων γυναικών. Αν εσένα σου αρέσει αυτό, μπράβο, αλλά ποτέ μην καταδικάσεις μια γυναίκα που επιλέγει να δουλέψει την επόμενη εβδομάδα με βαρύ ωράριο προσλαμβάνοντας δυο νταντάδες. Δεν είναι επιχείρημα το ‘δεν θα ξαναγίνουν 3,4 τα παιδάκια’, ούτε 14, 15 θα γίνουν ξανά, αν είναι έτσι, τότε καμία ποτέ δεν θα έπρεπε να δουλεύει. Δεν είναι επιχείρημα η δημιουργικότητα του κλάδου ή όχι. Άλλη μπορεί να θέλει να παίρνει 800 ευρώ (για λίγα τα λες;) γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και τα χρειάζεται, ή επειδή δεν τα χρειάζεται καθόλου, αλλά θέλει να βγαίνει από το σπίτι αλλιώς θα τρελαθεί.
Οπότε, δεν χρειάζεται να δικαιολογήσεις την απόφαση σου, και κυρίως, δεν χρειάζεται να δικαιολογήσεις την απόφαση σου βγάζοντας λάθος τις άλλες αποφάσεις, άλλων γυναικών. Προσπάθησε να το θυμάσαι αυτό, γιατί σου βγαίνει πολύ αυθόρμητα, παρόλο που βρέθηκες στην άλλη πλευρά. Κρίνεις, χωρίς να συνειδητοποιείς καν ότι κρίνεις.
EDIT
Βλέπω μια τάση στα σχόλια που με κάνει να θέλω να συμπληρώσω το κείμενο. Παιδιά, δεν ξέρουμε αν έχει ή δεν έχει σκεφτεί το μέλλον, ή αν ξέρει τι θα κάνει αν χωρίσει. Είναι πολύ υποτιμητικό να υποθέτουμε έτσι αυθαίρετα ότι “παρακαλάει τον άντρα της για λεφτά” και τα λοιπά και τα λοιπά. Μπορεί να έχει λεφτά από την οικογένεια της, μπορεί να έχει δικά της λεφτά σε ακίνητα, μπορεί χίλια δυο. Της είπαμε να μην κρίνει, πρέπει όμως κι εμείς να μην την κρίνουμε. Αυτό που γίνεται τώρα στα σχόλια διαιωνίζει το πρόβλημα. ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ. Δεν έχει σημασία τι κάνατε εσείς, τι θα κάνατε εσείς, και τι έκαναν οι γονείς σας, δεν ξέρετε τη ζωή του άλλου για να την κρίνετε (σε αυτή την περίπτωση ειδικά, δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα). Με στενοχωρεί η ευκολία που μια γυναίκα κρίνει τόσο εύκολα τις αποφάσεις μιας άλλης τόσο αυθόρμητα. Πρέπει να κάνουμε συνειδητή προσπάθεια όλες μας να σταματήσουμε να το κάνουμε αυτό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πραγματική απορία (μην με πάρετε με τις πέτρες): όλοι εσείς που αποφασίζετε να μην ξαναδουλέψετε γιατί ο/η σύζυγος βγάζει αρκετά, έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο χωρισμού/διαζυγίου/θανάτου; και μετά; Πως νιώθετε ασφάλεια ρε παιδιά, δεν μπορώ να το καταλάβω.
Τρέμω στην ιδέα να βρεθώ σε ένα μέλλον χωρίς οικονομική εξασφάλιση.
Και γω το ίδιο θα ρωτούσα, κυρίως για το θέμα διαζυγίου. Έχω τόσες περιπτώσεις γύρω μου με διαζύγια στα 40+ και 50+.
Για διαζύγιο δεν γνωρίζω αλλά έχω αναμνήσεις από την γιαγιά μου να λέει ψηλότερες τιμές στον παππού για διάφορα πράγματα που ψώνιζε, ώστε να εξοικονομήσει κάποια χρήματα για “λούσα”, όπως ας πούμε μία κρέμα για το πρόσωπο ή μία καινούργια τσάντα. Το δείχνει και στις παλιές Ελληνικές ταινίες. Όσο για το ενδεχόμενο θανάτου … “Της αφήνει τουλάχιστον καμιά καλή σύνταξη Αντωνάκη μου;”
Και όχι μόνο αυτό! Τι γίνεται με τα συντάξημα χρόνια και τα ένσημα; Η φτώχια στις μεγάλες ηλικίες ειναι υπαρκτή και δεν μπορείς να βασίζεσαι στα παιδιά σου. Ειναι δική σου ευθύνη.
Κι εγώ αυτό σκέφτομαι αμύριστο λουλούδι! Πέραν της γυναίκας του Jeff Bezos που με το διαζύγιο έγινε πιο πλούσια και άλλων παρόμοιων περιπτώσεων ένα διαζύγιο ή θάνατος θα την άφηνε ξεκρέμαστη. Ασε που εγώ δεν θα αισθανόμουν ωραία να μην έχω τα δικά μου χρήματα. Η μόνη περίπτωση που ίσως το έκανα είναι αν είχα εισόδημα από ακίνητα και όντως είχα ένα μέλλον εξασφαλισμένο, αλλά και πάλι δεν ξέρω ίσως βαριόμουν.
Δεν κρίνω ούτε την γραφούσα ούτε καμία άλλη που το κάνει απλά θα ήθελα να ξέρω τι δικλείδες ασφαλείας έχει για το μέλλον.
Έτσι νιώθω κι εγώ, τα τελευταία 2 χρόνια που δεν εργάζομαι, η έλλειψη οικονομικής αυτονομίας με έχει τσακίσει. Το να ζητάω χρήματα από τον άντρα μου ή τους γονείς μου ή ακόμα και τ’ αδέρφια μου, ενώ δούλευα από τα 18 και δε ζητούσα ποτέ τίποτα με κάνει να νιώθω απίστευτα άβολα. Ίσως παίζει ρόλο και ότι κανένας δεν έχει τρομερό μισθό. Εγώ πάντως ανυπομονώ να δουλέψω και για 400€.
Aμυριστο αυτός ο φόβος προσωπικά θα μπορούσε να μου διαλύσει τη ζωή, δεν θα ζούσα ποτέ με κάποιον που να εξαρτώμαι οικονομικά από αυτόν θα είχα πεθάνει από το άγχος και την ανασφάλεια. Ίσως γιατι όταν ήμουν οικονομικά εξαρτημένη από τους γονείς μου, φρόντισαν να μου υπενθυμίζουν όλη την ημέρα “ποιος είναι το αφεντικό” και το να επαναληφθεί το ίδιο το βρίσκω μια εμπειρία που δεν θέλω να ξαναζήσω ποτέ. Πάντως να πω ότι τη ζήλεψα την κοπέλα, φαίνεται τόσο απελευθερωμενη από αυτό το φόβο, της φαίνονται τέρμα του πέταματού τα 800ε και είναι σίγουρη ότι ο άνεμος που φυσάει… Διαβάστε περισσότερα »
´οι γονείς φρόντισαν να μου υπενθυμίζουν όλη την ημέρα “ποιος είναι το αφεντικό” ‘
Κακοποιητικη αυτη τους η σταση.
Εσυ μπορει να την εχεις εκλογικευσει για να την διαχειριστεις αλλα δεν παυει να αποτελει μορφη συναισθηματικης κακοποιησης.
Συμπερασμα: πολλοι γονεις δεν ενδιαφερονται παντα για την γαληνη και την ψυχικη ηρεμια του παιδιου τους και κανουν καταχρηση του ρολου τους : “shock “
Τόσο σόκ που εδω στο αμπά αν ειχαμε ενα ευρω οποτε μας εσκαγε ερωτηση με κακοποιητικό γονιο ,θα πηγαιναμε Πάσχα στις μπαχάμες οχι στα χωριουδόυδια μας.
Πάρα πολλοί δεν φαντάζεστε πόσοι! Ίσως πάσχουν από στρες που σκέφτονται ότι κάποιος περιμένει από αυτούς, άν σκεφτώ τή μητέρα μου που το έκανε αυτό, ναι ίσως το καταλαβαίνω αλλά δεν το δικαιολογώ επουδενί!!! Όσοι νομίζουν ότι κρεμομαστε από τά… τους, ελεύθερα να τά κόψουν νά πέσουμε!!!! Αυτή τής η στάση με πεισμωσε ακόμη περισσότερο.. να ανεξαρτητοποιηθω να γίνω η πιο φοβερή επαγγελματίας να μή την έχω ανάγκη. Δεν τά πάω άσχημα, παρόλο που έχω δρόμο ακόμα.
Λοιπόν. Η εμπειρία η δική μου και των κοντινών μου λέει ότι συνήθως δεν είναι απόφαση μπαμ και κάτω. Δηλαδή δεν ξέρω κανέναν που να είχε στρωμένη δουλειά/καριέρα και την παράτησε. Συνήθως (στον κύκλο γνωστών μου) πρόκειται για ελεύθερο επάγγελμα το οποίο ούτε εκείνο συνήθως το παρατάνε αμεσως, απλως δεν παίρνουν καινούργιες δουλειές, σιγά σιγά τελειώνουν οι παλιές και βρίσκονται άνεργοι σταδιακά. Ή αν δεν έχεις σταθερή δουλειά, τελειώνει το συμβόλαιο και δεν έχεις χρόνο/διάθεση/κουράγιο να ψάξεις άλλο. Όταν ο σύντροφος βγάζει αρκετά χρήματα και υπάρχει καλή συνεννόηση, το να συνεχίσεις να δουλεύεις από ένα σημείο και μετά έχει την… Διαβάστε περισσότερα »
Έχοντας μεγαλώσει με μία μαμα που εργαζόταν αλλά βλέποντας και τη γιαγιά μου που δεν εργαζόταν, η μόνη προειδοποίηση σε μία γυναίκα που επιπλέγει να μην εργαστεί εκτός σπιτιού είναι πως είναι απολύτως εξαρτώμενη οικονομικά από τον σύζυγο. Όχι από το ύψος του εισοδήματος αλλά από τον τρόπο που το διαθέτει. Ναι το νοικοκυριό είναι εργασία πλήρους απασχόλησης 24/7 που δεν αμείβεται, ανταμείβεται και αναγνωρίζεται αρκετά, ναι η μητέρα/πατέρας που μένει στο σπίτι ειναι ταυτόχρονα καθαριστρια φροντιστής παιδαγωγός, δικηγόρος γιατρός, ινδιάνων αρχηγός, αλλά κάποια έξοδα μπορούν πολύ εύκολα να χαρακτηριστούν “πολυτέλειες” και να βγουν από το budget του σπιτιού και… Διαβάστε περισσότερα »
“καθαριστρια φροντιστής παιδαγωγός,
δικηγόρος γιατρός,
…ινδιάνων αρχηγός”
😂😂😂
Standing ovation για την απαντηση!! Εχουμε σχεδον υποχρεωθει να συγκρινομαστε με την αντιθετη επιλογη (εργαζομενη vs. stay at home) για το ποια ειναι καλυτερη μανουλα και πολλες φορες στην προσπαθεια μας να υπερασπιστουμε τη θεση μας, κανουμε επιθεση στη θεση της αλλης. Εχεις δικιο που μενεις σπιτι επειδη εσυ ετσι επελεξες, οχι επειδη εχουν αδικο οσες δουλευουν.
Κι εδώ να πω πως είσαι η τρελή τρελή εξαίρεση “μαμάς στο σπίτι” που δεν κουνάει το ηθικό της δάχτυλο. Εδώ θα κάνω μία τεράστια γενίκευση και θα φάω κράξιμο, αλλά βλέπω καθημερινά, πως οι γυναίκες που κάνουν αυτή την επιλογή, στην συντριπτική τους πλειοψηφία θάβουν, κράζουν ,επιτίθενται, ενώ άπειρες μαμάδες που δουλεύουν τρελά ωράρια (συμπεριλαμβανομένης και εμού) είμαστε μέσα στις τύψεις και τη ματαίωση. Προσωπικά, το bullying που έχω φάει τα τελευταία 6 χρόνια για την υποτιθέμενη ανεπάρκειά μου ως μάνας λόγω απαιτητικών ωραρίων, δεν λέγεται!! Αν δεν είχα την αμέριστη συμπαράσταση συζύγου, ευρύτερης οικογένειας και φίλων, με τον… Διαβάστε περισσότερα »
Ισως καποιες επιτιθενται απο ανασφαλεια. Ισως νιωθουν εξαρτημενες απ τους συντροφους τους, οχι αρκετα ανταγωνιστικες, οχι αρκετα χρησιμες, ποιος ξερει. Φανταζομαι βεβαια ποσο ασχημα σε κανουν να νιωθεις.
Ποσο κριμα που τρως μπουλινγκ για την επιλογη σου. Τραγικες αυτες που σου τα χωνουν. Κανε οπως θες εσυ , ευτυχως σε στηριζει ο αντρας σου. Εγω τρωω μπλουλινγκ απο την αναποδη. Με πηραν παπαγεωργιου για συμβαση 12 μηνη, τρωω ακυρο λογω ενος.χαρτιου που εκανα λαθος στην προκηρυξη ,δεν παω στη δουλεια. Επειτα, εκανα παλι γα χαρτια μου με παιρνουν αχεπα μενω εγκυος (δεν το ηξερα γιατι δεν εχω σχεδον καθολου περιοδο) δεν πηγα να δουλεψω απο φοβο. Μια μερα οταν γεννησα την κορη μου πριν λιγους μηνες, μου τα εχωνα ομαδικως συναδελφοι της μαμας μου στη δουλεια της “γιατι… Διαβάστε περισσότερα »
Τι κρίμα Piripiri, ευτυχώς που νευρίασες με τον εαυτό σου!!
“Σε παρακαλώ να κοιτάς τη ζωή σου και τις επιλογές σου, και να με αφήσεις εμένα ήσυχη να κάνω τις δικές μου.”
Όσο και να στραβώσει @ άλλ@, απλά επανέλαβε σταθερά και με χαμόγελο. Πραγματικά δεν μπορεί να απαντήσει τίποτε πειστικό σε αυτό.
Ειδα μία αντίστοιχη συνέντευξη μιας γιατρού που ήθελε να δουλεύει λιγότερο για να είναι με τα παιδιά της. Και λέει… τώρα οι φεμινίστριες θα πέσουν να με φάνε…. Λες και φεμινισμός είναι να δουλεύουμε όλοι σαν τα σκυλιά και τα παιδιά μας να μεγαλώνουν μόνα τους. Ο φεμινισμός έχει δυσφημιστεί πάρα πολύ και πολλές γυναίκες πιστεύουν πως πρέπει να κάνουν ότι και οι άντρες για να είναι αποδεκτές. Πράγμα που είναι ακριβώς το αντίθετο απο αυτό που λέει ο φεμινισμός: Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ίσοι και να νιώθουν άνετα ωστε να ζήσουν τη ζωή τους όπως θέλουν και… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν ήμουν 15 χρόνων ο πατέρας μου απολύθηκε από την καλοπληρωμένη δουλειά του και για μήνες (λίγους ευτυχώς) βασιζομασταν στο μισθό της μαμάς μου. Είχε καλή δουλειά η ίδια και μπόρεσε να συντηρήσει το σπίτι και την οικογένειά χωρίς να μας λείψει τιποτα. Όλη αυτή η εμπειρία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις επιλογές μου αργότερα.
Τα λέω αυτά γιατί η καθεμία μας κάνει τις επιλογές της θεωρώντας τι είναι καλύτερο. Δεν υπάρχει σωστό και λαθος, υπάρχει πως νιώθει καλύτερα κανεις. Για μένα ήταν πάνω απολα η ασφάλεια.
Σιγά μη κλείναμε το Α,μπα!!!!! Θα συνεχίζαμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες και τους προβληματισμούς μας για άλλα θέματα ❤
Αυτό που κάνεις, δικαίωμά σου είναι, αλλά προσωπικά δεν θα το έκανα ποτέ. Θα φοβόμουν το μέλλον μου !! Εγώ δούλευα όταν είχα παιδιά μικρά, στο δημόσιο τομέα, ποτέ δεν σκέφτηκα να αφήσω τη δουλειά μου, που κάθε άλλο παρά δημιουργική ήταν, μάλιστα ο σύζυγος κάποια εποχή έβγαζε κάποια πολύ καλά λεφτά από τη δουλειά του. Τέλος πάντων, για να μην λέμε πολλά, κάποια στιγμή χώρισα. Τι θα είχα απογίνει αν δεν είχα δικά μου έσοδα ? Όλα τα παραμύθια δεν έχουν καλό τέλος και δεν “έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα”. Υπάρχουν και παραμύθια που κάποια στιγμή μετατρέπονται σε… Διαβάστε περισσότερα »
Και δεν είσαι άνεργη, είσαι άεργη, αφού είναι επιλογή σου να μη δουλεύεις (και πολύ καλά κάνεις, ακόμα κι αν δεν έτρεχες όλη μέρα).
“Γιατί νιώθω ενοχές μου λες? ”
ελα ντε. απορω.. μηπως δεν εχεις δουλεψει ποτέ, να δεις την γλυκα;;