Γειά σου Α,ΜΠΑ είμαι 40άρα παντρεμένη με δυο κόρες στην εφηβεία. Ο άντρας μου συμμετέχει από την πρώτη στιγμή στα του σπιτιού και των κοριτσιών. Ήταν κάτι που έγινε φυσικά, έτσι είχε μάθει από το σπίτι του. Να είναι καλά η πεθερά μου. Για όλους τους γύρω είναι ο άντρας πρότυπο. Κι εγώ δεν λέω το καταλαβαίνω αλλά υπάρχουν φορές που νιώθω πολύ αδικημένη που αυτός ”αποθεώνεται” ως άντρας-πατέρας επειδή κάνει το 45% και εγώ θεωρούμε η τυχερή επειδή επιβαρύνομαι μόνο με το 55%. Οι μικρές έρχονται πολλές φορές από το σχολείο και μας μεταφέρουν τα εγκώμια ή την έκπληξη μιας μαμάς ή μιας καθηγήτριας για τον μπαμπά τους όταν άκουσαν ότι αυτός πχ της κράτησε μόνος του! 2 μέρες επειδή εγώ ήμουν ταξίδι. Όταν δε εκφράσω παράπονο θεωρούμε ξινή. Οι φίλες μου με κοιτάνε σαν ούφο. Οι φίλοι του θεωρούν ότι τον έχω ευνουχίσει. Μήπως να μην το μπερδεύω και να συμβιβαστώ ή να συνεχίσω να προσπαθώ για το 50-50;
– Μήπως υπερβολική;
Αν δεν συνεχίσεις την προσπάθεια, το 45%-55% από την πολλή αποθέωση μπορεί να γείρει ακόμη περισσότερο εις βάρος σου. Θεωρώ ότι πρέπει να συνεχίσεις να απαντάς ότι δεν είναι για αποθέωση ο άντρας που κρατάει τα παιδιά ΤΟΥ, είναι υποχρέωση του, και μάλιστα από τις πολύ αυτονόητες, μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα του, και ας είσαι η ξινή, ας λένε τα πικρόχολα σχόλια οι φίλοι του που φοβούνται ότι θα τους βάλουν να γίνουν πατεράδες και στ’ αλήθεια, ενώ ως τώρα έχουν μόνο τον τιμητικό τίτλο. Όχι, να μη συμβιβαστείς, για χάρη όλων μας, σκέψου το καλό που κάνεις σε όλους μας. Και μπράβο στην πεθερά. Αυτή να δεις τι θα άκουγε τόσα χρόνια που μάθαινε στο γιο της να βάζει σκούπα. Θα έχετε πολλά να πείτε, ελπίζω να τα λέτε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και εγώ έχω ακούσει τέτοιες βλακείες για τον συζυγο. Που έχει τις μισές δουλειές στο σπίτι και που συμμετέχει σε όλες τις υποχρεώσεις των παιδιών (συγκεντρώσεις γονέων εκδρομές γιορτές πηγαινελα σε δραστηριότητες κλπ). Έχω ακούσει και ΤΟ κορυφαίο, ετοιμαζόμουν να πάω ενα ταξίδι στις ΗΠΑ και οι κόρες (τοτε 7 και 9 ετών) θα έμεναν μια εβδομάδα μόνες με τον πατέρα τους. Συναντάω ένα φίλο στο δρόμο και του λέω ότι φεύγω, που θα πάω κλπ και με ρωτάει “Καλά και ο άντρας σου ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ;” Έμεινα λίγο κοκκαλο, του λέω “τι εννοείς; δεν ζήτησα άδεια ούτε είμαι ανήλικη για… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά η αδερφή μου θα με σκοτώσει γιατί την έχω κάνει βούκινο αλλά πριν από κάποιο διάστημα αποφάσισε να πάει long weekend με κάτι φίλες της. Όλα οκ, πήγαμε (κατσικωθηκα κι εγώ στο long weekend). Αλλά λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο!Μόλις που περάσαμε τα σύνορα και το σιγουρεψε, μετά από καμιά καρτέλα υπογλώσσια, φτάνει στο σπίτι η μαμά μας για να φυτιλιάσσει τον γαμπρό μου “που πάει αυτή? Την άφησες να πάει ταξίδι μόνη της????Τι πράγματα είναι αυτά!” Πεθερά δεν είχαμε πεθερά αποκτήσαμε!Ειδικά αυτό με τα ταξίδια έχει πολύ πλάκα! Ρε παιδιά άμα ήταν να κουτσουκελιάσω θα τα έκανα έτσι φάτσα… Διαβάστε περισσότερα »
Φέρε και την αδελφή Μίλτου στην επομενη συνάντηση ρε Μιλτακο.
Κι εγώ παράπονο από τον δικό μου δεν έχω! Αυτός κάνει τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού. Έχουμε συμφωνήσει δε, να κάνω εγώ καριέρα (που δεν το βλέπω) και να μεγαλώσει αυτός τα παιδιά (όταν έρθουν).
Παράπονο, λοιπόν, δεν έχω, αλλά γενικά ακούω από καλοθελητές (και την μάνα μου, κυρίως) ότι το βασανίζω το παιδί και να κάνω κι εγώ τίποτα, να μην είμαι ακαμάτρα, κτλ, κτλ, κτλ…
Τι εννοεις δεν πηρες την υπογραφη του αντρα σου στο διαβατηριο σου για να ταξιδεψεις?! Και πως σε αφησαν να περασεις τα συνορα?! Θα σε χωρισει και θα το μαθεις απο το κρατος μεσω SMS προσεχε!
Αχ… Πόσο ταυτίζομαι!! Έχω κι εγώ έναν άντρα παρόμοιο και μια πεθερά που την αγαπώ και την εκτιμώ απεριόριστα γιατί μεγάλωσε το γιο της ΣΩΣΤΑ, ακούγοντας το άπειρο κράξιμο ακόμα κι από τον άντρα της, ακόμα και από τη μάνα της!!! Πραγματικά, αυτές οι γυναίκες, που κόντρα σε όλα έκαναν το σωστό, πώς την πάλεψαν; Εγώ την έχω ρωτήσει πολλές φορές και μου είπε πως “απλά” ένιωθε την αδικία να την πλημμυρίζει και πίστευε πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν!! Σε αυτές τις γυναίκες οφείλουμε πάρα πολλά!! Τώρα, όσον αφορά τους άλλους, εγώ το λέω στα ίσα “Ναι, είμαι ΠΑΡΑ… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω Bella πως αν ρωτήσεις τον άνδρα σου θα πει και αυτός το ίδιο. Είστε τυχεροί που έχετε ο ένας τον άλλο και λειτουργείτε ομαδικά και με αγαπη. 💪🏻💪🏻💪🏻
“οι φίλοι του που φοβούνται ότι θα τους βάλουν να γίνουν πατεράδες και στ’ αλήθεια, ενώ ως τώρα έχουν μόνο τον τιμητικό τίτλο” . Αχ πες τα βρε Λένα! Θέλω να σηκωθώ κ να χειροκροταω μόνη μου. Ε μα μ’ όλους τους βολεψακιδες που φοβούνται ” μη χαλάσει η πιάτσα”. Εμετουλης.
Θα το γράψω και όταν το διαβάσεις,θα διαμαρτυρηθείς,ότι δεν είναι έτσι.Και μπορεί να μην είναι και πολλά συμπεράσματα να βγάζω μέσα από λίγες γραμμές,αλλά αυτά βγάζω.Νιώθεις ανταγωνιστικά απέναντι στον άντρα σου.Νιώθεις,ότι σου κλέβει το παράσημο του γονιού-μάρτυρα.Ένα βραβείο που δεν έχει και μεγάλη αξία για μια μάνα,γιατί συνήθως το έχει στο τσεπάκι από τα αποδυτήρια.Περισσότερο μετράει για τη δική της δικαίωση.Δε βρίσκει και σπουδαία αναγνώριση.Ενώ για έναν πατέρα;Δάφνες,φωτοστέφανα.Και ζήλια.Και προσπάθεια να τον υποτιμήσουν,όσοι δεν είναι αποδέκτες του ίδιου θαυμασμού.”Έλα μωρέ,που τον έχει χώσει στο βρακί της και τον έχει κάνει γυναικούλα”.Αυτό με τα ποσοστά δεν το κατάλαβα,για να είμαι ειλικρινής.Αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
acantholimon πολύ διεισδυτική η ματιά σου. Εκπληκτικό σχόλιο. Respect. 👏
Πωπω, στο μυαλό μου είσαι (πάλι)! Ερχόμουν να πω αυτό, με άλλο τρόπο, γιατί έτσι το έχω ζήσει μέσα απ’την αδερφή Νο2. Ο γαμπρός μου είναι ένας τέτοιος άντρας. Δεν ήταν, έγινε. Από αγάπη και από ανάγκη, γιατί ήταν οι δυο τους, όταν δεν ήμουν εγώ μαζί τους να βοηθάω. Δεν τον έμαθε η μαμά του εννοώ. Η μεγάλη αδερφή, ο αδερφός και διάφοροι γύρω γύρω, όχι οι γονείς μας, της έπρηζαν τα συκώτια, είτε με ψιλοχλευασμό, είτε μιλώντας της λες και ήταν αχάριστη. Μεγάλη αδερφή: Άγιος άνθρωπος, αφού μια φορά της πήρε σερβιέτες και τον έστειλε να τις αλλάξει!… Διαβάστε περισσότερα »
Ελπίζω ο άντρας μου να γίνει τέτοιος από αγάπη και από ανάγκη.ελπιζω το παιδι μου αγόρι ή κορίτσι όταν με το καλό έρθει στον κόσμο να μπορέσει να καταλάβει το σωστό και να το πράξει,να το ψάξει,να το βελτιώσει.
Να σου πω. Εγώ μόνο στη ζωή μετά ελπίζω, στην Ανάσταση, σε τέτοια πράγματα, που δεν περνάνε καθόλου απ’το χέρι μου και δεν τα έχει δει ποτέ κανείς. Όοοολα τα άλλα, τα διεκδικώ, όταν δεν τα θεωρώ δεδομένα. Εύχομαι να έχεις αυτό που ελπίζεις. να πω και το * Αυτό συνέβη όταν σε κάποια βαριά περίοδο, της πήρε μικρές σερβιέτες, ενώ χρειαζόταν Tena, μεγάλες δλδ, και θήλαζε ούσα λεχώνα. Οπότε αφού το άκουσε τουλάχιστον 100 φορές, χωρίς να απαντήσει στη μεγάλη αδερφή, η οποία μεγάλη αδερφή, ουδέποτε έμεινε χωρίς βοήθεια, επειδή ήταν κρίμα, επειδή διάλεξε κάποιον που το μόνο που… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις δίκιο.οταν λέω ελπίζω.. εννοώ ελπίζω να τα καταφέρω.να καταφέρω να δείξω στον άντρα μου πόσο πολύτιμη είναι η συμμετοχή του και για τους τρεις μας και αυτός να το αντιληφθεί.και ελπίζω να καταφέρω να κάνω το παιδι μου ανεξάρτητο και ικανό να φροντίσει τον εαυτό του. Στο σύζυγό,μετά από έναν καβγά επικών διαστάσεων (εκείνος δε μιλούσε,Εγώ έβγαζα φωτιές,μαινομενη σαν τον hulk, ταξίδι αστραπή στην Αθήνα για κηδεία γιαγιάς,τρία 24ωρα αυπνη και σπίτι καμμένη γη,Ούτε τα πιάτα δεν είχαν μπει στο πλυντηριο)είπα πως το δικό του μερίδιο στις δουλειές του σπιτιού θα το κάνει οικιακή βοηθός την οποία θα πληρώνει… Διαβάστε περισσότερα »
Οχι, όχι, όχι. Απλώς την πνίγει το παράπονο τη γυναίκα, και έχει απόλυτο δίκιο. Χάνεις το point. Δεν “έτυχε” να βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα. Επέλεξε τον κατάλληλο σύντροφο και συμπαραστάτη στη ζωή. Και σίγουρα τον επέλεξε και για αυτό το λόγο, ότι την θεωρεί ισότιμή του και όχι μουλάρι. Αρα, για τη συγκεκριμένη γυναίκα, είναι αυτονόητο, πως να σου το πω. Δεν είναι τυχερή, ούτε σε καλύτερη μοίρα. Είναι θέμα επιλογών. Δεν θέλουμε παράσημο. Αλλά δεν θέλουμε να θεωρείται δεδομένο το ότι θα κάνουμε (έστω καιτο 50% του νοικοκυριού) αδιαμαρτύρητα σαν χαρωπές νοικοκυρούλες. Δεν ξέρω αν βγαίνει νόημα από το… Διαβάστε περισσότερα »
Σε έναν καλύτερο κόσμο δε θα ήταν σε καλύτερη μοίρα.Θα ήταν στο μέσο όρο με τις υποχρεώσεις πιο δίκαια μοιρασμένες.Δε ζούμε όμως εκεί.Δε μίλησα καθόλου για τύχη.Αντιθέτως,είπα ξεκάθαρα,ότι πρέπει να είναι περήφανη για την επιλογή της.Όσο για το παράσημο,αισθάνθηκα σαν να κάνει παράπονα η άριστη μαθήτρια,επειδή παίρνει περισσότερους επαίνους ο συμμαθητής του 17-18.Μόνο που για εκείνη ήταν δεδομένο,ότι θα σκιστεί και θα τα καταφέρει.Για το συμμαθητή κι όπου συμμαθητής ας βάλουμε το μέσο οικογενειάρχη οι προσδοκίες περιορίζονται συνήθως στο να περάσει τη βάση με το ζόρι.Κι ο συγκεκριμένος είναι και σύζυγός της.Εγώ θα το χαιρόμουν,να μου λένε καλά λόγια για… Διαβάστε περισσότερα »
Ωραία.
Ελα να σου μιλήσω και προσωπικά. Με το ζόρι πιάνω “βάση” στα οικιακά. Δεν έχω μάθει ποτέ να κάνω δουλειές (πότέ δεν μου έδειξε η μάνα μου), με τρομάζουν, είμαι χαοτική και είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολο για μένα. Γιατί να μην αναγνωριστεί η προσπάθεια που κάνω και γω το ίδιο, αφού έχουμε τον ίδιο βαθμό δυσκολίας;
Συμφωνώ και επαυξάνω με Velay.Ποιος ανταγωνισμός και παράσημα?που κάνει ο άντρας της το αυτονόητο?
Αχ, κάτι τέτοια απο τη μια με γεμιζουν ελπιδα, απο την αλλη λεω ποσο πισω είμαστε ακομα ρε φιλε!Σιγα μην τους δωσουμε και Οσκαρ που προσεχουν τα ιδια τους τα παιδιά! Ετσι παντως αλλαζει η κοινωνία, με γυναίκες σαν εσένα και την πεθερά σου. Εχω ενα μαθητη 35 χρονων που ελεγε με καμαρι οτι δεν κανει δουλειες (τις κανει ολες η μανούλα εννοείται) κ του λεω ‘Πώς θα σε γνωρίσουμε Γιώργο σε καμια κοπέλα, θα πει τι αχρηστος που είναι, καθολου ανεξαρτητος, θα σε επιστρεψει’ κι έμεινε, δεν το ειχε σκεφτει ποτέ ετσι, έλεος. Εγω παντως ειπα και στους μαθητες… Διαβάστε περισσότερα »
Τις προάλλες πήγε ο συντροφος μου στην συνέλευση του παιδικού. Ήταν μια συνέλευση στις 21:00 το βράδυ με μια παιδοψυχολόγο που ανέλυε τα στάδια ανάπτυξης σε αυτήν την ηλικία και απανταγε στις απορίες των γονιών. Κράτησε 2,5 ώρες. Ήταν αυτός ανάμεσα σε 22 μαμάδες. Το βράδυ εκείνο είχε champions league. Το τι άκουσα από τις φίλες μου και τους κοινούς μας φίλους δεν λέγεται. Ο ίδιος πάλι γύρισε από την συνέλευση με την πεποίθηση ότι έκανε κάτι απολυτως φυσιολογικό. Την άλλη μέρα μια μαμά στον παιδικό με ρώτησε τι κάνω και τον έχω έτσι σούζα. Μου πέρασε από το μυαλό… Διαβάστε περισσότερα »
Mitsi να μας πεις το σταθμό, να τον ακούμε!
Όχι, δεν είσαι υπερβολική και μια χαρά το πας. Χθες τα πήρα με τον εαυτό μου γιατί μιλούσα με μια φίλη μου στο τηλέφωνο και μου λέει ‘σόρι για τη φασαρία, ο Χ. έχει βάλει σκούπα’ και χωρίς να το καταλάβω μου έφυγε ένα ‘ααα, μπράβο στο Χ. που βοηθάει!’ Το θέμα είναι ότι η φίλη μου είναι έγκυος με δίδυμα, στον 8ο μήνα, με την κοιλιά τούρλα και με το ζόρι πλέον μπορεί να κουνηθεί, οπότε το μπράβο μου ήταν περιττό. Δηλαδή ακόμα και ως γυναίκα και με ίδιες απόψεις με τις δικές σου ως προς τις υποχρεώσεις του… Διαβάστε περισσότερα »
Ω μα και μένα αυθόρμητα ένα τέτοιο σχόλιο θα μου έβγαινε παρόλο που ο μπαμπάς μου τα έκανε όλα στο σπίτι.οχι συστηματικά, γιατί δούλευε πολλές ώρες και όταν μαγείρευε δεν έφτιαχνε παστίτσιο και μαγείρευε όταν υπήρχε ανάγκη ,αλλά τρεις γυναίκες στο σπίτι δεν πολυχρειαζομασταν βοήθεια στην τακτοποίηση.επιπλεον τα ξαδέρφια μου,τρία αγόρια,βοηθούσαν συστηματικά στο σπίτι.
Αυτά τα αυθόρμητα καλύτερα να μην τα λέτε. Εγώ προσωπικά προσβάλλομαι από κάτι τέτοια, ειδικά από στόμα φεμινίστριας.
Ναι επειδή ακριβώς ήταν αυθόρμητο εξηγώ ότι το είπα δίχως ιδιαίτερη σκέψη. Αν έχει καμιά σημασία, και ανακάλεσα και συζητούσαμε αυτό ακριβώς το θέμα μετά με τη φίλη.
Φυσικά και έχει σημασία και μπράβο σου.
Μου πάτησες τον κάλλο ερωτώσα. Σχεδόν όλες οι φεμινίστριες φίλες μου (και μιλάμε γιa blog και ενεργή παρουσία στα social media), έδιναν συγχαρητήρια στον άντρα της φίλης μου που έκανε υποτυπωδεις και εύκολες δουλειές . Του στυλ, και μόνο που σε σκέφτεται και βάζει πλυντήριο λέει πολλά. Υποψιάζομαι ότι το θεωρούσαν έξτρα cute επειδή ο εν λόγω κύριος είχε εμφάνιση αντρουά συνταξιοδοτημένου μοντέλου, στυλ Χαβιέ Μπαρδέμ. Σε κάποια φάση που τον παίνευαν πάλι, μου ανάβουν τα λαμπάκια και τις πήρε και τις σήκωσε. Αυτά που άκουσα σαν αντεπιχειρήματα είναι ότι ζω στην προοδευτική φούσκα μου, και δεν βλέπω γύρω μου… Διαβάστε περισσότερα »
Μου συμβαίνει κι εμένα, έχοντας έναν άντρα που συμμετέχει στα του σπιτιού (δεν έχουμε παιδιά).
Φυσικά όλοι με θεωρούν υπερτυχερή κι ας είναι αυτονόητο ότι θα κάνει κι εκείνος αυτά που του αναλογούν, καθώς δουλεύουμε και οι δύο.
Ειδική μνεία στη μαμά του και από μένα!
Συνέχισε την προσπάθεια, δεν είναι μπέρδεμα είναι η απόλυτη ισορροπία