Γεια σας αγαπημένοι. Τον άλλο μηνα θα γνωρίσω τους γονείς του φίλου μου που είναι ξένοι και θα μείνουν στο σπίτι μας για κάποιες μέρες. Δεν ξέρω πώς να τους αποκαλώ. Ο φίλος μου αποκαλεί τον μπαμπά μου “μπαμπά” με μια αστεία και γλυκιά έννοια επειδή ακούει εμένα να τον λέω έτσι στα ελληνικά. Ωστόσο εμένα μου φαίνεται δύσκολο να τους αποκαλέσω “μάμι/πάπι” και καθώς δεν έχω το ταπεραμέντο του φίλου μου δεν μπορώ να βγάλω αυτό το αστείο της υπόθεσης. Οπότε φοβάμαι ότι θα ακουστεί είτε γελοίο είτε ας πούμε θρασυ. Από την άλλη σκέτα τα ονόματα τους σκέφτομαι ότι μπορεί να θεωρηθεί αγένεια, ενώ το Mr/Mrs μου φαίνεται κάπως απόμακρο μιας που μιλάνε και ελάχιστα αγγλικά. Καμία σκέψη;
Ούτε τα ονόματα, ούτε το Mr/Mrs είναι αγένεια. Τα ονόματα είναι πιο παρακινδυνευμένα, το Mr/Mrs είναι πιο ασφαλής τρόπος. Ξεκίνα έτσι και αν είναι ζεστό το κλίμα μπορεί να προχωρήσετε στα ονόματα, αν σου το επιτρέψουν. Το μάμι πάπι ούτε σε θρίλερ.
Διάβασα το «ξένοι» και σκέφτηκα «ε ναι πρώτη φορά τους βλέπεις, ξένοι άνθρωποι είναι». Μετά κατάλαβα τι εννοείς. Εεε, όχι. Βρες άλλη λέξη για να περιγράψεις ότι πολίτες διαφορετικών χωρών. Αλλιώς κι εσύ ξένη είσαι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ναι Α,μπα. Όταν δεν είσαι από την ίδια χώρα με κάποιον άλλον είστε δύο ξένοι. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να δαιμονοποιηθεί η λέξη, εκτός και αν οι τακτικές των χρυσαύγουλων πρέπει να μας υπαγορεύσουν αλλαγές στη γλώσσα.
Νομίζω το Mr/Mrs είναι μία χαρά, ευγενικά. Σταδιακά θα χτίσετε τη σχέση σας και θα δείτε πού θα πάει και πώς θα τους αποκαλείς.
Έλα ντε, συμφωνώ, ήταν λίγο αχρείαστο αυτό το σχόλιο της Αμπα για τη λέξη…
Σκιάς κι εγώ πάντως όταν είπε ξένοι άνθρωποι θεώρησα ότι εννοούσε άγνωστοι. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει άλλη λέξη για να πει ότι ήταν από άλλη χώρα για να καταλάβουμε οτι πέραν από άγνωστοι είναι και από άλλη χώρα άρα υπάρχει κι αυτή συνιστώσα στο πρόβλημά της. Δηλαδή, άλλο να γνωρίσεις έναν ξένο άνθρωπο και να είναι από Ελλάδα (οπότε γνωρίζεις την κουλτούρα) κι άλλο από άλλη χώρα που πρέπει να λάβεις υπ οψιν και την κουλτούρα.
Διευκρινίζεται όμως παρακάτω στο κείμενο ότι πρόκειται για ανθρώπους από άλλη χώρα. Θα καταλάβαινα την ανάγκη για περαιτέρω σχολιασμό αν δε γινόταν σαφές το αν προέρχονται από άλλη χώρα.
Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από την Α,μπα γιατί ήμουν απότομη αλλά με ενοχλεί η προοπτική να πρέπει οι υπόλοιποι να αλλάξουμε τη χρήση γλώσσας (και όχι μόνο, εκτείνεται στη χρήση συμβόλων, ιδεών, προσώπων) επειδή μία ομάδα ανθρώπων έχει επιλέξει να τα εκμεταλλευτεί και ουσιαστικά να τους προσδώσει αρνητική χροιά.
Σκιάρ και ‘γω δεν το κατάλαβα τι εννοεί η α,μπα. Δηλαδή τι έπρεπε να πει η γραφούσα αλλοεθνείς ή αλλοδαποί; Ελα παναγία μου.
Δεν ξέρω τι εννοεί η Λένα, αφού στα ελληνικά η λέξη ξένος χρησιμοποιείται και για κάποιον μη γνώριμο και για κάποιν αλλοδαπό. Δεν είναι όπως στα αγγλικά που έχουν stranger και foreigner.
Εκτός κι αν έχω χάσει τελείως το νόημα. Αν θέλει η Λένα ας μας εξηγήσει τι εννοεί.
Στην Κίνα τους λένε ‘aliens’ ….
Υπάρχει ένα καταπληκτικό έργο, μου διαφεύγει τώρα ο τίτλος, στο οποίο ο Γκανές, ο ινδός θεός-ελέφαντας μπαίνει σε ένα τραίνο και πάει να ζητήσει πίσω από τον Χίτλερ τη σβάστικα, που του την έχουν κλέψει οι ναζί. Περνάει όμως από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βλέπει όλη τη φρίκη του Β Παγκοσμίου, κι όταν φτάνει τελικά στον Χίτλερ του λέει κάτι σαν “τελικά δε με νοιάζει κράτα τη, δεν τη θέλω ματωμένη, οι άνθρωποι θα τη θυμούνται για πάντα ως κάτι κακό, κι αυτή κι εσένα μαζί, ενώ εμένα όχι”. Χάρισμά τους των χρυσαυγιτών η λέξη ξένος. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δε… Διαβάστε περισσότερα »
Ακόμα και αν χρησιμοποιείς αγγλικά για να συνεννοηθείτε, μάθε πως είναι το «κύριε» και το «κυρία» στην γλώσσα τους και χρησιμοποίησε αυτά (πχ señor Christobal και señora Lucia). Αρκετά τυπικό, αλλά θα δείξει και μια προσπάθεια να τους προσεγγίσεις.
+1. Η πιο σωστή προσέγγιση.
+1
“Good morning Γκασπαζά Ριμπολόβιεβα”
Εγώ πάντως 100 χρόνια μετά και ακόμα δεν τους αποκαλώ τίποτα. Απλά απευθύνομαι στον πληθυντικό τύπου “Πώς είστε;” κλπ και αποφεύγω περιπτώσεις που θα χρειαστεί να τους φωνάξω κάπως. Εύκολο είναι.
Χαχα το κάνω συχνά σε ανθρώπους που δεν ξέρω πως να τους μιλήσω. Συνήθως μου βγαίνει ο ενικός λόγω παρόμοιας ηλικίας με μένα αλλά δεν θέλω να παρεξηγηθουν κιόλας
Αλλά πώς καταφέρνεις να μην χρειαστεί να φωνάξεις τα πεθερικά;
Έλα ντε. Μάλλον επειδή δε μένουμε Ελλάδα και τους βλέπω μια φορά το χρόνο οπότε δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες.
πωπω, ρε συ Eleanor, με χτύπησες στο ευαίσθητο συμείο μου! Πως μου τη βιδώνει όταν το κάνει ο κόσμος αυτό. Το να μην έχει βρει ο άλλος κατάληλη προσφώνηση μου φαίνεται σαν να μην τολμάει να με κοιτάξει στα μάτια όταν μου μιλάει.
Και πόσο λατρεύω ανθρώπους που θυμούνται το όνομα μου (ή δεν προσποιούνται ότι το ξέχασαν) και με αποκαλούν με αυτό μετά απο 1 λεπτό γνωριμίας ή μετά από ένα μήνα τυχαίας συνάντησης στο δρόμο.
Δείτε το λίγο αυτό παιδιά, νομίζω δημιουργεί μία πολύ awkard ενέργεια. Δεν είναι τίποτα, παρτε ένα ρισκάκι.
Μα δε φαίνεται αυτό στις καθημερινές συζητήσεις. Αν πχ πάω στο σαλόνι και πω “θέλετε να κάνω καφέ να πιούμε” και κάθεται η πεθερά μου στο σαλόνι δεν περιμένει να τη φωνάξω κάπως. Απλώς της μιλάω. Προφανώς αν έπρεπε να τη φωνάξω θα έβρισκα τρόπο δε θα έλεγα “Ψιτ εσυ!”. Νομίζω ότι υπερβάλεις λιγουλάκι. Με αγαπάει η πεθερά 😀 Άσε που καταδικάζεις αυτόματα όλους αυτούς που δεν το’χουν καθόλου να θυμούνται ονόματα (είμαι κι εγώ από αυτές). Εμένα ειλικρινά πιο περίεργο θα μου φανεί να δω κάποιον που έχουμε συστηθεί μια φορά μετά απο ενα μηνα στο δρόμο και να… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σε στεναχωρήσω, αλλά νομίζεις ότι δεν φαίνεται. Πλάκα έχει που νομίζεις ότι δεν χρειάστηκε να τους φωνάξεις. Σε φαντάζομαι να θες να της πεις πεθερούλα ο καφές είναι έτοιμος και να προσπαθείς να μπεις απεγνωσμένα στο οπτικό της παιδίο, χιχιχιχι. Αλλά είμαι σίγουρη ότι σ’ αγαπαει η πεθερούλα σου, φυσικά. Εντάξει αν το κάνεις μόνο στα πεθερικά σου, δεν ξέρω τι να πω, αλλά είναι άτομα που το κάνουν συστηματικά, δεν ξέρω γιατί μου φαίνεται πολύ άβολο. Και λίγο αγενές, το να μην σου απευθύνουν ποτέ προσωπικά και ονομαστικά το λόγο. Ισως επειδή έζησα μερικά χρόνια σε μία μυστήρια… Διαβάστε περισσότερα »
Αν είναι Ρώσοι, με όνομα + πατρώνυμο οπωσδήποτε, π.χ. Άννα Αρκάντιεβνα, Βασίλη Ιβάνοβιτς, Φιόντορ Αλεξέγιεβιτς, Σόνια Νικολάγιεβνα κ.λπ.
Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, ναι. Όταν είχα ρωτήσει επ’ αυτού τη δασκάλα των ρωσικών μου, μου είχε πει ότι δεν χρησιμοποιείται το αντίστοχο “κύριος” ή “κυρία” (γκασπαντίν-γκασπαζά), παρά μόνο εάν μιλάς π.χ. με τον Πούτιν. Εκείνη ήθελε να της απευθυνόμαστε με το όνομα και το πατρώνυμό της. Πλάκα είχε, ήταν σαν να ζούσαμε για λίγο μέσα σε διήγημα του Τσέχοβ.
ή στο δυο ξενοι:
-Μαρουshkαααα, το eviaaan (ντενη ξαναμμενη)
-ντα γκασπαζα (μαρουσκα βαριεται πολυυ)
Ναί, υπάρχουν ιστορικοί λόγοι, παγιωμένη θέση ότι έτσι αλληλοαποκαλείται η αστική (μη σου πω αριστοκρατική πλέον) τάξη.
Όχι, όλοι αποκαλούνται έτσι, και τα κατώτερα στρώματα και τα ανώτερα. Αποκαλείς κάποιον έτσι αν ξέρεις το πατρώνυμό του φυσικά και αν δεν έχετε αρκετή οικειότητα για να μιλάτε στον ενικό.
Στον ενικό πάνε στο άλλο άκρο, όλα σχεδόν τα ονόματα τα κάνουν χαϊδευτικά, πχ το Ξένια Ξιούσα κλπ. Το συνηθίζεις μετά από λίγο.
Κι εγώ την ίδια σκέψη έκανα σχετικά με το “ξένοι”. Εγώ πάντως και στα ελληνικά είχα ενδοιασμούς για το πώς να τους αποκαλώ. Στη μαμά του εξακολουθώ να μιλάω στον πληθυντικό και με το “κυρία τάδε” και η αλήθεια είναι ότι στη σχέση μου μαζί της δε θα μπορούσα να εφαρμόσω κάτι άλλο. Ο μπαμπάς του μου έχει ζητήσει να του μιλάω στον ενικό και να τον φωνάζω με το μικρό του. Είναι χωρισμένοι οι γονείς του. Νομίζω αυτό που αποκαλούσαν τα πεθερικά” μαμά, μπαμπά” έχει αρχίσει να καταργείται σταδιακά.
Νομίζω αυτά είναι πιο εύκολο να τα ξεκαθαρίσεις με τον σύντροφο. Επειδή τους ξέρει. Καλύτερα να τον ρωτήσεις.
Εγώ τον ρώτησα πως να τους αποκαλώ και μου πρότεινε στον πληθυντικό.
10 χρόνια μετά, παντρεμένοι πια, ακόμα στον πληθυντικό τους μιλάω.
A Xeno???
Και γιατί δεν ρωτάς τον φίλο σου πως πρέπει να τους αποκαλείς; Στην κάθε κουλτούρα είθισται και κάτι διαφορετικό και αυτός μπορεί να σου πει καλύτερα τι ισχύει στην χώρα και την οικογένειά του. Ο φίλος μου πχ μου είπε αν μιλάω στους γονείς του στον ενικό και να τους αποκαλώ με το μικρό τους και αυτό έκανα. Διαφορετικά εγώ θα τους είχα μιλήσει στον πληθυντικό γιατί στην Ελλάδα σε άτομα που έχουν την ηλικία των γονιών μου θα μιλούσα έτσι. Τώρα το μάμι/πάπι σε δυο ανθρώπου που ποτέ δεν έχεις δει δεν μου κολλάει. Ο φίλος σου το λέει… Διαβάστε περισσότερα »
Oh! Mammy! Oh Mammy mammy blue oh mammy blue
Αυτό σε κάποιες γλώσσες δεν είναι σωστό, δεν μπορείς να πεις στα αγγλικά Mrs. Mary ή στα γερμανικά Herr Klaus. Νομίζω πως δεν το χρησιμοποιούν έτσι, μόνο με όνομα + επίθετο ή επίθετο σκέτο.
Όλοι ξένοι είμαστε! Κυρία και Κύριο λέω εγώ και μετά βλέποντας και κάνοντας! Μπορείς επίσης να μην τους αποκαλείς κάπως. Απλώς κοίτα τους όταν τους απευθύνεις το λόγο. Δε χρειάζεται να πεις δλδ, “κυρία Μαρία θέλετε νερό; “ πχ, αλλά να την κοιτάξεις με χαμόγελο και να ρωτήσεις “θέλετε νερό; “ και αυτό γίνεται νομίζω χωρίς να παρεξηγείται καθόλου…
Οχι παιδιά, όχι! Δεν παρεξηγείτε ο άλλος, αλλά η απουσία προσφώνησης δημιουργεί απόσταση και κάνει την κατάσταση άβολη. Ασε που βγάζει μάτι το ότι δεν τους απευθύνεις το λόγο παρα μόνο όταν τους κοιτάς!