Αγαπητή Αμπα, συγχαρητήρια για τη στήλη με τις προσωπικές ιστορίες από τη λοχεία και μπράβο που σκεφτήκατε πως πρέπει να ακουστεί και η άλλη πλευρά της μητρότητας που είναι μάλλον ταμπού να μιλά κανείς γι’ αυτήν αλλά ήθελα να ρωτήσω διαβάζοντας σήμερα μια τετοια πραγματικά πολύ δυσκολη ιστορία που με συγκλόνισε, γιατί μία γυναίκα όπως εγω που δεν έχει παιδί μετα από αυτες τις ιστορίες, να αποφασίσει να κάνει παιδι; Προφανώς, και δεν μου δημιουργήθηκε η απορία τωρα με τη στήλη, σίγουρα ουτε αυτές τις γυναίκες τις σταμάτησαν οι δυσκολες προσωπικές ιστορίες άλλων αλλά αναρωτιέμαι πώς παρ’ όλα τα προβληματα, παρ’ όλο που κανεις δεν μπορεί να σου εγγυηθεί πως δεν θα περάσεις έναν γολγοθά είτε πριν, είτε κατα τη διάρκεια, είτε κυρίως μετα την εγκυμοσυνη, πώς παρ’ όλα αυτα μπαινουν σε αυτην τη διαδικασια; Τι είναι αυτό που αυτές δεν τις σταμάτησε αλλά εμένα με κάνει να τρέμω; Κάποιος θα έλεγε πως με αυτό το σκεπτικό δεν θα κάναμε τίποτα στη ζωή μας και δεν θα ρισκάραμε ποτέ τίποτα, αλλά όχι, ένα παιδί δεν είναι το ίδιο με τα επαγγελματικά, τα προσωπικά ή ο, τι άλλο, ένα παιδί είναι μια ευθυνη που θα κουβαλας για μια ζωη.
–Λίνα
Ο λόγος που τα παιδιά γίνονται στον αυτόματο χωρίς να σκέφτονται οι περισσότεροι τι πάνε να κάνουν είναι ότι υπάρχει αφόρητη κοινωνική πίεση για τεκνοποίηση προς όλες τις κατευθύνσεις, προς άντρες και γυναίκες, κυρίως βέβαια προς τις γυναίκες, γιατί αν δεν κάνεις παιδί δεν ανεβαίνεις πίστα. Η κοινωνική αποδοχή είναι αυτό που κάνει πολλούς να το αποφασίζουν, γιατί δεν ξέρουν, δεν φαντάζονται άλλον τρόπο, και περιγράφουν το παιδί ως «επόμενο βήμα».
Ο άλλος λόγος είναι ότι οι κίνδυνοι της εγκυμοσύνης, της γέννας, και οι δυσκολίες της λοχείας αποσιωπώνται εντελώς γιατί θάβονται στο βωμό της «μανούλας» που τα υπομένει όλα. Είναι τόση η πίεση για την αυτονόητη θυσία, που κάθε διαφορετική ιστορία λέγεται μόνο στα κρυφά, αν ειπωθεί. Αυτό τουλάχιστον παλεύουμε να το αλλάξουμε προς ένα μικροκλάσμα του χιλιοστού με αυτές τις ιστορίες που ξεχειλίζουν από αλήθεια.
Αν είχες την εσωτερική ώθηση, ανάγκη να κάνεις παιδί, θα το ήξερες και δεν θα αναρωτιόσουν. Δεν χρειάζεται να καταλάβεις γιατί άλλοι είναι έτσι κι άλλοι αλλιώς, σε τι αλλάζει αυτό που νιώθεις; Αναρωτιέσαι γιατί στο τέλος της ερώτησης υπάρχει ένα «μήπως έχω πρόβλημα που φοβάμαι τόσο; Μήπως έχω κάποιο ελάττωμα;» Όχι, δεν έχεις. Αν ήταν ελεύθερη η απόφαση, πραγματικά ελεύθερη, θα υπήρχαν περισσότεροι που θα παραδεχόταν αυτόν τον φόβο. Οι υπόλοιποι παίρνουν ένα τεράστιο ρίσκο, και η ζωή τους αλλάζει για πάντα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τα δύσκολα είναι αυτά που αξίζει ν’ακουστούν, δίνουν κουράγιο σε γυναίκες που έζησαν παρόμοιες καταστάσεις. Εύχομαι, αν αποφασίσεις ή νιώσεις την ανάγκη να κάνεις παιδιά, να κυλήσουν όλα ομαλά. (Αν σου δίνει το δικό μου βίωμα θάρρος, το χειρότερο που συνέβη ήταν ότι άφησα μια βροντερή πορδή σπρώχνοντας 😛 )
😂😂😂😂
(ευτυχως και δεν εισαι ινδιανα)
Παντως το ρίσκο δεν ειναι μονο η εγκυμοσύνη ή η δύσκολη σύλληψη. Αν το καλοσκεφτείς εχεις καμία εικοσαριά χρονια με ουι λαχείο σου κατςει απο προσωπικότητα ή και υγεια/νοημοσύνη του/των παιδιών. Εκει να δεις γλέντια…..για το μετά κουβέντα ακομα !!
Αυτό σκέφτομαι και γω…
Νομίζω οτι κανείς δεν κάνει παιδιά σκεπτόμενος “κι αμα εχει καμια ανιατη ασθένεια?” .Αυτό ειναι μέσα στο πρόγραμμα και νομιζω οτι ο ανθρωπος γενικά δεν πολυβάζει στο νου του τα κακα σενάρια ,αλλιώς δεν θα κάναμε τίποτα. Σαν ανθρωποι έχουμε το ταλεντο να απομονώνουμε τις πληροφορίες που θέλουμε.Λες ολοι οσοι κάνουν παιδι να σκέφτονται τον Ερντογάν που μας εκατσε στο σβέρκο ας πούμε? Επίσης κανεις δεν βλέπει το παιδι ως ενδεχόμενο άρρωστο και ανημπορο αλλα ως την ελπίδα και το μέλλον.Πιστευω οτι ειναι απολυτως φυσικό και δεν έχει να κάνει με τις κοινωνικές επιταγές αλλα με ένστικτο.Η αρρωστια ,ο θανατος… Διαβάστε περισσότερα »
Είχα ανέκαθεν την απορία, γιατί κάνουμε παιδιά? Πώς αποφασίζει κάποιος να βάλει τον εαυτό του σε δεύτερη μοίρα για πάντα, να περάσει απο τόσες δυσκολίες, να ζει με τόσους φόβους, τόσες αμφιβολίες, να στερείται πράγματα(ο,τι στερείται ο καθένας σε λογικά πλαίσια, απο την δυσκολία του να βγει βράδυ,μέχρι στα οικονομικά του) και πόσα άλλα ακόμα? Απο τους πολύ κοντινούς φίλους οι απαντήσεις ήταν είτε “δεν ξέρω” είτε το λίγο γελοίο “γιατί με ένα του γέλιο σκάω απο αγάπη” (όταν το έχεις καλέ μου.πώς το αποφασίζεις σε ρωτάω εγώ). Και σίγουρα αποσιωπούνται ΠΟΛΛΑ, όπως λέει η Λένα κι είναι ένας απο… Διαβάστε περισσότερα »
Marina το ξερεις οτι όποιος γίνεται γονεας δεν κάνει όλα αυτα που λες αναγκαστικά ,ετσι?Το οτι εσύ θες να τα κάνεις δεν λεει κάτι.Το να κανεις ενα παιδί και να στερείσαι εσαεί για αυτό ειναι ψιλονέα εφευρεση.Μέχρι πρόσφατα ,άμα δε σου ξενηστηκωθεί απο την πείνα ή δεν αρρωστήσει,ησουν οκ με το γονεικό ρόλο. Νομίζω οτι το “γιατι ετσι” καλυπτει μια χαρα το γιατι οι ανθρωποι κάνουν παιδιά.Εμενα μου αρκει.Γιατι ετσι.Γιατί ετσι θέλουν.Καθόμαστε και σκεφτόμαστε γιατί κάνουμε παιδι ενώ οι ανθρωποι κάνουν παιδιά αιχμάλωτοι ,πολιορκημένοι,πεινασμένοι και κατακοποι.Γιατί κάνουν?Γιατί έτσι τους κατέβηκε.Ετσι κι αλλιως στη ζωη μας ,όλα γιατι έτσι μας κατέβηκε… Διαβάστε περισσότερα »
Ουυυυ μέχρι πρόσφατα έκαναν πολλά πράγματα.
Ναι το γιατί έτσι, καλό είναι σε κάποιες περιπτώσεις
Ήταν ένας ψαράς και ένας πολύτεκνος και ψαρεύανε. Ο ψαράς όσα ψάρια έπιανε τα πετούσε κάθε φορά στην θάλασσα και κάποια στιγμή ο πολύτεκνος δεν άντεξε και τον ρώτησε: – Καλά, τα ψάρια που πιάνεις γιατί τα πετάς; – Κοίτα, δεν μου αρέσει να τρώω ψάρια, αλλά μου αρέσει η διαδικασία! – Αφού δεν θα τα φας, δεν τα δίνεις σε εμένα που έχω 10 παιδιά να θρέψω; – 10 παιδιά! Πρέπει να αγαπάς πολύ τα παιδιά για να έχεις τόσα πόλλα! – Όχι ιδιαίτερα, κι εμένα μ’ αρέσει η διαδικασία! Πέρα από την πλάκα, αν εξαιρέσουμε τις φορές που… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω δεν είναι πάντα σίγουρο ότι όταν κάνεις παιδί είναι όλα στρωμένα με ροδοπέταλα…..και σε μια τέλεια σχέση να είσαι και να νιώθεις σίγουρη δεν είναι ποτέ σίγουρο ότι τελικά δεν θα αλλάξει κάτι στην ζωή σου και θα είσαι πάντα εξασφαλισμένη…νομίζω πιο πολύ πρέπει να είσαι σίγουρη για σένα αν πραγματικά είναι κάτι που θέλεις εσύ η αν είναι κάτι για το οποίο σε πιέζει η κοινωνία η οικογένεια… οι συνθήκες ποτέ δεν θα είναι τέλειες για να γίνεις μητέρα πάντα κάτι θα λείπει πάντα σε κάτι θα έχει αμφιβολία. Το θέμα είναι οτι αν το θέλεις πραγματικά εσύ… Διαβάστε περισσότερα »
ολη μας η ζωη ειναι γεμάτη προβλήματα…ξεπερνάμε το ένα για να έρθουν τα επόμενα… απλά πρέπει να μάθουμε να τα ξεπερνάμε….
Όλα αυτά που λέει η Α Μπα ισχύουν. Είναι μια μεγάλη απόφαση να κάνεις παιδί αλλά όταν την παίρνεις δεν μπορεί να ξέρεις εκ των προτέρων τα αρνητικά. Μπορεί να κυλίσουν όλα ομαλά, μπορεί να έχεις προβλήματα από το πρώτο λεπτό μέχρι και τον τοκετό και τη λοχεία. Ξεκινάς αισιόδοξα και ανάλογα με τα προβλήματα, ελίσσεσαι. Βέβαια πρέπει να είσαι σίγουρη ότι θέλεις να κάνεις παιδί.
Η επιθυμία να κάνεις παιδί υπάρχει μέσα σου και εξαρτάται πάρα πολύ από το ποιος είσαι και τι έχεις βιώσει. Εγώ ας πούμε πέρασα πολύ μοναχική παιδική ηλικία, λάτρευα τα παιδιά αλλά βίωνα απόρριψη από το κοντινότερο περιβάλλον μου που είχε παιδιά – εννοώ ξαδέρφια αλλά και συμμαθητές. Μεγάλωσα με το όνειρο ότι θα αποκτήσω αδερφάκι ή ότι έχω ένα χαμένο αδερφό που κάποτε θα εμφανιστέι (δεν είχα). Στην εφηβεία πια τα είχα ξεχάσει αυτά, όταν όμως άρχισε η σεξουαλική μου ζωή κάτι με έσπρωχνε να μείνω έγκυος. Όχι ότι το πολύσκεφτόμουν, αλλά δεν με απασχολούσε να προστατευτώ. Κι όταν… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θέλω να δώσω μιαν ακόμα οπτική, ως προς το θέμα “αποσιωπησης” δυσάρεστων, έτσι τουλάχιστον όπως το βίωσα εγώ, που είχα προεκλαμψια και πρόωρο τοκετό. Το έχω αναφέρει εδώ, ωστόσο δεν το βγάζω ντουντούκα στην πραγματικη μου ζωη (αν δεν προκύψει σχετικό θέμα στο συζήτησης) , όχι γιατί το κρύβω ή το θεωρώ ταμπού, αλλά, πολύ απλά, αν όπου σταθώ και βρεθώ αναφέρω αυτό το γεγονός, τι σημαίνει αυτό; ότι για πάντα θα περιστρεφω την ζωή μου γύρω απ αυτό; προσωπικά, η στιγμή πριν μπω στην αίθουσα τοκετού ήταν turning point, πράγματι. Πέρασε όμως, έμαθα, είδα αντοχές, είδα στιγμές αδυναμίας,… Διαβάστε περισσότερα »
πωπω και εγώ τα ίδια ακριβώς σκέφτομαι..