Λένα Φουτσιτζή
Γιατί ορισμένα ζευγάρια όταν βγαίνουν με άλλους ανθρώπους θέλουν να κάθονται δίπλα δίπλα; Πχ στην παρέα μου έχουμε 4 ζευγάρια και θέλουν να κάθονται δίπλα δίπλα όπου πάμε. Είναι νορμάλ αυτό; Δεν είναι καλύτερο να κάθεσαι χωριστά για να έχεις και άλλες επαφές πέραν του συντρόφου σου, που έτσι και αλλιώς τον ξέρεις πολύ προσωπικά;; Έναν ικανοποιητικό λόγο ψάχνω που ορισμένοι άνθρωποι- και νέοι 20 20 κάτι- το κάνουν αυτό. Ευχαριστώ!!!
– Απορία κοινωνικού περιεχομένου
Δεν μπορώ να σου απαντήσω για τους 20 και κάτι, μπορώ να απαντήσω για αυτούς που είναι σε μακροχρόνιες σχέσεις που πάνε καλά.
Νομίζεις ότι επειδή είσαι συνέχεια με τον άλλον έχεις ανάγκη να μιλήσεις με άλλους; Όχι, μπορεί και να μην την έχεις.
Θέλεις να κάθεσαι δίπλα στον δικό σου άνθρωπο επειδή με αυτόν περνάς πιο καλά από όλους. Τόσο απλά.
Άσε που δεν φαντάζεσαι πόσες συνωμοτικές ματιές και εσωτερικά αστεία ανταλλάσσονται μεταξύ των ζευγαριών που γνωρίζονται πολύ καλά σε δημόσιο χώρο. Αυτά μπορεί να είναι η μισή χαρά της εξόδου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ έτσι κάνουν οι νέοι! Μόντερνα πράγματα! Παλιά βάζαμε τους άντριδες με τους άντριδες, να πουν πολιτικά, και τις γυναίκες με τις γυναίκες, να ανταλάξουν καμιά συνταγή.
Τώρα τα έχετε ισοπεδώσει όλα.
Την Πρωτοχρονιά τις αφήνουμε να παίξουν και κουμ-καν.
Να ήξερες πόσες παιδικές μνήμες ξεπήδησαν από το χρονοντούλαπο του μυαλού μου . Γελάω μόνη μου. Σε ευχαριστώ.
@gigi να φανταστώ έγινες η/ο θεί@ που θα κάτσει εδώ με τη νεολαία (στο τραπέζι των παιδιών).
μην το γελας. ξερω παρεες που καθονται ετσι, και για αυτους τους λογους…
Θα δώσω μια δική μου απάντηση, γιατί έχω την τάση να το κάνω (χωρίς να είναι κανόνας, δεν έχω πρόβλημα να καθίσω και αλλού, αλλά η πρώτη μου αυτόματη κίνηση θα είναι αυτή που λες): 1. Ως εσωστρεφής άνθρωπος, πάντα έχω την τάση όπου πάω να βρίσκομαι πιο κοντά στο πιο οικείο μου πρόσωπο, δίπλα στο οποίο νιώθω ασφάλεια (και ύστερα σιγά σιγά να “επεκτείνομαι”). Όταν στην παρέα είναι και ο σύζυγός μου, αυτό το πρόσωπο είναι αυτός. Αλλιώς θα καθίσω δίπλα στον επόμενο που θα αισθάνομαι πιο “κοντά” μου. 2. Με το σύζυγό μου έχουμε διαφορετικά ενδιαφέρονται και διαφορετικές… Διαβάστε περισσότερα »
με το καλο! 😉
Ευχαριστούμε!
Ευχαριστούμε! 🙂
Kαλώς να υποδεχτείτε το 3ο μέλος!
Πω πω, σαν τιμωρία μου ακούστηκε, να βγούμε για καφέ 8 άτομα, και να κάθεται η γυναίκα μου στην άλλη άκρη. Θα είμαι στην τσίτα συνέχεια μέχρι να το συνηθίσω.
(Άσε που αν θέλω να της κάνω νόημα θα γουρλώνω τα μάτια και δεν μου πάει 😜)
Συμφωνώ με Ένα Α. Κι εγώ θέλω να κάθομαι δίπλα στον πιο οικείο μου. Και αν ο σύντροφός μου, θέλω και να τον ακουμπάω. Δεν είναι απαραίτητο αλλά είναι προτιμότερο.
Λοιπόν, σε κάποιο αγγλικό μυθιστόρημα που εκτυλισσόταν σε παλιότερη εποχή και στην “καλή κοινωνία”, σε εκείνα τα μακριά τραπέζια που δειπνούσαν πολλοί μαζί, τα ζευγάρια κάθονταν αντικριστά, ώστε να συνομιλούν με τους διπλανούς τους – η θέση αυτή επιτρέπει και τις συνωμοτικές ματιές!
Ωραία, μιας κι ετέθη ας πούμε τον αναλυτικό κανόνα του savoir vivre. Σε ένα καθιστό τραπέζι στις κεφαλές κάθονται οι οικοδεσπότες αντικρυστά (σε επίσημα γεύματα με τον μπάτλερ από πίσω και τους βαλέδες πίσω από κάθε καλεσμένο αυτό σημαίνει κανά 10μετρο απόσταση). Δεξιά του άντρα οικοδεσπότη κάθεται η γυναίκα τιμώμενη καλεσμένη. Δεξιά της γυναικός οικοδέσποινας κάθεται ο άντρας τιμώμενος καλεσμένος. Εκατέρωθεν οι καλεσμένοι πλαισιώνονται ως άντρας-γυναίκα-άντρας-γυναίκα- άντρας κλπ. μοτίβο. Η λογική ήταν ότι προωθείται ο κοινωνικός συγχρωτισμός, ότι η τιμή περιποιούμενη στους καλεσμένους γίνεται άμεσα αντιληπτή ακόμη κι οπτικώς, ότι τα ζεύγη θα συζητούν τα δικά τους τα ατελείωτα μεγάλα… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ Downton Abbey
Να σηκωθείς να χορέψεις νησιώτικα.
@oh no, not you again!
δεν το παρακολουθώ, αλλά δυτικοευρωπαϊκό είναι το έθιμο, μάλλον έτσι θα αποδίδεται.
@Ι am the law
ποιός εγώ; Ζευγαρωμένη με καλούν. Για τους άλλους τους βαριόμοιρους που δεν έχουν πού να μιλήσουν το λέω. Προσπαθώ να σπάσω τον πάγο κάποιες φορές, αλλά δεν είναι κι εύκολο (και μπορεί να βγει και καμμιά παρεξήγηση)
Ωραία, μιας κι ετέθη ας πούμε τον αναλυτικό κανόνα του savoir vivre. Σε ένα καθιστό τραπέζι στις κεφαλές κάθονται οι οικοδεσπότες αντικρυστά (σε επίσημα γεύματα με τον μπάτλερ από πίσω και τους βαλέδες πίσω από κάθε καλεσμένο αυτό σημαίνει κανά 10μετρο απόσταση). Δεξιά του άντρα οικοδεσπότη κάθεται η γυναίκα τιμώμενη καλεσμένη. Δεξιά της γυναικός οικοδέσποινας κάθεται ο άντρας τιμώμενος καλεσμένος. Εκατέρωθεν οι καλεσμένοι πλαισιώνονται ως άντρας-γυναίκα-άντρας-γυναίκα- άντρας κλπ. μοτίβο. Χωρίς να είναι ζευγάρια οι διπλανοί, αλλά αντικρυστά. Η λογική ήταν ότι προωθείται ο κοινωνικός συγχρωτισμός, ότι η τιμή περιποιούμενη στους καλεσμένους γίνεται άμεσα αντιληπτή ακόμη κι οπτικώς, ότι τα ζεύγη… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, αλλά τουλάχιστον στους γάμους δεν θα φάνε σφυρίδα στον ατμό.
Νομίζω ο Ζαμπούνης αναφέρει οτι οι μέχρι ενός έτους νεόνυμφοι κάθονται δίπλα δίπλα. Μου είχε κάνει εντύπωση αυτή η διαφοροποίηση.
Επίσης ονειροπόλησα στην σκέψη ενός ζευγαριού έτσι όπως το περιγράφει η Α, μπα!
Παρ΄όλα αυτά θα θέσω το εξής ερώτημα κι όποιος θέλει απαντάει. Όταν το ζευγάρι είναι μόνο, κάθεται απέναντι ή δίπλα δίπλα;
bombalarina
όταν το ζευγάρι είναι κυριολεκτικά μόνο το savoir baiser επιτάσσει στάση πάνω-κάτω ή κουταλάκι.
Κάραβαν!
Κάπου ειχε πάρει το μάτι μου το αποδοκιμαστικό κίνημα ενάντια στην “μαστιγα” των ζευγαριών που καθονται δίπλα οταν ειναι μονοι σε ένα τραπέζι και είπα να την εξετάσουμε. 🙂 Η έν λογω άποψη υποστηρίζει οτι ειναι προτιμότερο να κάθονται αντικρυστά για να κοιτάζονται, επίσης εχει αισθητική αρμονία.
Ομολογώ οτι την ενστερνίζομαι. Είναι βέβαια και το θέμα της ελλειψης προσωπικού χώρου οπότε εκεί κατανοητο!
Κι εγώ αυτό ακριβώς διάβαζα/βλέπω στο Poldark (Αγγλία τέλη 18ου αι.), που δεν το είχα προσέξει σε τόσα άλλα εποχής παλιότερα (ίσως επειδή στο συγκεκριμένο δημιουργούνται ιιιιιίντριγκες γύρω απ’ το τραπέζι). Έβαζαν τους συζύγους επίτηδες χωριστά, και ούτε καν απέναντι. Και επειδή υποχρεωτικά κάθονταν εναλλάξ άντρας-γυναίκα-αντρας-γυναίκα στην τραπεζάρα, έπεφτε, εκτός από κουτσομπολιό, πολύ φλερτ, πέσιμο, ως και παρενόχληση που αντμετωπιζόταν με βρετανική ψυχραιμία και ευγένεια. Κανονίζονταν από ζευγάρια για τον χορό, μέχρι και πολλά περισσότερα, αφού πολλοί καλεσμένοι ήταν και φιλοξενούμενοι στις σπιταρώνες. Οι οικοδεσπότες μπορούσαν να γίνουν μεγάλες ανακατώστρες με το seating plan. Θα έλεγα ότι μπορούσαν να κλείσουν… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί είναι ερωτευμένοι? Γιατί αυτή είναι η μοναδική ή η μία από τις λίγες φορές που βρίσκονται μέσα στην εβδομάδα και γουστάρουν να νιώθουν ο ένας τον άλλον? Τόσο απλά.
Γιατί είναι ζευγάρι.Σαν τις κάλτσες.Γιατί μπορεί να θέλουν να δώσουν ένα φιλάκι.Γιατί στο σινεμά είναι πιο άνετο να γείρεις στο δικό σου άνθρωπο,αν σε ψιλοπαίρνει ο ύπνος,ή να του σφίξεις το χέρι σε στιγμή αγωνίας.Γιατί έχεις άλλο θάρρος να τσιμπήσεις από το πιάτο του.Δεν μπορείς να απλώνεσαι πάνω απ’το μισό τραπέζι,για να του δώσεις μια μπουκιά απ’το δικό σου.Γιατί ανυποψίαστα αγγίγματα είναι μέρος της ιδιωτικής επικοινωνίας του ζευγαριού.Χτυπάω πχ με το γόνατό μου το δικό του:άκου,μαλάκα,τι λέει η άλλη-θύμησε μου αργότερα να σου πω.Του πιάνω το πόδι:πολλά λες-κόβε λόγια.Με χαϊδεύει στην πλάτη:βαριέμαι-πάμε να φύγουμε;Να,τέτοια πράγματα δεν μπορείς να τα κάνεις… Διαβάστε περισσότερα »
Σίγουρα είναι η μισή χαρά της εξόδου,μην πω και η ολόκληρη,μην πω και ο λόγος!!!
Το κάνουν 4 στα 4 ζευγάρια της παρέας σου, και αναρωτιέσαι μήπως κάτι δεν πάει καλά και με τα 4… Το κάνουν σχεδόν όλα τα ζευγάρια, ειδικά σε εξόδους, και δεν υπάρχει κάτι παράξενο ή μεμπτό σε αυτό. Τους άλλους ανθρώπους δεν χρειάζεται να τους πάρεις αγκαλιά για να συζητήσετε και να πείτε τα νέα σας, γίνεται και από 2 και 3 καρέκλες απόσταση. Εκτός κι αν όταν λες “να έρθουν σε επαφή” εννοείς να τσεκάρουν άμα κυκλοφορεί τίποτα καλύτερο από το ταίρι τους εκεί έξω πριν προβούν σε αναβάθμιση του μοντέλου, αλλά το να ψάχνεσαι ενώ είσαι σε σχέση… Διαβάστε περισσότερα »
Υπαρχουν και οι ζηλιαρηδες και ζηλιαρες συζυγοι που θελουν να έχουν από δίπλα το ταίρι τους ώστε να μπορούν να ελέγχουν με ποιον μιλάει και τι λέει.
Μάλλον σε αυτούς αναφέρεσαι
Καμία σχέση με το τι είχα στο μυαλό μου.
Πάντως λέω, ή νομίζω ότι λέω ακριβώς ό,τι και οι υπόλοιποι σχολιαστές, αλλά έκανα συλλογή από αρνητικές ψήφους.
Αλλά αυτά είναι συνηθισμένα στη ζωή ενός βασανισμένου καλλιτέχνη.
τι μου θυμισες τωρα…
την γυναικα ενος φιλικου ζευγαριου.
βγαιναμε παντα παρεα και συνηθως ζευγαρια. σπανια να ηταν καποιος μονος. ζηλευε τοσο πολυ τον ανδρα της, ωστε οποτε στο καθισμα εβλεπε οτι ειναι διπλα σε καποια αλλη κοπελα (ζευγαρωμενη λεμε, ουτε καν μονη) με την οποια επιανε συζητηση και οχι, δεν ξερω που.. στον τοιχο(!) προφανως, η διπλα σε μουγγη κοπελα η σε ανδρα, παρολο που ηταν διπλα του κι αυτη απο την αλλη πλευρα, παντα του αλλαζε θεση με την δικη της προφασιζομενη οτι την χτυπανε ανυπαρκτα ρευματα, μια απο δω και μια απο κει και θα πλευριτωθει… πολυ γελιο.
Franny
Έχω υπάρξει πολλές φορές αρκετά αφελής ώστε να πιάσω κουβέντα με σύζυγο ζηλιάρας γυναίκας σε τραπεζια γάμων. Πλέον γνωρίζω από μακριά το γερακίσιο βλέμμα τους που σεταρεται και παγώνει επάνω σου σε περίπτωση που τολμήσεις να μιλήσεις στο σύζυγό τους.
Chaotic
έλα να καθίσεις δίπλα μου, να κάνουμε (συνομωτική) παρέα οι δυο βασανισμένοι καλλιτέχνες. 😀
Wink wink, nudge nudge ;).
Όταν είσαι καλά με τον άνθρωπο σου και είσαι στον ίδιο χώρο με αυτόν (πόσο μάλλον στο ίδιο τραπέζι) είναι ότι πιο φυσικό και επιθυμητό να είσαι δίπλα του. Θέλεις να τον νιώθεις έστω και αν μιλάς με άλλους ανθρώπους. Αυτό γίνεται αβίαστα και μάλλον δεν έχεις ερωτευτεί τόσο ώστε να έχεις αυτή την ανάγκη. Εγώ σε όσες σχέσεις είχα, όχι μόνο καθόμασταν πάντα μαζί αλλά κρατιόμασταν και από το χέρι. Και ήταν υπέροχο.