Γεια σου Α μπα! Είμαι εργαζόμενη, παντρεμένη μητέρα δύο παιδιών. Ο κύκλος μας αποτελείται επίσης από παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά και σχεδόν όλες οι γυναίκες είναι και εργαζόμενες. Είναι άνθρωποι φίλοι μας πολλά χρόνια και πλέον είναι φίλοι και τα παιδιά μας μεταξύ τους. Εγώ όμως έχω μεγάλο προβληματισμό. Η πατριαρχία καλά κρατεί! Όλες οι γυναίκες φίλες μου είναι συνεχώς στο τρέξιμο και κατακοπες, να προλάβουν τη δουλειά, τις δουλειές του σπιτιού, το μεγάλωμα των παιδιών. Λες και είναι υπεύθυνες αποκλειστικά αυτές για όλα. Σε τραπέζια που κάνουμε είναι οι περισσότερες συνήθως στην κουζίνα να ετοιμάζουν τα πάντα, ενώ παράλληλα ασχολούνται και με τα παιδιά ενώ οι άντρες κάθονται όλοι αραχτοί και πίνουν το κρασάκι τους μέχρι να τους σερβιριστεί το φαγητό. Πρόσφατα κιόλας μια φίλη μου ήθελε να βάλει ένα δεύτερο ποτήρι κρασί να πιει και ο άντρας της της το απαγόρευσε γιατί λέει θα σε πιάσει υπνηλία και μετά ποιος θα μαζέψει το τραπέζι. Εγώ βράζω μέσα μου και κάθε φορά που προσπαθώ να πω κάτι περί ισότητας μόνο που δεν πέφτουν να με φάνε. Το χειρότερο είναι ότι έχει αρχίσει και ο δικός μου ο άντρας να πετάει σχόλια τύπου “είδες εγώ κάνω τα περισσότερα από όλους(αχάριστη)”, “έχεις και παράπονα από μένα..πάλι καλά να λες ” κλπ. Μου φαίνεται δυσκολο να τους βγάλω από τη ζωή μου γιατί δεν είμαι μόνη μου. Έχω καταλήξει να έχω μια απόσταση την οποία την παρεξηγούν βέβαια.. νομίζοντας ότι σνομπαρω. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Σίγουρα δεν μπορώ να τους αλλάξω, αφού οι ίδιες οι γυναίκες τους το ανέχονται. Εγώ όμως δεν αντέχω τέτοια συμπεριφορά, άσε που φοβάμαι μην τα πάθω και στο σπίτι μου.!
– Προβληματισμενη
Φυσικά και δεν θα αλλάξεις αυτούς, μπορείς όμως να διευρύνεις τον κύκλο γνωριμιών σου. Ξέρω, είναι δύσκολο – αυτό πρέπει να κάνεις όμως, το πολύ δύσκολο. Δεν χρειάζεται να συμπεριλάβεις τον άντρα σου σε αυτή την αναζήτηση. Κάνε τη μόνη σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εμένα μου έχει τύχει, παλιότερα, σε παρέες τέτοιου στυλ να προσπαθούν να με πείσουν οι γυναίκες (ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, το ξαναλέω) να γίνω σαν εκείνες! Και να βάζουν λόγια στον άντρα μου πως είναι κορόιδο και με έχει κακομάθει! Συμβαίνουν αυτά. Δε δίνω σημασία πια. Με τα χρόνια άλλωστε (επειδή είμαστε και λίγο μεγαλύτεροι), τα ζευγάρια αυτά ή χώρισαν ή σκοτώνονται με τα μυαλά που κουβαλούσαν, και τώρα αυτοφασκελώνονται. Είναι ακριβώς σαν το παράδοξο με τα καβούρια στον κουβά: αν ένα καβούρι πάει να το σκάσει, τα άλλα θα το τραβήξουν πίσω αντί να το ακολουθήσουν. Το πρόβλημα που βλέπω εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι τα cool girls στα ελληνικά μπορούμε να τα λέμε και “κολοβές αλεπούδες”.
Πες μου ότι τον ξέρεις τον μύθο!
Κατερινιώ, ναι, τον ξέρω το μύθο! Τέλειο παράδειγμα!
Oh yes, οι γυναίκες που το έχουν καταπιεί αμάσητο το παραμύθι… Τις προάλλες μια γνωστή μου χαρακτήρισε “κακομοίρη” τον άντρα μου όταν της είπα ότι εκείνος ασχολείται αποκλειστικά πλέον με το μαγείρεμα, γιατί έχει ελεύθερα τα πρωινά κι εγώ δεν το ‘χω πολύ το άθλημα (εκτός ότι …δουλεύω κιόλας). Η ίδια, εντωμεταξύ, σηκώνεται να βάλει φαγητό στις 6 το πρωί για να τα προλάβει όοοολα: δεν νομίζω όμως να χαρακτήριζε ποτέ τον εαυτό της με το ίδιο επίθετο, είναι απλώς “καλή μαγείρισσα”.
Μα να κάθεται να βάζει λόγια στον άντρα σου και να τον λέει κακομοίρη που δεν τα έχει όλα στο χέρι, αντί να δει τον εαυτό της ως θύμα που τα κάνει όλα; Έλεος! Μερικοί άνθρωποι κάνουν τα πάντα για να πιστέψουν ότι ζούνε ευτυχισμένα!
Εγώ Blanca όταν μου πετάνε σποντουλές για το ότι μαγειρεύω τους απαντάω το εξής…εγώ δεν παντρεύτηκα την σπουργίτισα για να μαγειρεύει.
Ένα παράξενο πράγμα, αυτό τους καίει τον εγκέφαλο και το κόβουν μια για πάντα.
Πολύ χαίρομαι που είμαστε δύο που το λέμε, Αλατοπιπεράκι! Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. (Το γελοίο βέβαια στη δική μου περίπτωση είναι ότι από την άλλη λένε κι εμένα κορόιδο γιατί δεν “του ζητάω” μεγαλύτερο σπίτι, διακοπές στο Ντουμπάι, μονόπετρα, το Γκούτσι φόρεμα, θωρακισμένη Μερσεντές και λοιπά λαϊκοπόπ. Χωρίς να είναι κανείς μας πλούσιος εννοείται, απλώς φαντάσου ψωνίστικη φάση σαν την Ελλάδα πριν την κρίση. Ε, τους λέω, κορόιδο αυτός, κορόιδο εγώ, ταιριάξαμε). Όπως και να έχει, θα παροτρύνω κι εγώ τη θεματοθέτρια να γνωρίσει νέες παρέες. Υπάρχουν και διαφορετικοί άνθρωποι, καλό είναι να το δει στην πράξη. Ο… Διαβάστε περισσότερα »
Προσπαθούν να σε πείσουν για να νιώσουν καλύτερα εκείνες.
Εννέα ετών το Αιλουράκι, προσφάτως συνειδητοποιημένη φεμινίστρια. Έτος 1982. Συζήτηση με μπάρμπεκιου σε αυλή, σε τραπέζωμα με πολλούς καλεσμένους. Αφού οι γυναίκες έχουν κόψει σαλάτες, καθαρίσει και τηγανίσει πατάτες, ετοιμάσει τραπέζι, σερβίρει κρασιά, μαρινάρει μπριζόλες χωρίς πολλά πολλά ενώ οι άντρες άραζαν έξω χαχανίζοντας με τα εν λόγω κρασιά εκτός από έναν δύο που ασχολούνταν με τα κάρβουνα και το ψήσιμο, κομπάζοντας και προβάλλοντας το ψήσιμο στα κάρβουνα σαν το δυσκολότερο επίτευγμα στον κόσμο μετά τον τετραγωνισμό του κύκλου (που μεταξύ μας, πέντε κόλπα θέλει να ξέρεις κι είναι διαολεμένα εύκολο – το ψήσιμο, όχι ο τετραγωνισμός του κύκλου)… τέλος… Διαβάστε περισσότερα »
😱😱😱😱😱
Εκείνη τη μέρα σου “παρέδωσαν” ενα μεγάλο μάθημα και ούτε που το καταλαβαν οι γκουχ γκουχ…κοπανοι
Όπως τα λες!
Μου θύμισες αυτο το γκάλοπ στα 80s που είδα πρόσφατα και μου θύμισε εκείνες τις εποχές:
https://www.youtube.com/watch?v=tpLb9iFqHOk
Πόσο πραγματικά έχουν αλλάξει τα πράγματα, αναρωτιέμαι.
Δεν το είδα όλο το βίντεο (δεν προλάβαινα), αλλά και μόνο οι λεζάντες και τα ερωτήματα που τίθενται, δείχνουν πόσο για κλάματα ήταν το επίπεδο. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά η γνώμη μου είναι ότι ναι μεν αντικαταστήσαμε τις ντιζελάμαξες με Ιντερσίτι, ωστόσο απέχουμε πολύ ακόμα από το TGV…
ΥΓ. Ο μπαρμπουλίνος που ισχυρίζεται πως “αγαπάω τη γυναίκα μου άρα είναι δική μου” είναι σχεδόν συγκινητικά αφελής – καθαρόαιμο υποσυνείδητο χωρίς κανένα φίλτρο…
Εγώ πλέον όταν πάω σε σπίτι που με έχουν καλέσει και σηκώνονται μόνο οι γυναίκες να μαζέψουν και οι άντρες κάθονται δε σηκώνομαι ούτε κι εγώ. Ειδικά, δε, αν δε σηκώνεται και ο οικοδεσπότης να μαζέψει στο ίδιο του το σπίτι και περιμένει να μαζέψουν οι καλεσμένες.
Αντίστοιχα βέβαια και στο σπίτι μου όταν έρχεται κόσμος τα μαζεύουμε εγώ κι ο άντρας μου, δεν έχω την απαίτηση από τους άλλους να με βοηθήσουν.
Είχα μια σατανική ιδέα. Όποτε προσφέρεται κάποια φίλη μου να βοηθήσει σε τραπέζι / bbq, αναθέτω μια δουλειά και στον άντρα της. Δεν κάθομαι καν να το συζητήσω, απλά λέω “τάδε φέρε σε παρακαλώ μπύρες από το ψυγείο” ή “πάρε να κόψεις ντομάτες”. Δεν μου έχει αρνηθεί ποτέ κανείς, αντιθέτως προσφέρονται όλοι να βάλουν ένα χεράκι πλέον 😉
ΥΓ. Τώρα που το σκέφτομαι, το κάνω και σε άλλα σπίτια όταν βλέπω πολλούς να κάθονται σε τραπέζι όσο τρέχουν οι οικοδεσπότες, “να βοήθα κι εσύ και μοίρασε τα πιάτα”. Μάλλον υπακούν από συνήθεια!
Ω πολύ καλό Idril!
Idril τελειο! Το χω κανει κι εγω, κωλο δεν ειχε βαλει κατω ο καημενος ο παρταλος!! Εμ βεβαια για τις γυναικες τους χεστηκαν, τους ξενους τους ντρεπονται. Τραγικοι
@idril, τέλεια τακτική.
Σνομπάρεις και πολύ καλά κάνεις. Σνόμπαρε περισσότερο.
Αν ο άντρας σου αλλάξει στάση δεν θα οφείλεται στους φίλους αλλά στο ότι εξαρχής δεν πίστευε ότι οι δουλειές του σπιτιού πρέπει να είναι ισομοιρασμένες.
Στοιχηματίζω ότι όταν είναι μαζί τους νιώθει ότι έκανε το χειρότερο ντιλ, τι γκαντεμιά! Το ότι δεν έχει μια σύζυγο “δούλα και κυρά” πρέπει να του στοιχίζει όταν βλέπει τις άλλες τόσο πρόθυμες…
Η αληθεια είναι ότι αφού ξεκίνησε να συγκρίνει τον εαυτό του με τους φίλους του, δεν απέχει πολύ από το να συγκρίνει και την γυναίκα του με τις υπόλοιπες συζύγους
Το είπα χθες σε άλλο ποστ, ας το ξαναπώ εδώ με περισσότερες φρικιαστικές λεπτομέρειες. Μεγάλωσα σε οικογένεια που όλοι έκαναν τα πάντα ή έστω ότι προλάβαινε ο καθένας. Μια από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω από τον πατέρα μου είναι να φτιάχνει σιμιγδαλένιο χαλβά ή ομελέτα και να καπνίζει πάνω από το τηγάνι κι από δίπλα η μητέρα μου να κοροϊδεύει ότι “μαγειρεύεις όπως η τσατσά στο μπουρδέλο”. Κάτι σαχλαμάρες μαγείρευα κι εγώ μεγαλώνοντας, ειδικά εκείνα τα τορτελίνια με άσπρη σάλτσα και μανιτάρια στις 7 το πρωί μετά από ξενύχτι ήταν λατρεία. Κανείς μας δεν το είχε ιδιαίτερα με τη… Διαβάστε περισσότερα »
Την ατάκα με την τσατσά την έχω ήδη αντιγράψει και περιμένω με αγωνία να την πω στον χαζμπαντ αργότερα που θα τσιγαριζει κρεμμύδια… 😂
Θα τελειώσει το lockdown, θα μας καλέσουν με το δικό μου σε κανένα τέτοιο τραπέζι και θα αναγκαστούμε να τους πούμε την αλήθεια: ”Ευχαριστούμε για την πρόσκληση αλλά δεν σας πολυγουστάρουμε”. Γμτ.
The bar for men is so low πραγματικά. Πόσο με τσαντίζει που η φάση βγάζει τον άντρα σου κελεπούρι, που κάνει το bare minimun να πούμε…
Ο άντρας σου πρεπει να καταλάβει οτι δε συμμετέχει στην κοινη σας ζωη επειδή το κάνουν άλλοι ή επειδή υπάρχει έλεγχος από κάποια ανώτερη αρχή. Το κάνετε γιατί έτσι είναι τα πραματα πιο ανθρώπινα και θα είσαι και εσύ πιο ξεκούραστη και πιο ευτυχισμένη σε αυτή την ισορροπία.
ναι καλέ, εννοείται, αλλά εδώ λέμε πρέπει να πει στον άντρα της την αλφαβήτα
Χris το θέμα είναι ένας άνδρας βρίσκει πολύ εύκολα το μοντέλο συζυγος=υπηρέτρια, δύο σε ένα. Γιατί να αλλάξει συνήθειες, άμα τον παίρνει?
Πολύ γνωστό μοτίβο αυτό με τον άντρα να περιμένει αναγνώριση επειδή κάνει αυτά που του αναλογούν, X ris. Το βλέπω πολύ γύρω μου, ότι οκ, κάνουν δουλειές στο σπίτι, ασχολούνται με τα παιδιά αλλά κάτα βάθος δεν έχουν πειστεί ότι είναι πράγματι και δική τους ευθύνη όλα αυτά και περιμένουν κι ένα μπράβο για τα αυτονόητα.
Το θεωρούν και καταπίεση μάλιστα!!
Είναι αυτό που περιμένουν και μπράβο για μια δουλειά που εμείς την κάνουμε δύο και τρεις φορές μέσα στη μέρα, όπως είναι τα πιάτα αλλά δεν ακούμε ποτέ μπράβο, ούτε πατ πατ στην πλάτη, ούτε ευχαριστώ. Λες και μόνα τους μπαίνουν στα ντουλάπια.