Αγαπητή Α,μπα, Πριν λίγες μέρες έγινε κάτι που με προβλημάτισε πολύ. Είχα μια συνάντηση με έναν καθηγητή μου στη σχολή για να συζητήσουμε για τα αποτελέσματα μιας εργασίας μου, πράγμα που περίμενα με ανυπομονησία διότι πάντα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο έχουμε πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις επί του αντικειμένου μας και γενικότερα τον θαύμαζα ιδιαίτερα για τις γνώσεις του. Θα προσπαθήσω να σου μεταφέρω το τι έγινε όσο πιο παραστατικά γίνεται, διότι γενικά όταν το περιγράφω δεν ακούγεται και ιδιαίτερα τρομερό, ωστόσο για μένα ήταν μια σχεδόν τραυματική εμπειρία. Καθόμασταν σχετικά κοντά γιατί κοιτούσαμε στα ίδια χαρτιά και κάποια στιγμή παρατήρησα ότι έφερνε το πρόσωπό του αρκετά κοντά στο δικό μου, το οποίο την πρώτη φορά που συνέβη το θεώρησα τυχαίο και τράβηξα την καρέκλα μου πιο πέρα, αλλά συνεχίστηκε. Την ίδια στιγμή παρατήρησα ότι άρχισε να με κοιτάει επίμονα στα μάτια χωρίς να στρέφει το βλέμμα του πουθενά αλλού, το οποίο όχι μόνο με έκανε να κοιτάω μονίμως κάτω, αλλά άρχισε να μου προκαλεί ψυχοσωματικά συμπτώματα (fight or flight mode)και, απο κεί που ήθελα να τον ρωτήσω ενα σωρό πράγματα, βρέθηκα απλά να θέλω να αρχίσω να τρέχω. Εκτός αυτού, με αφορμή ότι του είπα πως σε κάποια μαθήματα θα ήθελα να κάνω πιο προχωρημένα πράγματα επειδή με ενδιαφέρουν, άρχισε να μου λέει ότι μακάρι να χε αυτά τα μαθήματα για να κάναμε αυτά που ήθελα εγώ, και ότι ακόμα και στο μάθημα που τον έχω θα βρίσκει να δείχνει πράγματα ειδικά για εμένα γιατί με θεωρεί, λέει, πολύ έξυπνη. Μετανιώνω που εκείνη την ώρα δεν είχα το σθένος να του πω ότι αυτό δε θα ήταν σωστό για τους υπόλοιπους φοιτητές που παρακολουθούν το μάθημά του, οι οποίοι ήδη οριακά τον καταλαβαίνουν (ελπίζω να μην ακούστηκε ψωνίστικο αυτό, απλά το έχω συζητήσει με τα υπόλοιπα παιδιά, δεν ειναι δικό μου συμπέρασμα). Επίσης μου είπε πως θα επιδιώξει από του χρόνου να δημιουργηθεί νέο minor πάνω στο θέμα που μ’ ενδιαφέρει για να το πάρω και να είναι ο υπεύθυνος καθηγητής μου. Εγώ εκείνη την ώρα δεν ήξερα τι να πω. Αν το ύφος του ήταν διαφορετικό, θα ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί του. Αλλά πραγματικά δε μ’ έχει κοιτάξει κάποιος σε όλη μου τη ζωή τόσο επίμονα στα μάτια, ένιωσα απειλή. Και, ενώ γενικά σε τέτοια θέματα είμαι η πρώτη που θα με αμφισβητήσω, είμαι σίγουρη για το τι σήμαινε όλο αυτό. Απλά ξέρω ότι σε οποιονδήποτε και να το πω θα μου πει ότι δεν έκανε και τίποτα (και όντως δηλαδη, δεν έκανε κάτι) ή ότι ήταν ιδέα μου γιατί είναι γενικότερα awkward σαν άνθρωπος (που ισχύει). Εγώ όμως έχω απογοητευτεί. Ήταν ένας άνθρωπος που θαύμαζα πάρα πολύ και πάντα ανυπομονούσα για το μάθημά του, είχα σκεφτεί μέχρι και ότι θα ήθελα πολύ να τον είχα για πατέρα μου. Όντως υπήρχε πνευματική σύνδεση μεταξύ μας, αλλά εγώ δε θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι θα το πήγαινε αλλού. Κυρίως λόγω ηλικίας (είμαι 24, είναι 60+) και λόγω σχέσης εξουσίας. Μου τη σπάει που θα πρέπει να “μαζευτώ” και να μην ρωτάω όλα αυτά που ήθελα ή που πλέον θα πρέπει να σκέφτομαι κάθε κίνησή μου για να μην την εκλάβει αλλιώς. Σήμερα είχαμε πάλι μάθημα και δεν πήγα γιατί δεν μπορούσα να τον αντικρύσω (είναι ακόμα πολύ πρόσφατο). Κάποιοι φίλοι μου εκτός πανεπιστημίου στους οποίους το είπα, μου είπαν ότι θα πρέπει να σκληρύνω λίγο γιατί όντας κοπέλα σε ανδροκρατούμενο περιβάλλον και -κατά τη γνώμη τους- πολύ εμφανίσιμη, θα είναι μια κατάσταση που θα αντιμετωπίζω συνέχεια. Πως μπορώ, λοιπόν, στο μέλλον να χειρίζομαι καλύτερα τέτοια περιστατικά; Τι να κάνω να του κόψω τη φόρα; Μπορεί το βλέμμα και μόνο να θεωρηθεί παρενόχληση;
– stop and stare
Έχουν δολοφονηθεί άντρες από άντρες επειδή κοιτούσαν επίμονα, στην υποψία και μόνο ότι ήταν ερωτικό το βλέμμα. Φυσικά και μπορεί να θεωρηθεί, όπως και μπορεί να είναι. Αν εννοείς ότι δεν μπορείς να το αποδείξεις, μην περιμένεις να φτάσεις στο σημείο να χρειαστεί να το αποδείξεις. Μην περιμένεις να συμφωνήσουν άλλοι με αυτό που έζησες για να σιγουρευτείς ότι το έζησες. Αυτό που κατάλαβες, αυτό είναι.
Όταν νιώθεις ότι θέλεις να φύγεις τρέχοντας, να φεύγεις τρέχοντας. Ούτε κουβέντες χρειάζονται, ούτε τίποτα. Ένα «τώρα πρέπει να φύγω» και δρόμο. Αν αισθανθείς πολύ μεγάλη απειλή, δεν χρειάζεται να πεις τίποτα, απλώς φεύγεις. Δεν χρειάζεται να βρεις την τέλεια ατάκα ή κάποιο επιχείρημα για να σταματήσει ο άλλος. Φεύγεις. Αυτή είναι η καλύτερη αντίδραση. Ό,τι προέκυψε αργότερα, όπως η πρόταση για το επόμενο μάθημα, προέκυψε επειδή δεν έφυγες. Το ότι έμεινες θεωρήθηκε συμφωνία. Τόσο απλό είναι. Ό,τι και να πεις, εφόσον δεν φεύγεις, στα μάτια του είναι συναίνεση.
Αντί να απογοητεύεσαι, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να φοβάσαι. Παράτα το μάθημα, και μην μου αρχίσεις επιχειρήματα γιατί αυτό είναι δύσκολο, και τι θα χάσεις αν το κάνεις. Πίστεψε με όταν σου λέω ότι δεν είναι για τα δόντια σου αυτή η ιστορία.
Στο μέλλον θα αντιμετωπίζεις αυτή την κατάσταση ανάλογα με τη σοβαρότητα της και τα μέσα που θα έχεις κάθε φορά. Ελπίζω ότι θα είσαι πιο υποψιασμένη στο εξής όταν προκύπτει «μεγάλη πνευματική σύνδεση» και ανταλλαγές στο αντικείμενο με κάποιον κατά πολύ ανώτερο σου. Ο έξυπνος μεγαλύτερος άντρας που σε κολακεύει για την εξυπνάδα σου, χαϊδεύει το προβατάκι για να το κάνει να μείνει εκεί που είναι. Ο έξυπνος μεγαλύτερος άντρας που λέει πόσο πολύ ξεχωρίζεις, σου λέει αυτά που θέλεις να ακούσεις για να παρακούσεις αυτά που αισθάνεσαι. Δυστυχώς δεν μου φαίνεται άσχετο ότι τον είχες φανταστεί ως πατέρα σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Παράτα το μάθημα;” Πώς θα γίνει αυτό; Και αν δεν πρόκειται για μάθημα επιλογής; Τότε τι; Θα πρέπει η κοπέλα να παρατήσει τη σχολή επειδή ένας διεστραμμένος γερομπαμπαλής αποφάσισε να της την πέσει; Το ένστικτό σου σε συμβούλευσε σωστά. Μην ξαναμείνεις μόνη στο γραφείο του. Αν χρειαστεί να ξαναπάς να τον δεις (για πρακτικούς λόγους, όχι για να συζητήσετε πόσο έξυπνη είσαι και πόσο θα ήθελε να σου κάνει ιδιαίτερο), πήγαινε αγκαζέ με κάποιο φίλο-φίλη σου. Μπορεί να ακουστεί παιδικό, αλλά δεν μας νοιάζει πώς θα ακουστεί στην προκειμένη περίπτωση. Αυτό που μας νοιάζει είναι να συνεχίσεις τις σπουδές σου… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτή ειναι μια πολύ καλή συμβουλή, το να μην πηγαίνει μόνη της.
Καλησπέρα Λένα και σχολιαστές. Εγώ είμαι που έστειλα την ερώτηση, και ευχαριστώ πολύ για την απάντηση, καθώς και για τα σχόλια. Έχω να κάνω μερικές διευκρυνίσεις για το περιστατικό: Δεν ήταν δυνατόν να αποχωρήσω από την αίθουσα πριν αξιολογηθεί η εργασία μου. Από αυτόν τον άνθρωπο εξαρτώταν σε μεγάλο βαθμό το αν θα έπαιρνα απαλλαγή από το μάθημα πάνω στο οποίο ήταν η εργασία μου. Επίσης ο ίδιος είχε κανονίσει την συνάντηση, η οποία έγινε στο χώρο του πανεπιστημίου. Ο λόγος που δεν αντέδρασα ήταν πως δεν είχα κάποιο δείγμα στα ομαδικά μαθήματα, οπότε ακόμα και αφου έφυγα δεν είχα… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή Diane, το πόσο αξίζεις τα κολακευτικά σχόλια (δεν το αμφισβητώ καθόλου) είναι τελείως διαφορετικό από τον λόγο που στα είπε ο κύριος καθηγητής κι αυτό είναι που θα καταλάβεις με τα χρόνια (εγώ τον διαχωρισμό αυτό τον κατάλαβα φαντάσου μετά τα 30, γιατί όπως εσύ ήμουν συνηθισμένη κ τα θεωρούσα αυτονόητα κ άσχετα με τις ορέξεις του καθένα – αγρόν ηγόραζα). Να είσαι σίγουρη ότι τέτοια λέει κ στις άλλες φοιτήτριες που καμακώνει. Χαίρομαι πολύ που δεν προχώρησε, θέλω να πιστεύω ότι το #metoo έχει κόψει την πολλή φόρα σε τέτοια σιχάματα κ να φοβούνται τον διασυρμό κ να… Διαβάστε περισσότερα »
Μπραβο που βρήκες το θάρρος να το αναφέρεις στον αρμόδιο, μην το θεωρείς καθόλου αυτονόητο. Στην ηλικία σου εγώ δεν θα τολμούσα να το κάνω. Καλή συνέχεια στις σπουδές σου, δες την όλη περιπέτεια ως ένα ανώδυνο μάθημα για την υπόλοιπη πορεία/καριέρα σου. Δυστυχώς σχεδόν όλες μας έχουμε μια τέτοια εμπειρία να διηγηθούμε, είναι πολύ ελπιδοφόρο πως τα τελευταία χρόνια βγαίνουμε μπροστά και κάνουμε το αυτονόητο. Μιλάμε! Μόνο έτσι θα μαζευτούν οι κρίπιδες του κόσμου, γνωρίζοντας ότι έχουν κάτι να χάσουν. Τη φήμη τους, την καριέρα τους ακόμη και την ελευθερία τους. Ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας.
Συγχαρητήρια για την ψυχραιμία και την ωριμότητά σου, το χειρίστηκες άψογα. Πολύ καλά έκανες κι απευθύνθηκες σε υπεύθυνο της σχολής σου. Ούτε άμυνα, ούτε επίθεση, απλή καθαρή καταγγελία. Ακόμα θυμάμαι με ντροπή τον τρόπο που χειρίστηκα ένα σκηνικό με καθηγητή όταν ήμουν πρωτοετάκι. Είχα προλάβει να παρακολουθήσω μόλις τις δύο πρώτες διαλέξεις του, πρώτες μέρες σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο. Ένα απόγευμα ξεπροβόδιζα τους γονείς μου στο αεροδρόμιο, που έφευγαν αφού με είχαν τακτοποιήσει στη νέα πόλη. Εκεί λοιπόν στο αεροδρόμιο πέτυχα τον καθηγητή ο οποίος πριν καλά-καλά προλάβω να τον αναγνωρίσω είχε ήδη δώσει το χέρι και συστηθεί στους γονείς… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας, και μπράβο που το ανέφερες στον αρμόδιο της σχολής. Από εκεί και πέρα ήθελα να σταθώ στην πρότασή σου: “Δεν ήταν δυνατόν να αποχωρήσω από την αίθουσα πριν αξιολογηθεί η εργασία μου.” Ακριβώς επειδή γνώριζε την απόλυτη εξουσία που είχε πάνω στο σώμα σου και το χρόνο σου εκείνη τη στιγμή, αφού έπρεπε να είσαι εκεί όπου όρισε ο ίδιος να συναντηθείτε και να μείνεις μέχρι να τελειώσει η αξιολόγηση, ένιωσε ελεύθερος να συμπεριφερθεί ανάρμοστα. Το οποίο έκανε, όσο κι αν δεν μπορείς να το αποδείξεις επειδή δεν σε άγγιξε, και χαίρομαι που δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι δεν κατάλαβες το πνεύμα μου. Αν αξίζεις ή όχι τον έπαινο είναι άσχετο με αυτό που σου συνέβη εκείνη τη μέρα. Προτείνω να είσαι πολύ επιφυλακτική με την κολακεία. Αν κάποιος ανώτερος σε εκτιμά, θα το δείξει με πράξεις.
Χαίρομαι ότι η ψυχρή σου στάση έλυσε το πρόβλημα, αλλά ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι ίσως κάποτε να χρειαστεί κάτι πιο έντονο, και αν συμβεί αυτό, να μην διστάσεις να το κάνεις.
Αγαπητή Diane, διάβασα με ενδιαφέρον αυτή τη δημοσίευση αλλά όσο προχωρούσα τόσο τρόμαζα, διότι μου συνέβη κάτι αντίστοιχο πρόσφατα και ο καθηγητής ταιριάζει (ηλικιακά κτλ) στην περιγραφή που έδωσες…
Επειδή κι εγώ έχω αναρωτηθεί αν με παρενοχλεί το βλέμμα, για να μάθεις να το ξεχωρίζεις θα σου πω αυτό που μου είπε ένας φίλος μου: βία είναι ότι σε κάνει να φοβάσαι. Κοίταγμα, λέξη, στάση σώματος, δεν έχει σημασία. Φοβήθηκες; Είναι βία. Και χέστηκες αν σε πουν υπερβολική.
Δυστυχώς, το “παράτα το μάθημα” δυστυχώς δεν είναι εφικτό για μαθήματα κορμού. Ναι, αυτό είναι ένα αρκετά καλό επιχείρημα όταν θέλει κανείς να πάρει πτυχίο.
Λυπάμαι πολύ που το πέρασες όλο αυτό :(.
Η γιαγιά μου έλεγε “Σε όλα είναι νόμος, στα μάτια όχι όμως” αλλά γεννήθηκε την δεκαετία του 40 και διαφωνώ απόλυτα με αυτή τη φράση.
Προσπάθησε να μην μενεις μονη σου μαζί του καθόλου, ούτε να τον βλέπεις. Καλύτερα να μιλάτε μέσω e-mail, έτσι ώστε αν το πέσιμο γίνει εντονότερο, να έχεις γραπτές αποδείξεις.
Το “fight or flight” δεν είναι ψυχοσωματικό σύμπτωμα. Είναι η βασικότερη ενστικτώδης συμπεριφορά του είδους μας. Όταν βρεθείς σε αυτό το σημείο απλώς τρέχεις.
Στην εφηβικη ζωή μου τρεις φορές το βλεμμα τριών διαφορετικών αντρών που γνώριζα με εχει κάνει να αισθανθώ πολύ άσχημα,φέρνοντας μου συναισθήματα που περιέγραψες παραπάνω. Και τις τρεις,θεώρησα ότι ήμουν υπερβολική και ότι ένα βλέμμα δεν μπορεί να θεωρηθεί παρενόχληση.Ημουν και πολύ μικρή και έπεισα τον εαυτό μου ότι η αμηχανία που μου προκαλούσαν ήταν εντελως δικό μου θέμα. Δυστυχώς,την μια φορά ειδικότερα και πρακτικά, προχώρησε σε μια πολύ άσχημη παρενόχληση και κατάλαβα ότι μόνο υπερβολική δεν ήμουν,αλλά εκείνος αποδείχτηκε ανωμαλάρα. Επισης μεγαλύτερη έκανα κάποια ταξίδια σε χώρες της Μέσης Ανατολής,και εκεί ναι,κατάλαβα σε όλο το μεγαλείο του, ότι ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Aπέφυγες να γίνεις δυσάρεστη και σε καπάκωσε ο παππούς . Eίναι καιρός λοιπόν να αποκτήσεις τσαγανό και θράσσος.
Έτσι. Ξεκάθαρα δικό της το λάθος. Για να μην αναφέρω το ότι πήγε και κλείστηκε μόνη σ’ένα δωμάτιο μαζί του δηλαδή. Είναι καιρός να μάθει.
Δεν είπε αυτό Υπνερωτομαχία, κάνεις αυθαίρετο συμπέρασμα.
To ξέρω Maggie, αλλά το πνεύμα είναι παρόμοιο και, κατ’εμέ, επικίνδυνο ως προς το πού οδηγεί σαν τρόπος σκέψης, γι’αυτό και ο σαρκασμός. Δεν είναι ζήτημα τσαγανού και θάρρους, είναι ξεκάθαρα ζήτημα επαγγελματικής στάσης που δεν είχε ο καθηγητής.
Ναι Maggie, κι εγώ το πήρα ως “δεν έφυγες για να μη γίνεις δυσάρεστη και έπεσες θύμα παρενόχλησης. Στο μέλλον προσπάθησε να αλλάξεις την συμπεριφορά σου επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα και λιγότερη ευγένεια”.
Όχι victim blaming, αλλά απάντηση στην ερώτηση “πώς να συμπεριφερθώ αν μου συμβεί άλλη φορά”.
Id, exactly my point.
Καλή μου Υπνερωτομαχία, θα έλεγα exactly not your point αυτή τη φορά 🙂
Συμφωνώ με τη Maggie σε αυτή την περίπτωση, στο ότι ως προτροπή, αυτό που είπε ο Πατερας Ιερωνυμος θεωρώ πως είναι καλή συμβουλή για το μέλλον και δεν είναι victim blaming στο παρόν.
Όταν βέβαια το παραφράσω, και αν πέφτω μέσα στην παράφραση. Με τη φρασεολογία του δεν είναι φανταστικό το σχόλιο. Εκεί επιδέχεται βελτίωση.
Έχεις δίκιο Ιd, διάβασα γρήγορα την απάντησή σου και κατάλαβα λάθος. Όπως εξήγησα και πιο πάνω, απλά πιστεύω ότι το πνεύμα αυτό οδηγεί πολύ εύκολα σε blaming. Και ναι, δε θα διστάσω να παραδεχτώ ότι προσωπικά δεν το διάβασα ως καλόβολη παραίνεση, αλλά ως ημι-χώσιμο (ειδικά το “είναι καιρός να αποκτήσεις…”). Αν έκανα λάθος, ευχαρίστως αποσύρω 🙂
Εκτός από το να φύγεις, υπάρχει και μια άλλη μέθοδος. Το ξεμπρόστιασμα. Με σοβαρό και φανερά ενοχλημένο ύφος λες “υπάρχει μια ενέργεια εδώ μέσα που είναι ανάρμοστη και δεν μου αρέσει καθόλου”. Υπό την προϋπόθεση ότι βρίσκεσαι σε ένα μέρος που έξω από την πόρτα υπάρχει κόσμος. Ας παρεξηγηθεί. Ας νιώσει άβολα. Αν έχεις όντως έχεις εσύ παρεξηγήσει τα λόγια ή το βλέμμα κάποιου (που πολύ δύσκολο το βρίσκω), το πρώτο πράγμα που θα κάνει θα είναι να αναρωτηθεί και να απολογηθεί και να λυθεί επί τόπου το θέμα. Αν παρεξηγηθεί και σου επιτεθεί λεκτικά, σημαίνει ότι δεν έχεις κάνει… Διαβάστε περισσότερα »
Λιγο άσχετο με την ιστορία αυτή,αλλα διαβάζοντας τον τίτλο,θυμηθηκα το εξής συμβάν που μου συνέβη πριν απο λιγο καιρό: Πήγαινα προς το σπιτι με τα πόδια και σκεφτόμουν διαφορα περι της δουλειάς.Σημειωτεον ότι όταν σκέφτομαι πολυ,αφαιρούμαι και εστιάζω το βλέμμα μου σε ενα μόνο αντικείμενο/ανθρωπο.Καποια στιγμή,ηταν κόκκινο το φανάρι για τους πεζούς και απέναντι μου μια κοπέλα να περιμένει να διασχίσει και εκείνη τον δρόμο.15 δευτερόλεπτα ηταν κόκκινο το φανάρι,15 δευτερόλεπτα ειχα ασυνείδητα καρφώσει το βλέμμα μου σε εκείνη.Το συνειδητοποίησα όταν απέκτησε ενα βλέμμα φόβου (Ειμαι και 1.90,εκείνη να ηταν στο 1.60) και όταν το φανάρι έγινε πράσινο,τότε της ζήτησα… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα επιστήμονα, έχεις point με το παράδειγμα που έφερες. Η λύση όμως για την/τον απέναντι που έχει αρχίσει να παραξενεύεται από ένα επίμονο βλέμμα, είναι απλή: η κίνηση. Εάν δε σε ακολουθήσουν τα αφηρημένα μάτια έχεις την απάντηση. Είναι κάτι καθημερινό στο μετρό.
Κατά τα άλλα, και πέρα από σχέσεις εξουσίας υπάρχουν αυτά τα περιστατικά και είναι μεγάλο φάουλ. Το κακό είναι ότι πολλές φορές έχουν κερδίσει κάτι από αυτή τη συμπεριφορά, παρά έχουν τιμωρηθεί/γίνει ρόμπα κτλ. Και πλέον σε κάποιες εταιρείες του εξωτερικού, υπάρχει ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων, χωρίς να λέω απαραίτητα ότι συμφωνώ.
ερωτηση προς Α μπα. : σε ποιο σημειο ακριβως απο το σκηνικο που περιγραφει η κοπελα, σηκωνεσαι και φευγεις, ετσι.. απλα;
Σε οποιοδήποτε νομίζεις ότι πρέπει να σηκωθείς και να φύγεις.
Σε όποιο νιώσεις πως θες να φύγεις, από το συγκεκριμένο διάλεξε και πάρε.
Στην θεωρια και απεξω, καλα τα λεμε. Στην πραξη ομως, οπως περιγραφτηκε το σκηνικο, εχουμε καταρχην την εκπληξη της κοπελας (αρα πιαστηκε απροετοιμαστη και μεχρι να προλαβει να συνελθει περασε χρονος) και η συμπεριφορα του καθηγητη ηταν τοσο προσεχτικη που δεν μπορεις να πιαστεις απο καποιο σημειο ωστε να αντιδρασεις και το μονο που σου μεινει ειναι η πικρα στο τελος. και μετα που το φερνεις στο μυαλο, σκεφτεσαι και ξανασκεφτεσαι και λες “εκει θα επρεπε να πω αυτο” κτλ. και εκει που ζητας συμβουλη πως να το χειριστεις απο δω και περα ή πως να αντιμετωπισεις κατι αναλογο στο… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί ποιος την είπε στην κοπέλα ή σε εσένα;
Αυτό το περιστατικό πάει, πέρασε. Οι συμβουλές και ό,τι λέμε είναι για την επόμενη και κάθε επόμενη παρόμοια κατάσταση. Το συζητάμε για να είναι η κάθε μία προετοιμασμένη για κάτι παρόμοιο. Αν το έχεις σκεφτεί και επεξεργαστεί από πριν, εκείνη την ώρα σου βγαίνει αντανακλαστικά.
“Ό,τι προέκυψε αργότερα, όπως η πρόταση για το επόμενο μάθημα, προέκυψε επειδή δεν έφυγες”
Απο μια οπτικη, μ’αυτο της την λες εμμεσα. Ετσι μπορει να το εκλαβει καποιος που μετα το συμβαν θα αρχισει να σκαλιζει και να σκαλιζει και σε καθε στιγμιοτυπο του θα σκεφτεται μια πιθανη αλλιωτικη αντιδραση.
και εν τελει ηρεμησε, δεν την λεω στην Α μπα, ισα ισα η τελευταιος παραγραφος της μου αρεσε παρα πολυ
Μια χαρά ήρεμη είμαι και μια χαρά ήρεμα σου απαντώ, ειλικρινά. Κάτι ρώτησες και κάτι σου απάντησα.
Συμφωνώ! Επίσης είναι και ένα καμπανάκι. Λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι τίθεται θέμα επιβίωσης. Αν δεν αποφασίσεις να φύγεις, μπορεί το να έρθεις σε δύσκολη θέση να είναι το λιγότερο που θα σου συμβεί.
Κανενός η συμπάθεια και το κύρος δεν αξίζει αυτό το ρίσκο.