Αγαπητή «Α, μπα»: Με παρακολουθούσε που πάω και τι κάνω

Θα ήθελα να μιλήσω για κάτι αρκετά τραυματικό για εμένα. Πριν λίγες μέρες έγινα 17 χρονών και το καλοκαίρι που μας πέρασε γνώρισα κάποιον ο οποίος ήταν 27 (σε λίγο καιρό θα γίνει 28).Με την οικογένεια του έχουμε συγγένεια εξ αγχιστείας, ένας θείος μου (ξάδερφος της μητέρας μου) είναι και ξάδερφος με τη μητέρα του.Η οικογένεια του ζει στο εξωτερικό εδώ και πολλά χρόνια όμως αυτός σπουδάζει εδώ από πέρσυ.Ηξερα την οικογένεια του αρκετά καλά και όταν έρχονται για διακοπές το καλοκαίρι κάνουν αρκετή παρέα με τη μητέρα μου,τους θείους μου και γενικά όλο το σόι.Ομως αυτόν (τον μεγαλύτερο γιό της οικογένειας) δεν τον ήξερα,δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ.Τον γνώρισα το καλοκαίρι στην παραλία όπου η μητέρα μου είχε κάτσει στην ίδια παρέα με τους δικούς του και από εκείνη την στιγμή έγινε ο χειρότερος μου φόβος.Με κοίταζε επίμονα με ένα ύφος που με τρόμαξε και ακόμα με τρομάζει. Οι συναντήσεις στην παραλία και τα έντονα βλέμματα που μου προκαλούσαν αηδία συνεχίστηκαν μέχρι που μου έπιασε την κουβέντα μια μέρα στη θάλασσα και αυτό συνεχίστηκε για πολλές μέρες.Ηταν ξεκάθαρο πως του άρεσα και δεν δίστασε να το δείξει.Αρχισαμε να μιλάμε από τα social και ένα βράδυ μου εξομολογήθηκε ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου και δεν είχε νιώσει ποτέ πάλι έτσι.Στην αρχή δεν το πίστεψα όμως στην πορεία άρχισα να το πιστεύω.Δε λέω, γοητεύτηκα και μου άρεσε η ιδέα ότι ένας αρκετά μεγαλύτερος μου άνδρας και με αρκετή περιουσία στο εξωτερικό και στην Ελλάδα με θέλει αλλά αυτό κράτησε μόνο μια εβδομάδα περίπου.Ξεκαθαρισαμε ο ένας στον άλλον ότι δε θα κάνουμε τίποτα μεταξύ μας μέχρι να κλείσω τα 18 και μετά θα βλέπαμε πως θα πήγαινε.Εγω όμως είχα αρχίσει ήδη να πνίγομαι από όλη αυτή την κατάσταση και δεν ήξερα πως να του πω να τελειώσει.Αναγνωριζω το δικό μου λάθος ότι του έδωσα ελπίδες και δεν έπρεπε να το κάνω αφού στην ουσία δεν τον ήθελα όμως ενθουσιάστηκα… Άρχισα να τον αποφεύγω συστηματικά ενώ αυτός δε δίσταζε να έρχεται και να μου μιλάει προκλητικά ακόμα και όταν η μητέρα μου ήταν λίγο πιο δίπλα.Περασε ένας μήνας που εγώ δεν ήθελα να συνεχιστεί όλο αυτό γιατί ο τύπος είχε αρχίσει να γίνεται πολύ πιεστικός,να με στριμώχνει και να με φέρνει κοντά του μέσα στη θάλασσα, μπροστά σε όλους και να έρχεται εκεί που είμαι συνέχεια,να μου προκαλεί προβλήματα με τη μητέρα μου και την παρέα μου χωρίς να υπολογίζει καν το ότι του έλεγα να μην έρχεται. Εφτασε λοιπόν η μέρα,στις 25 Ιουλίου (ένα μήνα ακριβώς μετά τη γνωριμία μας) που μου ζήτησε να βρεθούμε στην παραλία ενώ εγώ βρισκόμουν σε ένα μαγαζί και στην παραλία εκείνη την ώρα (ήταν βράδυ) ήταν πολύ ερημικά (δε νομίζω πως ήθελε να συζητήσουμε ούτε να μου κρατάει το χέρι). Εγώ αρνήθηκα και την επόμενη μέρα του είπα αλλά κατάλαβε και ο ίδιος πως δεν το μπορώ όλο αυτό και θέλω να σταματήσουμε να μιλάμε.Εδειξε να το σεβάστηκε και να το δέχτηκε αν και τον στεναχώρησε όμως για το υπόλοιπο καλοκαίρι ερχόταν εκεί που είμαι, χωρίς πλέον να μιλάμε.Δεν ξέρω πως ήξερε ότι βρίσκομαι εκεί όμως τον ένιωθα συνεχώς από πίσω μου.Εγω με την κολλητή μου συνηθίσαμε πλέον στις παρακολουθήσεις του (γιατί έτσι φαινόταν, ότι παρακολουθούσε που πάω και τι κάνω) και μια μέρα,τον Σεπτέμβριο,με είδε έξω σε μία καφετέρια και μου έστειλε μήνυμα ότι πάντα με σκέφτεται και με θέλει ακόμα και κάτι τέτοια.Εγω του είπα ότι οι γονείς μου το κατάλαβαν και είναι πολύ θυμωμένοι και μαζί μου αλλά και μαζί του και δε θέλω να με ενοχλήσει ξανά, το μόνο που με ενδιαφέρει πλέον είναι τα μαθήματα μου. Σε αυτό το μήνυμα δεν απάντησε ποτέ και εξαφανίστηκε από τη ζωή μου εκείνη τη μέρα. Η αλήθεια είναι πως είπα ψέματα για να σταματήσω όλο αυτό, μακάρι να είχα το θάρρος να μιλήσω στους γονείς μου… Αυτή η καλοκαιρινή εμπειρία με έχει κάνει να μη θέλω κανένα αγόρι δίπλα μου, δε θέλω να με ακουμπάει κανείς πια και έχω σιχαθεί ακόμα και τον εαυτό μου. Νιωθω πολύ άσχημα και δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Εχω απομακρυνθεί από όλους και απορρίπτω συνεχόμενα αγόρια τα οποία ίσως όντως να είναι ερωτευμένα μαζί μου όμως εγώ δεν μπορώ να τα πιστέψω. Θελω βοήθεια. Δεν μπορώ να το πω στους γονείς μου γιατί φοβάμαι ότι πρώτα εμένα θα κατηγορήσουν και θα πουν ότι εγώ τον προκάλεσα. Θελω να μην πετάγομαι ιδρωμενη, με ταχυπαλμια και δάκρυα επειδή τον βλέπω να με κοιτάζει επίμονα στον ύπνο μου. Θελω να μπορώ να εμπιστεύομαι ξανά και να θέλω κάποιον δίπλα μου…

–Χριστίνα

Λες ότι δεν εμπιστεύεσαι κανέναν, αλλά αυτό που έχει συμβεί είναι ότι δεν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου. Και αυτό είναι χειρότερο από το να μην εμπιστεύεσαι άλλους.

Νιώθεις ότι τα έκανες θάλασσα και ότι φταις, αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Για την ηλικία που έχεις και την κατάσταση που βίωσες, δύσκολα θα μπορούσες να το είχες χειριστεί καλύτερα. Αν γοητεύτηκες από κάποιον που δεν έπρεπε, για οποιονδήποτε λόγο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι δίκαιη η τιμωρία και η τρομοκρατία της παρενόχλησης. Είναι, πράγματι, ευθύνη του εαυτού μας να τον προστατεύουμε, γιατί κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει για εμάς με την ίδια αποτελεσματικότητα. Αλλά είναι επίσης και ταυτόχρονα ευθύνη όλων μας να μην παρενοχλούμε σεξουαλικά ανήλικα κορίτσια. Ό,τι και να είχες κάνει εσύ, η παρενόχληση όχι μόνο δεν δικαιολογείται, αλλά υποθέτω ότι θα μπορούσε να διωχθεί και νομικά.

Θα ήθελα να σου πω να εμπιστευτείς τους γονείς σου και να τους μιλήσεις. Μακάρι να ήμουν σίγουρη ότι θα έχεις την υποστήριξη που χρειάζεσαι. Θα έλεγα να το σκεφτείς καλά πριν αποφασίσεις ότι θα σε κατηγορήσουν. Μακάρι να τους υποτιμάς. Αν συνεχιστούν οι εφιάλτες, είναι καλύτερα να πας σε έναν ειδικό για να το συζητήσεις. Όταν γίνεις 18 θα είναι δική σου απόφαση και θα βοηθηθείς πολύ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News