Αγαπητή «Α, μπα»: Μου ζητάει βοήθεια αλλά όταν του τη δίνω με βρίζει και μου επιτίθεται

Πώς μπορώ να βοηθήσω κάποιον που ναι μεν θέλει τη βοήθειά μου αλλά μόλις την προσφέρω λέει ότι δεν το κάνω σωστά; Συγκεκριμένα μιλάω για το φίλο μου που όποτε του τύχουν αναποδιές στη ζωή (από προβλήματα υγείας μέχρι προβλήματα στη δουλειά κ.ο.κ.), προσπαθώ να τον παρηγορήσω, να είμαι εκεί, όπως κάνει κι αυτός δηλ σε μένα, αλλά εκνευρίζεται αφάνταστα γιατί πάντα κάτι “λάθος” θα πω. Τυπικό παράδειγμα που συνέβη πριν λίγες μέρες: πήρε κάποιες εξετάσεις που έδειξαν κύστη στα νεφρά και αμέσως τα έβαψε ΜΑΥΡΑ. Του είπα ότι, εάν είναι τόσο μικρή σε μέγεθος όσο έδειξε το υπερηχογράφημα, συνήθως δεν θεωρείται ανησυχητική και απλώς παρακολουθείται κάθε χρόνο για να δουν αν αλλάξει μέγεθος. Και ακόμη και να ήταν κάτι σοβαρό, εδώ είμαστε να το παλέψουμε. Με τον ουρολόγο είχε ραντεβού σε λίγες μέρες, μόνο λίγο υπομονή να έκανε. Μόνο που δε με έβρισε!! Με άσχημο τόνο μου είπε ότι δεν είμαι γιατρός και δεν ξέρω (οκ, αλλά έχω κι εγώ τέτοια κύστη στη μήτρα), ότι η δική μου κύστη δεν είναι σε σοβαρό όργανο(γιατί, λέει, χωρίς μήτρα ζεις, χωρίς νεφρό όχι!), ότι δεν τον βοηθάω καθόλου με τις ΒΛΑΚΕΙΕΣ που λέω, κτλ. Αυτό το κάνει και στη μητέρα του, της φωνάζει κάθε φορά από το τηλέφωνο όποτε πάει να τον βοηθήσει ή εμψυχώσει για κάτι. Οκ, σε μένα πιάνουν όταν η δική μου μητέρα μου λέει φράσεις όπως “δύναμη, μες στη ζωή είναι κι αυτά κτλ” αλλά αυτόν δεν ξέρω πώς να τον βοηθήσω. Μου το ζητάει, προσπαθώ και τελικά με βρίζει κι από πάνω. Εννοείται ότι είναι οξύθυμος χαρακτήρας γενικότερα, έχουμε συζητήσει εκτενώς για την επιθετικότητά του και προσπαθεί να βελτιωθεί αλλά σε περιόδους στρες με πληγώνει όλη αυτή η συμπεριφορά, είναι λες και όλοι οι υπόλοιποι τα λέμε και κάνουμε όλα στραβά και περιτριγυρίζεται από ηλίθιους ο πάνεξυπνος. Τι άλλο μπορώ να του πω για να τον βοηθήσω και να μην την πληρώνω εγώ;

-Τι άλλο πια;

Ας προσδιορίσουμε το πρόβλημα πρώτα, γιατί αν δεν κάνουμε αυτό, δεν πρόκειται να προχωρήσουμε. Δεν είναι το πρόβλημα «πώς θα βοηθήσω κάποιον που θέλει τη βοήθεια μου αλλά μόλις την προσφέρω λέει ότι δεν το κάνω σωστά». Αυτό είναι ένα από τα πολλά αποτελέσματα της βασικής του κατασκευής, και τώρα ρωτάς για το συγκεκριμένο, γιατί πρόσφατα αυτό έκανε (και την πλήρωσες). Αν έστελνες κάτι την επόμενη εβδομάδα θα ήταν άλλη η ερώτηση γιατί κάτι άλλο θα σου είχε κάνει (και θα την είχες πληρώσει). Η βασική του κατασκευή, που προκαλεί όλα αυτά, είναι ότι είναι οξύθυμος χαρακτήρας και γίνεται και επιθετικός. Αυτό είναι το θέμα.

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να βοηθήσεις κάποιον που είναι οξύθυμος και επιθετικός, ή οτιδήποτε άλλο είναι, αν δεν θέλει να αλλάξει ο ίδιος. Λέει ότι προσπαθεί να βελτιωθεί. Πώς το προσπαθεί; Με αυτοσυγκράτηση; Με υποσχέσεις; Αυτά δεν αλλάζουν επειδή όταν είμαστε ήρεμοι λέμε «ναι, θα προσπαθήσω». Χρειάζεται τεράστια ανάλυση για να καταλάβει γιατί λειτουργεί έτσι, και χρειάζεται μαθήματα για να καταλάβει πώς να το ελέγχει. Δεν γίνεται ούτε με καλές προθέσεις, ούτε με κουβέντα με σένα.

Πρέπει να πάει σε ψυχολόγο. Μπορώ να φανταστώ πώς θα του ακουστεί, αλλά αυτό πρέπει να κάνει. Εσύ από τη μεριά σου, αυτό μπορείς να προτείνεις για να βοηθήσεις. Για το άλλο σκέλος της ερώτησης, πώς θα γίνει να μην την πληρώνεις εσύ, η απάντηση είναι ότι όταν αρχίζει τις επιθέσεις, θα προειδοποιείς ότι αν συνεχίσει να είναι επιθετικός, θα λήξει η κουβέντα και θα φύγεις. Και αυτό θα κάνεις. Αυτό που κάνεις τώρα, με την επίκληση λογικής, με τα επιχειρήματα, είναι σα να του λες «οκ, τώρα περιμένω τη μπουνιά».

Μην κάθεσαι να τον ακούς, μην προσπαθείς να του αλλάξεις τη διάθεση. Μην γίνεσαι ο σάκος του μποξ. Δεν είσαι ούτε ο ψυχολόγος του, ούτε η μαμά του. Όταν σου ζητάει βοήθεια, πες αυτό που θέλεις να πεις, και αν αρχίσει να παραλογίζεται, δρόμο. Μέχρι να αποφασίσει να το αντιμετωπίσει. Ή όχι. Δυστυχώς -κυρίως ευτυχώς- δεν είναι δική σου δουλειά τι θα κάνει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News