Αγαπητή Α,μπα, συγχαρητήρια για το site και τη βοήθεια που προσφέρεις. Σου εύχομαι τα καλύτερα για την οικογένεια σου. Θέλω να ρωτησώ πως μπορω να εξηγήσω στην 3 περιπου ετών κόρη μου πως καποια στερεότυπα δεν πρέπει να την επηρεάζουν. Εξηγούμαι: το αγαπημένο της χρώμα είναι το κόκκινο, που είναι κοριτσίστικο (??) το μπλε είναι για αγόρια, γιατί φοράω στην αδερφή της μπλε ? Η γιατί της πήρα μπλε μπλούζα, παντελόνι, βρακι κλπ . Η το κορυφαίο, η ιδια δεν είναι παιδάκι, είναι κοριτσάκι (σοκ και δέος όταν το ακουσα) Ο άντρας μου σοκαρίστηκε και αυτος και της εξήγησε πως όλα είναι παιδάκια και τα αγοράκια και τα κοριτσάκια. Εγω της εξηγω πως όλα τα χρώματα είναι για όλους, η μαμά φοράει μπλε μπλουζα, ο μπαμπάς ροζ πουκάμισο κλπ ..Τους ψωνίζουμε τζινακία και μπλε, πρασινα κλπ μπλουζάκια για να σπάσουμε λίγο το ροζ σύννεφο (80% ροζ ρουχα και αντικείμενα ΕΛΕΟΣ). Σχολειό δεν πάμε ακόμα μια και εγώ έχω άδεια και φοβάμαι και τις αρρώστιες που θα έρθουν σπίτι στην τριών μηνών μπεμπα. Τόσο κακό μας κάνουν τα (λίγα) παιδικά που βλέπει? Τα παιδάκια στην παιδική χαρά? ? Με σοκάρει που από τόσο μικρή υιοθετεί τα στερεότυπα αυτά παρολο που έχει μεγαλώσει σε περιβάλλον που θεωρουσα πολύ απαλλαγμένο… Και με στεναχωρεί γιατί φαίνεται πως ότι και να κάνουμε, η ρίζα του κακού παραείναι βαθιά. . Τέλος πάντων, αν υπάρχει καμία ιδέα για να της εξηγήσω πολυ απλά, χωρίς να τη σοκαρω η τραυμάτισω πως όλα αυτά πρέπει να τα απορρίπτει, καλοδεχουμενο ! ευχαριστω, συγνώμη για τους τόνους, γραφω από κινητό.
Ναι, τόσο βαθιά είναι όλα αυτά. Τόσο.
Νομίζω ότι η κόρη σου βρίσκεται σε μια ηλικία που έχει μεγάλη ανάγκη να ανήκει κάπου, να ταυτίζεται με κάτι, και μπορεί να λειτουργήσουν αντίθετα όσα της λες τώρα, που είναι επιφανειακά. Άσε την να κάνει αυτό που θέλει, θα έρθει ο καιρός να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να ακολουθεί τόσο πιστά τους κανόνες για να γίνει αποδεκτή ως γυναίκα. Θα αργήσει, αλλά θα έρθει, αν το ζεις εσύ. Αν το δείχνεις εσύ και ο πατέρας της με τον τρόπο που ζείτε, όχι με μπλε μπλουζάκια και μπλε βρακάκια.
Άλλωστε δεν είναι το χρώμα το θέμα, αλλά τι σημαίνει «είμαι κοριτσάκι». Δεν είναι το ροζ το πρόβλημα, μια χαρά είναι το καημένο το χρώμα, αλλά ότι δεν είναι υποχρεωτικό να δηλώνει παντού και πάντα πόσο καλά υπακούει στο ότι ξέρει ότι είναι κορίτσι. Αυτό είναι μια περίπλοκη σκέψη και απαιτεί αρκετή ωριμότητα, που θα έρθει μέσα από ευρύτερη γνώση, που θα της μεταφέρετε εσείς με τον τρόπου ζείτε τις δικές σας ζωές, με αυτά που λέτε όταν δεν απευθύνεστε απαραίτητα στη ίδια, με το τι θα της πείτε σχετικά με τη απόδοση της στο σχολείο, στα αθλήματα, στις σχέσεις της με τους φίλους της και τους δασκάλους της. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένα όλα αυτά που πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι ούτε εσύ είσαι απαλλαγμένη από τα στερεότυπα. Χρειάζεται μεγάλη εγρήγορση για να μην της πεις πρώτα πόσο όμορφη είναι και μετά, ως δεύτερο σχόλιο, τι έξυπνη λύση που βρήκε για να διορθώσει το φορτηγό της, αν της το πεις ποτέ. Θα της έχεις πάρει φορτηγό για να παίζει, ας πούμε; Θα της πεις ποτέ πόσο δυνατά είναι τα χέρια της; Πόσο θάρρος είχε τελικά, μια στιγμή που φοβήθηκε; Θα της πεις μπράβο όταν υψώσει τη φωνή της για να διεκδικήσει το χώρο της απέναντι σε ένα άλλο παιδί, ή θα της πεις ότι τα καλά κορίτσια δεν φωνάζουν, γιατί είσαι προγραμματισμένη να το λες αυτό στα μικρά κορίτσια, και θα σου βγει αυθόρμητα;
Αυτά τα λέω για να τα ακούω κι εγώ η ίδια, ξέρεις. Η εγρήγορση που λέγαμε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εδώ και καιρό σκεφτόμουν να στείλω την ιστορία μου για τον κάζουαλ σεξισμό της ημέρας. Ίσως να μην είναι κατάλληλη για ένα σχόλιο αλλά νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα στην συγκεκριμένη περίπτωση. Πριν λίγους μήνες, είχα επισκεφτεί την αδερφή μου, η οποία έχει δύο αγοράκια. Ο μεγαλύτερος ανηψιός μου, 4 ετών τότε, πηγαίνει σχολείο από 2 ετών, επομένως έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά καθημερινά. Ενώ παίζαμε, μου πρότεινε να ζωγραφίσουμε στο καινούριο του “χαλάκι”. Το παιχνίδι αυτό συμπεριλάμβανε και 4 ειδικούς μαρκαδόρους που καθαρίζουν με νερό. Κρατούσε, λοιπόν, στα χέρια του τους 4 μαρκαδόρους, έναν κίτρινο, έναν ροζ, έναν πράσινο… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ παρατήρησα επίσης ότι ο μικρός έκανε και άνιση κατανομή των μαρκαδόρων – 1 (ρόζ) για το κορίτσι ενώ κράτησε 3 για τον εαυτό του (το αγόρι). Κάπως έτσι πάει και η ανισότητα στους μισθούς 😉
Πολύ σωστή παρατήρηση. Δεν είναι μόνο το μπλε χρώμα για τα αγόρια, είναι όλα τα υπόλοιπα εκτός από το ροζ.
Ναι, λες και είναι ρετσινιά να είσαι γυναίκα. Θυμήθηκα μία φωτογραφία του Iggy Pop:
http://www.picturequotes.com/im-not-ashamed-to-dress-like-a-woman-because-i-dont-think-its-shameful-to-be-a-woman-quote-72545
Η μικρή μου κόρη πήγε φέτος πρώτη δημοτικού. Κορίτσι δυναμικό αλλά και ντροπαλό και όλα τα αντιφατικά μαζί. Από πολύ μικρή τις άρεσαν τα αυτοκινητάκια, ζωάκια και διαφορά οχήματα καθως και οι νιτζα από τα Λέγκο. Πάει σχολείο με μπλουζακι νίντζα και τις λένε είναι αγορίστικο. Πάει στα πάρτυ πάντα με το παπιγιόν της( το λατρεύει, είναι χιπστερ) και τις λένε « είναι αγορίστικο» τα αγοράκια αλλά και τα κοριτσάκια. Πληγωνοταν και θύμωνε και με ρωτούσε. – Φοράμε ότι μας αρέσει, παίζουμε με ότι μας αρέσει. Δεν υπάρχει αγορίστικο και κοριτσίστικο απλά δεν το ξέρουν τα παιδάκια. Εσυ το ξέρεις,… Διαβάστε περισσότερα »
την αγαπώ, τέλος
Μα ούτε εγώ δεν θα απαντούσα τόσο ωραία! (που είμαι μεγάλη κ καλά). Θ Ε Α! Μπράβο σου Μαρίνα!
Σας Ευχαριστω πολύ- ελεύθερη θελω να είναι. Κι εγώ όμως την θαύμασα τρέλα! Και της το είπα με όλους του τρόπους.
Η βαφτιστήρα μου, 3 ετών, μου ζήτησε για τα Χριστούγεννα μια κουζίνα. Τα 2 μεγαλύτερα αγόρια αδέρφια της πάντα είχαν ένα σωρό παιχνίδια, αλλά ποτέ κουζίνες και τέτοια “γυναικεία”. Μια φίλη μου που της το ανέφερα έφριξε και μου είπε ότι είναι πολύ σεξιστικό παιχνίδι. Τέλος πάντων, αντιλαμβανόμενη ότι δεν μπορώ να εξηγήσω σε ένα 3χρονο την πολυπλοκότητα του σεξισμού, της πήρα την πιο ωραία κουζίνα με κουμπάκια, πιατάκια, τηγανάκια, σκατουλάκια που βρήκα. Τελικά, μόλις της την πήγα, αφού ενθουσιάστηκε λες και της αγόρασα σπίτι, μου εξήγησε η μαμά της ότι ήθελε την κουζίνα γιατί την είδε σε ένα φιλικό… Διαβάστε περισσότερα »
Η κουζίνα δεν είναι παιχνίδι σεξιστικό. Με τον μικρό μου παίζουμε πολύ δημιουργικά μαγειρέματα. Καταλαβαίνω όμως τι λες, γιατί όταν πήγα σε μεγάλο παιχνιδάδικο να του αγοράσω και ρώτησα, με έστειλαν στο τμήμα των κοριτσιών (με τις σκούπες, σφουγγαρίστρες, ηλ. σίδερα κτλ) και όλα τα παιχνίδια ήταν ροζ-μωβ-καρδούλες-φιόγκοι (πήραμε μια τέλεια απο ικεα). Η δικιά μου βαφτιστήρα στα 3 ήθελε κούκλα μωρο (είχα φρικάρει αλλά δε χάλασα χατίρι στο παιδί). στα 5 που είναι τώρα θέλησε βαλιτσάκι γιατρού. Καλά πάμε!
Βασικά είναι σεξιστικό που φρικαρες. 🙂
Γιατί είναι πολύ κοριτσίστικο παιχνίδι το μωρό; Οι πατεράδες δεν θα πρέπει να αναλαμβάνουν την φροντίδα των μωρών τους δλδ;
Δεν το λέω για να σου κάνω κριτική, κι εμένα η πρώτη σκέψη ίδια με τη δικιά σου ήταν. Δείχνει βασικά ποσο βαθιά ριζωμένα είναι τα στερεότυπα μέσα μας.
Δεν καταλαβαίνω πως εννοείς το “φρίκαρες” = σεξιστικό. Η κούκλα μωρό έκανε κακά και 2 κοριτσάκια στην διαφήμιση (έστειλε το λινκ η μαμά της να ξέρω τι θα αγοράσω) καταχάρηκαν! ΚΙΤΣ+ΦΡΙΚΗ τι άλλο?
Μάλλον σε παρεξήγησα. Νόμιζα ότι φρικαρες επειδή δεν ήθελες να πάρεις κάτι τόσο «κοριτσίστικο» στο παιδί.
Προσωπικά δεν πιστεύω πως είναι πολύ πιθανό οι κόρες μας να καταφέρουν να μην καταπιούν ΚΑΝΕΝΑ στερεότυπο, όσο σε εγρήγορση κι αν είμαστε οι μαμάδες… Έχουμε μπροστά μας χρόνια και χρόνια… Κι εγώ τα βλέπω αυτά με την (λίγο μεγαλύτερη) κόρη μου. Όταν ήμουν εγώ στην ηλικία της, οι γονείς μου μας είχαν 2 καλάθια με αγορίστικα και κοριτσίστικα παιχνίδια και ο ένας κυριολεκτικά απαγορευόταν να παίζει με του άλλου.. Χωρισμένα χρώματα χόμπυ, μουσικά όργανα,μέχρι και τραγούδια!! (ο αδερφός μου δεν τραγούδαγε το μια ωραία πεταλούδα …) Ε από αυτό το σκηνικό, η δική μου οικογένεια είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά… Διαβάστε περισσότερα »
Εντωμεταξύ η σύνδεση του ροζ με το θηλυκό και του μπλε με το αρσενικό φύλο του μωρού δεν υπήρχε πριν την δεκαετία του ’40. Οι πωλητές βρεφικών ειδών έκαναν πολύ καλή δουλειά.
Καλά, αμα θέλεις να το αναλύσουμε, κάποτε δεν υπήρχε παιδική ηλικία(πρίν γίνει υποχρεωτική η εκπαίδευση). ‘Οποτε μπορούσες να κάνεις την δουλειά, έκανες την δουλειά.
Δεν ήταν μόνο θετικό αυτό ξέρεις (παιδική εργασία φούλ και με θνησιμότητα), όπως δεν είναι και μόνο αρνητικό που οι πωλητές έμαθαν τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν καλλωπιστικά προιόντα.
Κάποτε το μεγαλύτερο ποσοστό βρωμούσε και αν δεν σου άρεσε, να ήσουν πλούσιος να είχες βίλα στην εξοχή να ανοίγεις τα παράθυρα να μπαίνει αέρας του δάσους και απο επισκέπτες να μπαίνουν μόνο αυτοί που έχουν λεφτά για αρώματα.
Δεν λέω ότι παλιά ήταν καλύτερα που υπήρχε παιδική εργασία και οχι το αποσμητικό και το τρεχούμενο νερό. Το αντίθετο πιστεύω γενικώς αλλά δεν σχολίασα αυτό. Είπα ότι μέσα σε λίγα μόνο
χρόνια ο συνδυασμός φυλου και χρώματος θεωρήθηκε αυτονόητος.
fun facts. Μέχρι το 1930 περίπου στις αγγλοσαξονικές τουλάχιστον χώρες τα χρώματα για τα μωρά ήταν αντίστροφα από τα σημερινά. Το ροζ/κόκκινο θεωρείται πιο δυναμικό άρα και πιο κατάλληλο για τα αγοράκια ενώ το μπλε πιο κομψό και ταιριαστό για τα κορίτσια. Ladies’ Home Journal article in June 1918 “The generally accepted rule is pink for the boys, and blue for the girls. The reason is that pink, being a more decided and stronger color, is more suitable for the boy, while blue, which is more delicate and dainty, is prettier for the girl.” Μετά το 40′ επικράτησε το ροζ… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη να μην ανησυχεις τόσο πολύ για την κόρη σου, τα παιδιά αλλάζουν! Θα σου πώ εγώ πως ήμουν μικρή.. Επερνα τα μαύρα δαντελωτά σουτιέν της μαμάς μου και τσίριζα πότε επιτέλους θα γίνω γυναίκα και θα έχω βυζιά.. Κυκλοφορούσα στο σπίτι με τα μαύρα γοβάκια της πριν καλά καλά μπορέσω να περπατήσω … Ηθελα να παντρευτώ πλούσιο άντρα και να έχω 2 μερσεντές κάμπριο, μία άσπρη για το πρωί και μία κόκκινη για το βράδι … Fast forward στην εφηβεία, ούτε σέξι με ένοιαζε να είμαι, ούτε θυληκή, ούτε νάζια στα αγόρια να κάνω και αγανακτούσα με όλα… Διαβάστε περισσότερα »
Λολ, εγώ όταν ήμουν μικρή και με ρωτούσαν τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω έλεγα “μαμά” και η αγαπημένη μου κούκλα ήταν η Παναγιώτα (δεν ξέρω γιατί) και ήταν το μωρό μου. Πλέον έχω αποφασίσει ότι μάλλον δε θέλω παιδιά και βασικά θέλω να ταξιδεύω και να σπουδάζω μέχρι τα βαθιά γεράματα, ίσως είναι λίγο αφελής η σκέψη, αλλά αυτό θέλω στα 23 μου.
Οταν δεν έχει δει ποτέ ούτε ένα αγόρι να φοράει ροζ/μωβ παπουτσάκια, όταν όλη η πτέρυγα με τα ”κοριτσίστικα” παιχνίδια (κούκλες, κουζινικά, ηλεκτρικές σκούπες, φιογκάκια, κορδελάκια και λοιπά χαριτωμένα) σε όλα τα παιχνιδάδικα είναι ροζ, το ίδιο και τα περισσότερα ρούχα στα μαγαζιά, ειδικά για αυτές τις ηλικίες, πως το παιδί να μην κάνει τη σύνδεση; Αυτό βλέπει, αυτό αναπαράγει. Μην ανησυχείς όμως είναι μικρή, μεγαλώνοντας θα αρχίσει να αποβάλλει πολλά από τα στερεότυπα, εφόσον έχει και τα σωστά πρότυπα μέσα στο σπίτι της.
Συμφωνώ πολύ με Αμπα, κι επίσης δεν θα τα έπαιρνα τόσο κατά γράμμα αυτά που λέεξ σε αυτή την ηλικία, δηλαδή δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι τι ακριβώς εννοεί το παιδί. Πέρσι το καλοκαίρι η κόρη μου ήταν 2 και για μια βδομάδα μας έλεγε συνεχώς: “Δεν είμαι όμορφη, είμαι παλιόπαιδο”! Εντάξει με έκανε πολύ περήφανη μεν, αλλά δεν νομίζω δυστυχώς ότι εννοούσε το ίδιο που καταλαβαίνουμε εμείς μ αυτή τη φράση.
ότι και να εννοούσε / καταλάβαινε, έκανε την επανάστασή της.
Ο γιος μου στα 2 μου ζήτησε Frozen. Φυσικά του την πήρα. Έχει πολλούς σούπερ ήρωες κ έβαλε και τη frozen μαζί τους. Όταν την πήρε , κυκλοφορούσε 2-3 μέρες με την κούκλα στο χέρι. Δε θα σας πω πως με κοιτούσαν όσοι τον έβλεπαν να την κρατάει.. με βαθιά λύπη για το κακό που με βρήκε! Τώρα είναι 4. Όταν παίζει σούπερ ήρωες με τον μπαμπά του κάνουν διάφορους ρόλους. Αν παίζει με εμένα, εγώ πρέπει πάντα να παίζω τη frozen.. μια μέρα λοιπόν παίζαμε και ο spiderman (γιος μου) είπε στη frozen (εγώ): τι μαγειρεψες!??? η frozen του… Διαβάστε περισσότερα »