Πλησιάζω τα πρώτα -άντα και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση. Από τη μία δεν έχει συμβεί, δηλ. δεν γνώρισα ποτέ κάποιον να με ξετρελάνει, από την άλλη αισθάνομαι ότι έχω ακόμα άλυτα θέματα με τον εαυτό που θέλω τουλάχιστον να βελτιώσω πριν μπω σε σχέση. Ωστόσο εμένα προσωπικά δεν με απασχολεί σε τρομακτικό βαθμό αυτό. Αλλά έχω κουραστεί να ακούω σχόλια του στυλ άντε θα βρεθεί κι ένα καλό παιδί για ΄σενα ή ρίξε λίγο τα στάνταρ σου ή μα γιατί δεν κάνεις λίγο σεξ να ξεθολώσεις (αυτό από την αδερφή μου) ή δεν γίνεται να μη θες να παντρευτείς/ κάνεις παιδιά κτλ. Προσφάτως όταν μία φίλη έκανε σχέση με κάποιον με τον οποίο έβγαινα στο παρελθόν (δεν είχε ολοκληρωθεί σεξουαλικά και ζήτησα εγώ να σταματήσουμε να βγαίνουμε γιατί δεν μου άρεσε) άκουσα και το θρυλικό “Μα πώς την άφησες να στον φάει;”, ενώ όταν εκείνη άρχισε να μου λέει ότι έχει τους κωδικούς του και διαβάζει όλα του τα μηνύματα, άκουσα (πάλι από την αδερφή μου) ότι εγώ είμαι αυτή που τους ζηλεύω (επειδή της είπα ότι με στενοχωρεί το γεγονός – σημείωση εγώ με αυτόν μιλάω μόνο σε κοινή συνομιλία με άλλους δύο ανθρώπους και ποτέ προσωπικά). Το τελευταίο επεισόδιο αφορά μία άλλη φίλη, που έχει σχέση και εμμέσως πλην σαφώς είπε ότι αν είχα και εγώ σχέση θα μπορούσαμε να κάνουμε όλοι μαζί παρέα (όταν βγαίνουμε μαζί, φέρνει πολύ σπάνια κι εκείνον). Αισθάνομαι ότι δεν έχω πρόβλημα και όλοι οι γύρω βάζουν τα δυνατά τους να μου το δημιουργήσουν. Εν τω μεταξύ πραγματικά σε κανέναν από τους παραπάνω δεν έχω παραπονεθεί ποτέ για την έλλειψη σχέσης, ενώ και όσες φορές έχω επιχειρήσει να βάλω όρια, αυτά έχουν αγνοηθεί τελείως. Τι να κάνω;
-Δεν ξέρω τι να κάνω
Νομίζω ότι υπάρχουν δυο διαφορετικές ερωτήσεις/προβληματισμοί εδώ, ή μάλλον, υπάρχουν δυο διαφορετικές απαντήσεις.
Για το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι υπάρχει εντονότατη κοινωνική πίεση από όλους προς όλους για το μονόδρομο του ζευγαρώματος και των παιδιών, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Πρέπει να το δεχτείς, είναι αυτό που είναι, υπάρχει και είναι εντονότατο. Όποιος δεν δείχνει με τη ζωή του ότι ο στόχος του (στόχος της) είναι να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, αντιμετωπίζεται με εχθρότητα και αηδία. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να προστατευτείς όσο περισσότερο γίνεται, γνωρίζοντας ότι αυτό το θέμα θα παραμονεύει σε κάθε καινούρια γνωριμία, σε κάθε συζήτηση. Οπότε, περιορίζεις την έκθεση, με διάφορους τρόπους: επιλέγοντας πολύ αυστηρά το περιβάλλον σου και κάνοντας πολύ επιλεγμένες δηλώσεις σχετικά με το θέμα, ενδεχομένως λέγοντας και ψέματα, αν χρειαστεί.
Όμως, λες επίσης ότι «δεν σε απασχολεί σε τρομαχτικό βαθμό» και ότι «αισθάνομαι ότι έχω ακόμα άλυτα θέματα». Δεν χρειάζεται να σε απασχολεί κάτι σε «τρομαχτικό» βαθμό για να το λύσεις, ούτε είναι καλή ιδέα να περιμένεις να λύσεις εσωτερικά θέματα πριν κάνεις οτιδήποτε (σχέση, αλλαγή καριέρας, μετακόμιση). Απλώς αποφεύγεις τη ζωή σου έτσι. Ούτε είναι καλή ιδέα να ξέρεις ότι έχεις άλυτα θέματα και να περιμένεις να τα λύσεις μόνη σου, όταν έχεις φτάσει τα -άντα. Αντιμετώπισε τα οργανωμένα, παράλληλα με την υπόλοιπη σου ζωή, που δεν χρειάζεται να μπει στον πάγο. Πήγαινε σε ψυχολόγο, τώρα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εντωμεταξυ μας τα έχουν πριξει ολοι για τα 30. Θρυλος εχουν γίνει. 30 ειπαμε , οχι 200 ετων!! Όλη η ζωη μπροστα μας είναι…μην ακουτε κανενα
‘Οπως και τα 20. π.χ. η καλύτερη ηλικία , μια φορά γίνεσαι 20 κτλ.
Συμφωνώ και διαφωνώ ταυτόχρονα με αυτό το σχόλιο. Αυτό που λες ισχύει ιδίως για τη μεγαλύτερη γενιά, γονείς, παντρεμένες φίλες κτλ.. Αλλά στους κύκλους των 30αρηδων παίζει πολύ και το “να κάνεις λίγο σεξ να ξελαμπικάρεις μωρέ/μια σχέση είπαμε, όχι να παντρευτείς” όπως το λέει και η ίδια ότι της λένε. Γενικά ακόμα και τα άτομα που δηλώνουν κατά του γάμου πιέζουν προς την κατεύθυνση του να κάνεις τουλάχιστον σεξ γιατί αλλιώς η στέρηση θα σε βαρέσει στο κεφάλι (μπορεί να μην το λένε έτσι αλλά αυτό εννοούν). Είναι μάλλον λίγοι αυτοί που δέχονται το είμαι καλά μόνη μου/δε μου… Διαβάστε περισσότερα »
Σου εύχομαι να μην υπάρξει αυτή η στιγμή που θα νιώσεις ότι έχεις ολοκληρώσει τη δουλειά με τον εαυτό σου, δεν είναι ταξίδι με προορισμό.
Έχοντας πει αυτό, υπάρχει τρόπος να μην ακούς τέτοια σχόλια (τόσο συχνά). Όταν θα έχεις αποφασίσει ότι οι συνέπειες της αντίδρασής σου σε ενδιαφέρουν λιγότερο από το να έχεις στο κοντινό και άμεσο περιβάλλον σου ανθρώπους που σκόπιμα σε μειώνουν και σε πληγώνουν. Εξήγησες, συζήτησες, επεξεργάστηκες, αν υπήρχε κάποια ελπίδα, έδωσες ευκαιρία.
Πάνω κάτω είμαστε στην ίδια φάση, έχω πολλά κολλήματα στην ζωή μου, δεν έχω πολλες εμπειρίες στα ερωτικα και να που ηρθε ένα καλό παιδί αλλά λόγω των κόμπλεξ μου, άντεξε 2-3 μήνες και φινιτο. Αποφασισα να πάω σε ψυχολόγο να δουλέψω λίγο με τον ευατό μου, να είμαι καλά γτ έχω πέσει πάρα πολύ και όταν ξανά έρθει κάτι καλό να το ζήσω όπως πρέπει..
Πολύ σωστά, θεωρω όμως οτι γενικά μπορούμε να αποτρέψουμε τον καθε περίγυρο απο το να έχει άποψη. Μια καλη τακτική που εφαρμόζω προσωπικά είναι να μην απανταω. Θέλει εξάσκηση αλλα εχει θαυματουργα αποτελέσματα. Ο καθένας λεει οτι του κατεβει και ολοι με καποιο μαγικο τρόπο εχουν άποψη πάνω στη ζωη της καθεμιας. Αν δεν μπορώ να τους αποκλείσω εντελώς τους αφήνω να μιλανε και μετά δεν απανταω. Μου περναει αδιάφορο. Έχουν φαση οι φατσες τους μετα. Είναι ιδιαίτερα απολαυστικό πλεον για μενα να γίνομαι δυσάρεστη. Καθε φορά αποτελει και μια μικρή νικη!
Αυτό το απλώς αποφεύγεις την ζωή σου, που λέει η Λένα είναι το δικό μου δράμα, αν δεν λύσω αυτό δεν θα μπορέσω να προχωρήσω στο άλλο και έτσι κολλάω και δεν κάνω τίποτα. Όταν όμως αυτό το κάτι που με βασανίζει μπορεί να πληγώσει και τους άλλους τότε τι; Αυτό που λέει η ερώτηση “Από τη μία δεν έχει συμβεί, δηλ. δεν γνώρισα ποτέ κάποιον να με ξετρελάνει, από την άλλη αισθάνομαι ότι έχω ακόμα άλυτα θέματα με τον εαυτό που θέλω τουλάχιστον να βελτιώσω πριν μπω σε σχέση” για εμένα που το έχω περάσει σημαίνει πως τα θέματα… Διαβάστε περισσότερα »
η ανηψια μου ειναι 28 και δεν εχει κανει ποτε σχεση, γιατι αυτο πρεπει να γινει αφου καταφερει να χασει τα πεντε επιπλεον κιλα που μονο η ιδια βλεπει
Ο κόσμος πάντα κρίνει οτι και να κάνεις! Ειτε είσαι σε σχέση ή όχι, είτε εισαι σε γαμο ή χωρισμενη! Φυσικά δεν χρειάζεται ούτε να το συζητάς ούτε να σε ενδιαφέρει τι λένε! Δείξε αδιαφορία! Όσο για το άλλο κομμάτι.. ο έρωτας ειναι υπέροχος οταν είναι αμοιβαίος δίνει ζωη στη ζωή μας! Απλα έρχεται μερικές φορές εκεί που δεν το περιμένεις! Χαλάρωσε.. ακομα και αν δε τα χεις βρει με τον εαυτο σου! Ο εραστής σου δε θα είναι μαζί σου για να σε κρίνει μη σε τρομάζει μια σχέση! Κανείς δεν είναι τέλειος!
Μια υποψία φόβου ή και αναβλητικότητας ίσως εδώ… Σίγουρα εξαιρετικά ενοχλητικές κουβέντες “μα καλά δε θα παντρευτείς, δε θα κάνεις παιδιά;”, επιεικώς κατινίστικο το “τον άφησες κ σου τον πήρε η άλλη”… Δε συμφωνείς με το παιχνίδι των σχέσεων έτσι όπως παίζεται εκεί έξω… Μήπως να σηκώσεις όμως μανίκια κ να πεις “ε; Θα ήθελα κ γω να παίξω, με τους δικούς μου όρους;”… Είτε χάσεις, είτε κερδίσεις…
Αν δεν σε απασχολούσε και ήσουν εντάξει με τον εαυτό σου με τα άλυτα θέματα που έχεις , δεν θα ε΄ιχες στείλει την ερώτηση εξ αρχής. Έχεις αποδεχτεί τα θέματα αλλά δεν κάνεις κάτι για αυτό από τη στιγμή που μόνη σου λες πως νιώθεις πως σε κρατούν πίσω. Για αυτό θα σε βοηθήσει ένας γιατρός.Δεν είναι ούτε ντροπή ούτε αργά να ξεκινήσεις συνεδρίες.Η ποιότητα ζωής σου θα βελτιωθεί. Τώρα για την κοινωνική πίεση αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να πεις στις φίλες σου όμορφα και ωραία το πως βλέπεις το θέμα παιδιά-σχέσεις-γάμος αν και από τα λεγόμενά σου… Διαβάστε περισσότερα »
Καινούρια εδώ, Αλλά σας διαβάζω καιρό. Μέχρι ένα σημείο ταυτίστηκα απόλυτα. 26 στα 27, ντροπαλή, παχουλοκομψή εγώ όταν έγινε η πρώτη μου φορά. Στις 2 εβδομάδες προχωρήσαμε, αλλά ο δικός μου όταν το έμαθε σε αντίθεση το πήρε πάνω του γιατί με όσους και να πήγαινα αυτός πάντα θα ήταν ο πρώτος μου… Ναι… οκ… So what? Το σώμα σου είναι δικό σου. Ευτυχώς δεν υπάρχει νόμος που να μας υπαγορεύει πότε πρέπει να γίνει και με πόσους. Σημασία έχει ποιος θα είναι ο τελευταίος που θα αράξεις μαζί του και θα σε κάνει να μη θέλεις κανένα άλλο! Δες… Διαβάστε περισσότερα »