Φέτος τις διακοπές μας τις περάσαμε στο σπίτι των πεθερικών μου όπως κάθε χρόνο από τότε που αποκτήσαμε και το τέταρτο παιδί μας . Υπάρχει θάλασσα σε κοντινή απόσταση και κήπος και δε θα μπορούσαμε να πάμε κάπου αλλού έξι άτομα με μωρά και παιδιά. Η πεθερά μου έχει πολύ κόσμο να την βοηθάει με το σπίτι και τις δουλειές αλλά επιμένει να σιδερώνει μόνη της τα ρούχα . Μέχρι φέτος κανόνιζα τα ρούχα που λερώναμε στις διακοπές να τα στέλνω στο σπίτι μας για πλύσιμο σιδέρωμα , όπου ερχόταν η γυναίκα που μας καθαρίζει το σπίτι και τα έφτιαχνε . Τα σεντόνια και τις πετσέτες τα άφηνα εκεί και τα αναλάμβανε η πεθερά μου μια και αυτά έπρεπε να μείνουν εκεί , μου φαινόταν χαζό να τα πηγαίνω βόλτες αφού υπήρχε και άνθρωπος να τα αναλάβει. Κάθε Σεπτέμβριο η πεθερά μου γκρίνιαζε και κουραζόταν από το σίδερο που είχε , μια και δεν εμπιστευόταν την κοπέλα που τη βοηθάει να σιδερώνει τα σεντόνια . Φέτος αποφάσισα να φέρω τα δικά μου σεντόνια και πετσέτες για να μην κουραστεί και γκρινιάζει η πεθερά μου τον Σεπτέμβριο. Μιλάμε για πολύ κουβάλημα , σεντόνια , πετσέτες μπάνιου και θαλάσσης για έξι άτομα. Το αποτέλεσμα είναι πως ακόμα σιδερώνω μια και η γυναίκα που με βοηθάει κάνει άλλες δουλειές στο σπίτι. Δεν είμαι πια γαϊδούρα μια και δε φορτώνω την πεθερά μου , γιατί όμως αισθάνομαι κορόιδο;
ΕΠΕΙΔΗ ΣΙΔΕΡΩΝΕΙΣ ΠΕΤΣΕΤΕΣ ΚΑΙ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΓΙΑ ΕΞΙ ΑΤΟΜΑ.
Κόψτο το άθλημα, και εσύ, κόψτο και από την πεθερά, και όλα θα λυθούν. Με τα δικά της ας κάνει ό,τι θέλει, ας τα πλένει με αγιασμένο νερό από μοναστήρι και ας τα αρωματίζει με απόσταγμα ροδόνερο. Εσύ, γιατί ζεις σα να μην έχεις τέσσερα παιδιά; Όσους ανθρώπους και αν πληρώσεις, πάλι 24 ώρες έχει η μέρα.
Σιδερωμένα σεντόνια. Στις διακοπές. Σιδερωμένες πετσέτες για τη θάλασσα, για τη ΘΑΛΑΣΣΑ για όνομα της Θεάς. Που θα γεμίσουν άμμο και αντηλιακό και λάδια από την χωριάτικη την επόμενη μέρα. Και εμετούς από το μωρό, και διάφορα άλλα.
(Δεν εμπιστευόταν την κοπέλα που ΣΙΔΕΡΩΝΕ ΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ. ΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ. Θα πάθω εγκεφαλικό.)
Επίσης – δεν μπορείς να πληρώνεις έξτρα αυτή που κάνει τις δουλειές στην πεθερά να κάνει και τα δικά σας ρούχα, ή να πάρεις άλλη, αντί να στέλνεις ρούχα μπρος πίσω;
Αφού πάτε εκεί κάθε χρόνο, δεν γίνεται να αφήσετε εκεί πετσέτες και σεντόνια μια και καλή, που θα είναι υπ’ευθύνη σας, για την δική σας οικογένεια;
Τα έχουμε ξαναπεί για το σίδερο. Πιστεύω ότι σε ορισμένους κύκλους είναι φωτοστέφανο και δείγμα της λεγόμενης «αξιοσύνης». Σας παρακαλώ, μην ταυτιστείτε πάλι όλοι όσοι σιδερώνετε. Προσπαθήστε να μην ταυτιστείτε μόνο και μόνο επειδή το θέμα είναι το σίδερο. Εδώ μιλάμε ακριβώς για τον συμβολισμό που απεχθάνομαι. Δεν είναι απλή προτίμηση, μιλάμε για άνθρωπο που έχει ένα στρατό αλλά δεν εμπιστεύεται το σίδερο σε άλλον. Και σιδερώνει στις διακοπές σεντόνια και πετσέτες για έξι και βάλε ανθρώπους. Ας μιλήσουμε για αυτό τον ψυχαναγκασμό, χαρακτηριστικό και μόνο γυναικείο, και για ανούσια πράγματα που μπορεί να κάνει οποιοδήποτε και τελικά δεν χρειάζονται, που καταντάει φυλακή, και όχι για το σιδέρωμα γενικώς. Ας μιλήσουμε για τις γυναίκες που πλένουν σκάλες, μπαλκόνια, ντουβάρια κάθε μέρα, και κουράζονται και σκίζονται και μετά παραπονιούνται που οι άντρες της ζωής τους τις υποτιμούν και τις αποφεύγουν. Περιμένουν μια επιβράβευση που δεν έρχεται ποτέ. Για μια ζωή. Περιμένουν βραβείο από τα καθαρά μάρμαρα και από τα μπετά από τις σιδερωμένες σωβρακοφανέλες. Αντί να πάνε να μιλήσουν, να μάθουν, να διεκδικήσουν, κάθονται και βράζουν στα σίδερα και ανοίγουν τα χέρια τους από τις χλωρίνες, κάθε μέρα, όλη μέρα, και όταν μιλάνε, δεν τις ακούει κανείς. Και μαθαίνουν τα ίδια στις κόρες τους. Την ίδια σκλαβιά. Και μισούν τις γυναίκες που δεν κάνουν τα ίδια, και αφήνουν άπλυτα για να πάνε για καφέ. Δεν είναι απλώς σίδερο σε αυτές τις περιπτώσεις. Ας μείνουμε στο θέμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Διαβάζω για κατατακτήριες εξετάσεις και στην ύλη έχω περί τα 30 έργα αμερικανικής και βρετανικής πεζογραφίας. Είναι φοβερό το πώς όλοι οι γυναικείοι χαρακτήρες, ακόμη και πρωταγωνίστριες, είναι γυναίκες που κάνουν δουλειές, όλη μέρα – για να τις αποσπάσουν από την ανησυχία που ο άνδρας τους δεν έχει γυρίσει σπίτι ακόμη και από τα νεύρα που θα είναι μεθυσμένος όταν γυρίσει (D.H. Lawrence, Odour of Chrysanthemums) – για να ζήσουν οι ίδιες και ο μέθυσος, βίαιος άνδρας τους, ο οποίος προσπαθεί να τις δολοφονήσει από πάνω, κρύβοντας έναν κροταλία μέσα στο καλάθι με τα σεντόνια (Zora Neale Hurston, Sweat) –… Διαβάστε περισσότερα »
Για Αγγλική Φιλολογία δίνεις, loglady; Σου εύχομαι να σκίσεις! Είσαι από τις αγαπημένες μου σχολιάστριες!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ :*
Ναι, Penthesilea, για Αγγλική! Τα έκανα λίγο ανάποδα, τελείωσα πρώτα master στην Αγγλική και τώρα πάω για προπτυχιακό 🙂
Καλή επιτυχία αγαπημένη Loglady!
Αν το έκανες ποτέ αυτό κείμενο, θα θέλαμε πολύ΄να το δημοσιεύσουμε. Είναι τρομερά ενδιαφέρον.
Στο ΕΚΠΑ δίνεις; Είμαι κι εγώ φοιτήτρια εκεί. Καλή επιτυχία!
Στο ΕΚΠΑ, στο ΕΚΠΑ!
Ευχαριστώ πολύ! Leas, στο ίδιο τμήμα είσαι; <3
Όταν βρω χρόνο για γράψιμο, θα στείλω κάτι. "Χρωστάω" ένα κείμενο σίγουρα, αλλά, δυστυχώς, έχω τόσο πολύ διάβασμα για 5 διαφορετικά πράγματα συν δουλειά… Πού θα πάει, θα ανασάνω κάποια στιγμή!
Όχι, είμαι σε άλλο τμήμα. Όταν βρεις χρόνο να στείλεις, μου αρέσει πάντα να διαβάζω κείμενα σου! Μετά τις εξετάσεις, περιμένουμε!
Τι ωραίο θέμα! Είναι σαν να μιλάει κάποιος για τις μαγικές στιγμές μου! Σαν να μιλάει κάποιος για μένα, την πεθερά μου και το σιδέρωμα! Εεε λοιπόν την κατάφερα να πίνουμε φρεντο καπουτσίνο στην βεράντα και να παιρνουμε τα σεντόνια, να τα τραβολογαμε και να τα βάζουμε στην ντουλάπα! Σκέφτηκα ότι αφού κατάφερα αυτό, μπορώ να καταφέρω τα πάντα! Μου είναι ευγνώμων που στα 85 της έμαθε το φρεντο καπουτσίνο! Υπέροχο στην βεράντα τα καλοκαίρια! ❤️❤️❤️❤️
Έχω φτύσει αίμα για χρόνια να πείσω τη μητέρα μου να μην σιδερώνει τα πάντα. Σιδέρωνε ακόμα και τα σουτιέν, ένας Θεός ξέρει γιατί. Εγώ σιδερώνω μόνο αυτά που πραγματικά δεν μπορώ να φορέσω ασιδέρωτα (δηλαδή ένα δυο ρούχα τη φορά). Τελικά, έκοψε τα πολλά πολλά όταν έπιασε δεύτερη δουλειά και δεν προλάβαινε και μου είπε οτι είναι η καλύτερη απόφαση που πήρε ποτέ. Τα βρακιά πάντως τα σιδερώνει ακόμα.
Βρε παιδί μου κι εσύ, αφού τα θες οπωσδήποτε σιδερωμένα, άφησέ τα εκεί πλυμμένα και όταν ευκαιρίσει η κυρία που σε βοηθάει ας τα κάνει εκείνη. Δεν θα χαλάσει κι ο κόσμος αν σιδερωθούν αργότερα. Πάντως να πω πως σε εμάς τον ψυχαναγκασμό για το σίδερο τον είχε ο άντρας μου, εγώ πριν μείνουμε μαζί δεν σιδέρωνα τίποτα. Εκείνος σιδέρωνε ακόμα και τις κάλτσες, ΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ. Κατά τα άλλα, συμφωνώ με τη Λένα. Έχω γνωστή που σκουπίζει και σφουγγαρίζει κάθε μέρα, αλλιώς λέει το σπίτι δεν είναι καθαρό. Όταν της λέω πως εγώ τα κάνω μια φορά την εβδομάδα και… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπηρή η ιστορία της γνωστής σου. Εγκλωβισμένη κιόλας να μην μπορεί να πάει παρακάτω, μη έχοντας και δικό της εισόδημα (γιατί δεν είχε δουλειά;).
Άσχετο πάντως, σχετικά με τις κάλτσες, όταν σιδερώνονται γίνονται πιο μαλακές, τουλάχιστον αυτό έχω παρατηρήσει εγώ. Αλλά ακόμα και αυτό δεν είναι ικανό να με κάνει να τις σιδερώνω, μετά τον πρώτο χρόνο συγκατοίκησης με τον φίλο μου, πλέον σιδερώνω τα άκρως απαραίτητα και ΑΝ, και σεντόνια-πετσέτες-κάλσες διπλώνονται και πάνε κατευθείαν ντουλάπα! Μεγάλη βοήθεια το σωστό (τεντωμένο) άπλωμα! 😛
Δεν δούλευε επειδή έτσι είχαν συμφωνήσει, εκείνη σπίτι να μεγαλώνει τα παιδιά. Ένα κάποιο εισόδημα είχε όμως δικό της.
Μεγάλη αλήθεια αυτό για το άπλωμα!
τέτοια μου έλεγαν μικρή, να μάθω να κάνω τις δουλειές γιατί δεν θα βρω άντρα και τι θα πει ο κόσμος, η γυναίκα τα κάνει αυτά κλπ. Κι έτσι έγινα φεμινίστρια από το δημοτικό, πριν ακούσω καν τη λέξη, γιατί μ’ έπνιγε το άδικο!
Έγινα επίσης, και πολύ κακή νοικοκυρά κάτι που το δήλωνα από την αρχή στις σχέσεις μου για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις
Εμένα ευτυχώς ποτέ δεν μου είπαν να μάθω να κάνω δουλειες του σπιτιού, η μάνα μου «ανοικοκύρευτη» full και γω επίσης. Όπως λες, εξ αρχής το δήλωνα στις σχέσεις μου. Ποτέ δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην εξέλιξη κάποιας σχέσης μου, ακόμα και σε μακροχρόνιες και με συγκατοίκηση. Αλλά οι καλοι λογαριασμοί κάνουν καλούς φίλους.
Νομίζω ότι αυτή ήταν η πιο σοβαρή κουβέντα που έκανα με τις σχέσεις μου στην αρχή. Το “θέλω να μιλήσουμε” ήταν πάντα κάτι του τύπου “δεν είμαι νοικοκυρά-έχω και τη δική μου ζωή εκτός από εσένα-έχω και άντρες φίλους” και αυτά στα πρώτα ραντεβού (μην πω στο πρώτο). Αν κάποιος δεν έδινε βάση σε αυτά που του έλεγα, απλά δεν τα βρίσκαμε.
Κι εγώ είμαι εντελώς ανοικοκυρευτη και βρήκα έναν άντρα με μάνα χειρότερη από εμένα!! Την πεθερά μου την υπερ λατρεύω, έκανε σαν μάνα ΠΑΡΑ πολύ καλή δουλειά!!
Κάποιες φορές δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσεις, απλά να μπει παρακαλώ στο επόμενο βιβλίο!
Συμφωνώ απολύτως!
Δεν είχα καν σκεφτεί την ύπαρξη σιδερωμενης πετσέτας θαλάσσης. Ουαου!
Το παραδέχομαι, μου αρέσει το σιδερωμένο ρούχο, κάποτε σιδέρωνα και τα βρακιά, όταν στο σπίτι ήμαστε δύο… (πετσέτες όχι ρε παιδιά…) Τώρα που είμαστε 4, αλλαγή πλεύσης : βρακιά ,φανέλες, πιτζάμες, κολάν της μεγάλης που ισιώνουν μια χαρά στο μπούτι και φόρμες του μικρού που έτσι κι αλλιώς θα γυρίσει το μεσημέρι και θα είναι σαν ποδοπατημένες από αφρικανικό ελέφαντα, δεν τα σιδερώνω. Πολλές εργατοώρες κερδισμένες, πολλή ζωή απλοποιημένη, κανέις δεν έπαθε τίποτα από ασιδέρωτο ρούχο, πολλοί έπαθαν από νευρασθενική μαμά. Προτιμώ να παίξω scrabble το απόγευμα με τα παιδιά ή να δω μια ταινία το βράδυ. (δε σχολίασα την… Διαβάστε περισσότερα »
Συγγνώμη γράφουσα αλλά συμφωνώ με τη Λένα μέχρι κεραίας! Μου έρχεται να πω σωστά αισθάνεσαι κορόιδο. 4 παιδιά και σιδερώνεις σεντόνια πετσέτες? Το καλοκαίρι? Πάρε κατωσέντονα με λάστιχο που τεντώνουν ωραία και πλύνε τα στο πλυντήριο με λίγες στροφές για να μην πολυτσαλακώσουν και είσαι έτοιμη. Επίσης ο σύζυγος που είναι στο σίδερο? Συμμετέχει ή όχι? Ας κάνει και αυτός κάνα σεντονάκι στον ελεύθερό του χρόνο.
Πολύ σωστά, ας μείνουμε στο συμβολισμό του σιδερου, οχι στην δραστηριότητα αυτή καθεαυτή. Τα είπε υπεροχα η Α, μπα ως συνήθως.
Δεν μπορώ όμως να μην το πω: ποτέ μου δε φόρεσα σιδερωμενα εσώρουχα (πο-τέ) και γυναικολογικά σφυζω απο υγεία και τωρα και πάντα. Αυτό το αναφέρω γιατί πολλάκις εχει τεθεί ως δικαιολογία για τον ψυχαναγκασμο του σιδερου η υγιεινή. Κανείς δεν πηγε στο νοσοκομείο από ασιδερωτα.
Εμείς είμαστε με τους αραχτους στην Βιλαρίμπα!
Η θεότητα πεθερά μου όταν τη ρώτησα μόλις πρωτοπαντρευτηκα τι σίδερο να αγοράσω
(για να δείξω κ λίγο την αξιοσύνη μου lol)
είπε : Stacy μου το καλύτερο σίδερο είναι πενήντα ευρώ κ μια Βουλγαρα!!
Αν εξαιρέσεις τυχόν ρατσιστικές προεκτάσεις,
πολύ απελευθερωτικό!
Και μπράβο της!Αυτή είναι υποστήριξη σε ένα νέο ζευγάρι.Να του λύνεις τα χέρια.