Γεια σου Αμπα, έχω έναν προβληματισμό κι εύχομαι να μου τον λύσετε εσύ αλλά και οι σχολιαστριες. Είμαι 32 ετών, παντρεμένη 3,5 χρόνια κι 7 σύνολο με τον άντρα μου. Έχουμε ένα παιδάκι 2 ετών και γενικά η ζωή μας είναι αυτό που ονειρευόμουν πάντα εφόσον παντρευομουν. Τον θέλω και με θέλει, υπάρχει συντροφικότητα, έχουμε κι οι 2 προσωπικό χρόνο, ακολουθούμε τα όνειρα μας κλπ και γενικά προσπαθεί και προσπαθώ να υπάρχει ισορροπία σε όλα. Έρχομαι στο ζουμί. Γενικά κάνει δουλειές σπιτιού ( δεν έκανε ποτέ στο πατρικό του όπως ούτε κι εγώ) κι είναι συνεπής χωρίς να χρειάζεται να πω κάτι… Συμμετέχει εξίσου στην ανατροφή του παιδιού αν και λόγω συνθηκών κι εργασίας λείπει περισσότερες ώρες από εμένα. Γιατί όμως, όταν στο σπίτι κάτι δεν είναι όπως το θέλει ή το έχει φανταστεί, τα ρίχνει σε μένα; Πχ θα βρει παιχνίδια του μικρού κάτω απ’τον καναπέ και θα πει”καλά, πως βρέθηκε τώρα αυτό εδώ, απευθυνόμενος σε μένα;” Λες και δεν ξέρει… Θα το μαζέψει, αλλά λες και θεωρεί ότι εγώ έπρεπε να το δω και να το μαζέψω.. Όχι εκείνος. Να δώσω μερικά ακόμα παραδείγματα. Όταν τελειώσει/τελειώνει το χαρτί υγείας η κουζίνας και για τον α,β λόγο δεν έχουμε στοκ (συνήθως έχουμε πάντα), πάλι θα πει με το ίδιο ύφος ότι καλά, πότε τελείωσε το χαρτί; Δεν θα το πει ακριβώς σε μένα, αλλά νιώθω λες κι έπρεπε εγώ να το έχω δει και μεριμνήσει (εκτός κι αν το λέει δυνατά για να το ακούσει το 2χρονο). Μικροπραγματα, αλλά λέει δεν καταλαβαίνει αυτό που του λέω, ότι είμαστε κι οι 2 υπεύθυνοι εξισου… Μήπως έχω άδικο κι είμαι υπερβολική και μυγιαγγιχτη; Είναι απόρροια της πατριαρχίας όλο αυτό ή θέμα χαρακτήρα; Ευχαριστώ!
-Jumanji
Φυσικά και είναι η πατριαρχία. Ο χαρακτήρας μας δεν είναι κάτι που φυτρώνει ανεξάρτητα από το σύστημα που μας ανατρέφει. Είναι λες δείγμα του χαρακτήρα σου που αντί να αρχίζεις να σπας τα καλά σερβίτσια, ή, έστω να απαντήσεις, «ναι τελείωσε, για τρέχα να πάρεις αγαπουλίνο μου, γιατί πάλι το ξέχασε το μυαλουδάκι σου» αναρωτιέσαι ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ;
Για σκέψου λίγο. Ποιος εξασφαλίζει ότι θα έχετε πάντα στοκ από χαρτί; Εμφανίζεται μόνο του;
Δεν λείπει περισσότερες ώρες από σένα επειδή είναι οι συνθήκες έτσι, αλλά επειδή είναι άντρας. Δεν λέω ότι φταίει αυτός προσωπικά. Αλλά αυτός είναι ο λόγος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όταν εγώ χάνω τα γυαλιά μου, αναρωτιέμαι πού τα έβαλα. Όταν ο μπαμπάς μου χάνει τα γυαλιά του, αναρωτιέται πού τα “εξαφάνισε” η μητέρα μου. Αυτό είναι πατριαρχία.
Εξαιρετικό σχόλιο.
Αχ, κι εγώ τα είχα αυτά τα όμορφα με τον δικό μου, που δουλεύει πιο πολλές ώρες από μένα και μεγάλωσε με μαμά “επάγγελμα-οικιακά”. Τύπου, σιδερώνει κανένα ρούχο (δικό του), καθαρίζει κάνα τζάμι, αδειάζει πλυντήριο πιάτων και περιμένει το παράσημο της λεγεώνας της τιμής 🙄. Κάποιες φορές τόλμησε να σχολιάσει έλλειψη καθαριότητας ή προμηθειών, και στην αρχή ψάρωνα, αλλά μετά η απάντηση μου ήταν, π.χ. “Έχεις καθαρίσει ποτέ χέστρα; Ή τις γλίτσες που μαζεύουν τα σιφόνια; Από πότε έχεις να φορτωθείς σα μουλάρι με τα ψώνια;” Κλπ, κλπ. Δεν παραπονιέται πλέον.
Προς στιγμήν νόμισα ότι το έστειλα εγώ, αλλά όχι. Θα προσθέσω κάτι ακόμα σε αυτά που είπε η Λένα. Το τένις θέλει δύο για να γίνει παιχνίδι. Ο άντρας σου πες πως τα λέει δυνατά για να τα ακούσεις εσύ, η ίδια όμως δεν έπεσες από τα σύννεφα, σωστά; Θέλω να πω ότι πόσο σίγουρη είσαι ότι δεν κατηγορείς ενδόμυχα τον εαυτό σου; Πόσο σίγουρη είσαι ότι δεν νιώθεις ενοχές ή αίσθημα αποτυχίας; Προσωπικά εκτός από το να την πω στον άντρα μου εκείνη τη στιγμή, έχω να μαλώσω και τον εαυτό μου. Πού θα πάει θα μάθω. Για εμένα… Διαβάστε περισσότερα »
Συνεχίζεις αταραχη αυτό που κάνεις και του απαντάς με το πιο φυσικό σου ύφος όταν λέει ότι τελείωσε το χαρτί: ‘γιατί δε μου το είπες να πάρω? Βάλτο στη λίστα σου με τα ψώνια του σπιτιού μαζί με όλα τα άλλα που τελειώνουν και θα πάρω αύριο. Αν δε μου πεις τι θέλεις, δεν ξέρω πως να βοηθήσω!’ Μετά αντιστρέφεις όλα τα αναμενόμενα επιχειρήματα του για να του δείξεις πόσο παράλογο είναι να περιμένει από σένα να σηκώνεις το mental load του σπιτιού και της προετοιμασίας και φυσικά, ότι κανεις εκεί μέσα δε’ βοηθάει’ αλλά συμμετέχετε από κοινού. Στη χειρότερη,… Διαβάστε περισσότερα »
Και δουλειές και χιούμορ με αναφορές Χάρι Πότερ;;; Τον λατρεψα, μπραβο Μπλουμπερι, he is a keeper (οχι στο Quidditch)!!
Cuberiad, με έβαλες και το σκέφτηκα και μου λύθηκε μια απορία που είχα μικρή: τι καλό μπορεί να έχουν αυτοί οι Hufflepuff. Πολλά, πολλά!
Νομίζω ότι αν πει “γιατί δε μου είπες ότι τελειώνει/τελείωσε το χαρτί να πάρω” είναι σαν να απολογείται κατά κάποιον τρόπο και να αποδέχεται ότι είναι δική της ευθύνη. Ούτε είναι αποκλειστικά δική της ευθύνη τα ψώνια.
Καλό είναι να κάνουν τη λίστα με ό,τι λείπει και να ψωνίζει όποιος μπορεί -όχι πάντα εκείνη.
Valia, είναι κλασσική αντρική ατάκα όσων έχουν μάθει να μην αναγνωρίζουν το αόρατο βάρος της ευθύνης της οργάνωσης ενός σπιτιού. Πρότεινα μια στιγμιαία αντιστροφή ρόλων για να τον κάνει να σκεφτεί πως είναι να πρέπει να θυμάσαι τι μπαίνει στη λίστα και όχι μόνο να το ψωνίζεις.
Κατάλαβα το σκεπτικό σου και συμφωνώ με όσα γράφεις, αλλά επειδή η ίδια γράφει προς το τέλος ότι ο άντρας της δεν καταλαβαίνει ότι είναι συνυπεύθυνος, για να καταλάβει ότι είναι συνυπεύθυνος, εκείνη δεν πρέπει να έχει απολογητική στάση. Μπορεί, π.χ., να πει “Τώρα μου το λες ότι δεν υπάρχει χαρτί, τόσες μέρες δεν έβλεπες ότι τελειώνει, γιατί δεν πήρες;”. Έτσι κάνει αντιστροφή ρόλων, μεταφέροντάς του την ευθύνη που προσπαθεί να της αποδώσει.
Καταλαβαίνω και γιατί όχι αν είναι τόσο συνεννοησιμος. Αν όμως λείπει περισσότερο από το σπίτι, η απάντηση είναι εύκολη: ‘γιατί δεν πρόλαβα’. Εν τω μεταξύ είναι μεγάλη απάτη ότι τα ψώνια είναι χρονοβόρα. Δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο αν ξέρεις ήδη τι πρέπει να πάρεις λόγω λίστας και δεν ασχολείσαι καθόλου ο ίδιος με την οργάνωση. Πας με τη λίστα σου και βρίσκεις τα πράγματα, πληρώνεις και καθάρισες. Δε χρειαζεται να σκεφτείς τίποτα για το σπίτι όλο το υπόλοιπο 24ωρο, οπότε έτσι συνήθως καταλήγουμε σε άντρα απλό κουβαλητη και γυναίκα συντονίστρια και managing partner του logistics department όλης της οικογένειας. Ιδανικά… Διαβάστε περισσότερα »
Πατριαρχία-ξεπατριαρχία,υπάρχει κι η ατομική ευθύνη.Υπάρχουν άνθρωποι,που την οποιαδήποτε απογοήτευση ή δυσφορία αισθάνονται,κάπου πρέπει,να τη φορτώσουν.Προφανώς σε κανέναν δεν αρέσει,να πάει να αράξει στον καναπέ και να κάτσει πάνω σε ένα φορτηγάκι.Δεν γκρινιάζουν όλοι.Το βγάζουν κάτω από τον κώλο τους και σε λίγο τους περνάει.Όλοι σπαζόμαστε,αν περιμέναμε,ότι θα βρούμε σοκολάτα στο ντουλάπι και δεν υπάρχει.Ή κάτι άλλο απαραίτητο.Δε συμπεριφερόμαστε σαν να είναι κάποιος άλλος υπεύθυνος,να μας προφυλάξει από αυτή την απογοήτευση.Μάντεψε.Δεν είναι.Έχει βάλει η πατριαρχία το χεράκι της στο να τρέχουμε οι γυναίκες,,να προλάβουμε τέτοιες απογοητεύσεις;Έχει διαπαιδαγωγήσει και τους άντρες,να διαμαρτύρονται πιο εύκολα,όταν χάνουν τη βολή τους;Γενναία έχει βάλει το χεράκι… Διαβάστε περισσότερα »
Για όνομα του θεού θες να μη μιλάει καν; Δε σου είπε «Καλά γιατί δεν πήρες χαρτί;» Μιλάει στη γυναίκα του που είναι ο μόνος ενήλικας στο σπίτι και αναρωτιέται πότε τελείωσε το χαρτί. Δε σου είπε Γιατί δεν μάζεψες το παιχνίδι, αλλά αν το βρει σε αλλόκοτο σημείο αναρωτιέται πώς έφτασε εκεί. Τύπου «τι άτακτο παιδί έχουμε». Πες του να μη σου μιλάει καθόλου μέσα στο σπίτι για να είσαι σίγουρη ότι δεν ασκεί πατριαρχία πάνω σου. Η τελευταία παράγραφος της απάντησης ότι λείπει περισσότερες ώρες επειδή είναι άντρας, ενώ μπορεί απλά να εργάζεται περισσότερες ώρες, εντάξει, είναι αυθαίρετο… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν το ξέρουμε αυτό.
Εισαγγελέας 👽🤓😁😁😁
Unpopular opinion alert, αλλά αυτόν το μονόλογο του τύπου: “Πότε τελείωσε το χαρτί;”, “Γαμώτο, δεν έχουμε βούτυρο”, “Αμάν, σαμπουάν δεν πήραμε” τον κάνω συνέχεια, μόνη μου, φωναχτά, χωρίς να απευθύνομαι σε κάποιον συγκεκριμένα και σίγουρα όχι στο φίλο μου. Δεν ξέρω με τί ύφος το λέει ο σύζυγος της γράφουσας, αλλά δεν θα βιαζόμουν να το χαρακτηρίσω πατριαρχικό κατάλοιπο και να βγάλω συμπέρασμα οτι την κατηγορεί οπωσδήποτε απο 5 γραμμές, χωρίς να το δω live. Μπορεί απλά να είναι κι αυτός βαρεμένος σαν εμένα και να μιλάει στον εαυτό του.
Ο καλός νοικοκυρός είναι δούλος και κυρός! Υπάρχει; Δεν υπάρχει! Γιατί δεν υπάρχει;
Επίσης, άκουσες ποτέ κανέναν να λέει στον άντρα σου “και τι θα το κάνεις το μωρό όταν θα επιστρέψεις στη δουλειά;”. Oh, wait…
Δεν ήταν δηλαδή αυτονόητο για σένα ότι είναι η πατριαρχια; Τι θα ήταν;
Με σκυμμένο το κεφάλι παραδέχομαι οτι ανεξαρτήτως πως λειτουργούμε στο σπίτι βαθιά μέσα μου (και έξω μου και γύρω μου και παντού) πιστεύω οτι και μένα είναι (κυρίως) δική μου ευθύνη, εγώ θα “κατηγορηθώ” από γνωστούς και φίλους και τα παιδιά μου και κυρίως από μένα την ίδια, αν κάτι δεν είναι όπως πρέπει στο σπίτι. Ουφφφφ το είπα και αυτό…
“αν κάτι δεν είναι όπως πρέπει στο σπίτι”. Βρε este, αυτή η φαντασίωση τελειότητας (που κουβαλάει και η γράφουσα και ο άντρας της που έζησαν κι οι δυο σε περιποιημένα σπίτια – μάλλον γιατί μια μάνα τα έκανε όλα χωρίς να παραπονιέται ποτέ) πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Τι είναι αυτή η ενοχή επειδή βρέθηκε το παιχνίδι κάτω απ’ τον καναπέ ή τελείωσε το χαρτί υγείας; Εγώ θα αδιαφορούσα – κι αν ένιωθα ότι πραγματικά μου απευθύνεται η γκρίνια του άλλου, θα έλεγα “τόσα μπορώ, τόσα κάνω, baby” και θα έβαζα τα πόδια στον καναπέ να δω ταινία, τρώγοντας νουτέλα… Διαβάστε περισσότερα »
Εστε εσύ και σχεδόν όλες οι γυναίκες γιατί, ειδικά στην Ελλάδα, η πατριαρχία είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας και χρειάζεται πολλή δουλειά για να την αποβάλλουμε.
City και BabyDoll συμφωνώ απόλυτα και με τις δυο σας. Γι’ αυτό και ξεκίνησα την πρόταση “Με σκυμμένο κεφάλι παραδέχομαι..”.
Όλο αυτό γίνεται ακόμα πιο τραγικό από το γεγονός οτι είναι πολύ πιθανό να μην χρειαστεί να λογοδοτήσω ποτέ, δεν θα μου πει κάποιος (ή τουλάχιστον κάποιος που με νοιάζει η γνώμη του): «Βρε εστε είναι δυνατόν; Τι βλέπουν τα μάτια μου; Σκόνη στο σπίτι; Αν είναι δυνατόν, ντροπή.»
Παρ’ όλα αυτά οποιοδήποτε θέμα, ας το πω χοντρικά, αφορά την νοικοκυροσύνη, μέσα μου αισθάνομαι οτι βαραίνει κυρίως εμένα.
Este κι εγώ το νοιώθω αυτό κάποιες φορές. Ισως γιατί στο σπίτι η μητέρα μου ήταν “υπεύθυνη” για την καθαριότητα. Ο πατέρας μου βοηθούσε αλλά να σου πω την αλήθεια η μητέρα μου δεν τον άφηνε γιατί δεν τα έκανε καλά (κωμικοτραγικές καταστάσεις με τον πατέρα μου να σφουγγαρίζει και την μητέρα μου να τον κατσαδιάζει γιατί δεν τα έκανε καλά). Κι εγώ όταν βλέπω το σπίτι ακατάστατο αισθάνομαι οτι βαραίνει εμένα αν και με τον άντρα μου δουλεύουμε τις ίδιες ώρες. Είναι ο τρόπος που μεγάλωσα. Κι εγώ αν καλέσουμε κόσμο στο σπίτι φρικάρω αν το σπίτι δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί όμως και να το λέει γιατί θέλει κάπου να το πει κ σε ποιον να το πει; στο δίχρονο; το κάνω κ εγώ που είμαι γυναίκα κ το λέω απευθυνόμενη στον άντρα μου.
Ομοίως! Πού να το πω κι εγώ, στον γάτο;
Γιατί όχι στο γάτο; Εγώ του τα λέω για να τα πω, ποιος θα με καταλάβει καλύτερα ΚΑΙ δε θα φέρει αντίλογο ΚΑΙ θα μου γουργουρίσει;
Φαντάζομαι πως έτσι έμαθε να λεει στη μάνα του όταν ακόμα έμενε με τους γονείς του, καρά πιθανότατα αντίγραφοντας τον πατέρα του! Πλέον είναι μια αυτόματη αντίδραση που κόβεται δύσκολα..
απο την στιγμη που κανει κι αυτος δουλειες στο σπιτι, πρεπει να ξεκαθαρισεις ποιες συμπεριφορες του ειναι θεμα πατριαρχιας, και ποιες ασυνεννοησιας και ανοργανωσιας… σου λεει μονος του οτι ειστε και οι δυο υπευθυνοι. ωραια λοιπον, βαλτον κατω να ξεκαθαρισετε ποιος κανει λιστες για τα ψωνια. τοσο απλο.. δλδ, αφου κανετε μαζι τις δουλειες κι αφου σε ενοχλει, γιατι δεν καθεστε να καθορισετε ποιος ελεγχει τις ελλειψεις του σπιτιου, ποιος ψωνιζει, ποιος κανει καθε τι, τελικα; επισης, λες οτι δουλευει πιο πολλες ωρες απο εσενα. ποσο πιο πολλες ωρες; τυπου εσυ 4ωρο κι αυτος 8ωρο; κανει 15ωρα; τι ακριβως κανει;… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι κι αυτός που το λέει σα να φταις εσύ, αλλά είσαι κι εσύ που το παίρνεις σα να φταις εσύ. Δεν θα το πει ακριβώς σε εσένα, αλλά εσύ θα νιώσεις (και ορθώς) ότι εσένα κατηγορεί. Το κλειδί είναι να σταματήσεις να νιώθεις έτσι, όχι επειδή εκείνος θα σταματήσει να το λέει έτσι (φευ), αλλά επειδή θα είσαι πεπεισμένη μέσα σου πως πραγματικά δεν είναι μόνο δική σου δουλειά το χαρτί (ή το οτιδήποτε). Αφού το πιστέψεις θα φαίνεται στο ύφος σου πλέον και αφενός θα το κόψει κι εκείνος με τον καιρό (δεν θα τον παίρνει πια), αφετέρου… Διαβάστε περισσότερα »