Σε διαβάζω από 15 χρονών και τώρα είμαι 23. Είσαι ο λόγος που ξεκίνησα θεραπεία, που είμαι φεμινίστρια, που που που… Πολλά που! Αν δε σε διάβαζα τώρα θα ήμουν ένα εντελώς διαφορετικό άτομο. Το θέμα που αντιμετωπίζω είναι η πνευματική κούραση, όσον αφορά τον σεξισμό, την ομοφοβία, την κουλτούρα βιασμού κλπ. Μπαίνω στο Facebook βρίσκω κείμενο της Ειρήνης Γεωργή την οποία και λατρεύω αλλά δεν έχω κουράγιο να το διαβάσω. Τα φεμινιστικά παραλληρήματα τα προσπερνάω πάντα όπως και τους καζουαλ σεξισμους εδώ. Τις ερωτήσεις στο α μπα δε τις διαβάζω πάντα, φοβάμαι για το τι θα δω, πηγαίνω κατευθείαν στην απάντηση σου και ανάλογα την απάντηση θα τσεκαρω και την ερώτηση. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι από τα 15 άρχισαν να ανοίγουν τα μάτια μου, ήρθα σε επαφή με πρωτάκουστα πράγματα και από τότε διαβάζω καθημερινά και ασταμάτητα για τα θέματα που σου ανέφερα πιο πάνω. Τις τελευταίους μήνες δεν έχω το κουράγιο όμως και νιώθω ότι έχω μείνει πίσω, ότι χάνω σημαντικά κείμενα που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν πολύ στον τρόπο που σκέφτομαι και να με κάνουν καλύτερη. Η ερώτηση μου είναι ότι αν στα 23 δεν έχω άλλο κουράγιο στα 33 μου τι θα κάνω; Να φοβάμαι;
-Αμπίτσα
Έχουμε τύψεις για χίλια δυο, μην έχουμε που δεν είμαστε και καλές φεμινίστριες. Αν κουράστηκες, ξεκουράσου. Δες και διάβασε άλλα πράγματα. Αν δεν σου έρθει ποτέ ξανά όρεξη, και πάλι οκ είναι. Τώρα ξέρεις, δεν είμαι σίγουρη ότι αν διαβάσεις κι άλλους κάζουαλ σεξισμούς θα καταλάβεις πολλά περισσότερα.
Η ζωή δεν προχωράει γραμμικά, ποιος ξέρει τι θα κάνεις στα 33 σου, να φοβάσαι πάντως δεν χρειάζεται σίγουρα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Νομίζω ότι έρχεται ένα σημείο, που η αφύπνιση έχει ολοκληρωθεί και όλη η υπόλοιπη ενασχόληση, μόνο άγχος και θυμό σου προκαλεί. Κι εγώ δεν αντέχω το ίδιο, να ακούω ιστορίες ιστορίες ιστορίες, αδικίας, μίσους, βίας και όλα τα σχετικά. Έχω περάσει στη φάση της δράσης πια. Δηλαδή τα χρειάστηκα όλα αυτά, για να καταλάβω , για να απενοχοποιηθώ. Πέτυχα μέσω του site, να δυναμώσω ψυχικά και να καταλάβω πως όχι μόνο δεν είμαι η μόνη που υπέφερα και υποφέρω από όλα αυτά, αλλά πρέπει και να ενεργοποιηθώ με πράξεις. Η κατανόηση προηγείται της δράσης. Είναι η στιγμή που η κούραση,… Διαβάστε περισσότερα »
Ένιωσα αυτό που περιγράφεις με κάθε ταινία, βιβλίο, μουσείο που έχει έστω και την απειροελάχιστη σχέση με τον δευτερο παγκόσμιο, χωρίς να αμφισβητώ την αναγκαιότητά τους. Απλά δεν μπορώ να επενδύσω άλλο συναισθηματικά στην κατανόηση του βιώματος.
Ειδικά στην περίοδο που διανύουμε, είναι σαν να πλησιάζουμε στο να κλείσουμε τον κύκλο, κάποια στιγμή πρέπει να φτάνουμε στη δράση.
Ναι Άννα, από ένα σημείο και μετά έχεις πάρει την πληροφορία που χρειάζεσαι , από εκεί και πέρα αν δεν κάνεις κάτι δημιουργικό για εσένα και μετά για τους άλλους, γίνεται αυτοσκοπός και ναρκισσισμός και σίγουρα δεν προάγει σε τίποτα η διαπίστωση ότι υπάρχει αδικία
Παραλίγο να μην το είχα γράψει αυτό το σχόλιο γιατί ημουν απόσπασμένη με τη δουλειά και δεν είχα να πω και κάτι σημαντικο, αλλά χαίρομαι το έκανα και περισσότερο που απάντησες γιατί αυτό το “γίνεται αυτοσκοπός και ναρκισσισμός” κάπως σαν να με πάει παρακάτω και ήταν και μπροστά στα μάτια μου 🙄
Συμφωνώ απόλυτα!
Eίσαι πολύ τυχερή! Μακάρι να υπήρχε το Αμπά όταν ήμουν κι εγώ 15. Ίσως όλη η ζωή μου να ήταν διαφορετικά καμωμένη. Κράτησε ότι έχεις μάθει και θα τα βρεις μπροστά σου μόνο για καλό!
Με τα φεμινιστικά παραληρήματα τρέμω κι εγώ συχνά. Πολλές φορές και με τους κάζουαλ σεξισμούς. Για το humans of patriarchy, συνέχεια επιλέγω να μη μου εμφανίζονται δημοσιεύσεις για 30 μέρες. Άνθρωποι είμαστε, έχουμε και προσωπική ζωή να μας βαραίνει, δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τον σεξιστικό οχετό σε όλες τις φάσεις. Μη νιώθεις άσχημα πάντως.
Μία λύση είναι να ακολουθείς πιο χιουμοριστικές φεμινιστικές σελίδες όπως το not all women ή το man who has it all.
Αν απλώνεται η πνευματική κούραση και σε άλλους τομείς, νομίζω καλό θα ήταν να το συζητήσεις στην ψυχανάλυση, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες προκλήσεις που έχει αυτή η ηλικία είναι πολύ ύπουλη και παγωμένη και και εξελίσσεται χωρίς να το καταλάβεις.
Όχι ότι είσαι εκεί, προβολές κάνω και σκέφτομαι πόσα θα μπορούσα να είχα προλάβει 🙂
Πότε έστειλα γράμμα στην Α,μπα και δεν το θυμαμαι;
Υπάρχουν μέρες που το μυαλό αντέχει μόνο να διαβάζει σπάιντερμαν και να βλέπει φιλαράκια και άλλες να πηγαίνει σε ποστ με την παραμικρή ένδειξη σεξισμού και να γίνεται της κολάσεως. Καθεμιά θα ζει σύμφωνα με τις αντοχές της. Αν χρειάζεσαι απόσταση πάρ’τη, δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θες να απέχεις από τον ίδιο το φεμινισμό, μπορεί να μη διαβάζεις α,μπα και στη ζωή σου να αντιδράς και να παλεύεις καθημερινά για όσα πρεσβεύει ο φεμινισμός. Το τι κάνεις στα σόσιαλ δε λέει τίποτα.
Εγω απο την αλλη σκέφτομαι ποσο διαφορετικα θα ειχα αντιδρασει σε τραυματικα γεγονοτα της ενηλικης ζωης μου αν υπηρχε το α μπα στα χρονια της εφηβειας μου. Δεν ειναι οτι δεν εβλεπα τον σεξισμο πριν απλα τωρα το βλεπω και στις πιο “αθωα συγκεκαλυμμενες εκφανσεις του”. Μην καταπιεζεις τον εαυτο σου αν νιωθεις πνευματική κοπωση.
“Η ερώτηση μου είναι ότι αν στα 23 δεν έχω άλλο κουράγιο στα 33 μου τι θα κάνω; Να φοβάμαι;”
να μην φοβασαι, να πας σε εναν καλο ψυχολογο.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να έρχεται και η πνευματική κούραση κάποια στιγμή, σε ότι και να κάνουμε. Το αφήνουμε λοιπόν για λίγο ή και για πολύ καιρό στην άκρη και όταν και αν αισθανθούμε πάλι την ανάγκη το ξαναπιάνουμε. Αυτές οι φάσεις έρχονται και παρέρχονται. Π.χ. περνάω φάσεις που διαβάζω βιβλία το ένα μετά το άλλο, κάποια στιγμή χάνω την όρεξη μου και κάνω μισό ή και παραπάνω χρόνο να ξαναπιάσω βιβλίο στα χέρια μου. Ε και; Από τα πάντα μπορούμε να χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα και έτσι κάνουμε χώρο και για άλλα πράγματα στη ζωή μας. Το πρόβλημα που έχεις πιστεύω… Διαβάστε περισσότερα »
Εδώ ένα μάθημα εξαμήνου διαβάζουμε και μετά τις εξετάσεις δε θέλουμε να το ξαναδούμε ζωγραφιστό γιατί πήξαμε, κι εσύ που ασχολείσαι με αυτό το θέμα οχτώ χρόνια και χρησιμοποιώντας την ίδια πηγή ενημέρωσης, δε θα κουραζόσουν; Νομίζω πως όλοι όσοι ασχολούμαστε ενεργά με κάποιο οξύ κοινωνικό πρόβλημα, κάποια στιγμή δεν αντέχουμε άλλο την ίδια μας την αγανάκτηση και ζητάμε λίγη αποχή και ηρεμία. Ο φεμινισμός είναι σαν την οδήγηση, δεν είναι πως θα σου λείψει η εξάσκηση και θα τον ξεχάσεις! Το μυαλό σου σου ζητάει νέα ερεθίσματα και αλλαγή παραστάσεων, δώσ’ του τα. Εγώ είμαι φεμινίστρια από 9 ετών,… Διαβάστε περισσότερα »