Αγαπητή Άμπα, Όταν λέμε ότι κάποιες φορές πρέπει να γίνω δυσάρεστη με σκοπό να σταματήσει την άσχημη συμπεριφορά του το άτομο που έχω απέναντι μου τι ακριβώς σημαίνει; Μέχρι ποιο βαθμό μπορώ να προχωρήσω; Ποια είναι τα όρια; Λογικά πρέπει να ξεφύγω από την συνήθη συμπεριφορά μου. Όμως αν πω κάτι με το οποίο θα δυσαρεστήσω και τον δικό μου εαυτό (εκτός από αυτόν που έχω απέναντι μου) επειδή παρεκτράπηκα (πχ μειώνοντας κάποιον λεκτικά με κάποιο άσχημο επίθετο που δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ) δεν θα νιώσω κι εγώ σκατά μετά; Ο σκοπός είναι να σταματήσουμε την κακή συμπεριφορά του άλλου το καταλαβαίνω, αλλά με τι κόστος; Δηλαδή στην προσπάθεια μου να το πετύχω αυτό δικαιολογείται πχ να γίνω σεξίστρια (υπέρ των γυναικών εναντίων των αντρών) ή να πω κάτι άλλο εξτρεμιστικό; Μετά δεν θα νιώθω εγώ καλά με τον εαυτό μου. Φυσικά όποια συμπεριφορά και να υιοθετήσω με σκοπό να γίνω δυσάρεστη θα είναι κάποια που θα είναι εκτός του εαυτού μου και καμία από αυτές τις συμπεριφορές δεν θα με κάνει να νιώσω καλά. Μέχρι ποιο σημείο εκτός του εαυτού μου να βγω;
– Θέλω να μην γίνω δυσάρεστη σε εμένα.
Δεν λέμε να γίνεις δυσάρεστη με σκοπό να σταματήσει την άσχημη συμπεριφορά του ο άλλος, αλλά να μην φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη επειδή σου έχουν μάθει να είσαι πάντα καλή με όλους. Είναι διαφορετικό. Σκέψου το καλά και νομίζω ότι θα καταλάβεις τι λέω.
Δεν γίνεται να ζεις την ζωή σου με συνταγές, ούτε γίνεται να τις ζητάς. Όλες οι πράξεις έχουν ευθύνες. Ναι, μπορεί κάποτε, προκειμένου να μην καταπιεστείς, να καταπιεστεί κάποιος άλλος, και αυτό να σε κάνει να νιώσεις δυσάρεστα. Αυτό είναι μέσα στη ζωή. Δεν μπορείς να εξασφαλιστείς. Την εσωτερική σου πυξίδα για το ποιο είναι αυτό το σημείο μόνο εσύ μπορείς να την ρυθμίσεις, με τον δικό σου ηθικό κώδικα που διαμορφώνεις συνεχώς με κάθε μέρα που περνάει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δρατομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω δημόσια τη Λένα γιατί με τη φράση “γίνομαι δυσάρεστη” μου άναψε λαμπάκι στο κεφάλι μου. Μου τα έλεγε η ψυχολόγος μου με πολλά λόγια, δηλαδή το δούλεψα πολύ το ζήτημα αυτό αλλά νομίζω η φράση αυτή το ξεκαθάρισε μέσα μου. Το εφαρμόζω σχεδόν ένα χρόνο το μότο αυτό και οφείλω να σας πω ότι είναι απελευθερωτικο και να το επιχειρήσετε το συντομότερο. Δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη, αρχικά δηλαδή απομακρυνα πολύ κόσμο από τον οποίο άκουγα καρφάκια και κακιουλες οπότε το μισό πρόβλημα λύθηκε. Έπειτα άρχισα να απαντώ σε ξένους στο δρόμο… Διαβάστε περισσότερα »
Clap Clap! Πολύ χαίρομαι για σένα!
Ζόρι που τράβαγε, όμως, ο κυριούλης με το σκυλάκι για να πει την μαλακία του με το τσιτσί. Άσταδιάλα ο παλιομαλάκας, νευρίασα!
Έχω την αίσθηση,ότι κάπου έχει παρεξηγηθεί η έννοια τολμώ,να γίνω δυσάρεστος.Δε σημαίνει,όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ,ότι γίνομαι γλωσοκόπανος ή αγενής.Είναι η απόφαση μας,να βάλουμε τα όρια μας.Κάτι που συχνά αποφεύγουμε,για να μη στραβώσει ο άλλος,για να μην ξεβολευτεί,για να αποφύγουμε τη μανούρα.Με αποτέλεσμα να στρεσαριζόμαστε εμείς,για να τα χωρέσουμε όλα στο πρόγραμμά μας πχ,να αναλαμβάνουμε αγγαρείες,να ανεχόμαστε τη συναναστροφή με κόσμο,που δε γουστάρουμε,να ακούμε τις ίδιες αδιάκριτες μαλακίες,που μας ενοχλούν κτλ.Ένα σε παρακαλώ πολύ,δε θέλω κουβέντες για το τάδε,δεν μπορώ να κάνουμε εκείνο τη μέρα που θέλεις,γιατί εμένα δε με βολεύει,δε θα καλέσω στο γάμο τον τριτοξάδερφο του μπατζανάκη σου,για… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω τον εαυτό σου για να ξέρω τι θα πει να βγαίνεις απ΄αυτόν, αλλά αλίμονο, υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνεις δυσάρεστη και να είσαι ταυτόχρονα πολιτικά ορθή και να μην προσβάλεις άλλες κοινωνικές ομάδες, (αν αυτό εννοείς), ειδικά αν έχεις δίκιο. Το να στραβομουτσιουνιάσεις πολλές φορές αρκεί. Εδώ το να μην μιλήσεις ή γελάσεις κάποιες φορές αρκεί.
Αυτό είναι το καλό με το να παίζεις με την καλή πλευρά, μπορείς να βγεις από πάνω παίζοντας δίκαια.
Μάλλον έχουν παρερμηνεύσει την έννοια του “γίνομαι δυσάρεστη”. Δεν είπαμε να γίνουμε κάφροι, απλά να περιφρουρήσουμε τα όριά μας αξιοπρεπώς χωρίς να μας νοιάζει αν αυτό κακοφαίνεται σε κάποιους.
Εχθές είδα μια ανάρτηση σε μαμαδοφορουμ οπου μια γυναίκα ρωτούσε εάν μπορεί να κουρέψει τα μαλλιά της, ούσα τεσσάρων μηνών έγκυος.
Σήμερα αυτό.
Και πού κατέληξαν; Μπορείς; 🙂
Phoebe μέχρι εκεί άντεξα.
Σε καταλαβαίνω, Maggie μου. Καλού κακού θα ενημερώσω μια φίλη μου έγκυο! Δεν είναι να παίζουμε με τέτοια πράγματα! :p
(Κάπως άσχετο, τις προάλλες, άκουσα το εξής από άντρα κοντά στα 30. Έκανε χιούμορ σε φίλη του που του είπε: σήμερα κουρεύτηκα! Πού βρήκε το αστείο; Κατ’ αυτόν οι άντρες κουρεύονται, οι γυναίκες κόβουν τα μαλλιά τους!!!)
Phoebe πολύ οπισθοδρομικός ο τυπος. Όλοι έχουν δικαίωμα στη φάπα στο σβέρκο τη μέρα που θα κουρευτούν.
Αν δεν κάνω λάθος μπορεί, πρέπει όμως να κουρευτεί πριν το δεύτερο δεκαπενθήμερο του τέταρτου μήνα και να είναι Πέμπτη πρωί. Το κουρεμένο μαλλί, αν είναι βαμμένο πρέπει να το διαβάσει και αν είναι άβαφο να το κρατήσει και να το κάνει μαξιλάρι. Κανονικά πρέπει να κουρευτεί κοντό αγορέ αλλά κάποιες τολμηρές το αφήνουν κοντό καρέ.
Είχα μπει κάποτε σε μαμαδοφόρουμ αλλά από διασκεδαστικό έγινε απελπιστικό και τα παράτησα.
Ξέρω μια έγκυο κοπέλα που πήγε να κουρευτεί Παρασκευή του δεύτερου δεκαπενθημερου του τέταρτου μήνα και ξύπνησε σε μια μπανιέρα με παγάκια και της έλειπε το ενα νεφρό.
…Και όλα αυτά, στραμμένη στην ανατολή και ενώ θα λέει την “ευχή” που λέει ο παπάς κατά το σαράντισμα, για να ξορκίσει τις αμαρτίες της!
Τι είναι αυτά που διαβάζω;;;;;
Κι εσύ, βρε Maggie, καθόλου φαντασία δεν έχεις πια; Μετά το πρώτο ΓΝΤΟΥΠ! μου ήρθε η επιφοίτηση! Ένας σωρός λόγοι υπάρχουν, λοιπόν, για να μην κουρευτεί η εγκυμονούσα: 1) Με τις τρίχες του κουρέματος κάποιος/α μπορεί να της κάνει μάγια (και άντε να βρει κοντινό ραντεβού με τη Μάρα για να της τα λύσει)! 2) Αν το μωρό είναι κορίτσι και στη μαμά αρέσουν τα κοντά μαλλιά, μπορεί αργότερα να θέλει να το φωνάζουν Νώντα. 3) Μπορεί να ξενερώσει ο σύζυγος, που φαντασιώνεται τη Ραπουνζέλ, να τη χωρίσει και να μείνει “μόνη κι έρμη” με ένα βρέφος στην αγκαλιά. 4)… Διαβάστε περισσότερα »
Ασκαρδαμυκτί με το 1 με έπεισες. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι κομμώτριες βγάζουν εξτραδάκια πουλώντας τα κομμένα μαλλιά μας στους οχτρούς μας που θέλουν να μας κάνουν μάγια.
Κρύβε λόγια!!!
Ναι, αλλά χωρίς ημιμόνιμο, αλλιώς δεν πιάνει!
Από ένα σημείο και μετά μπορείς να γίνεις πολύ δυσάρεστη, χωρίς καθόλου να μειώσεις ή να προσβάλεις τον άλλο, ούτε να γίνεις αγενής (για βρισιές δεν το συζητάμε καν). Έχει να κάνει με το ύφος σου, τη σταθερότητα της φωνής σου και την πεποίθηση ότι έχεις απόλυτο δίκιο και ότι ο άλλος είναι που κάνει λάθος. Θέλει εξάσκηση βέβαια, αλλά το αποτέλεσμα είναι θεαματικό και καθόλου άσχημα δεν νιώθεις με τον εαυτό σου μετά, το αντίθετο μάλιστα. Σκόπος σου δεν είναι να μάθεις στον άλλο να φέρεται, αλλά να δείξεις ότι σε εσένα δεν περνάνε αυτά και να πάει να… Διαβάστε περισσότερα »
Κάποιες φορές μόνο το να πεις: ” Κοίτα τη δουλειά σου ” σε κάνει δυσάρεστη, χωρίς να προσβάλλεις / βρίζεις κανέναν.
Δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι στο μυαλό μας την παρεκτροπή όταν λέμε να γίνουμε δυσάρεστοι. Δεν απαντάμε εξτρεμιστικά ούτε λέμε λέξεις που δεν χρησιμοποιούμε. Δεν ξέρω γιατί η δική σου σκέψη είναι ακραία. Μου θυμίζει όσους διαφωνούν και λένε άλλα αντ’άλλων επειδή δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν και κυρίως βρίζουν. Εγώ π.χ. με όποιον συζητάει και εκφράζεται άσχημα, κόβω τη κουβέντα, ό,τι κι αν λέει, όσο κι συμφωνούν οι ιδέες και οι απόψεις μας. Αν δε συμφωνώ κιόλας, δείχνω την περιφρόνηση μου, δεν έχω τίποτα να πω και ούτε θα ψάξω να βρω. Στις περιπτώσεις που για οποιονδήποτε λόγο πρέπει να… Διαβάστε περισσότερα »
Νομιζω ενα απο τα ερωτηματα σου ειναι οχι ποσο δυσαρεστη μπορω να γινω αλλα και με τι τροπο. Περα απο το οτι τις μαχες μας τις διαλεγουμε , για εμενα οταν γινομαι δυασερστη ειναι οι εξης λογοι: Πρωτον το νιωθω μου βγαινει αυτοματα ορισμενες φορες. Δευτερον , θελω να δειξω οτι αυτο δεν ειναι αποδεκτο , τριτον αν ο συνομιλητης θεωρω οτι μπορει καποια στιγμη να σκεφτει τι συζητησαμε και να επηρεαστει η σκεψη του, τεταρτον αυτο που ειπε η Λενα. Ο τροπος που γινεσαι δυσαρεστη λεει πολλα πρωτα για εμας και στην συγκεκριμενη περιπτωση ποσο εχουμε κατανοησει πολιτικη ορθοτητα,… Διαβάστε περισσότερα »
Να μην βγαινεις ποτε εκτος εαυτου.Το να μην συγχωρεις τον εαυτο σου θα σε φθειρει πολυ περισσοτερο μακροπροθεσμα απο το να μη συγχωρεις τον αλλον.
Αν νιωθεις ασχημα με οσα σε αναγκαζει ο αλλος να πεις προκειμενου να σταματησει τοτε σταμάτα εσυ.
Δεν αξιζει να πεσεις τοσο χαμηλα για κανεναν. Ουτε για την ιδια σου τη μανα.
Πιστεύω πως το να γίνουμε δυσάρεστες/οι δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε ταυτίζεται απαραίτητα με την αγένεια. Συνίσταται στη συνθήκη κατά την οποία συμπεριφερόμαστε μέσα στα πλαίσια των πεποιθήσεων, των συναισθημάτων και του χαρακτήρα μας, χωρίς να φοβόμαστε πώς θα μας χαρακτηρίσουν, χωρίς να καταπιεζόμαστε, χωρίς να ντρεπόμαστε για όσα είμαστε και πιστεύουμε και, κυρίως, χωρίς να μας αφορά καθόλου – μα καθόλου!- αν μας βρουν δυσάρεστες/ους αυτοί στους οποίους απευθυνόμαστε, όταν εκείνοι είναι κάφροι και απρεπείς! Και σε όποιον δεν αρέσει, ξύδι!!!