Αγαπητή Λένα, Αφορμώμενη από μία σειρά γεγονότων που συμβαίνουν στον μικρόκοσμο μου θα ήθελα να εκφράσω έναν προβληματισμό μου που με ταλανίζει απο την εφηβεία μου. Στο προκείμενο λοιπόν. Έχω έναν φίλο εδώ και 10-12 χρόνια. Είμαστε πλέον στα 30 μας και με τον Σ ήμασταν πάντα ιδιαίτερα κοντά. Το τελευταίο καιρό ωστόσο έχει ξεκινήσει και πετάει σποραδικά κάτι επικές χοντράδες (ενδεικτικά και οχι αποκλειστικά με ‘χει αποκαλέσει πουτανάκι του αφεντικού μου μπροστά σε 15 εμβρόντητους ημιγνωστούς επειδή εργάζομαι πολλές ώρες). Μια, δυο, τρεις τα μάζεψα και του τα είπα. Η απάντηση που πήρα ηταν ότι έχει τρομερά μεγάλη οικειότητα μαζί μου και ότι τα λέει για πλάκα στα πλαίσια του πειράγματος. Απομακρύνθηκα ήσυχος. Έρχομαι όμως στον προβληματισμό που έχω ξανασυναντήσει σποραδικά στη ζωή μου. Όταν είσαι κολλητός με κάποιον σημαίνει ότι θα έπρεπε να τον εμπιστεύεσαι τόσο που να μη σε νοιάζει οτι και να λέει; βλέπω γυρω μου σχέσεις που αλληλοβριζονται και, τουλάχιστον επιδερμικά, φαίνεται να έχουν αδελφική σχεση. Κάπως νιώθω οτι χάνω φίλους. *βαθιά ανάσα για την πεμπτουσία του αιώνιου ερωτήματος “ειμαι υπερβολική;* είναι μήπως αληθινές, βαθιές σχέσεις και γω ευθικτη;
–Κοντέσσα Μημουάπτου
Δεν υπάρχει κάποια χρονική στιγμή που κάποιος αποκτά το παράσημο του κολλητού και άρα μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Ανάποδα πάει. Γίνεται κολλητός επειδή επί σειρά ετών δεν λέει κάτι που σε απομακρύνει εντελώς, και θέλεις να τον ξαναδείς.
Αν βλέπεις άλλους να βρίζονται και να είναι φίλοι, είναι δική τους υπόθεση. Δεν ξέρεις τι είδους σχέση έχουν, ούτε χρειάζεται να κάνεις υποθέσεις. Εσύ πρέπει να ξέρεις πώς θέλεις να σου μιλάνε οι δικοί σου φίλοι. Όλοι χάνουν φίλους μεγαλώνοντας. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό. Ο κυριότερος είναι ότι μειώνεται ο ελεύθερος χρόνος, και εμφανίζονται ζευγάρια που αρχίζουν να κλείνονται κοινωνικά. Ο άλλος λόγος είναι ότι όταν είσαι μικρός δεν ξέρεις ποιος είσαι και τι θεωρείς αποδεκτό σε μια φιλική σχέση. Λέει τις χοντράδες τον τελευταίο καιρό, ή μήπως άρχισες εσύ να τις ακούς σε όλο τους το μεγαλείο;
Δεν γίνεται να έχεις πολλές βαθιές σχέσεις (προσπάθησε να αποφεύγεις το «αληθινές», είναι κάπως με συνοδεία βιολιτζή αυτή η αντιμετώπιση). Άλλο να χάνεις φίλους, άλλο να έχεις λίγους φίλους, άλλο να μην έχεις καθόλου φίλους. Αν είσαι εύθικτη ή όχι δεν γίνεται να βγει μόνο από αυτά που γράφεις, αλλά το «πουτανάκι» δεν είναι αστείο, όπως και να το κάνουμε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ναι ναι, στο όνομα της φιλίας, της ντομπροσύνης και της άδολης αγάπης έχουν ακουστεί οι μεγαλύτερες χοντράδες. Εγώ πάντως σ’ αυτό είμαι απόλυτη: άν κάποιος με φέρνει σε δύσκολη θέση ή με προσβάλλει δεν είναι φίλος μου. Τον φίλο σου δεν θέλεις να τον βλέπεις ντροπιασμένο, πως να το κάνουμε. Και ξέρουμε όλοι πολύ καλά τι είναι αυτό που ντροπιάζει τον καθένα μας.
Καταπληκτικό σχόλιο! Σχετικά με το σεξισμό έχω καλό παράδειγμα: κάποτε φίλος φίλου έκανε μια χοντρή φάρσα (του τράβηξε την καρέκλα κι ο φίλος μου έπεσε στο πάτωμα και χτύπησε στον κόκκυγα). Σηκώθηκε εκτός εαυτού, έδωσε μια σπρωξιά στον φαρσέρ και του φώναξε “δεν είναι αστεία αυτά! Δεν είμαστε στο νηπιαγωγείο!” Ο φαρσέρ μαζεύτηκε σαν βρεγμένη γάτα, του ζήτησε συγγνώμη και το επεισόδιο έληξε εκεί. Όταν μου αφηγήθηκε το επεισόδιο, ο φίλος μου τόνισε πως τον αφύπνισε (φεμινιστικά εννοώ) το γεγονός ότι ο άλλος είχε κάνει πριν λίγο καιρό ανάλογη φάρσα σε κοπέλα της παρέας, η οποία επίσης τον είχε σπρώξει… Διαβάστε περισσότερα »
Είχε ο πατέρας μου έναν κολλητό που τον είχε ταράξει στη σφαλιάρα. Από αγάπη και στην πλάκα ακόμη και στην τρίτη ηλικία. Ε στην ουσία αυτό δεν ήταν οικειότητα, παιχνίδι εξουσίας ήταν.
πίσω από το πως κάνεις ετσι μια πλάκα έκανα, έχουν πεταχτεί απίστευτες κακίες και χοντραδες με σκοπό φυσικά να σε πληγώσουν και να σε φέρουν σε δυσκολη θεση
Ότι αυτό είναι απαράδεκτο και αυτοί οι άνθρωποι σου κάνουν κακό,για εμένα είναι δεδομένο. Αυτό στο οποίο δεν έχω καταλήξει, είναι αν πρέπει να κάτσεις να εξηγησεις προτου εξαφανίσεις. 20 χρονών είχα μια τέτοια φίλη που με είχε ταράξει σε τέτοιου είδους “αστεία “. Αντεξα 2 ολόκληρα χρόνια και μια μέρα απλά δεν ξανασηκωσα ΠΟΤΕ το τηλέφωνο. Και μετά από κάποιους μήνες, προχώρησα πιο δραστικά και όταν χτύπαγε το έκλεινα!
Ναι συμφωνώ, το θράσος των άλλων πολλές φορές μας κομπλράρει και μας αποπροσανατολίζει. Καλό είναι να εξηγούμαστε και να δίνουμε ευκαιρίες..2 χρόνια όμως μου φαίνονται υπερβολικά πολλά..
Δεν έχασες ένα φίλο, έβαλες τα όρια σου σε ένα ανασφαλή ηλίθιο που δεν τον ενδιαφέρει να μην σε στεναχωρήσει ή να σε προσβάλει και μάλιστα μπροστά σε τρίτους. Ποιοί είναι αυτοί οι Άλλοι που μετράμε τόσο πώς επιλέγουν να ζήσουν; Υπάρχουν κι άλλοι Άλλοι που επιλέγουν να τη ζήσουν αλλιώς, πώς διαλέγεις ποιούς θα πάρεις σαν παράδειγμα; Όταν είσαι φίλος με κάποιον καλό είναι να σε ενδιαφέρει αρκετά το πώς νιώθει για να φιλτράρεις τα λόγια σου, ειδικά αυτά που μπορούν να προσβάλουν, να πληγώσουν, ή να εκθέσουν σε άλλους. Όχι μόνο όταν είσαι φίλος, αλλά και συγγενής ή… Διαβάστε περισσότερα »
Από προσωπική εμπειρία όσο πιο πολύ είμαι κοντα με κάποιον τόσο πιο πολύ με νοιάζει το πως μου μιλάει. Το ότι είσαι κολλητός/στενός φίλος κλπ δεν σημαίνει πως ξαφνικά αποκτάς μια ασπιδούλα και ότι και να πει ο άλλος το αποκρούεις γιατί η φιλία σας έχει φτάσει στο βαθύτερο επίπεδό της.Οι σχέσεις των ανθρώπων γενικά είναι σαν τα φυτά,θέλουν πότισμα.Αν δεν τα ποτίσεις μαραίνονται.Αν αρχίσεις και τα ποτίζεις με ξίδι θα μαραθούν και πάλι. Μην συγκρίνεις τις δικές σου σχέσεις με άλλες.Η κάθε μια είναι διαφορετική γιατί χτίζεται από διαφορετικά άτομα σε διαφορετικές συγκυρίες. Τώρα αν είσαι ευθικτο άτομο αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Από τις συμπεριφορές που με βγάζουν από τα ρούχα μου είναι αυτές οι πατροναρίστικες, γεμάτες προσβολές και χιούμορ που γίνονται στα πλαίσια της μεγάλης άνεσης και οικειότητας. Τους φίλους τους σεβόμαστε, τους αγαπάμε, τους στεκόμαστε με συμβουλές αν και όποτε μας ζητηθεί. Θα μιλήσουμε και αυστηρά όταν το απαιτεί η συνθήκη. Αλλά όταν αποκαλείς μια γυναίκα πουτανάκι αυτό είναι καθαρός, αγνός και γνήσιος σεξισμός και μισογυνισμός που δεν δικαιολογείται ποτέ και υπό καμία συνθήκη. Απλά τον έχουν μάθει ότι οι γυναίκες οφείλουν να τα ακούν όλα, να τα δέχονται βουβά και αν τυχόν αντιδράσουν τους πετάς ένα ” έλα δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Γνωρίζω την καλύτερη φίλη μου 15 χρόνια, από το πρώην εργασιακό περιβάλλον. Περάσαμε πολλά μαζί, προσωπικά, οικογενειακά, επαγγελματικά όλα αυτά τα χρόνια και πάντα η μια στήριζε την άλλη και παντα η μια ζητούσε τη γνώμη της άλλης και σε δύσκολα θέματα. Πότε μα ποτέ δεν έχουμε εκφραστεί με αυτόν τον τρόπο και αν ηταν να πούμε καμιά χοντραδα την λέγαμε πάντα ενώ είμασταν μόνες μας και αφού ζητούσαμε συγγνώμη και εξηγούσαμε από πριν γιατί θα χρησιμοποιουσαμε τη συγκεκριμένη γλώσσα. Οι καλοι φίλοι πρέπει να είναι υποστηρικτικοι και αν πιστεύουν ότι κάπου κάνεις λάθος να σου το πουν κατ’ ιδίαν… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως αν πράγματι το ξεκίνησε τώρα, με 2 κουβέντες και μερικά απότομα κοψίματα έχεις ελπίδες να μην ξωκείλει τελείως και αρχίσει να σου λέει ότι αυτός είναι ο χαρακτήρας του. Από την άλλη νομίζω πως όπως αλλάζουν τα όρια και οι αντοχές οι δικές σου, αλλάζουν και οι δικές του και δεν είναι σπάνιο ειδικά μετά από τόσα χρόνια να μην εχετε μεταβληθεί “ισόποσα”. Όπως πάντως και να έχει, αν σε προσβάλλει να το κόψεις αμεσα χωρίς δευτερες σκέψεις γιατί μόνο θα χειροτερεύει!!