Ζητούνται Φεμινιστές

Στην αέναη προσπάθεια να μην μας παίρνει από κάτω τα μοναχικά Σαββατόβραδα, και να τα περνάμε με κάποιον αγκαλιά, με νέτφλιξ και πίτσα ιδανικά, πολλές από εμάς μιλάμε με αγνώστους κατά καιρούς, και πλέον, τα πράγματα είναι ένα επίπεδο πιο δύσκολα.

Γιατί εκτός από το να μην είναι ηλίθιος, να έχει λίγο πλάκα και να μην μας πιάνει θλίψη όταν τον κοιτάμε στη φάτσα (αλλά και να μην είναι φασίστας), χρειάζεται να προσπαθούμε να καταλάβουμε από την αρχή και κάτι άλλο, που παλιότερα προσπερνούσαμε ανέμελα, γιατί είχαμε ζαλιστεί απ’ τις πεταλουδίτσες στο στομάχι που κατέκλυζαν την ύπαρξή μας κάθε φορά που ο λεγάμενος έστελνε μήνυμα.

Το αφήναμε και περνούσε απαρατήρητο γιατί είχε πλάκα και μας κοίταζε στα μάτια, αλλά μια ωραία πρωία που ξεστόμιζε κάτι ρουφώντας τον καφέ και τσεκάροντας το κινητό, ένα σχόλιο για εκείνον άκακο και καθημερινό, εμείς ξαφνικά συνειδητοποιούσαμε το πόσο λάθος κάναμε διότι ο έρωτας δεν είναι και τόσο τυφλός αλλά σίγουρα είναι κουφός, και μετά κοπανάγαμε το κεφάλι μας στον τοίχο, μια και δεν μπορούσαμε να κοπανήσουμε το δικό του και να του αλλάξουμε μυαλό, δυστυχώς.

Τουτέστιν, ένα συχνό φαινόμενο στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια, ήταν να μένω άγρυπνη ως τα χαράματα και να συζητάω, να τσακώνομαι, να αναλύω, να επιχειρηματολογώ, προσπαθώντας μάταια να εξηγήσω σε αδιάφορους για το θέμα αγνώστους, που έτυχε και μου την έπεσαν και μετά το μετάνιωσαν πικρά, ότι η πατριαρχία είναι παντού γύρω μας και εξαιτίας της περνάμε όλοι φρικτά. Λέω το έκανα παλιά, γιατί δεν το κάνω πια. Είναι επίπονο, είναι εξουθενωτικό, σπάνια αξίζει την προσπάθεια, και πλέον θέλω να με προστατεύω, επιλέγοντας τις μάχες μου πιο σοφά.

Αλλά τότε που ακόμα είχα αντοχές, μιλούσα, ακόμα κι αν ένιωθα τη ματαιότητα, γιατί είχα μια ελπίδα. Γιατί θέλω να πιστεύω ότι όσο μιλάω, παρόλο που εκείνη την ώρα δεν το βλέπουν, κάποιοι ίσως κάτι να υποψιάζονται, έστω κι αμυδρά. Όχι ότι αλλάζουν κοσμοθεωρίες σε μια νύχτα, φυσικά, αλλά ποιος ξέρει, μπορεί να το δουν κάπου γραμμένο μετά, και μετά κάπου αλλού, χιουμοριστικά, μετά σε μια ταινία ή σε μια σειρά, και μετά να το πει κάποιος που σέβονται ή θαυμάζουν ειλικρινά, και τότε, κάπως, κάτι μπορεί να έρθει και να κάνει κλικ, και να συνέβαλε στο όλο πράγμα εκείνη η βραδιά. Ναι, είμαι ρομαντικιά.

Πριν επενδύσουμε στον εκάστοτε υποψήφιο, λοιπόν, χρειάζεται να ψυχανεμιστούμε αν θεωρεί ότι κατά βάθος οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες. Ομολογώ ότι είναι σπάνιο να πετύχεις τέτοιο διαμάντι που θα στο θέσει τόσο ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, αλλά αν τον αφήσεις να εκφραστεί, θα πει «εσείς οι γυναίκες είστε…» και πρόσθεσε εδώ όποιο στερεότυπο θες: συναισθηματικές, κυκλοθυμικές, ματαιόδοξες, ακατανόητες, εγκεφαλικές, ζηλιάρες, πονηρές, εκδικητικές, ύπουλες, εμμονικές, καταναλωτικά όντα, πολύπλοκα όντα, και όλα αυτά που έχουμε βαρεθεί να ακούμε όλη μας τη ζωή.

Θα πει ότι ο προορισμός της γυναίκας είναι να γίνει μάνα, και καθήκον της να προσέχει τα παιδιά και το σπίτι της, θα πει ότι η γυναίκα οφείλει να περιποιείται τον εαυτό της για να είναι όμορφη και σέξι αλλά συγχρόνως πρέπει να ‘ναι κυρία και να μην δίνει δικαιώματα, και βέβαια θα πει ότι η γυναίκα δεν είναι σαν τον άντρα, μην τα ισοπεδώνουμε όλα, κι αν έχει κάνει σεξ με πάνω από πέντε-έξι, πάει να πει ότι δεν είναι για κάτι σοβαρό και δεν κάνει για σκέση.

Μπορεί και να αναπτύξει το θέμα από την ανάποδη πλευρά, και να σολάρει με τα «εσείς οι γυναίκες είστε ανώτερα όντα από εμάς τους άντρες, που σκεφτόμαστε πολύ απλά, και το μόνο που θέλουμε είναι…» και πρόσθεσε πάλι ένα στερεότυπο που να αντιπροσωπεύει την ουγκ ματσίλα.

Θα τα πει και πιο διακριτικά, πιο υπόγεια, αυτά που δεν είναι εμφανή με την πρώτη ματιά. Θα πει εγώ δεν πιστεύω στο φεμινισμό αλλά στο ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, θα πει ο φεμινισμός δεν χρειάζεται πια στη Δύση, θα πει δεν υπάρχει κουλτούρα του βιασμού, είναι μεμονωμένα τα περιστατικά, αλλά ντάξει, τι έκανε κι εκείνη στο σπίτι αγνώστου απ’ την πρώτη βραδιά; θα πει «ναι, αλλά για τις ψευδείς κατηγορίες βιασμών δεν λέτε», και γιατί χρησιμοποιείτε τη λέξη «γυναικοκτονία», ήταν απλά μια δολοφονία. Αυτοί είναι οι χειρότεροι, χωρίς αμφιβολία.

Πολλοί φερέλπιδες νέοι για τους οποίους είχες ψηλές προσδοκίες, έχουν χαθεί σ’ αυτό το επίπονο αλλά ανελέητο ξεσκαρτάρισμα. Μηδένα προ φεμινιστικής συζήτησης μακάριζε.

Και, αναπόφευκτα, αυτό το βουβό δράμα οδηγεί στην καχυποψία σε κάθε νέα γνωριμία, και στην ψυχοφθόρα αίσθηση ότι για πάντα οφείλεις να εξηγείς ακριβώς γιατί αυτό που λέει ο άλλος, είναι μαλακία. Μερικές φορές, το αντίο είναι εύκολο και προφανές, μερικές όμως νιώθεις ότι μπορεί να γίνεσαι λίγο άδικη, απότομη και «υπερβολική».

Φυσικά και δεν είσαι υπερβολική. Έχεις κάθε δίκιο πλέον να λες άντε γεια, θέλω να ξέρεις ήδη. Θέλω να έχεις καταλάβει. Θέλω να θέλεις ισότητα. Να θες ουσιαστική ισότητα σε κάθε πτυχή της ζωής. Θέλω να είσαι φεμινιστής. -Θέλω και να κάνεις σεξ σαν φεμινιστής.

Αλλά συγχρόνως συνειδητοποιείς ότι εκεί έξω o κόσμος δεν είναι όπως στο σάιτ που βρίσκεσαι τώρα, και ότι είναι δύσκολο όταν ο άλλος δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή ή σε τριβή με μια μη-πατριαρχική συλλογιστική, ξαφνικά να τον πυροβολείς με ιδέες και θεωρίες που του φαίνονται παράλογες, που του ανατρέπουν τα δεδομένα, και μάλιστα να τις λες θυμωμένα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπαίνουν στον κόπο να αμφισβητήσουν τις πατροπαράδοτες αξίες, τις εσωτερικεύουν σαν ακλόνητες αλήθειες, και προχωρούν στη ζωή διαιωνίζοντας ό,τι έμαθαν παιδιά, εκτός κι αν συμβεί μια κοσμογονική αλλαγή.

Αλλά υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που δεν θεωρούν ότι είναι φεμινιστές, αλλά είναι της προκοπής. Που θα καταλάβαιναν αν έβλεπαν, που θα συμφωνούσαν αν άκουγαν, που θα έκαναν το σωστό αν διάβαζαν. Αυτοί είναι το θέμα. Αυτοί, που κατά τα άλλα μπορεί και να είναι αυτό που θες (μόνο που αυτά τα άλλα είναι πολλά, γιατί η πατριαρχία διαποτίζει τα πάντα, όσο κι αν δεν το θες). Ούτε μ’ αυτούς οι συζητήσεις δεν είναι απλές.

Όταν σου γκρεμίζουν το σπίτι που μεγάλωσες, ακόμα κι αν το βλέπεις ότι ήταν σάπιο κι ετοιμόρροπο, και πάλι, αντιστέκεσαι. Είναι ανθρώπινο. Και δεν είναι άντρες, είναι άνθρωποι.

Γι’ αυτό, τι να πω. Κουράγιο. Τουλάχιστον, όταν είμαστε μόνες, περισσεύει πίτσα και για μπραντς την Κυριακή.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News