Αγαπητή «Α, μπα»: Έχω πρόβλημα με τους επιβλέποντες καθηγητές

Αγαπητή μου α,μπα, έχω πρόβλημα με το διδακτορικό μου ή καλύτερα με τους επιβλέποντες μου. Με έχουν κάνει να αισθάνομαι ότι δεν έχω λόγο στο πως θα γράψω την δημοσίευση μας, βασισμένη στη δουλειά που έχω κάνει με την καθοδήγηση τους. Δηλαδή κάθε φορά που διορθώνουμε θέλουν μια το ένα μια το άλλο, μετά ξαναγυρίζουμε στο ένα. Λογικό ως ένα βαθμό έρευνα είναι… Όταν προσπαθώ να εξηγήσω ότι ίσως αυτό δεν έχει νόημα γιατί το έλεγξα ή γιατί δεν θα είναι καλό έτσι μου λεει ο ένας όχι αν το παρουσιασεις έτσι δεν θα το δεχτούν για δημοσίευση. Όταν γίνεται αυτό επιμένει τελικά και ο άλλος συνήθως. Κυρίως είναι διορθώσεις στο πως το γράφουμε ή παρουσιάζουμε. Μικρές αλλαγές για εμένα σημαίνουν πολλή δουλειά συνηθως. Εδώ κι ένα μήνα έχω αρχίσει δουλειά με σκοπό να γράψω τα τελευταία κομμάτια παράλληλα. Έχω πλέον μηδαμινά ψυχικα και πνευματικά αποθέματα. Σήμερα συνειδητοποίησα πόση δουλειά είχαν αυτά που μου ζήτησαν (χωρίς να βελτιώνεται κατά την γνώμη μου η δημοσίευση) και έκλαιγα σαν παιδάκι. Αποφάσισα να επιμείνω στην γνώμη μου στο επόμενο μίτινγκ. Είναι το σωστό ή πρέπει να κάνω ότι λένε να τελειώνω χωρίς συγκρούσεις;

Την ερώτηση αυτή απάντησε η Ελένη Χατζή, καθηγήτρια Δομοστατικής στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Ζυρίχης, η οποία βρήκε το χρόνο να απαντήσει και την ευχαριστούμε πολύ:

Αγαπητή φίλη

Δεδομένου ότι αναφέρεις πως πρόσφατα ξεκίνησες δουλειά και παράλληλα θέλεις να γράψεις τα τελευταία κομμάτια, υποθέτω ότι είσαι πολύ κοντά στην παράδοση του διδακτορικού σου. Η εκπόνηση της διδακτορικής διατριβής είναι ουσιαστικό πνευματικό εγχείρημα και στις περισσότερες περιπτώσεις χρονοβόρο. Είναι λοιπόν λογικό πλησιάζοντας στο πέρας αυτής της διαδικασίας να στενεύουν τα περιθώρια της υπομονής σου. Διαβάζω τη δική σου πλευρά χωρίς όμως συγκεκριμένα παραδείγματα των απαιτούμενων αλλαγών. Συνεπώς, είναι δύσκολο να κρίνω αν οι απαιτήσεις των επιβλεπόντων σου είναι υπερβολικές.

Επειδή αναφέρεσαι συγκεκριμένα σε δημοσίευση: – Αν οι παρατηρήσεις αυτές αφορούν κυρίως σε γλωσσικές εκφράσεις ή παρουσίαση σχημάτων, τότε έχουν και αυτοί χρέος ως συγγραφείς και εκείνοι της ίδιας δημοσίευσης να σου παράσχουν συγκεκριμένες διορθώσεις/παρατηρήσεις επί του κειμένου.

– Αν ο λόγος για τον οποίο καθυστερείτε είναι και η μειωμένη συχνότητα των μίτινγκ λόγω εργασίας σου, δοκιμάστε να κάνετε ανταλλαγή μέσω email ή μέσω εργαλείων collaborative editing (π.χ. overleaf)

– Αν οι αλλαγές είναι πιο ουσιαστικές (π.χ. νέες αναλύσεις, παραγωγή επιπλέον αποτελεσμάτων) τότε θα σε συμβούλευα να κάνεις ανοιχτό διάλογο μαζί τους ως προς την αναγκαιότητα των αλλαγών και την βελτίωση ή μη του επιστημονικού περιεχομένου.

– Σε αυτόν τον διάλογο οφείλεις και εσύ να έχεις ανοιχτό μυαλό ως προς την χρησιμότητα των αλλαγών, αφού για τα περισσότερα επιστημονικά περιοδικά απαιτείται πράγματι ένας αυστηρός έλεγχος της ποιότητας – εκ των προτέρων – προκειμένου η δημοσίευση να προχωρήσει στο στάδιο της διανομής στους κριτές (reviewers).

– Αν διαφωνείτε πράγματι σε μικρολεπτομέρειες, τότε θα έλεγα πως σε αυτό το στάδιο θα μπορούσες να τους προτείνεις πως οι κριτές μπορούν να αποφανθούν αν χρειάζονται βελτιώσεις/αλλαγές. Η διδακτορική διατριβή αποτελεί σημαντικό εγχείρημα που αποτυπώνεται γραπτώς, πιθανώς επηρεάζοντας μεταγενέστερους ερευνητές. Συνεπώς, είναι σημαντικό να μην θυσιάζεται η ποιότητα προς χάριν ευκολίας.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News