Πόσο καιρό ασχολείσαι επαγγελματικά με την φωτογραφία;
Ασχολούμαι με την φωτογραφία τα τελευταία 11 χρόνια. Σπούδαζα κάτι άλλο, ηχοληψία, αλλά παράταγα τα μαθήματά μου για να τραβήξω τις φίλες μου. Μου έλεγαν όλοι ότι είμαι σε λαθος σχολή κι ότι έπρεπε να πάω φωτογραφία. Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, τουλάχιστον όχι επαγγελματικά.
Μετά από ένα άσχημο τροχαίο την είδα αλλιώς, μιας που κόντεψα να πεθάνω είπα να κάνω αυτό που θέλω. Παράτησα τα πάντα και πήγα να σπουδάσω φωτογραφία. Έτσι ξεκίνησα.
Υποθέτω ότι είναι απ’τα επαγγέλματα που ένιωσαν βίαια την επέλευση του κορονοϊού.
Όχι τόσο. Δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικά για μας με τον κορονοϊό. Δεν είναι ότι αυξήθηκε η ανασφάλεια, αυτή υπάρχει στο επάγγελμα. Δεν είναι μια δουλειά σταθερή. Είναι μια δουλειά που πρέπει να την κυνηγήσεις πολύ, που δεν προσφέρει οικονομική ασφάλεια κι στην οποία δυσκολεύεσαι αν δεν είσαι από πριν οικονομικά καλά.
Πώς κυνηγάς τη δουλειά σου; Aρκεί το να εκτίθεσαι;
Πρέπει να είσαι κοινωνική και να έχεις ένα μεγάλο κύκλο. Θα σε μάθουν από γνωστό σε γνωστό, από φίλο σε φίλο, από στόμα σε στόμα. Πρέπει να φροντίσεις να υπάρχεις πάντα στο προσκήνιο και να μην περιμένεις να σε βρουν επειδή κάποιος κάπου θα δει μια φωτογραφία σου. Αν δεν έχεις agency από πίσω σου-και στην Ελλάδα το agency δεν είναι η νόρμα-πρέπει να φροντίσεις να καλλιεργήσεις τις σχέσεις και τη φήμη σου.
Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις;
Γυναίκες. Μου αρέσουν πολύ. Μου αρέσει ό,τι εκπέμπει μια γυναίκα, θέλω ν’αποτυπώνω τον αισθησιασμό, τις εκφράσεις, την θηλυκότητα, τις γωνίες του σώματος. Έχω επηρεαστεί αρκετά απ’την αισθητική των 80s και 90s που συνδύαζε τον δυναμισμό με την θηλυκότητα των γυναικών. Η τάση σήμερα είναι προς το πιο androgynous, εγώ προτιμώ το άλλο. Μου φαίνεται λιγότερο φλατ.
Τι θα έλεγες σε μια 16χρονη που θέλει ν’ασχοληθεί με την φωτογραφία μόδας επαγγελματικά;
Nα φύγει εξωτερικό αν μπορεί. Να βρει το δικό της στυλ. Δεν χρειάζεται να προσπαθεί να μιμηθεί τα τρεντς που κυκλοφορούν. Αν μπεις στο pinterest και στο instagram θα δεις ότι όπως και στην μόδα, έτσι κι η φωτογραφία μόδας έχει άλλο trend κάθε σεζόν από τη γωνία που θα τραβήξεις μέχρι την γενικότερη αισθητική. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν πρέπει ν α επικεντρωθεί κάποιος εκεί επειδή αυτά έρχονται και φεύγουν. Είναι πολύ σημαντικότερο να αποκτήσει μια προσωπική αισθητική και γι’αυτό θα πρότεινα να τραβάει αρκετά. Όταν λέω αρκετά εννοώ συνέχεια. Επίσης είναι σημαντικό να κάνει λάθη και να μάθει από αυτά.
Έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αξιολογείς τον εαυτό σου ως φωτογράφο σε σχέση με όταν ξεκίνησες;
Δεν μπορώ να σου πω ότι έχει αλλάξει πολύ. Ίσως είμαι λίγο πιο σίγουρη αλλά νιώθω ότι είμαι το ίδιο ανασφαλής. Ακόμη κοιτάω δουλειά μου και κάτι μου φταίει. Ακόμη συγκρίνομαι, ακόμη ρωτάω τη γνώμη των άλλων.
Πώς αποφασίζεις το πώς κοστολογείς τη δουλειά σου;
Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση. Σε γενικές γραμμές, ρωτάμε το budget του πελάτη, τι ακριβώς θέλει, ποιο είναι το όραμα του project. Είναι συνηθισμένο να κάνεις κάποια πράγματα δωρεάν στην αρχή. Αν εγώ προσωπικά γουστάρω μια δουλειά θα την κάνω ανεξαρτήτως χρημάτων. Κοστολογείς με τις ώρες εργασίας και το πόσο πιστεύεις ότι αξίζεις.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα’χεις βρει με τον εαυτό σου, αν είσαι ανασφαλής θα δυσκολευτείς και ν’αξιολογήσεις αυτό που κάνεις και να το διεκδικήσεις.
Πρέπει να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στο να νομίζεις ότι είσαι κάτι ιδιαίτερο και εντελώς ξεχωριστό και το να νομίζεις ότι δεν αξίζεις αρκετά αφήνοντας τον καθένα να σε ρίχνει.
Ποια στερεότυπα πιστεύουμε για τους φωτογράφους που δεν ισχύουν;
Χμ. Για τους άντρες, ότι γίνονται φωτογράφοι για να την πέσουν σε μοντέλα. Το ακούω πολύ και δεν είναι αλήθεια. Το άλλο που ακούω συχνά και δεν ισχύει είναι το ‘σιγά, τι κάνεις; πατάς ένα κουμπί, όλοι μπορούν να το κάνουν αυτό’. Αυτή η πεποίθηση ότι η φωτογραφία είναι κάτι πανεύκολο που κάνεις για χόμπι είναι πολύ συχνή. Δεν βλέπει πολύς κόσμος τις σπουδές σου, το ότι έχεις διαβάσει πολύ, το ότι έχεις χτίσει μια αισθητική, το ότι έχεις επενδύσει στο να μάθεις να χειρίζεσαι έναν συγκεκριμένο εξοπλισμό. Βλέπει απλώς έναν άνθρωπο που πατάει ένα κουμπί και κρίνει ότι αυτό είναι όλο.
Πιστεύεις ότι υπάρχει σεξισμός στον χώρο της ελληνικής φωτογραφίας;
Ενώ δεν έχει τύχει ν’ακούσω κάποιο εμφανώς σεξιστικό σχόλιο για γυναίκα φωτογράφο ή μοντέλο-εννοώ ότι δεν θυμάμαι να έχει γίνει κάποιο μπροστά μου-μου έχει τύχει να μην παίρνω δουλειές επειδή είμαι γυναίκα. Δεν είναι κάτι που σου λένε ευθέως αλλά το καταλαβαίνεις απ’τα συμφραζόμενα. Όταν μια γυναίκα πάει για casting, μπορεί να την κρατήσουν και μισή ώρα παραπάνω απ’ό,τι έναν άντρα ρωτώντας και ξαναρωτώντας τα ίδια πράγματα, περνώντας και ξαναπερνώντας τις φωτογραφίες της. Νομίζω ότι για τους άντρες ισχύει το ότι οι περισσότεροι πελάτες πιστεύουν ότι ξέρουν τι κάνουν, ιδίως ως προς τη χρήση του εξολισμού.
@jiorjiajester
Γιορτάζουμε τα 10 χρόνια Α,μπα. Τι έχεις πετύχει την τελευταία δεκαετία που σε κάνει περήφανη;
Όπως λέει κι η Α,μπα, έχω πετύχει να μην φοβάμαι να γίνω δυσάρεστη. Δεν φοβάμαι επίσης να κάνω παρέα με τον εαυτό μου, να πάω για καφέ μόνη μου, να πάω ένα ταξίδι μόνη μου, να φάω μόνη μου. Περνάω καλά μόνη μου και είμαι χαρούμενη μ’αυτό. Γι’αυτά τα πράγματα θα έλεγα ότι είμαι όντως περήφανη.
-Αν σας αρέσει η δουλειά της Jiorjia Jester, ακολουθήστε την στο instagram.
Εσύ έχεις δει τις φωτογράφους της Αθήνας;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
