Τι θα πει ακάτάλληλη μάνα; Πώς ορίζεται άραγε;
_____________________
Η ιστορία της mama#not? όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Χαιρετώ όλη την παρέα και εσένα Ρένα!
Σας διαβάζω ανέκαθεν και συνεχίζω να πιστεύω πως έχουν αλλάξει πολλά μέσω της στήλης.
Στο δια ταύτα, είμαι 33 χρονών κι περιμένω το πρώτο μου παιδί 🙂
Παρ όλη την χαρά μου, θέλω να πω πως δεν νιώθω κάπως συγκεκριμένα…Δηλαδή αυτό που λένε μητρικό ένστικτο δεν το νιώθω! Θέλω να είναι υγιές το μωρό μου, αγχώνομαι γι αυτό αλλά ως εκεί. Αγχώνομαι πολύ για το βάρος που βάζω, αν θα ξαναγίνω όπως πριν κλπ…Μήπως όλο αυτό είναι εγωιστικό? Μήπως διαφαίνεται μία μητρική ανικανότητα??
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο
mama#not?
ΑΠΟ ΤΗΝ – mama#not?
_________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Γειά σου κι εσένα κι ευχαριστώ πολύ! Καλώς να υποδεχτείς το μωράκι σου!
Νομίζω δεν υπάρχει μία, ενιαία κι ακατάλυτη εμπειρία μητρότητας. Έχουν πάει να μας το παρουσιάσουν έτσι σαν την μία, καθολική κι αποστολική εκκλησία, δηλαδή με όρους αποκαλυπτικής αλήθειας. Ώστε να σκύβουμε το κεφάλι και να υποτασσόμαστε στο πατριαρχικό αφήγημα του πώς είναι “η σωστή η μάνα”.
Κάθε μάνα βιώνει μια δική της εμπειρία μητρότητας, όσο κι αν ορισμένα σημεία συμπίπτουν. Το άγχος, ο φόβος, η αγωνία για την σωματική αντοχή, για την διαδικασία, η προσαρμογή στο νέο σχήμα, οι άβολες καταστάσεις κι οι ιατρικές αβεβαιότητες, όλα αυτά που κανένας δεν σου λέει (πώς θα είναι το έντερό σου στην εγκυμοσύνη, αν θα βγάλεις κιρσούς στα πόδια)… Κι έπειτα τα κιλά, ο θηλασμός, η επιταγή να είμαστε κατόπιν της γέννας σαν να μην γεννήσαμε ποτέ (!) -μια σύγχρονη παράνοια όπου βγαίνει ένα απίστευτο μαμαδόμετρο που κουνάει η μια γυναίκα το δάχτυλο στην άλλη. Γιατί; Τι επιτυγχάνει;
Νομίζω δεν υπάρχει λόγος να αυτουπονομευόμαστε θεωρώντας ότι επειδή γίναμε μάνες σταματάμε να είμαστε γυναίκες που φροντίζουμε και την εμφάνισή μας, ή ότι επειδή δεν έχουμε την Χ συμπεριφορά επομένως δεν αξίζουμε να είμαστε μάνες. Και μόνο που αναρωτιέσαι, εμένα μου δείχνεις ότι θα γίνεις μια υπεύθυνη και υποστηρικτική για το παιδί σου μητέρα. Είναι μια συγκλονιστική εμπειρία με πολλά απρόοπτα αλλά και μεγαλειώδεις στιγμές. Να την διαβείς με αυτοπεποίθηση.
Αναγνώστριες, πείτε μας κι εσείς. Πώς βιώσατε την εμπειρία της μητρότητας;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα σου πω τη δική μου εμπειρία μήπως χαλαρωσεις….καπου εκει στα 32 και σε σχέση με συγκατοίκηση 2 ετων τέθηκε το θεμα παιδι…μητρική και μπουρδες δεν μου είχαν ξυπνησει και ουτε εβλεπα παιδια στο δρομο και εκανα σαν παλαβη…μου ηταν αδιάφορο οκ γλυκούλα να το δω να το θαυμάσω ως εκει….παιδι χωρισμενων γονιών με θέματα πολλα μεγαλωμένη στη γιαγιά ργω δεν το είχα και πολυ με την έννοια της οικογενειας…το θέμα λοιπον τέθηκε από αυτόν που στα 40 του ηθελε πλεον να νοικοκυρευτει….το έβαλα κατο το ζυγισα το σκέφτηκα πρακτικά από όλες τις πλευρές και οχι συναισθηματικά και ειπα οκ… Διαβάστε περισσότερα »
Η δική μου εγκυμοσύνη δεν ήταν προγραμματισμένη. Έσκασε από το πουθενά, έσκασα κι εγώ. Το πρώτο δίμηνο δεν το ήθελα. Μετά όμως την είδα λίγο αλλιώς και αποφάσισα να το φέρω στον κόσμο. Πόσο άσχημα θα ήταν? Μητρικό ένστικτο δεν μου βγήκε σε όλη τη διάρκεια. Δε θα ξεχάσω που με ρώτησε μια φίλη όταν ήμουν έγκυος, να κάνουμε μαζί μπάνιο το 3 μηνών βρέφος της για να μαθαίνω και της απάντησα ” όχι δε θέλω , ευχαριστώ” . Δε θήλασα για το δέσιμο μαμάς – παιδιού, ούτε για τη θρεπτική αξία του μητρικού γάλατος , ούτε για τα αντισώματα.… Διαβάστε περισσότερα »
πω πω σ αυτο με το θηλασμο ταυτιστηκα. Ολοι με θαυμαζαν ως τη μανα κουραγιο που θρέφει το παιδι της (ειχε γεννηθεί υπολειπομενης αναπτυξης και τον πρωτο καιρο θηλαζε ασταματητα), αλλα εγω το είχα απλα για την ευκολη λυση, για να μην πλενω /αποστειρωνω/ αγχώνομαι μην το πνιξω με το μπιμπερό, και φυσικα μια φθηνη λυση, τα βρεφικα γαλατα ειναι πανακριβα.
Από όσα μας γράφεις, σε απασχολούν τα βασικά (και όχι αν οι κουρτίνες του παιδικού θα είναι ασορτί με τα λουλούδια της βάφτισης), τα ουσιώδη και τα ανθρώπινα. Αυτό σε κατατάσσει (για μένα) στις καλές – πολύ καλές- και συνειδητοποιημένες μαμάδες. Μην παρασύρεσαι από στερεότυπα και ταμπέλες.
Σου εύχομαι από καρδιάς να είσαι γερή, να γεννήσεις εύκολα, να φέρεις στον κόσμο ένα υγιές μωρό!
Πολλές αγκαλιές!
Όλα θα πάνε καλά, χαλαρωσε και απόλαυσε την διαδικασία, κανείς δεν γεννήθηκε κατάλληλος η κατάλληλη, όλοι στην πορεία το βρήκαμε. Με το καλό!
Συγχαρητήρια και με το καλό το μωράκι! Για να σε ξεαγχώσω ίσως λίγο, θα σου πω πώς νιώθω εγώ, επίσης έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι. Χαίρομαι και θέλω προφανώς να είναι καλά, σκέφτομαι όμως και τον εαυτό μου και θέλω κι εγώ να είμαι καλά! Αυτό δεν είναι εγωιστικό, αλλά ανθρώπινο! Δεν ανυπομονώ καθόλου για πόνους και πιθανούς τραυματισμούς στη γέννα, ούτε να κουβαλάω 10+ κιλά παραπάνω σε κουρασμένα, πιθανόν πρησμένα πόδια καλοκαιριάτικα, αλλά τι να κάνουμε, θα περάσει κι αυτό. Επίσης,επειδή μου αρέσει η δουλειά μου, σκέφτομαι και τις επιπτώσεις που θα έχει στη δουλειά μου, και καμιά φορά… Διαβάστε περισσότερα »
Ακουγεσαι τελειως νορμαλ. Εγω το πρωτο μωρο που επιασα στην αγκαλια μου ηταν ο γιος μου. Ενα μηνα πριν γεννησω εβλεπα το μωρο μιας φιλης μου και μου φαινοταν σαν αλιεν, φοβομουν να το πιασω. Στην εγκυμοσυνη δε χαμπαριαζα, στον 6ο μηνα πηγα στο Τεξας και στον 7ο μηνα κολυμπησαμε με τον τοτε αντρα μου 2 χιλιομετρα στο απεναντι νησακι και αλλα 2 πισω. Βεβαια ημουν 24. Επισης, στο μαιευτηριο την πρωτη φορα που μπηκα στο θαλαμο των μωρων να τον δω, τον προσπερασα, δεν τον αναγνωρισα καν (μιση ωρα μετα τη γεννα). (Ετσι ηταν τοτε, δεν κοιμοταν διπλα στη… Διαβάστε περισσότερα »
Καθόλου εγωιστικό 10 μήνες τώρα κλαίω για τα κιλά που έβαλα, το μητρικό που λένε ένστικτο το ένιωσα μετά που γεννησα, με τον καιρό όσο γνώριζα το παιδί το ένιωθα πιο κοντά μου. όταν γεννησα απλά το έβλεπα χωρίς να καταλαβενω ούτε τι ένιωθα ούτε που ήμουν ούτε τι έκανα ήταν όλα ένα σιοκ.
Φυσιολογικοτατη η σκέψη σου! Μια χαρα μαμα θα γινεις, και μόνο που ανησυχείς γι αυτο έχεις κανει τη μιση δουλεια . Το “μητρικο ενστικτο”, δηλαδή η αναγκη σου να φροντισεις το παιδι σου έρχεται με διαφορους τροπους. Σε μενα, για το μωρο μου, ηρθε αφου το γεννησα και το πηρα σπιτι. Ειχα μια απαισια εγκυμοσυνη αγχωτικη και περιοριστική, μεσα στη καραντινα ( που ενω απολαμβανα την απομονωση, τρελαίνομουν που ημουν ευπαθης ομαδα κι έπρεπε να προσεχω τα παντα) επρεπε να παιρνω φαρμακα και ενεσεις,να ειμαι μονιμως καθιστη η ξαπλα, με εμετους συνεχως, η οποια εγκυμοαυνη ουτως η αλλως δεν ηταν… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ είχα πολλά ανίψια που τα λάτρευα και με λάτρευαν. Η συναναστροφή μαζί τους με έκανε να βγάζω την πιο καλή εκδοχή του εαυτού μου και απολάμβανα μαζί τους όλη μου την ύπαρξη. Κι έτσι, αποφάσισα να κάνω παιδάκι. Κι όμως κανένα μητρικό φίλτρο δεν ξύπνησε όταν τελικά κατάφερα να μείνω έγκυος. Κι όταν το κορίτσι μου ήρθε στον κόσμο, δεν ένιωσα τίποτα. Απολύτως τίποτα. Οι πρώτοι μήνες της ζωής της ήταν από τους χειρότερους στη ζωή μου. Δεν ένιωθα μαμά, δεν ένιωθα κανένα συναίσθημα για εκείνη πέρα από την ανάγκη να την κρατάω φροντισμένη. Δεν την έβγαζα φωτογραφίες, και… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι έγγυος στο δεύτερο και αναρωτιέμαι θα το αγαπάω όπως το πρώτο; Βέβαια όταν ήμουν έγγυος στο πρώτο αναρωτιόμουν αν θα το αγαπάω γενικότερα.. ακόμα και όταν γεννήθηκε δεν τρελάθηκα.. η αγάπη όμως, αυτή η ανυπέρβλητη και μοναδική αγάπη, ήρθε στην πορεία! Δεν υπάρχει σωτηρία, η μητρότητα είναι γεμάτη τύψεις, ενοχές και ανασφάλειες λόγω πατριαρχείας.. στο τέλος όμως αυτό που μένει είναι τα δύο υπέροχα ματάκια που σε κοιτούν τόσο άδολα! οπότε, ναι, καλά λέει ο 40αρις! απόλαυσε το!