Δεν ήταν Κυριακή αλλά Δευτέρα όταν 10 Λεπτά πριν μπω στο μετρό να πάω στη δουλειά, συνέβη το μοιραίο.
Babysitter τότε, με υψηλές ενεργειακές απαιτήσεις- εκτελούσα βλέπεις χρέη δασκάλας, 7χρονου κολλητού, καθαρίστριας, κλόουν, τερματοφύλακα,- με ένα στομάχι ψιλοάδειο και με επιθυμία μιας βδομάδας να δοκιμάσω επιτέλους εκείνον τον Σούπερ- Ανάμεικτο Ενεργειακό Χυμό που πόζαρε λαχταριστός στη μαρκίζα του νέου «hot» (έναντι Πανεπιστημίου) μαγαζιού, αποφάσισα να ικανοποιήσω την επιθυμία μου. Έτσι ενέδωσα και έδωσα τα 4 ευρώ που δεν μου περίσσευαν.
Βγήκα από το «hot» μαγαζί, κρατώντας τον τεράστιο σούπερ χυμό σφιχτά, με τα δυο μου τα χέρια και κατευθύνθηκα βιαστικά προς το μετρό. Μια ανείπωτη λαχτάρα διαπέρασε το κορμί μου καθώς ετοιμαζόμουν να τραβήξω την πρώτη ρουφηξιά. Το τηλέφωνο μου χτυπούσε (ήταν η μητέρα του μικρού), το φανάρι άναψε πράσινο, τα αμάξια σταμάτησαν, η γλώσσα μου ίσα που ακουμπούσε το καλαμάκι, κοίταξα δεξιά, έκανα να περάσω το δρόμο. Ξαφνικά από τα αριστερά μου ακούστηκε ένας περίεργος διαπεραστικός ήχος. Γύρισα να δω. Και…ΜΠΑΜ.
Το τελευταίο που θυμάμαι είναι: Μηχανάκι πέφτει πάνω μου, εγώ εξφενδονίζομαι στη μέση του δρόμου, χυμός στροβιλίζεται στον αέρα, κόσμος τσιρίζει κι η καρδιά της μάνας μου κάπου στο υπερπέραν σφίγγεται.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου ένιωσα σα νεογέννητο που έχουν σκύψει όλοι και το επεξεργάζονται. Ρωτούσαν αν είχα χτυπήσει. Σαν υπνωτισμένη επαναλάμβανα ξανά και ξανά: «Πρέπει να πάω στη δουλειά μου… πρέπει να πάω στη δουλειά μου». Με σήκωσαν από το δρόμο και με μετέφεραν στην άκρη. Το αριστερό μου πόδι είχε μουδιάσει. Αναρωτιόμουν αν είχα χτυπήσει σοβαρά. Κοίταξα το δρόμο. Η Πατησίων είχε βαφτεί πορτοκαλοκόκκινη. Ο πάλαι ποτέ Σούπερ Ανάμεικτος Ενεργειακός Χυμός μου κειτόταν- καθόλου λαχταριστός πια- στη μέση του δρόμου. Μου δώσαν ένα ποτήρι νερό και λίγο πάγο. Περίμενα εκεί (θλιμμένη) μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο.
Εκείνη την Δευτέρα αντί να ανταλλάζω ποδοσφαιριστές σε τάπες, αντί να παριστάνω το Νικοπολίδη μπροστά από έναν καναπέ…. αντί να απολαμβάνω τα οφέλη του ευεργετικού χυμού κατέληξα στο Κατ. Χωρίς καθόλου ενέργεια, γεμάτη με ανάμεικτα συναισθήματα κι σημάδια στα πόδια, να κλαίγομαι στο μπαταρισμένο σα μούμια διπλανό μου. Είχε δεμένο σχεδόν όλο του το κεφάλι με γάζες, αλλά νομίζω ότι ψέλλισε κάτι του τύπου «δεν μας παρατάς και εσύ κι ο Σούπερ-Ανάμεικτος Ενεργειακός Χυμός σου!».
Συνταγή:
- 4 καρότα
- 1 πατζάρι
- 2 μήλα
- λίγο φρέσκο τζιντζερ
- 1 γκρειπφρουτ
- κανέλα σκόνη
- 1 κ.σ σπόροι chia
Πλένουμε καλά τα υλικά και τα ξεφλουδιζουμε. Στη συνέχεια τα κόβουμε σε φέτες. Τα βάζουμε στον αποχυμωτή ή το μπλέντερ. Προσθέτουμε μία κούπα νερό ή πάγο. Χτυπάμε καλά μέχρι να διαλυθούν τελείως. Στίβουμε το γκρειπφρουτ και το ρίχνουμε στο μείγμα. Αν θέλουμε μπορούμε να προσθέσουμε λίγες σταγόνες λεμόνι. Σουρώνουμε καλά. Σερβίρουμε.
Όποιος θέλει να προσθέσει λίγο αλκοόλ μπορεί να το κάνει, αλλά καλό να μην οδηγήσει μετά γιατί «να πως γίνονται τα τροχαία».
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
