Από Ατελείωτος Καφές
Λες και δεν είχα αρκετά πράγματα για να κατηγορήσω τη μάνα μου, χτες μου πρόσθεσε άλλο ένα. Με έβαλε να ξεκαθαρίσω παλιά βιβλία και παιχνίδια (τα οποία βέβαια η ίδια είχε μαζέψει και κρατήσει) και με ανάγκασε έτσι να περάσω ώρες ξαναδιαβάζοντας τα προ εικοσαετίας διαβασμένα. Και αυτό από μόνο του δε θα ήταν κακό αν δεν έπεφτε το μάτι μου σε βιβλία εικονογραφημένα όπως η εικόνα παρακάτω.
Πόσα κλισέ σε μία μόνο σελίδα; Ξεκινάω με το ότι το αγόρι έχει για κατοικίδιο το σκύλο που όσο να πεις φυλάει το σπίτι και γίνεται και επιθετικός, ενώ το κορίτσι έχει για κατοικίδιο τη γατούλα που κάνει γλυκά μιάου μιάου και γούτσου γούτσου. Συνεχίζω με το ότι το αγόρι έχει σγουρά ξανθά μαλλιά σαν πρίγκηπας (όπως άλλωστε και το 1% των ελλήνων τη δεκαετία του ’80). Το κοριτσάκι φυσικά πλέκει όσο κάθεται και περιμένει στωικά τα νέα για το αν τελικά οι γονείς θα διώξουν το σκυλάκι, και φυσικά -το καλύτερο για το τέλος- το αγόρι παρόλο που θέλει να κλάψει δεν το κάνει επειδή είναι άντρας. Και φυσικά οι άντρες δεν κλαίνε. Εκτός αν είναι τεσταρισμένοι μάτσο άντρες που παλεύουν για δικαιοσύνη όπως ο Κούρκουλος ή αφόρητα ερωτευμένοι και πανέμορφοι όπως ο Γκόσλινγκ. Οι άλλοι να τα καταπιείτε. (Επίσης αν μπορούσε να καταπιεί κι η μάνα μου τα βιβλία και να μη με βάλει να τα μαζέψω καλά θα ΄ταν).
Από BabyDoll
Διάβασα αυτό το άρθρο για την υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης του Τζίμι Μπένετ από την Αζια Αρζέντο. Και αναρωτιέμαι πως μια γυναίκα υπέρμαχος του #metoo έκανε αυτό κατά του οποίου μάχεται. Χρησιμοποίησε την σχέση εξουσίας που ειχε με τον νεαρό ηθοποιό για να τον πάει στο κρεββάτι της.
Η ίδια το αρνείται προς το παρόν όμως υπάρχει φωτογραφία και το γεγονός οτι τον πλήρωσε για να σωπάσει αποδεικνύει την ενοχή της. Ουσιαστικά η υπόθεσή της δεν διαφέρει και τόσο από του Σπέισι όμως το γεγονός οτι βγήκε να μιλήσει κατά αυτού του φαινόμενου εκμετάλλευσης την κάνει πιο υποκρίτρια κατά τη γνώμη μου.
Από Lenia Land
Πρόσφατα ξεκίνησα να βλέπω μια πολύ αστεία σειρά, το The Unbreakable Schmidt. Η υπόθεση αναφέρεται σε 4 γυναίκες που ζούσαν για 15 χρόνια σε μια κρύπτη κάτω από το έδαφος νομίζοντας ότι ο κόσμος έχει καταστραφεί. Κάποια στιγμή τις ανακαλύπτουν και τις σώζουν ενώ αυτές έχουν πάθει σοκ που ο κόσμος υπάρχει κανονικά και έχει προχωρήσει. Α! Ξέχασα να σας πω ότι στην κρύπτη δεν πήγαν με τη θέληση τους, τις άρπαξε ένας παπάς-αρχηγός αίρεσης ο οποίος και τις έπεισε για τη συντέλεια. Για να μη τα πολυλογώ, με το που ελευθερώθηκαν πήγαν καλεσμένες σε ένα talk show, στο οποίο ο παρουσιαστής ρωτάει τη μια για το πως κατέληξε στην κρύπτη κάτω από το έδαφος για 15 χρόνια. Και εκείνη απάντησε ότι ο αιδεσιμότατος την κάλεσε στο αυτοκίνητό του να της δείξει κάτι κουνελάκια και πως δεν ήθελε να φανεί αγενής και να του πει όχι. Και τότε ο παρουσιαστής λέει «Πάντα με εκπλήσσει το τι μπορεί να κάνουν οι γυναίκες από φόβο ώστε να μη φανούν αγενείς.» Και πάγωσα γιατί σκέφτηκα το πόσο δίκιο έχει. Πόσες φορές μια γυναίκα θα κάνει κάτι χωρίς να το θέλει, μόνο και μόνο για να εξακολουθήσει να είναι το καλό κορίτσι. Πόσες φορές μια γυναίκα θα αγνοήσει το φόβο της, το ένστικτό της και το τι πραγματικά θέλει βάζοντας σε κίνδυνο τον εαυτό της ώστε να μη φανεί αγενής και πληγώσει τα αισθήματα του άλλου.
Eπίσης, τα public στηρίζουν τον αγώνα ενάντια στα κορίτσια που θέλουν να γίνουν μηχανικοί
τα public στηρίζουν τον αγώνα ενάντια στα κορίτσια που θέλουν να γίνουν μηχανικοί pic.twitter.com/rRST94TaFA
— DimmanP (@DimmanP) November 4, 2017
Από Stereo
Maria Konnikova Shows Her Cards
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η asia προέρχεται από ένα, μάλλον, προβληματικό γονεϊκό υπόβαθρο και αναφέρομαι στον περιβόητο μετρ του “giallo” πατέρα της dario argento και την μητέρα της, ηθοποιό στα ανάλογα. Η ίδια η asia έπαιζε σε τέτοιου τύπου ταινίες από τα 9 της χρόνια, αλλα η πρώτη ταινία με τον πατέρα της πρέπει να ήταν το trauma: She went on to make several films with her father. These were invariably violent, embroiled tales about broken families. In Trauma (1993), for instance, she played an anorexic in search of her parents’ killers. The film featured nudity. Appearing naked in front of her father was,… Διαβάστε περισσότερα »
@Baby doll,
Δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι η Argento φέρθηκε υποκριτικά στην καταγγελία της κατά του Weinstein. Στο κάτω κάτω πιστεύει ότι τη βίασε και συνέχισε να τη βιάζει για χρόνια.
Αυτό που ίσως θα ήταν πιο έντιμο θα ήταν να αναφέρει ως απόρροια της βίας που ασκήθηκε σε εκείνη, τη βία που άσκησε η ίδια στη συνέχεια, αν οι κατηγορίες του Μπένετ ευσταθούν. Αλλά βάζεις τα χεράκια σου να βγάλεις τα ματάκια σου;
Η δική μου λυπημένη υποψία είναι για τρίτο πρόσωπο… Άραγε υπήρχε κάτι στην όλη ιστορία που συνέτεινε να οδηγήσει τον Bourdain στην αυτοκτονία; 🙁
idril, συμφωνώ για την απόρροια της βίας.
Και εγώ, όταν διάβασα για την αυτοκτονία του, αναρωτήθηκα κατά πόσο η χρονική στιγμή της έχει να κάνει με τη σχέση του με την Argento, το μπλέξιμο της δικής της ψυχοσύνθεσης με τη δική του. Σε ασυνείδητο, φαντασιακό επίπεδο, φυσικά. Δε νομίζω πως είναι τυχαία η χρονική στιγμή, αλλά φυσικά, δε μπορεί να πει κανείς κάτι παραπάνω.
Είδα πρόσφατα τις σεζόν του unbreakable Schmidt, στην αρχή δε μ’άρεσε, θεώρησα ότι δεν είχε αρκετό ρεαλισμό και δεν άντεχα το χαζοχαρουμενο ύφος της πρωταγωνιστριας. Καθώς περνούσαν όμως τα επεισόδια ομολογώ την αγάπησα, παρ’ ότι νόμιζα ότι δεν είχε ρεαλισμό, τελικά είχε άπειρες αλήθειες, πολλές απ’αυτες σχετιζονταν με σεξισμο και ρατσισμό. Η σειρά επίσης κάνει πάρα πολλές αναφορές στην Ελλάδα (ελληνική μυθολογία κτλ), προφανώς γιατί μία εκ των δημιουργών είναι η Tina Fey.
Για να εξηγήσω καλύτερα, δεν εννοώ ότι ο ίδιος ο Bourdain κακοποίησε οποιονδήποτε, αλλά επειδή επέμεινε να πληρώσουν το Bennet για να σωπάσει. Ίσως γνώριζε και πολλά περισσότερα;
ΥΓ. Παρακαλώ πολύ να επαναφέρετε τη δυνατότητα επεξεργασίας των σχολίων έστω για τα 5 λεπτά που είχαμε μετά τη δημοσίευση!
@Ατελείωτος Καφές Ποιο είναι αυτό το βιβλίο; Είδα την εικονογράφηση και σίγουρα το είχα και γω:)
Χαρούμενες ιστορίες λέγεται και στο εξώφυλλο είναι δύο παιδάκια που αγκαλιάζουν έναν μακιγιαρισμένο γάϊδαρο. Είχε κι άλλες ιστορίες μέσα όπως πχ με μια κίσσα που είχε κλέψει ένα φόρεμα μιας κούκλας
Θυμάμαι να το διαβάσω στο χωριό, τότε που δεν είχαμε όχι ίντερνετ άλλα ούτε τηλεόραση καλά καλά. Σε ένα μικρό χωριουδάκι που φυσικά ούτε περιοδικά είχε. Οπότε τα λιγοστά βιβλία μου τα μάθαινα απ έξω. Στα εικονογραφημένα κοίταζα τόσο πολύ τις λεπτομέριες και ναι τόσα χρόνια τα θυμάμαι ακόμα. Μια εικόνα σου φέρνει πίσω μια ολόκληρη εποχή:)