- Αυτό το θέμα έχει 269 απαντήσεις, 49 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 2 έτη, 6 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
Καλή χρονιά σε όλους κι από εμένα! Θέλω να στείλω σε όλες μια αγκαλιά και να ευχαριστήσω την Γβρμ για την ενθάρρυνση! Το διαζύγιο μου βγήκε μόλις και νιώθω ότι βγαίνω από το τούνελ κι εγώ σιγά σιγά.. Είναι μια δυσκολη περίοδος, στήριγμα μου η ψυχοθεραπεία, και η υπενθύμιση στον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά.. ότι δεν αξίζει ούτε σε μένα ούτε στην κόρη μου ένα κακοποιητικο περιβάλλον, ότι με μια δυσάρεστη απόφαση έκανα ο,τι καλύτερο και για τις δυο μας, ότι τώρα επιστρέφω στο σπίτι μου και είμαι ήρεμη.. Κοιτάζω πίσω μου και ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πως εξελίχθηκαν τα πράγματα και έζησα τόσο δυσάρεστες εμπειρίες, αλλά υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι τελικά η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, ευχάριστες και δυσάρεστες και ένα μάθημα ζωής που θα ήθελα να δώσω στην μικρή μου κόρη είναι ότι δεν τα παρατάμε ποτέ, προχωράμε μπροστα για όσα έρθουν. Σας φιλώ και σας σκέφτομαι όλες!❤️
Καλησπέρα και καλή χρονιά σε όλους και όλες. Έτσι, για το ‘διαφορετικό’, είπα να προσθέσω κι εγώ τις σκέψεις μου ώς χωρισμένος άντρας (με παιδιά στη μητέρα τους, φυσικά).
Είναι τραυματικό για όλους, να ζεις και να προσπαθείς να επιβιώσεις “για τα παιδιά” σε τοξικό γάμο που δεν υπάρχει πλέον αγάπη και έρωτας, πόσο μάλλον να το ξεπεράσεις. Κι όμως..Όλα ξεπερνιούνται… εκτός απο ένα:
Όταν πιά έχω (ας μιλήσω υποκειμενικά) μαζέψει τα κομμάτια μου και προσπαθώ να ορθοποδήσω, να αυτο-βελτιωθώ (κι ας μην έκανα τπτ κακό), να τολμήσω στα 40φευγα να ξανα-κάνω το βήμα να ανοιχτώ.. να ξανα-αγαπήσω/αγαπηθώ… να αντιλαμβάνομαι πως κάθε μέρα που περνάει, γίνεται όλο και πιό δύσκολο, πιό αβάσταχτο, κι όχι απο μένα… αλλα απο τους άλλους προς εμένα (εμάς). Γιατί οι ίδιοι οι άνθρωποι γίνονται ανεξήγητα πιό ‘δύσκολοι’, ειδικά με εμάς τους ‘χωρισμένους’, λές και επειδή ατυχήσαμε σε ένα γάμο, πάει τελειώσαμε στη ζωή. Έχω πετύχει τον εαυτό μου να κλαίει με λυγμούς (γμω την αντροσύνη μου γμω) γιατί έχω αφεθεί να πιστέψω οτι δεν θα με ερωτευτούν/αγαπήσουν ποτέ ξανά γι’αυτό που είμαι, ό,τι κι αν είμαι.
Πιά, εκεί που φτάσαμε, το μόνο που θα ζητούσα αυτή τη στιγμή… είναι απλά μια φωνή να μου πει: “Όλα θα πάνε καλά” και να το εννοεί!
Γβρμ επισης καλη χρονια, αργησα να απαντησω, ειχα καιρο να μπω και τωρα ειχα χρονο οποτε επεσα στη μελετη.
Καταρχην ευχαριστω θερμα για το οσο χρονο εχεις σπαταλησει για να απαντησεις, το εκτιμω ιδιαιτερα.Οσο για το θεμα παρεξηγησης που αναφερεις, καμια σχεση, δεν παρεξηγω τιποτα και κανενα, ιδιως μεσα από το ιντερνετ. Γραφω αρκετα χρονια και γνωριζω ότι μεσω τετοιου μεσου, δημιουργουνται στρεβλες εικονες. Οποτε σπανιως τις αρνητικες εικονες τις παιρνω τοις μετρητοις.
Γραφεις ότι ακουγομαι, δυσκαμπτος, απολυτος και ξερολας. Δεν με προσβαλεις, αλλα δεν ειμαι κιολας. Ειμαι αρκετα ανοικτος και ανεκτικος σε ότι ακουω γυρω μου. Θετω όμως μερικες προυποθεσεις. Θελω ο απεναντι μου, να μου αφηνει χωρο να αναπνεω και να υπαρχω. Να μην με ισοπεδωνει γιατι επειδη σωνει και καλα εχει δικαιο. Ασε που στην δικη μου περιπτωση οσο εχω δικαιο αλλα τοσο δικαιο εχει και η πρωην. Δεν υπαρχει μια πλευρα που η ζυγαρια γερνει προς την μια μερια.
Για τον θηλασμο απλα αναφερα το πως θελω να μεγαλωνει το παιδι μου, δεν είναι απαραιτητο να συμφωνησει κανεις μαζι μου αλλα ουτε και εγω να συμφωνησω με τους παντες.
Δυστυχως γνωριζεις και εσυ (αλλα και ολοι οσοι διαβαζουν) ότι μανιουλ γαμου δεν υπαρχει και αρκετα πραγματα όταν μπαινεις στη διαδικασια της δημιουργιας οικογενειας είναι σαν να μπαινεις σε άλλο κοσμο. Ξαφνικα γεννιουνται εκτος από ένα παιδι και δεκαδες αλλα προβληματα τα οποια πρεπει να λυσουμε και μαλιστα μερικα να λυθουν αμεσα.
Αν ηταν μονο ο θηλασμος το προβλημα μου, σαφως και θα το εκανα γαργαρα. Μα θα ημουν σοβαρος να εκανα θεμα επειδη η πρωην μου ειχε τετοια αποψη και ηθελε να θηλαζει μεχρι να παει το παιδι σχολειο? Παρανοικο δεν είναι?
Ηταν μια σωρεια προβληματων που με αναγκαζε να ειμαι συνεχεια σε αμυνα και να προσπαθω να δικαιολογω τον εαυτο μου γιατι κανω το ένα και γιατι κανω το παραλλο. Ιδιως όταν αρχισε να δουλευει, τοτε το παιχνιδι χοντρυνε…
– Εγω δουλευω και εσυ δεν κανεις τιποτα… χαλαρωσε καλη μου και εμεις δουλευουμε χρονια αλλα δεν το καναμε σημαια, λεω εγω…
Και είναι πολλα παρομοια σκηνικα που θα εγραφα βιβλιο αν συνεχιζα, σημερα αυτό δεν εχει σημασια, το μονο που εχει σημασια είναι ότι καποια στιγμη ξενερωσα γιατι σκεφτηκα εδώ μονο συντροφο δεν εχω αλλα διευθυντη παραγωγης. Ξερεις το ζητουμενο σε μια σχεση δεν είναι να σε στηνει ο άλλος στο τοιχο αλλα να είναι ισοτιμος συμμετοχος στα παντα και να εχει αυτια και ματια ανοικτα. Εχω την διαθεση να κατσω να ακουσω τους παντες ποσο μαλλον την συντροφο μου.Τωρα για τα ψυχομετρικα τεστ είναι λιγο αμφιλογομενα τα πραγματα. Καλουπωνουν χαρακτηρες και ανθρωπους και το τι υπαρχει στην ανθρωπινη ψυχη επετρεψε μου να πω δεν μπορει να το ανιχνευσει κανενα τεστ με ακριβεια. Αλλωστε και τα ιδια τα τεστ μιλανε για ποσοστο που πεφτουν μεσα.
Δεν απορριπτω τους ψυχολογους, να μην παρεξηγηθω. Προφανως κανουν πολύ καλη δουλεια και αυτό αποδεικνυεται από τους χιλιαδες ανθρωπους που εχουν σημαντικα θεματα και εχουν λαβει την βοηθεια που ζητουσαν. Το πως εγω χειριζομαι τα δικα μου θεματα δεν εχει σχεση με το παραπανω. Τα περι στωικων τα αναφερα για να δωσω ένα στιγμα στο πως σκεφτομαι όχι για να ανεβασω ένα πετραχηλι παντογνωσιας. Για ποιο λογο πιστευεις ότι εχω την αποψη μου και αυτή δεν αλλαζει? Επετρεψε μου να πω ότι αυτό είναι μια ουτοπια και δειχνει ανασφαλεια. Ολοι μας αλλαζουμε και ας μην το καταλαβαινουμε η αποδεχομαστε. Απλα μερικοι αργουν να το αποδεχτουν γιατι κυριαρχει ενας αχρηστος εγωισμος. Αν θες να το παω και παρακατω, είναι κερδος μας να αλλαζουμε όταν αυτό γινεται με πολύ περισκεψη, σημαινει ότι δεν μενεις κολλημενος σε μια και μονο σκεψη αλλα ότι δεχεσαι επηρεασμους. Όλα αυτά βεβαια να είναι μετρημενα και με σοβαροτητα, αλλιως κινδυνευουμε να παμε στο άλλο ακρο.Για την πρωην μου και το ποιες γνωσεις εχει, δεν ειμαι εγω που θα το κρινω αυτό και δεν θα το εκανα ποτε. Ας μιλησουν στην ιδια οι θεραπευομενοι της, αυτοι ισως δικαιουνται να εχουν αποψη. Εκεινο που με απασχολει είναι ότι στις προσωπικες μας διενεξεις μου απαντουσε με παραγραφους που ειχα διαβασει σε βιβλια. Και ελεγα ημαρτον, μου εφερε τον Φροιντ στο σπιτι… Και φυσικα αν τα σχολια ηταν για να βελτιωσουμε κατι όλα καλα. Αλλα ολες οι ατακες ειχαν σκοπο να με μειωσουν. Αλλα το ξαναειπα: Κανεις δεν μπορει να ανεβει στους ωμους σου, αν εσυ ο ιδιος δεν γονατισεις.
Τωρα που η σχεση εχει τελειως διαλυθει εχω ηδη ηρεμησει και κατασταλαξει. Το προβλημα μου δεν είναι πλεον η πρωην μου, ας παει στο καλο, όπως αποτυχαν οι προηγουμενες σχεσεις ετσι αποτυχε και αυτή. Εχω όμως ένα αλυτο προβλημα: Το παιδι μου θα συνεχισει για πολλα χρονια ακομα να είναι το πακετο του σαββατοκυριακου. Και αυτό ξερεις δεν λυνεται με κανενα τροπο. Προσωπικα η ζωη μου είναι πολύ καλυτερη και αυτό είναι φυσιολογικο αφου πλεον δεν εχω να φροντιζω για την λειτουργια του σπιτιου που ζουσα.
Για τα οσα προβληματα όμως θα κληρονομησουμε στο παιδι μας, για αυτά ειμαστε εμεις ολικα υπευθυνοι.
Με το παιδι πλεον εχω αριστη σχεση και επιζητει να βρισκομαστε, μαλιστα πιο συχνα από τα δυο τυπικα σαββατοκυριακα. Το τελευταιο που καταφερα είναι να μαθει ποδηλατο. Μετα από καμποσες προσπαθειες τελικα τα καταφερε. Η δε πρωην καλως η όχι δεν ασχολιεται με τετοια θεματα.Σε ευχαριστω για τις απαντησεις σου, πιστευω ότι ηταν αρκετα βοηθητικες.
Κατά τα αλλα, κουραγιο και προσοχη στις αποφασεις σας, θελει πολύ καλο ζυγιασμα στο τι κανεις η τι δεν κανεις. Αλλα πανω από όλα, αρχη και τελος για μενα είναι να κραταμε την αξιοπρεπεια μας ψηλα, δεν αξιζει σε κανενα να δεχεται να του την τσαλαπατανε επειδη δηθεν βρεθηκαν με ένα ανθρωπο στην ιδια στεγη.
@burning Phoenix εγώ λοιπόν θα σου ότι όλα θα πανε καλά. Και το πιστεύω ακράδαντα. Έχω πάρα πολλούς ανθρώπους στον ευρύτερο κύκλο μου που πέρασαν τα ίδια και ούτε ένας δεν έμεινε μόνος. Άντρας ή γυναίκα, με παιδιά ή όχι, με εξαιρετικά δύσκολα διαζύγια, όλοι βρήκαν κάτι πιο ταιριαστό από αυτό που είχαν και τους οδηγούσε κάθε μέρα στην κατάθλιψη. Άκου το από εμένα που είμαι μια άγνωστη και δε θέλω να σου χαϊδέψω τα αυτιά. Θα χαλαρώσεις, δε θα βιάζεσαι και σου λέω ανάρπαστος θα γίνεις.
Lonely σου στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!! Δεν είσαι η μόνη που πίστεψε βαθιά ότι αν του δείξω ότι τον αγαπάω με το να μειώνω και να εξαφανίζω τις ανάγκες ΜΟΥ τα θέλω ΜΟΥ κ τον πιστεύω σε ο,τι κ αν λέει θα με αγαπήσει θα με προστατέψει κ θα είναι εκεί όταν τον χρειάζομαι. Η ιστορία της ζωής μου μοιάζει παρά πολύ με την δίκη σου. Από την αρχή ήμουν η τελευταία στις προτεραιότητες του, πρώτη η μαμά, η οικογένεια του, η δουλειά, οι συνάδελφοι του, τα όνειρα κ οι φιλοδοξίες του , η γκομενα του κ κάπου στο βάθος εγώ κ τα παιδιά. Δεν πειράζει σκεφτόμουν, ξέρω ότι με αγαπάει. Κ σε εμάς είχε δεύτερη δουλειά που έκρυβε την διπλή ζωή του για χρόνια!!! Χρόνια μόνη μου με τα παιδιά κ δεν παραπονέθηκα, δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι λέει ψέματα κ όταν το έμαθα έχασα τη γη από τα πόδια μου. Λόγω συνθηκών δεν μπορούσαμε να χωρίσουμε κ φτάσαμε σε καταστάσεις που δεν τιμούν κανένα. Ζήτησα βοήθεια κ έχω αλλάξει εγώ γιατί σου λέω αλήθεια δεν αλλάζεις αν δεν το θέλεις πραγματικά. Αυτό που με βοήθησε είναι όταν συνειδητοποίησα ότι εγώ δεν μπορώ να υποχρεώσω τον άλλον να μην λέει ψέματα, αλλά μπορω να αλλάξω την αντίδραση ΜΟΥ στο ψέμα κ μόνον αυτό. Αγάπησε το εαυτό σου πιο πολύ από όλους τους άλλους κ θα δεις ποσό θα αλλάξουν όλα. Η αγάπη για τον εαυτό μας -όχι με εγωιστική διάθεση- είναι σαν να έχω τα ντουλάπια της κουζίνας κ το ψυγείο γεμάτα!! Όταν έρθεις εσυ στην πόρτα μου με γεμάτες σακουλες σούπερ μάρκετ -γιατί σκεφτηκεσ οτι δεν έχω φαγητό -θα γελάσω κ θα σε βάλω μέσα κ θα μαγειρέψουμε παρέα κ θα μοιραστούμε τα καλούδια μας!!! Θα φτάνουν κ θα περισσεύουν για όλους στο σπίτι μου κ στο σπίτι σου (θα σου δώσω να πάρεις μαζί σου φεύγοντας). Αν δεν είχα γεμάτα ντουλάπια θα άνοιγα την πόρτα κ θα κοιτούσα με λαχτάρα τα δικά σου χέρια κ θα εκτιμούσα κάθε ψίχουλο που θα μου πετούσες κ θα ένιωθα ότι σου χρωστάω ευγνωμοσύνη για μια ζωή. Καταλαβαίνεις;;; Γέμισε την καρδιά σου με αγάπη για εσένα κ όταν έρθει κάποιος να σε αγαπήσει δεν θα παρακαλάς, δεν θα αμφισβητείς την αξία σου κ δεν θα θεοποιήσεις κάποιον που σου πέταξε το κοκαλάκι να γλύφεις. Παιδευτηκα για χρόνια να συγχώρεσω τον εαυτό μου κ κατέληξα ότι το λαθος μου είναι ότι εμπιστεύτηκα τον άντρα που αγαπούσα κ με αγαπουσε κ δεν εμπιστεύτηκα εμένα, το ένστικτο μου , το μυαλό μου που φώναζε ότι όλα είναι λαθος. Καταλαβαίνω ποσό δύσκολο φαντάζει το να χωρίσεις. Κ εγώ φοβάμαι ομολογώ.
Δεν ξέρω πως να ανοίξω νέο θέμα και δεν ξέρω αν γίνεται..
Μόλις χώρισα και κοντεύω να πεθάνω απ την θλίψη. Έχω παιδί στην εφηβια, έφυγε για μια άλλη γυναίκα πολύ παρορμητικά και ατσουμπαλα.
Φέρω μερίδιο ευθύνης φυσικά και σ αυτή την φάση της ζωής μου κάνω τον απολογισμό μου. Όμως δεν παλεύεται η θλίψη, είναι στιγμές που σαν κύματα με χτυπάει, εκεί που δεν είχα χρόνο για τόν εαυτό μου τώρα οι ώρες με μαστιγωνουν. Δεν μπορώ να λειτουργισω έχω χάσει την ισορροπία μου. Το παιδί έχει βγάλει θυμό και από τότε που έφυγε δεν θέλει να τον δει. 4 μηνες έχουν περάσει. Αγαπώ πολύ το παιδί μου και δεν το δηλητηρίαζω, προσπαθώ να σχετιστει με τον μπαμπά του.
Πολλα προβλήματα.. Είμαι πολύ μόνη και δεν έχω κανέναν, μόνο την θεραπεύτρια μου και αυτήν όσο θα εχω λεφτά…
Με πνίγει αυτή η θλίψη βρε παιδιά, πότε θα περάσει? 🙁
ΕυχαριστώFilkon, λυπάμαι πολύ που περνάς τόσο δύσκολα. Μην είσαι σκληρή με τον εαυτό σου, δεν φταις εσυ, αυτός αποφάσισε κ έπραξε όπως έπραξε. Η διαχείριση της κατάστασης είναι δύσκολη γιατί έχει αλλάξει αρδην η ζωή σας κ θέλει χρόνο να συνηθίσετε τις νέες συνθήκες. Τώρα είσαι εν μέσω βομβαρδισμών κ ψάχνεις ασφαλές καταφύγιο, όταν καταλαγιάσουν τα κύματα θα μπορέσεις να βάλεις μια τάξη στις σκέψεις σου κ θα δεις που θα βρεις λύσεις κ ηρεμία. Δώσε στον εαυτό σου χρόνο κ πολύ φροντίδα. Σε παρακαλώ παρηγόρησε τον εαυτό σου, χάιδεψε τον, δεν φταις κοριτσάκι μου γλυκό, δεν φταις. Το παιδί σε χρειάζεται, μέσα στην στεναχώρια σας στηρίξτε ο ένας τον άλλον. Αγάπησε τον εαυτό σου, εισαι ο,τι πιο πολύτιμο έχεις κ μετά θα είναι όλα πιο εύκολα. Μια συμβουλή πού με βοήθησε πολύ ήταν «κάθε πρωί θα ντύνεσαι, θα βάφεσαι, θα φτιάχνεις τα μαλλιά σου κ θα αφιερώνεις λίγο χρόνο για εσένα!!! Επικεντρώσου σαν να είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Υπήρχαν μέρες που ήμουν λατέρνα κ έλιωνα στο κλάμα στον καναπέ, άλλες μέρες αυτή η τελετουργία μου έδινε ώθηση και άντεχα την πραγματικότητα από την οποία ήθελα να κρυφτώ, αλλά η διάθεση των παιδιών άλλαζε όταν με έβλεπαν περιποιημένη κ έτσι άλλαξε κ η βαριά ατμόσφαιρα στο σπιτι. Είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά, είσαι στα δύσκολα αλλά πίστεψε με μπορείς να βγεις από την θλίψη, θα χαμογελάσεις ξανά κ ας σου φαίνεται το πιο δύσκολο πράγμα τώρα. Σου στέλνω μεγάλη αγκαλιά κ μην ξεχνάς τώρα θέλει μόνο γλυκόλογα στον εαυτό σου όχι αυστηρότητα κ σκληρά λόγια. Δεν φταις εσυ. Κ είμαστε κ εμείς εδώ!!!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ malios.
Ακόμα τα ιδια ειμαι, μια ηρεμη μία με ενα κυμα θλίψης να με τρελαινει.
έκλεισα 4 μήνες και πάω στον πέμπτο χωρισμένη.Δεν μπορω μεσα στο σπίτι μου, με πνίγει…δεν μπορώ να ισορροπήσω , δεν μπορώ να σταθω μεσα αυτο. βγαινω εξω για να μην με δει η μικρή να Κλαιω.
Κατέστρεψα τη ζωή του παιδιού μου… αν ημουν όπως έπρεπε δεν θα ζωριζαμε…αλλα τωρα ότι και να πώ ο χρόνος κυλαει με δυσκολία.
Πόσο δύσκολο είναι να ντυθώ και να βαφτώ. Δεν έχω διάθεση να κανω τίποτα.
Με το ζόρι καθάρισα τα ντουλάπια της κουζίνας για να με βλέπει η μικρη.
Ευτυχώς το κορίτσι μου,μου ζητησε να πάμε μαζι για περπατημα 2 φορες.
Την βλέπω πληγωμενη, σκεφτικη είναι και η εφηβια.
δεν μπορω να σκεφτω πώς θα περασει η ζωη ετσι….
Χωρις οικογενειακες κυριακες,χωρις ηρεμια και με τον πόνο βαθεια ριζωμενο μεσα μου.Παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου να χαμογελάνε και δεν μπορω να θυμηθω πόυ πήγε η γυναικα εκεινη που εκτιμουσε τα πάντα στην ζωή της.Που χαμογελούσε και έβρισκε λύσεις σε κάθε δυσκολία…
Δεν ειμαι εγω και δεν ξερω γιατι η ζωη μου να εξαρταται απ την ασφάλεια ενός αντρα.
Αχ καλή μου Filkon, ευχαριστούμε πολύ που το μοιράστηκες μαζί μας. Διαβάζω αυτά που εγραψες και καταλαβαίνω μια τρομερή απελπισία, την νιώθω πολύ ωμή και ειλικρινή από την πλευρά σου, αλλά δεν μπορώ να τη συμμεριστώ. Έχω την τάση να γράφω πολλά- πάρα πολλά- και κουράζω, οπότε θα προσπαθήσω οσο μπορώ επιγραμματικά να γράψω τα πρώτα που μου ήρθαν διαβάζοντας όσα εγραψες.
1. Σαν να μου φαίνεται πως αυτό που περιγράφεις είχε ριζες πριν. Όχι ο χωρισμός, αλλά η θλίψη που νιώθεις. Λες πως είχες χάσει τον εαυτό σου, δεν φερόσουν “σωστά”, κι έχεις επικεντρωθεί στο “σωστά για εκείνον”. Ακούγεται σαν να μην ήσουν καθόλου καλά, για σένα. Εσένα έπρεπε να γιατρέψεις πριν, εσένα πρέπει και τώρα. Χαίρομαι πολύ που πας σε ψυχολόγο, δεν ξέρω πότε ξεκίνησες αλλά πραγματικά μπράβο σου.
2. Δεν κατέστρεψες τη ζωή του παιδιού σου. Απ’ό,τι καταλαβαίνω δεν ήσουν καλά, και ο πρώην σύζυγος πήρε την απόφαση να φύγει σχετικά αποτομα. Ήταν πολλές οι επιλογές του, και έκανε αυτήν. Δεν τον κρίνω, δεν έχουν όλοι τον ίδιο χαρακτήρα ούτε πρέπει. Σκέψου λίγο όμως αν ήσουν εσυ στη θέση του αν θα έκανες ακριβώς το ίδιο. Αν ο σύντροφός σου δεν φερόταν καλά. Αν σε απέρριπτε. Ποια είναι η αντίδραση; στενοχωριέμαι; Θυμώνω; Συζητάω; Φεύγω;
3. Κι από την άλλη να το δεις, η ζωή του παιδιού δεν καταστρέφεται με το να βλέπει τους γονείς να χωρίζουν γιατί δεν άντεχαν άλλο να είναι μαζί. Το μαζί θα ήταν άδικο και αναληθές. Αυτή είναι η πραγματικότητα, δεν είναι πάντα ευχάριστη. Ούτε οι θάνατοι είναι, αλλά αυτούς δεν τους ελέγχουμε. Τα διαζύγια αφήνουν περισσότερο χώρο να κατηγορήσουμε αλλά διάβασε και παραπάνω μαρτυρίες παιδιών των οποίων οι γονείς έπρεπε να έχουν χωρίσει. Δουλειά του γονέα δεν είναι να βάζει πίσω την προσωπικη του ευτυχία μην τυχόν στενοχωρήσει το παιδί του. Μια από τις δουλειές όμως είναι να προσπαθεί για το καλύτερο του συνόλου. Δεν είμαι σίγουρη αν ο πρώην σύζυγός σου το έκανε αυτό.
4.Μήπως θα σε βοηθούσε κάποια αμποσυναντηση μικρής κλίμακας; Έτσι για να μιλήσεις εκτός από ψυχολόγο, με γυναίκες που ξέρεις πως έχετε μια κοινή βάση. Ακόμα κι αν δεν θέλεις, πάντως διαδικτυακά είμαστε πολλές που είμαστε μαζί σου, παρέα. Σε σκεφτόμαστε και θα βοηθήσουμε να βγεις απ’αυτην τη σπηλιά. Κουράγιο!Filkon εχω κι αλλες συμβουλες -επειδη με βοηθησανε και εμενα και βγηκα απο την θλιψη και τις μαυρες σκεψεις. Επικεντρωσου στα νεα δεδομενα εισαι ΕΣΥ και το παιδι. Μην βαζεις ταμπελες, “5 μηνες χωρισμενη”, “αν ημουν οπως επρεπε” … ησουν οπως ησουν και ηταν υπερ-αρκετο, ηταν τελειο ηταν το καλυτερο δυνατον. Αλλαξε τον τροπο που μιλας για τον εαυτο σου, μην σε υποτιμας, μην σε υποβιβαζεις!!!! Δεν θα σκεφτεσαι ουτε πολυ πισω ουτε πολυ μπροστα, μερα με την μερα να το πας. Δεν εισαι η ιδια Filkon που ησουν πριν 5 και 6 μηνες. Οι οικογενειακες Κυριακες δεν ειναι νομος, μπορειτε να καθιερωσετε την μερα αυτη για μποτέ, κοριτσια ειστε!!!! Μασκες, θεραπειες, χαλαρωση εναν περιπατο ή ο,τι αλλο σας αρεσει να κανετε!!! Στα λεω με αγαπη γιατι και εγω στα πλαισια του νομου της Οικογενεικης Κυριακης εσερνα τα παιδακια μου στα νοσοκομεια να ειναι με τον μπαμπα τους ή εστω να τον δουνε-και αυτος κρυβοτανε στης γκομενας του και μου ελεγε απο το τηλεφωνο εχω περιστατικο δεν μπορω να σας δω!!!! Δεν κανουμε εμεις λαθος, ουτε βαθμολογειτε η συμπεριφορα μας, αυτοι δεν εκτιμανε, δεν νοιαζονται, εχουν προτεραιοτητα τον εαυτο τους και τιποτα αλλο. Και μενουμε εμεις ρακος να ρωταμε “τι εκανα λαθος????” Αντε κοριτσακι μου, φτανουν τα δακρυα.
Είχα χάσει τον κωδικό μου και δεν ήξερα πως να απαντήσω.
Χιλια ευχαριστώ.
Θέλω πολύ να ένα φόρουμ να μιλάμε οι ομοιοπαθουσες…
Πως μπορώ να σας βρω? Σε υπέρ ευχαριστώΑχ!Διαζύγιο…Όλες σκεφτόμαστε τα οικονομικά δυστυχώς..Από την άλλη έχουμε και εμείς δικαίωμα να ζήσουμε ευτυχισμένες για εμάς αλλά για να είναι καλά και τα παιδιά μας.Μεσα από εμάς μέσα από το χαμόγελο μας είναι κι αυτά ευτυχισμένα.Σφιγγουμε δόντια και προχωράμε.Ουτε εγώ είμαι φίλος με την μοναξιά αλλά οφείλω στα παιδιά μου μια πιο χαρούμενη μητέρα.Το χρωστάμε στον εαυτό μας και μπορούμε.Ολα γίνονται για κάποιο λόγο ΟΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ
Ευχαριστώ λέει…εγώ όσο βλέπω ποσα κοινά έχω με γυναίκες που δεν έχω συναντήσει ποτέ τόσο δυναμώνω. Ευχαριστούμε που τα μοιράστηκες.
Όσον αφορά φόρουμ (μάλλον εννοείς επώνυμο ή δια ζώσης, γιατί αλλιώς κι εδώ φόρουμ είναι!), εξαρτάται από το πού βρίσκεσαι νομίζω. Οι ομάδες Θεσσαλονίκη και Αθήνα είναι πολύ δραστήριες σίγουρα. Στο εξωτερικό ξέρω σίγουρα Ολλανδία και Αγγλία- αν και τώρα με τον κορωνοιο έχουν αλλάξει πολλά. Προσωπικά με τις κοπέλες που έχουν γράψει εδώ έχω βρεθεί με μια, (και βρεθήκαμε γνωστές με ακόμα μια κατά τύχη!). Πες τι σε βολεύει και θα το βρούμε. Το θέμα είναι να νιώθεις ότι δεν είσαι μόνη- που δεν είσαι. Καθόλου.Καλημέρα και Χρόνια πολλά.
Αργούν τα θέματα να δημοσιευτούν λόγω εποπτείας.
Η μοναξιά είναι δυσκολη και ειδικά αν δεν υπάρχει υποστηρικτικο δυκτιο.
Δυστυχώς είμαι τόσο μόνη που είμαι σίγουρη ότι όταν βγω από όλο αυτό θα έχω γίνει πολύ άγρια και πολύ σκληρή.
Καμμια σχέση με το ευαίσθητο και καλό κορίτσι που ήμουν.Ευγενική και με σεβασμό αλλά νιώθω μέσα μου την καρδιά μου να αρχίζει να σκληραίνει.
Εσυ πως είσαι? Νιώθεις καλύτερα?
Να ξερες πόση δύναμη αντλώ απ αυτα που γράφεις.
Ο πρώην με κάλεσε σε συνάντηση πριν μια βδομάδα να τον βοηθήσω πάλι για να σχετιστει με το παιδί και πάνω στην κουβέντα μου είπε “δείχνεις στο παιδί ότι μπορείτε και μόνες σας”
Και αναρωτιέμαι, τι έπρεπε να δείχνω σε ένα έφηβο παιδί? Ότι καταρρεω? Ότι η ζωή μου καταστρεφεται με έναν χωρισμό?
Και μετά ξανά αναρωτιέμαι, αυτό θέλει για το παιδί του? Μα στεναχωριέται ότι η μάνα του δεν τα καταφέρνει?
Και έχω στο μυαλό μου χίλια δυο να κάνω, να τρέξω για το παιδί, για την δουλειά μου, για το σπίτι και έρχεται και μου φορτώνει και την δική του τη δουλειά που δεν μπορεί να κάνει…
Και ξανά αναρωτιέμαι… Τι μου πρόσφερε τα 17 χρόνια γάμου? Τίποτα, η ανασφάλεια μου μας κράτησε μαζί….Θυσία =θάνατός, απ την μια λέω ευτυχώς που έφυγε, απ την άλλη το παιδί πληγωμένο…
Πόσο χαίρομαι που γράφω στο φόρουμ.
Αν υπήρχε και ομάδα κλειστή στο Facebook ακόμα καλύτερα 🙂
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
