- Αυτό το θέμα έχει 269 απαντήσεις, 49 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 2 έτη, 5 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
Οrigami καλημερα, διαβασα την ιστορια σου και θα ηθελα να αναφερθω σε δυο σημεια.
1) ο συζυγος σου. Ο συζυγος σου, μου θυμιζει παρα πολυ τον πατερα μου. Αντικοινωνικος μονοχνωτος που λεει οτι ειναι “μοναχικος λυκος”, δεν ειναι κακος.Η μητερα μου στον αντιποδα, κοινωνικη ευχαριστη παντα με το χαμογελο, να επιδιωκει να συναναστρεφεται κοσμο. Δεν χωρισαν ποτε σχεδον 40χρονια παντρεμενοι, ξερεις απο τους κλασσικους αταιριαστους γαμους. Το συμπερασμα μου τωρα 40χρονια μετα ειναι οτι, ο μεγαλος χαμενος της υποθεσης ηταν και ειναι η μανα μου. Εχασε εμπειριες εχασε ζεστασια εχασε τρυφεροτητα εχασε τον εαυτο της. Που ειναι η προσωπικοτητα της μαμας μου;πουθενα. ποτέ δεν εκφραστηκε.
Ο πατερας μου απο την αλλη εκανε αυτο που ηθελε.Ηθελε να απομονωνεται ειχε τις ασχολιες του (περιβολια φυτα δεντρα γλαστρες κτλ). Δεν τον ενοχλησε ποτε κανεις.
Υπαρχουν και αλλα στοιχεια στους χαρακτηρες τους, αλλα, το διαταυτα ειναι οτι ο μονοχνωτος επιβληθηκε και η κοινωνικη περιοριστηκε σε βαθμο ασφυξιας.2) ο συζυγος μου ειχε παλια μια μακροχρονια σχεση. Στην αρχη καλα, με τον καιρο χειροτερα .Η κοπελα ειχε καποια διαχρονικα ζητηματα(δεν μπορουσε να βιοποριστει μονη της, δεν τα πηγαινε καλα με τους δικους της, δεν ειχε φιλους, δεν ειχε παρει το πτυχιο της,δεν μπορουσε να δουλεψει, γενικως πολλα δεν) Ολα αυτα τα “δεν” τα ειχε αναλαβει ο συντροφος, με αποτελεσμα, απο ενα σημειο και μετα, αφου εφυγε ο ερωτας εμενε γιατι την λυποταν. Την λυποταν για χρονια. Καποια στιγμη εγινε το μπραφ και χωρισαν. Περασαν τα χρονια, και καμια φορα οταν μιλαμε για τα παλια με τον συζυγο μου, το μονο ΤΟ-ΜΟΝΟ που εχει να μου πει για εκεινη την εποχη, ειναι οτι λυπαται που δεν εφυγε νωριτερα και πηγαν τα χρονια του χαμενα. Χαμενες εμπειριες.
Μπορει και η μανα μου να λυπαται τον πατερα μου, και ο συζυγος μου να λυποταν την πρωην, αλλα τελικα οι μεγαλοι χαμενοι ηταν αυτοι οι δυο. Γιατι και ο πατερας μου και η πρωην μια χαρα την ζουν την ζωη τους. Και φυσικα κανεις απο τους δυο (πατερας + πρωην) δεν γυρισε να πει ενα ευχαριστω. Ευχαριστω που με στηριξες ευχαριστω που κλειστηκες ευχαριστω που μου εκανες παρεα.
Στο διαταυτα, η λυπηση θα επρεπε να ειναι ενα προσωρινο συναισθημα, που να μας προστατευει απο το να γινομαστε καφροι. Αν κραταει πολυ μας κανει κακο.
Το ξέρω roots, και για υτό βρίσκομαι στο σταυροδρόμι. Όλα τα ταξ΄δια ξεκινάνε με ενα βήμα αυτό πρέπει να κάνω.
Ενα σχόλιο για το (μη) σεξ.
Ρε παιδιά. Mel και origami. Πώς την παλεύετε; Πώς τα καταφέρνετε να είστε τόσο ψύχραιμες;
Εγώ μετά από τόσα χρόνια απόρριψης δεν μπορώ να με φανταστώ πια να κάνω σεξ ξανά. (Μπορώ δηλαδή, αλλά μόνο να με φανταστώ 🙂 Όταν χωρίσω και αν φτάσω σε τέτοιο σημείο, μου ρχεται να το βάλω στα πόδια τρεχοντας. Θα πάρω έναν δονητή και τελείωσε). Σας διαβάζω και σας χαίρομαι, έτσι πρέπει, Mel με τόσο κέρατο (ο άθλιος μαλακας) και επιτέλους θα προχωρήσεις, origami βγηκες και βρήκες σεξ αλλού…την είχατε από πριν την αυτοπεποίθηση μάλλον ε; Δεν έχει καιρό που κάνω ψυχοθεραπεία και δεν έχουμε φτάσει εκεί, είναι και πολύ μκρινο το ενδεχόμενο, αλλά πραγματικά, είναι ενα ζήτημα για το οποίο αισθάνομαι σκατότατα και δεν βλέπω λύση. Δεν είχα ιδιαίτερες εμπειρίες πριν κι ο σύζυγος ήταν ο γ@μιας της γειτονιάς που πήρε την απόφαση και νοικοκυρευτηκε. Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι καλό για το σεξ (εγώ πάλι λειτουργώ με feedback, οκ δεν δίνω και ερωτηματολόγιο αλλά μ’αρεσει η κουβέντα, τι σ’αρεσει τι δεν μ’αρεσει Κλπ). Πάντα κάτι δεν έκανα καλά, κάτι ήθελε λίγο έτσι, λίγο άλλη γωνία, λίγο σουτ μη μιλάς να συγκεντρωθώ, λίγο παρα πολλή ώρα σου παίρνει, λίγο κάνε αυτήν την άσκηση για να πετύχει αυτό…κάποτε πίστευα ότι έχω τα φόντα και τη διάθεση να κάνω πολύ ωραίο σεξ. Τώρα και μόνο στη σκέψη με πιάνει τρόμος. Αναλογως τον άνθρωπο. Το σεξ με τον συζυγο με απωθεί και εύχομαι να μην ξαναγίνει, έτσι κι αλλιώς πάνε δυο χρόνια. Το σεξ με τον πρώτο τυχόντα δεν με ενοχλεί αλλά ξέρω ότι δεν θα περάσω καλά και γενικά φοβάμαι ότι θα είναι πατάτα και θα νιώσω χάλια. Σεξ όμως με άνθρωπο που με ενδιαφέρει;! Δεν πάω να φουνταρω καλύτερα. Φοβαμαι. Αγχώνομαι. Στενοχωριέμαι.
Εσείς είχατε τέτοιο πρόβλημα αυτοπεποίθησης ποτέ; Κι αν ναι, πώς το ξεπερασατε;
…συνεχίζω με no_roots:
Σχετικά με το πώς γίνεται, αν γίνεται, οι σύζυγοι στους κακούς γάμους να είναι βαθιά νυχτωμένοι.
Φαντάζομαι κάθε σχέση έχει τη δική της δυναμική οπότε θα μιλήσω για τη δική μας περίπτωση.
Ο σύζυγος ο δικος μου είναι άνθρωπος που λειτουργεί χωρίς feedback. Ό,τι καταλάβει μόνος του, ό,τι αλλάξει μόνος του. Είναι λίγα αναλογικά τα χρόνια τα οποία έχω παγώσει και αδιαφορώ, πριν έκανα πολλές προσπάθειες να εκφράσω τα προβλήματα, με όλους τους τρόπους που μπορούσα να σκεφτώ. Έπεφτα πάντα πάνω σε τοιχο «εσυ έχεις πρόβλημα, εγώ δεν έχω, εσυ να το λύσεις». Παρολαυτα δεν φέρεται πάντα το ίδιο σκατενια. Καμιά φορά αλλάζει κάτι και λέει μετά «ναι πέρασα μια φάση που έκανα το χ αλλά τώρα συνήλθα». Είναι ίσως αντιφατικό αλλά με αποδιοργανώνει ακόμα περισσότερο. Κατ’αρχας επειδή νιώθω ότι δεν έχει καμιά σχέση με δόσιμο αυτή η αλλαγή. Έτσι λοιπόν πορευόμαστε δέκα χρόνια τώρα. Τελευταία πιστεύω ότι καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά (τσάκαλος)! Αλλά είναι τόσο μα τόσο βυθισμένος στο παράλληλο σύμπαν του που πιστεύει ότι είναι στον δικό του έλεγχο όλα. Επειδή προσπαθεί να μην με απειλεί σωματικά και αυτό έχει μεγάλη διαφορα στην καθημερινότητα, νομίζω ότι θεωρεί ότι ο όποιος σκόπελος θα ξεπεραστεί, αφού τώρα είναι κύριος. Έτσι νομίζω. Από την άλλη βέβαια, ζω με το όνειρο ότι κι αυτός θέλει να χωρίσουμε αλλά δεν το λέει, επειδή έχει ανατραφεί αλλιώς, επειδή δεν είναι βολικό, οτιδήποτε. Ότι θα το πω και θα πει επιτέλους! Και θα χαμογελάσουμε και θα σφίξουμε τα χέρια και τέλος. Υπάρχει πάντα κι αυτή η πιθανότητα, κι όπως ξαναειπωθηκε, γίνεται να περνάς χρόνια με τον άλλο και να μην έχεις ιδέα τι γίνεται στο κεφάλι του. Όπως κι αυτός δεν ξέρει, ίσως σκόπιμα αποφεύγοντας να καταλάβει, τι γινόταν στο δικό μου.
Για το σεξ δεν ξέρω αν μπορώ να σε βοηθήσω. Εγώ πάντα το ήθελα περισσότερο από τον άντρα μου, ΠΑΝΤΑ. Παρόλα αυτά επειδή δεν ήθελα να “χαλασω το γαμο μου” ξεκίνησα με κάποια πράγματα που δεν τα θεωρουσα απιστία. Έκανα cyber για αρκετούς μηνες, σε σαιτ του εξωτερικού (Παρανοϊκή με την ασφάλεια) . Κυρίως στο Literotica. Στα Ελληνικά ποτέ δεν με τράβηξε το cyber. Επίσης έλιωσα στις τσόντες και στην αυτοικανοποίηση αλλά με αυτά μπορούσα τόσο όσο. Είχα αναγκη να με θέλει κάποιος, είχα ανάγκη το αγγιγμα, την αγκαλιά την καύλα, το σεξ που κάνουν δύο ανθρωποι γιατί το γουστάρουν. Όταν πήρα την απόφαση γραφτηκα σε ενα site….εεεε για σεξ. Είπα θα πάω με έναν και αν δεν με φάνε οι τύψεις θα συνεχίσω, αν με φάνε…. ε μια φορά την αντεχω. Φυσικά η πρώτη φορά (όπως όλες οι πρώτες φορές) ήταν μια απογοήτευση (αλλά αυτά πρέπει να στα πω από κοντά δεν γραφονται στο διαδικτυο). Βγήκε όμως ενα θετικό, δεν με φάγανε οι τύψεις. Όχι μόνο δεν με φάγανε αλλά ένιωσα πως ΑΡΕΣΩ. Πως υπάρχουν άνθρωποι που με βλέπουν και ΜΕ ΘΕΛΟΥΝ, γιατί είμαι εγώ όχι γιατί έτυχε να κοιμουνται δίπλα μου δεκατεσσερα χρόνια. Οπότε η δεύτερη φορά ήταν πιο καλή και η τρίτη πιο καλή και κάποια στιγμή, καταστάλαξα σε ένα μοτίβο που τουλάχιστον ικανοποιούσε τις ανάγκες μου. Ανακάλυψα και κάτι που το υποψιαζόμουν καιρό αλλά δεν τολμούσα να το παραδεχτώ. Είμαι πολυσυντροφική, μου ταιριάζει αυτή η σεξουαλική κουλτούρα. Ανέπτυξα φιλικές και αισθηματικές και σεξουαλικές σχέσεις με κάποιους ανθρώπους οι οποίες εξελίχθηκαν και γραμμικά (να έχουμε ακόμα επαφές) και διασταυρούμενα (και αυτά ειναι για καφέ) . Και ξεπέρασα την βουτιά στην αυτοπεποίθηση που μου έδωσαν τα μ…κισμενα σχολια του συζύγου, όπως και της μητέρας μου, (γιατί μεγάλωσα με την πεποίθηση πως δεν είμαι αρκετά όμορφη γιατί δεν είμαι αδύνατη, και αν χάσω βάρος θα με αγαπάνε περισσότερο, άλλη μεγάλη ιστορία από εκεί). Αυτά, μπορείς να με ρωτήσεις ότι θέλεις αν μπορώ να βοηθησω περισσότερο.
Βρε Γβρμ, one step at a time. Εσύ θέλεις να ανέβεις στο Everest (σεξ με κάποιον που σε ενδιαφέρει) και σκέφτεσαι πού θα κάτσεις στην κορυφή, ενώ δεν έχεις ακόμα ανοίξει την πόρτα του σπιτιού σου. Όταν φτάσεις εκεί, βλέπεις τί θα κάνεις και πώς θα είναι, τώρα ό,τι και να σκεφτείς το πιο πιθανό είναι να απέχει παρασάγκας από την πραγματικότητα εκείνης της ώρας.
Πολύ πιθανό είναι εκείνος ο εαυτός που πίστευε πως έχει τα φόντα και τη διάθεση να κάνει πολύ ωραίο σεξ, να βγει στην επιφάνεια αβίαστα. Ο σύζυγος έχει προβάλει επάνω σου το δικό του πρόβλημα (εσύ φταις που αυτός δεν μπορεί) και εσύ το έχεις κάνει κτήμα σου. Και στο κάτω κάτω τί είναι το “πολύ ωραίο σεξ”; Είναι κάτι συγκεκριμένο; Είναι αυτό που νομίζει ο σύζυγος πως θα έπρεπε να είναι; Εεεεε… όχι. Είναι αυτό που απολαμβάνουν οι δύο εμπλεκόμενοι (ή παραπάνω, δεν ξέρω) εκείνη την ώρα που συμβαίνει.
Κοινώς βλέποντας και κάνοντας Γβρμ, τσάμπα κουράζεις το μυαλό σου με αυτό το άγχος.
Κι εγώ πάντα το ήθελα περισσότερο και από τον νυν συζυγο κι από τον πρώην γκόμενο (με τον ακόμα πιο πρώην ήμαστε τόσο πιτσιρίκια που δεν μετράει ούτε θυμάμαι). Κάτι one night που έκανα μου φάνηκαν τρομερό χάσιμο χρόνου, δεν ξέρω πώς μπορεί να δουλέψει κάτι με την πρώτη. Νιώθω ότι είναι κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ όπως θα το ήθελα, με ισότιμους όρους, χωρίς να παρακαλάω και τώρα το να αρχίσω, οοοταν αποδεσμευτώ, να προσπαθώ να ξαναθυμηθώ πώς γίνεται, μου φαίνεται βουνό. Αλλά το σκέφτομαι συνέχεια (η μ@λ@κι@ πάει σύννεφο, literotica διάβασμα επίσης).
Origami νομίζω θα σε κλείσω για καφέ τα Χριστούγεννα που θα πάω Θεσσαλονίκη! Παρα πολύ θα το ήθελα.
Ποσο σε νιώθω όμως όταν γραφεις οτι είσαι αόρατη…έτσι ακριβώς είμαι κι εγώ. Ακριβώς! Να μπαίνω σε δωμάτιο και να μην σηκωνει κεφάλι ο άλλος, επιδεικτικά. Αλητεία
Είμαι μέσα για καφέ, φαγητό, βόλτα, τσατ, you name it. Σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης. Ριξε μηνυμα και έφτασα.
Origami θα τα πούμε από κοντά σε πέντε μήνες λοιπόν! Μέχρι τότε θα έχει ξεμπερδέψει και το κορίτσι σου από τος πανελλήνιες (αν δεν έχω καταλάβει λάθος) κι ελπίζω να έχεις ευχάριστα νέα 🙂
Χαχα no_roots έχεις δίκιο, προτρέχω αλλά μου βγαίνει φυσικά. Όπως καταλαβαινεις με τις φαντασιώσεις έχω γίνει εξπερ, εκεί όλα καλά είναι. Αλλά έχω φίλους και φίλες που ξέρουν την κατάσταση και με προτρέπουν να βρω να κάνω σεξ εκτός γάμου. Εκεί συνειδητοποίησα, στη ρεαλιστική συζήτηση, ότι η ενστικτώδης μου αντίδραση, όταν σκέφτομαι ότι έρχομαι πραγματικά κοντά στο ενδεχόμενο, είναι να γίνω λαγός. Στο μυαλό μου πολύ ωραία περνάω, είμαι μια θεα του σεξ, όλα κομπλε. Κάνει να μου την πέσει γκομενακι σε μπαρ (τις δυο φορες το χρόνο που βγαίνω) και κάνω ότι το σκέφτομαι με άνθρωπο με σάρκα και οστά; Πραγματικά, ούτε γι’αστειο. Παγώνει το μέσα μου από την τρομάρα σου λέω! Μεεεχρι να γίνει πραγματικό ενδεχόμενο βέβαια έχουμε ακόμα, δίκιο έχεις. Αλλά επειδή πραγματικά μου λείπει πολύ το σεξ, παρα πολύ, παααααααααρα παρα πολύ, με προβληματίζει που από τη μια θέλω (γενικά κι αόριστα) κι από την άλλη, πρακτικά, σκέφτομαι ότι δεν θέλω να ξαναπροσπαθησω π-ο-τ-έ. Έχω σκεφτεί να πληρώσω αλλά έχει άλλα προβλήματα αυτό. Γενικά, γυρνάει στο κεφάλι μου, σε φάση οποιος δεν θέλει να ζυμώσει (ή δεν μπορεί).
Ένα πράγμα που λέω συχνά όταν με ρωτανε για το σεξ ειναι πως το βλέπω όπως το φαγητό. Απολαμβάνω μια έξοδο σε ένα γκουρμε εστιατόριο όπου θα φαω σολωμο ποσέ και baby πατατες με λάδι τρουφας. Αλλά αν πεινάω μια χαρά τη βγαζω και με βρώμικο από τα λαδάδικα ή burger από τα goodys. Ειναι ωραία μερικές φορές να τρως ψητό φασιανό αλλά δεν λέω ποτέ οχι σε ενα πιτόγυρο που τα το φαω στο χερι με τα ζουμια να τρέχουν στο σαγόνι.
Κατάλαβες που το πάω; Η αναγκη για σεξ ειναι σαν το φαγητό, μερικές φορές πρεπει απλώς να χορτάσεις. Βοηθάει αυτό; Αν αποσυνδέσεις το πατριαρχικό καταλοιπο πως το σεξ σημαίνει δέσμευση με εναν ανδρα (μόνο για τη γυναίκα) και πως το σεξ μειώνει την αξία των μετοχών σου στο νυφοπάζαρο, τότε μπορείς να ικανοποιήσεις την αναγκη με ενα Burger (one night stand) χωρις τύψεις.
Και να επισημάνω πως ζουμε σε εποχή που έχει γίνει η θάλασσα γιαούρτι, εγώ που δεν έχω κανένα τρομερό σωμα/πρόσωπο/βαρος, που είμαι 45 και μου ΦΑΙΝΕΤΑΙ, έχω περάσει και γαμώ τις φάσεις τα τελευταία χρόνια με κάτι λαχταριστα μπακλαβαδάκια που δεν φαντάζεσαι (λεπτομέρειες σε πέντε μηνες)
Α ναι origami, συμφωνώ απολύτως με τον παραλληλισμό με το φαγητό και τα παρεπόμενά του! Απλώς σκεψου ότι νιώθω σαν κάποιος που για χρόνια του έλεγαν να μη φάει και του έδιναν κάτι μπουκιές ψωμί από δω κι από κει, έχει αναπτύξει διάφορες διατροφικές ανισορροπίες και τώρα το φαγητό από φαγάκι έχει γίνει μια φοβιστική, φορτωμένη διαδικασία. Άμα βρεθώ μπροστά σε πιάτο, θα δούμε πώς θα αντιδράσω, αλλά από το να φάω κανονικά μέχρι να μπηξω τα κλάματα, όλα παίζουν!
Είδα αποχή από σεξ και είπα να μπω κι εγω😜. Καταρχήν, μπράβο σε όλες για τη δύναμη σας, γιατί θέλει πολλή δύναμη για να βγεις από ένα γάμο. Εγώ ως γνωστόν δεν είχα παντρευτεί τον δικό μου ακατάλληλο, ωστόσο συζουσαμε περίπου τα 10 από τα 13 χρόνια που ειμασταν μαζί και γι’αυτη τη δεκαετία έχω να θυμηθώ το πολύ 20 φορές σεξ. Ξέρω τι είναι να παρακαλάς, να κλαις, να λιώνεις από λαχταρα για σωματική επαφή κι ο άλλος να σου λέει όχι. Κι εγώ αναρωτιόμουν πώς στο καλό θα αφεθω να με πλησιάσει άνθρωπος ξανά. Το μόνο σενάριο που έπαιζε στο μυαλό μου ήταν ότι θα με απέρριπτε και με κάποιο τρόπο δεν θα γινόταν τελικά. Όμως, περασαν 3 μήνες τότε από τον χωρισμό και άρχισαν να σωπαινουν οι φωνές στο κεφάλι μου και δεν άκουγα πια ούτε τα όχι του ούτε τους χαρακτηρισμους του. Και τα ψήνω με γκομενακι που με ήθελε ολοφάνερα γιατί με το που φιληθηκαμε πρώτη φορά, αμέσως έπιασε την πίσω όψη (είναι η καλή μου, lol) και δεν την άφησε για μια ώρα με το ρολόι. Αααχ, ευχαριστήθηκα χούφτωμα σου λεω. Κι όλα ήρθαν φυσικά. Το σεξ ήρθε λίγο καιρό αργότερα, ειχα νιώσει πολύ άνετα και το απόλαυσα. Με βοήθησε και η ψυχολόγος βέβαια. Ήταν από τα πρώτα που συζητήσαμε. Από τότε έχω κάνει πάρα πολύ σεξ με διαφορα άτομα κι επειδή κι εμένα ήταν ο γ@μιας της γειτονιάς, ανακάλυψα ότι τελικά άλλα ήθελα και τα απαίτησα και τα πήρα, γιατί όσο εγώ βασανιζομουν ο κόσμος άλλαζε και άρχισε να μετράει η ικανοποίηση της γυναίκας. Με δύο λόγια, μη φοβάσαι, βγαίνει τόσο φυσικά που δεν θα το καταλάβεις καν, δεν θα προλάβεις να σκεφτεις τι συμβαίνει.
Ε ναι, γιατί έχεις στο μυαλό σου πως πρέπει να είσαι απαραίτητα μια θεά του σεξ, όμως δεν χρειάζεται να είσαι θεά, και κοινή θνητή μας κάνει. Και γιατί το άσχετο γκομενάκι στο μπαρ δεν είναι κάποιος που σε ενδιαφέρει, είναι κάποιος με τον οποίο πρέπει να αποδόσεις σεξουαλικά, να ερμηνεύσεις ένα ρόλο που αυτή τη στιγμή δεν σου ταιριάζει. Άλλο αυτό και άλλο το σεξ με κάποιον που θα έχεις γνωρίσει πρώτα, θα έχεις μιλήσει και θα έχεις νιώσει μια οικειότητα. Ίσως το one night stand είναι κάτι που εσένα δεν σου ταιριάζει (προς το παρρόν τουλάχιστον), δεν ταιριάζει σε όλους, ούτε εγώ ποτέ τα κατάφερα (αν και το προσπάθησα) και μικρότερη που ήμουν. Οι φίλοι ας λένε ό,τι θέλουν, εσένα δεν σου βγαίνει, τέλος, δεν χρειάζεται να το πιέσεις.
Άκου τώρα μια ιστορία, γιατί και εγώ κάπως έτσι είμαι, θέλω λίγο το χρόνο μου με τον άλλο πριν κάνω σεξ. Κάποια στιγμή που ο γάμος μου είχε κάτι προβληματάκια και σκεφτόμουν πως πάει θα τον χωρίσω, σκεφτόμουν πως πάει δεν θα ξανακάνω και ποτέ σεξ (καλή ώρα) γιατί δεν θα μου βγαίνει. Και πώς παθαίνω ένα πρόβλημα υγείας που κράτησε αρκετά, και πώς ερωτεύομαι σφόδρα το γιατρό μου και σκέφτομαι πως άνετα τον έβαζα κάτω εκεί στο ιατρείο και δεν με νοιάζει τίποτα, ούτε που το κατάλαβα. Δεν έγινε ποτέ τίποτα, αλλά να που μου βγήκε ενώ σκεφτόμουν ότι αποκλείεται να μου βγει ποτέ, επειδή τον άλλο τον είχα γνωρίσει πρώτα.
Καλώς την εξωγήινη!
Ρε γαμώτο δεν το πιστεύω ότι είναι τόσο καθόλου σπανιο τελικά η απόρριψη από τον άντρα εντος σχεσης! Παρολο που το ζω τόσα χρόνια, ήμουν σίγουρη ότι δεν μπορεί, κάτι θα κάνω κι εγώ λάθος, δεν γίνεται μόνο τους άλλους να κατηγορώ που δεν θέλουν σεξ μαζί μου μετά τον πρώτο καιρό, προφανώς κάτι κάνω στραβά και τους ξενερωνω. Ακόμα δεν έχω πεισθεί δηλαδή 100% ότι δεν είναι έτσι, αλλά σίγουρα όταν διαβάζω τόσες παραπλήσιες ιστορίες λέω οκ δεν μπορεί να είναι ο γιαλός μόνο στραβός. Πραγματικά όσες φορες έχει γίνει η συζήτηση, είτε ανώνυμα είτε σε παρέα εν είδει γενικής συζητησης (στο τετ Α τετ και με ονοματα οι περισσότεροι δεν εκφράζονται τόσο ωμά), το 80% θα πει ότι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ άντρας να μην θέλει σεξ κι ότι παίζει κέρατο και ένα ακόμα, εν πολλοίς αλληλεπικαλυπτόμενο, 90% θα ρωτησει αν δοκίμασες ζαρτιέρες κλπ. Πραγματικά αυτό το τελευταίο με εξοργίζει (γιατί όντως έχω δοκιμάσει τα πάντα) και το θεωρώ μορφή victim blaming!
Λυπάμαι που έχουμε βρεθεί όλες σε τέτοια κατάσταση αλλά χαίρομαι που σας βρήκα 🙂No_roots δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι για το άσχετο γκομενακι, μου φαινόταν ότι αφού είναι άσχετος δεν με νοιάζει τόσο, αλλά έχεις δίκιο- με τον άσχετο το ζητούμενο είναι ξεκάθαρα το σεξ οπότε μάλλον και η πίεση μεγαλύτερη! Σωστή παρατήρηση…
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
