Χαιρετώ τον κόσμο του ΑΜΠΑ! Θα μπω κατευθείαν στο θέμα και συγγνώμη για το σεντόνι που ακολουθεί.
Ο πατέρας μου, 65 χρονών, εξαιρετικός πατέρας, τουλάχιστον ως προς εμένα, καλός επαγγελματίας και εκ πρώτης όψεως μια χαρά άνθρωπος. Τα αρνητικά είναι πως είναι η προσωποποίηση του Βασιλάκη Καϊλα.
Από τις πρώτες μου αναμνήσεις είναι να είναι συνέχεια πονεμένος, με ένα δακρύβρεχτο ύφος, κατατρεγμένος, όλοι τον πονάνε… Δεν έχει περάσει λίγα στη ζωή του, ίσως παραπάνω από τον μέσο όρο και κάπου καταλαβαίνω την κούρασή του.
Δείχνει να έχει μηδενική διαχείριση των αρνητικών του συναισθημάτων, ξεσπάει έντονα φωνάζοντας αν τον ζορίσεις με όσα λες, δεν έχει σημασία πόσο όμορφα και καλά του μιλάς, αν του λες κάτι που δεν του αρέσει γκρινιάζεις, τον πιέζεις, δεν μιλάς καλά.
Τώρα τελευταία έχει αρχίσει και τα θα πεθάνω και θα μετανιώνετε. Δηλαδή, κάπου θέλω να βάλω τα γέλια. Θυμάμαι από 6-7 χρονών να τραγουδάει με πόνο ψυχής και ταύτιση το η ζωή εδώ τελειώνει του Καζατζίδη. Κι έχουν περάσει και 23 χρόνια από τότε.
Η μάνα μου έχει αγανακτίσει. Είναι σαν ένα μπαρμπάδι ξεροκέφαλο που νομίζει πως είναι ανώτερος από όλους, φταίνε οι χοντροί, μαύροι, άσπροι, κοντοί, ψηλοί, αμόρφωτοι, μορφωμένοι, κοινώς όλοι.
Αντί να είναι χαρούμενος, να χαίρεται με την οικογένειά του, να περιμένει τα ωραία, εγγονάκια, σύνταξη και ξεκούραση κλπ, κλαίει τη μοίρα του.
Έχει μείνει σε μια άλλη εποχή κι ενώ είναι έξπερτ με την τεχνολογία και τα μέσα, δεν μπορεί να προοδεύσει. Δεν μπορώ άλλο. Μου προκαλεί γέλιο κι εκνευρισμό η όλη κατάσταση και δεν είμαι εντάξει με τον εαυτό μου για το πώς το διαχειρίζομαι.
Ευτυχώς μένουμε μακριά αλλά όποτε μιλάμε και η αλήθεια είναι πως μιλάμε τακτικά, έχω να αντιμετωπίσω μια κακομοιρίαση.
Αυτά… Περιμένω τα σχόλιά σας και την εμπειρία σας και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων γι αυτά.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Δανάη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είναι ο μέσος όρος του Έλληνα πατέρα, δεν είναι μοναδική περίπτωση. Υπάρχει και φυσική απόσταση μεταξύ σας, οπότε είναι πολύ πιο εύκολο να μην αφήνεις χώρο μέσα σου για αυτή την αρνητικότητα. Στην ανάγκη, μην μιλάς μαζί του τόσο συχνά και, κυρίως, μην θεωρείς ότι είναι δική σου δουλειά να τον απαλλάξεις από την “κακομοιριά”, όπως τη λες. Από το ένα αφτί να μπαίνουν από το άλλο να βγαίνουν. Αυτός είναι. Αγάπα τον με τα ελαττώματά του. 🙂
Ο πατέρας σου ανήκει σε μία ευρεία κατηγορία ανθρώπων, για τους οποίους ισχύει το, “υποφέρω,γκρινιάζω,τρώγομαι με τα ρούχα μου ,άρα υπάρχω”. Απομυζούν ενέργεια και αποσπούν την προσοχή των άλλων,αναγκάζοντάς τους να αντιδράσουν στα λεγόμενα τους,είτε με θετικό,συμπονετικό τρόπο,είτε με κριτικό ,τύπου,σταμάτα τη γκρίνια ,τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα λες και παραθέτουν επιχειρήματα αντίλογου. Είναι η φτιάξη τους έτσι. Είχα να διαχειριστώ έναν τέτοιο άνθρωπο στο ευρύτερο οικογενειακό μου περιβάλλον πριν χρόνια. Μία,δύο, τρεις,πέντε χιλιάδες δεκατρείς, κατάλαβα πως δεν υπάρχουν λογικά επιχειρήματα που μπορούν να πείσουν έναν τέτοιο άνθρωπο να αλλάξει τρόπο σκέψης. Αποδέχτηκα πως αυτός είναι ο τρόπος… Διαβάστε περισσότερα »
καλα ε ?! με το ” υποφέρω…… άρα υπάρχω, ” πολύ γέλιο !!! πολύ πετυχημένο. ελεύθερη μετάφραση του ” cogito ergo sum ” κάπως έτσι δεν είναι, αν θυμάμαι καλά από τα λατινικά? 🤣
Το μεγάλο δράμα είναι ότι αυτή η κατηγορία μπορεί να στηρίζεται στο soundtrak μιας ατελείωτης playlist κλάψας, γκρίνιας, κακομοιριάς, μιζέριας και μαυρίλας του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Nα το λοιπόν που ειπώθηκε!Πράγματι ατελείωτη αυτή η playlist.
Το μπουζούκι και το θυμιατήρι κατέστρεψαν την Ελλάδα . Τσαρούχης
Καμία αντίρρηση.
Η λίστα βέβαι είναι μεγαλύτερη και ειδικά το μπουζούκι χαμηλά σε αυτή. Το θυμιατηρι άνετα τοπ 3
Kατανοώ το βαθύτερο νόημα της Τσαρούχειας ρήσης.
Αλλά να..δεν μπορώ να μην πω,πως μπουζούκι έπαιζε και ο ιδιοφυής βιρτουόζος,Αγαπημένος μου, Μανώλης Χιώτης.
Οπότε είναι τι εκφράζεις χρησιμοποιώντας ένα μουσικό όργανο.
Μια χρόνια δούλεψα με συναδέλφους που ήταν όλοι κοντά στη σύνταξη. Τόση γκρίνια και μιζέρια μαζεμένη δεν έχω ξαναδεί… Περίμενα πότε θα έρθει η ώρα να φύγω. Δεν άντεχα αυτό το ψυχοπλακωμα… Αν δεν αντέχεις μπορείς να αποστασιοποιηθείς περισσότερο. Δύσκολο να αλλάξει σε αυτή την ηλικία. Καμιά φορά πάντως όταν είμαι κουρασμένη και με πιάνει η γκρίνια κ το παράπονο θέλω κάποιος να μου πει ναι καταλαβαίνω γιατί κουράστηκες θες μια αγκαλιά, έχεις κ εσύ τα δίκια σου. Δε θέλω να μου λένε ότι δεν είναι τόσο τραγικά όπως τα βλέπω τα πράγματα. Έχω ανάγκη από κατανόηση. Ο πατέρας σου… Διαβάστε περισσότερα »
Γνωρίζω 65ρηδες συνταξιούχους που είναι η χαρά της ζωής, πηγή αισιοδοξίας και υπερδραστήριοι, και 45ρηδες σκεπασμένους από ένα παχύ στρώμα μούχλας, οι οποίοι γκρινιάζουν πιο γρήγορα κι από τον ίσκιο τους. Δεν είναι τόσο θέμα ηλικίας…
Το γνωρίζω ότι δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Απλώς έτσι ήταν η συνθήκη στο συγκεκριμένο εργασιακό περιβάλλον. Σαν να ήταν η γκρίνια κάτι μεταδοτικό από το οποίο έπασχαν όλοι. Δύο νέοι ήμασταν που δεν την παλεύαμε…
Εγω ειχα συνάδελφο στα 30+ που ήταν έτσι. Της έλεγες καλημέρα και άρχιζε την μίρλα και φυσικά για όλα έφταιγαν οι άλλοι, αυτή τα έκανε όλα τέλεια. Ευτυχώς άλλαξε εταιρεία και ηρεμήσαμε λίγο.
Με αυτή την κατάσταση που περιγράφεις θα μπορούσε να υποβόσκει κάποια κατάθλιψη ή/και άλλο πρόβλημα ψυχικής υγείας. Είναι συχνό σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας να τους παίρνει από κάτω ειδικά αν πχ αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας, είναι η λεγόμενη ψυχολογία του ασθενούς. Σε κάθε περίπτωση, μου κάνει εντύπωση που εφόσον είναι μια χρόνια κατάσταση, ακόμα δεν έχετε απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό.
Όχι…
Το έκανε λέει και από όταν ήταν πιτσιρίκι και πιο νέος.
Κλαψιάρης και γκρινιάρης είναι
Εκ πρώτης θα έλεγα ότι τα αρνητικά που του έχουν συμβεί τον έχουν οδηγήσει σε μια στάση ζωής «περιμένω τα αρνητικά και κλαιγομαι από τώρα». Σε συνδυασμό με το ότι καθημερινα βομβαρδιζόμαστε από αρνητικές ειδήσεις και νιώθει ότι η ζωή του τελειώνει αφού έχει αρχίσει η κατρακύλα του σώματος του έχει οδηγηθεί σε ένα πολύ άσχημο κοκτέιλ αρνητισμού. Με απλά λόγια κουβαλάει παραπάνω βάρος από ότι του αναλογεί. Από τις αντιδράσεις του, όπως τις περιγράφεις, μου δίνει την αίσθηση ότι είναι ταμπουρωμένος περιμένοντας την επόμενη αιτία να ξεσπάσει. Θυμίζει λίγο αγχώδη διαταραχή που ο άλλος νιώθει ότι απειλείται από παντού.… Διαβάστε περισσότερα »
Ψυχολόγος δεν είμαι, αλλά νομίζω πως ο πατέρας σου είναι παθητικός νάρκισσος. Σου προτείνω το site της ψυχολόγου Θέκλας Πετρίδου στο you tube, όπου κάνει πολλή καλή δουλειά σε θέματα ψυχοεκπαίδευσης και αναλύει μέσα από mails κυρίως γυναικών τέτοια θέματα. Ο πατέρας σου μέσα από τη μιζέρια του , σας έχει στο ένα πόδι και σας προκαλεί ενοχές , θυμό και σας κάνει να τρέχετε και να υποφέρετε. Δες τη Θέκλα θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι τρέχει με όλους τους δήθεν καημένους. Όχι πως οι ίδιοι δεν έχουν πρόβλημα, αλλά έχουν πρόβλημα άλλο άλλο από αυτό που νομίζεις
Και εγώ σκέφτηκα την περίπτωση ναρκισσισμου. Η Θέκλα σίγουρα θα σε βοηθήσει και αν μιλάς αγγλικά τσέκαρε την Dr. Ramani.
Καλημέρα Δανάη, αν κατάλαβα καλά ο μπαμπάς σου έχει γεννηθεί το 1956 περίπου και εσύ είσαι 30 περιπου. Δεν έχω καταλαβει εάν έχεις αδέρφια. Εάν οι υπολογισμοί μου είναι σωστοί, και εάν κατάλαβα σωστά ότι έχει/είχε δική του επιχείρηση, μόνο το ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο όσω έχει ζήσει, τρομάζει. Μεγαλωσε πιθανόν σε οικογένεια που οι γονείς έζησαν κατοχή και εμφύλιο και ίσως όλο το αφήγημα της παιδικής του ηλικίας να ήταν δύσκολο. Υποπτεύομαι πως η ανησυχία του έχει γίνει δεύτερη φύση. Αν έχω μια συμβουλή εδώ για εσένα θα ήταν να κρατήσεις τα θετικά που γραφεις, να του αναγνωρίζεις αυτά που έχει… Διαβάστε περισσότερα »
Διανύοντας τα μέσα της όγδοης δεκαετίας της ζωής μου, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι old dogs can learn new tricks.Και μόνο διαβάζοντας τις ιστορίες και τα σχόλια εδώ μέσα έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα στην ζωή και έχω κάνει διαφορετική εκτίμηση καταστάσεων του παρελθόντος ειδικά στις σχέσεις μου. Τώρα σχετικά με την γράφουσα , πολλά άτομα στην χώρα μας ,σε όλο το ηλικιακό φάσμα,ηδονιζονται με την συνεχή κλάψα του μισοάδειου ποτηριού σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής.
Γήρας.Κατάθλιψη, Δεν αλλάζει.Μην ασχολείσθε.Ευτυχώς μένετε μακριά.
Οι ελληνοπαιδες απο την αρχη της εκπαιδευσης τους διδασκονταν απο το αναγνωστικο της εποχης ( Ιλιαδα), για εναν τυπο προτυπο (ηρωα) τον Αχιλλεα , που τα πηρε στο κρανιο με τη μοιρα του και τα εβαλε με θεους και δαιμονες (αδιανοητο μεχρι τοτε) “Ψαλε θεα τον τρομερο θυμο του Αχιλλεα ” ο πρωτος πρωτος εισαγωγικος στιχος. Αυτος ο θυμος που μετατρεπεται σε συγκρουση και δραση , ειναι η απαρχη του Δυτικου πολιτισμου (και ετσι συνεχιζει και σημερα ) Η ανατολη απο την αλλη μερια …κισμετ , πολυ κλαψα και υποταγη στη μοιρα. Αμαν -αμαν , οταν γεννιεται ο ανθρωπος…. Αμανεδες… Διαβάστε περισσότερα »