“Α μπα” classics: είναι επιλογή να είσαι γκέι;

Αγαπητή Α-μπά, Ποια είναι η γνώμη σου για το αν οι ομοφυλόφιλοι είναι /γεννιούνται ή γίνονται/επιλέγουν υποσυνείδητα λόγω γεγονότων/συνθηκών στην πορεία της ανάπτυξής τους; Έχω σπουδάσει κοινωνικές επιστήμες, είχα σχέση με ένα αγόρι που χρόνια μετά -αφού χωρίσαμε- το αποδέχτηκε/παραδέχτηκε, αλλά ακόμα ούτε στο ελάχιστο δεν έχω απαντήσει στο ερώτημα. Δεν καταφέρνω να διαμορφώσω σαφή απάντηση. (ούτε καν να το διατυπώσω με μονά ρήματα δε μπορώ!)

– straight\

Μιλάμε για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι αντικείμενο μελέτης, και πολλά δεν έχουν απαντηθεί ακόμα. Εδώ δεν έχουν απαντήσει αυτοί που είναι δουλειά τους να απαντήσουν, θα απαντήσεις εσύ ή θα απαντήσω εγώ;

Τη γνώμη μου θα την πω για κάτι άλλο: μου φαίνεται συναρπαστικό το πόσο στην κοσμάρα μας είμαστε μερικές φορές εμείς οι Δυτικοί. Είναι απίθανο που συζητάμε στα σοβαρά αν κάποιος επιλέγει ‘υποσυνείδητα’ να γίνει γκέι (τι θα πει αυτό, ποιος ξέρει, αλλά έστω) λες και όλοι μας γεννηθήκαμε στο Σαν Φρανσίσκο. Ναι, αν είσαι κάτοικος του Castro, μπορεί να υπάρχουν γεγονότα που εξηγούν εκ των υστέρων διάφορα, αν φοράς τα κατάλληλα γυαλιά. Για όσους είναι γκέι σε περιοχές που η ομοφυλοφιλία τιμωρείται με δημόσιο λιθοβολισμό, η με ρίψη από ψηλά κτίρια, τι έχεις να πεις, μιας και έχεις σπουδάσει κοινωνικές επιστήμες; Ποια υποσυνείδητη επιλογή έκαναν αυτοί οι άνθρωποι, που απειλείται η ζωή τους καθημερινά και ξέρουν ότι οι δολοφόνοι τους θα μείνουν ατιμώρητοι; Ή μήπως για αυτούς ισχύουν άλλα πράγματα, επειδή είναι ‘άλλοι’, άλλου χρώματος και άλλης θρησκείας;

Βέβαια, δεν χρειαζόταν να το πάω τόσο μακριά. Η επαρχία, κάθε επαρχία, σε κάθε ανεπτυγμένη χώρα, μπορεί να είναι αποπνικτική και καταπιεστική. Κι εκεί εξακολουθούν να μεγαλώνουν έφηβοι που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν είναι σαν τους άλλους, και είναι θύματα εκφοβισμού, και αυτοκτονούν. Αλλά συνεχίζουμε να μιλάμε για επιλογές. Η επιλογή που έχουν πολλοί, υπερβολικά πολλοί γκέι, είναι ή να κρυφτούν από τον εαυτό τους, ή να κρυφτούν από τους άλλους. Άλλη επιλογή δεν έχουν.

Η συζήτηση περί επιλογής δεν μου αρέσει καθόλου και για έναν επιπλέον λόγο. Πες ότι αποδεικνύεται ότι δεν είναι ζήτημα επιλογής. Γιατί μας φαγουρίζει τόσο αυτή η ερώτηση; Βιαζόμαστε να καταλήξουμε στο ‘δεν φταίνε μωρέ που είναι γκέι, αφού δεν μπορούν να το επιλέξουν’; Κανείς δεν φταίει αν είναι γκέι ή στρέιτ ή για ό,τι είναι, γιατί δεν είναι ζήτημα που κρίνεται ως θετικό ή αρνητικό. Είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός, και είναι αυτός που είναι για τον καθέναν, και η γνώμη των υπόλοιπων για τον προσανατολισμό του καθένα έχει όση σημασία έχει και η γνώμη του καθένα και για το κούρεμα του καθένα. Όποιου δεν του αρέσει το κούρεμα του γείτονα και θέλει να τον αποκλείσει από την κοινωνία επειδή δεν κουρεύεται όπως ο ίδιος, η απάντηση είναι: να το πει στον ψυχολόγο του.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News