Γεια σου Αμπα, θα ήθελα πολύ τη γνώμη σου για το πώς θα πρεπε να χειριστώ την παρακάτω κατάσταση. Με το αφεντικό μου έχουμε εκτός των επαγγελματικών σχέσεων, και πιο φιλικές σχέσεις, καθώς και η διαφορά ηλικίας δεν ειναι μεγάλη και έχουμε βρεθεί και εκτός αυστηρά επαγγελματικων πλαισίων σε διάφορες εκδηλώσεις, όπου το κλίμα είναι πιο χαλαρό, και έχουμε ταιριάξει σαν παρέα. Γενικά, δεν είναι ότι βγαίνουμε και συχνά οι δύο μας ή με παρέα αλλά έχει συμβεί αρκετες φορές. Εκείνος εκφράζει συχνά παράπονα για το ότι δεν βγαίνουμε συχνά για κανα ποτό, ή σινεμά ή οτιδήποτε τελοσπαντων (εδώ να διευκρινίσω ότι δεν παίζει τίποτα ερωτικό σε καμία περίπτωση). Εμένα απ’ την πλευρά μου δεν είναι η πρώτη μου επιλογή όταν θέλω να βγω με φίλους για να χαλαρώσω και μόλις πρόσφατα κατάλαβα γιατί ακριβώς. Ο λόγος είναι ότι νιώθω ότι συνέχεια κρίνει και σχολιάζει τις επιλογές μου ή τα άτομα που κάνω παρέα, χωρίς να του το χω ζητήσει φυσικά. Έτσι νιώθω ότι πρέπει συνέχεια να προσέχω τι λέω ή να απολογουμαι για τον κάθε άνθρωπο που επιλέγω στη ζωή μου. Και έρχομαι στο ερώτημα μου. Σήμερα πέρασε από τη δουλειά ένας συνάδελφος που συνεργαζόμαστε πλέον μόνο εξ αποστάσεως και συνεπώς βλέπω πολύ σπάνια. Μπροστά στο αφεντικό μας λοιπόν, είπαμε δύο κουβέντες με τον συνάδελφο και εκείνος μου είπε ότι πρέπει να βγούμε επιτέλους κάποια στιγμή γιατί όλο το λέμε και ποτε δεν κανονίζουμε. Κι εγώ απάντησα με ενθουσιασμό ότι ναι πρέπει να το κάνουμε επιτέλους, γιατί όντως θα θελα να κάνω παρέα κι εκτός, με το συγκεκριμένο άτομο. Σε κάποια φάση λοιπόν με φωνάζει το αφεντικό μου ιδιαιτέρως για άλλο λόγο και μετά μου λέει τι να πω για σένα και τον τάδε συνάδελφο πια, τι ενθουσιασμός ήταν αυτός για να βγείτε, εγω τόσες φορές σου το λέω και δεν έχεις αντιδράσει έτσι. Γενικά ο τρόπος του ήταν λες και δεν ξέρω και γω τι έκανα, και δεν ήταν η πρώτη φορά με τέτοιου τύπου σχόλια. Εγώ δεν είπα κάτι συγκεκριμένο, και κακώς προσπάθησα πάλι να δικαιολογηθώ λέγοντας πως ούτε με εκείνον έχουμε βγει ποτέ και μόνο το λέμε. Το θέμα είναι οτι με πείραξε πάρα πολύ η αδικαιολόγητη παρέμβαση του στην προσωπική μου ζωή και μετάνιωσα που δεν είπα τίποτα και πάλι και συνεχίζω να τα μαζεύω μέσα μου. Καταλαβαίνω πως μπορεί να έχει διαφορά κόμπλεξ δικά του και θέματα αποδοχής γιατί ξέρω ότι και σε άλλους συναδέλφους φέρεται παρόμοια και “απαιτεί” την αποδοχή και την φιλία τους, αλλά δεν ξέρω ποια θα ήταν η καταλληλότερη δική μου αντίδραση. Δεν θέλω ούτε να μαλώσω μαζί του, ούτε να δημιουργηθεί άσχημο κλίμα, γιατί ενδέχεται να συνεργαστούμε και σε άλλο πρότζεκτ στο μέλλον, αλλά θέλω να καταλάβει ότι δεν έχει δικαίωμα να σχολιάζει με ποιον θα κάνω παρέα και γιατί. Και πέρα από αυτά απορώ αν του χω δώσει εγώ κάποιο τέτοιο δικαίωμα επειδή μιλάμε και πιο φιλικά και δεν είναι άκρως επαγγελματική η σχέση μας. Συγγνώμη για το κατεβατό, σ’ ευχαριστώ εκ των προτέρων!
– Θα κάνω ότι γουστάρω
Η ερώτηση που κάνεις, ουσιαστικά, είναι πώς θα κρατήσεις τα όρια. Όσο καλύτερα μπορείς, είναι η απάντηση. Δεν χρειάζεται να σε συμπαθεί για να συνεργαστείτε ξανά μαζί, όπως δεν τον συμπαθείς εσύ ιδιαίτερα (πλέον), αλλά δεν έχεις πρόβλημα να δουλεύεις μαζί του. Εφόσον το κάνει και με άλλους, η αντίδραση είναι ακόμη πιο εύκολη. Απομακρύνεσαι σταδιακά και περιορίζεις τις κουβέντες μόνο σε θέματα δουλειάς. Επειδή πλησιάσατε ο ένας τον άλλον κάποια στιγμή φιλικά, δεν σημαίνει ότι είσαι υποχρεωμένη να διατηρήσεις αυτό το επίπεδο εις τους αιώνες. Μπορείς να το αποσύρεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Επειδή είσαι σίγουρη για το τι νιώθεις εσύ, δε μπορείς να λες με βεβαιότητα και για κείνον “δεν παίζει τίποτα ερωτικό σε καμία περίπτωση”. Εμένα μια χαρά ερωτικό μου φαίνεται ότι παίζει.
Nαι, γιατι η κοινωνία σου έχει μάθει οτι οταν ένας άντρας θέλει να κάνει παρέα / να βγει με μια γυναίκα είναι σίγουρο οτι το μονο που θελει ειναι να κανει σεξ μαζι της. Δεν υπαρχουν αλλες σχεσεις αναμεσα στα δυο φυλα και σιγουρα δεν γινεται να νιωσει καποιος απορριψη σε φιλικο επιπεδο, επιβαλεται να ειναι ερωτικο. Ειναι απιστευτο το ποσο βαθια ριζωμενος μεσα μας ειναι ο σεξισμος , ε;
Δεν αντιλέγω, αλλά όταν δεν βλέπεις μεγάλο ενθουσιασμό εκ μέρους της άλλης πλευράς, γιατί να επιμένεις και να κάνεις σκηνές;
@Haifischnet Δυσκολο να έχουμε άποψη χωρις να γνωρίζουμε τις περιστασεις. Γενικά όμως ειναι αρκετά συνηθισμένο σενάριο σε κοινωνικό επίπεδο , δυο ανθρωποι να βγαινουν καποιες φορές , να περνανε γενικά καλά (ειτε φιλικα ειτε ερωτικα) αλλά ο ενας να μην ειναι και πολυ ενθουσιασμενος ενω ο αλλος να ειναι. Δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να ξεκαθαρίζεται η κατασταση γιατι αλλιως καταλήγει πάντα στο ο μη ενθουσιασμενος να προσπαθει να αποφυγει το αλλο ενώ ο ενθουσιασμενος να απογοητευεται και να πλαθει σεναρια για το τι μπορει να εχει παει στραβα. Στην συγκεκριμενη περιπτωση αυτο επιτεινεται φυσικα λογω της υφισταμενης εργασιακης… Διαβάστε περισσότερα »
Σεξισμός είναι η ενέργεια με την οποία εισάγεται μια δυσμενής διάκριση προς το καταπιεζομενο φύλο , δηλαδή το γυναικείο. Αντιστρόφος σεξισμός δεν υπάρχει. Το ότι ένας άντρας, που η πατριαρχία του επιτρέπει να είναι μπορεί να είναι σεξουαλικά απελευθερωμένος , θέλει και να κάνει και φίλες δεν είναι σεξισμός.
ΚonstantinoS44, πού τον είδες τον σεξισμό; Της κάνει σκηνές με ποιον θα βγει. Είναι φιλία αυτό;
Όχι ρε φίλε δεν υπάρχει, ειδικά σε ελληνική μεσοαστική εταιρεία. Πιάστε τα φβ υπαλλήλων γυναικών, φίλων σας, συντρόφων σας κοκ. Θα δείτε σίγουρα κάποιον της δουλειάς σε θέση ανώτερη εξουσίας να κάνει πέσιμο. Αυτά που περιγράφονται στην ερώτηση είναι για τα ελληνικά δεδομένα ΦΟΥΛ συνηθισμένα.
Ας βγει ένας βρε παιδιά να πει για τηλεφωνικά με κέντρα πωλήσεων κοκ….το τι γίνεται εκεί μέσα ως προς την παρενόχληση.
Μέχρι να πει το κάνει και σε άλλους πίστευα πως βρίσκεται σε άρνηση η γράφουσα. Τώρα πιστεύω πως ίσως άπλα να είναι πρήχτης!
Κι ότι θέλει να παίξει ερωτικό με τον άλλο συνάδελφο και το αφεντικό ζηλεύει.
Το αφεντικό μάλλον έχει έλλειψη φίλων και “εκβιάζει” κατά κάποιον τρόπο την παρέα στους συνεργάτες του. Πάντως γενικά κάτι προσπάθειες δημιουργία φιλικού κλίματος μεταξύ αφεντικών και εργαζομένων συνήθως καταλήγουν σε παρεξηγήσεις και άβολες καταστάσεις παρά σε ένα παραγωγικό και θετικό περιβάλλον. Καλό είναι το περιβάλλον είναι φιλικό αλλά καφέδες, ποτά και βόλτες στον ελεύθερο χρόνο με το αφεντικό σε βάθος χρόνου κουράζει. Είναι σαν να είσαι στην δουλειά με την διαφορά ότι πίνεις μπύρα.
@Louise B. πολυ σωστά τα λες. Επίσης, μερικόι άνθρωποι είναι από μόνοι τους κουτσομπόληδες και επειδή είναι αφεντικά νομίζουν πως μπορούν να ρωτάνε ό,τι θέλουν τους υπαλλήλους σχετικά με τα προσωπικά τους κλπ. Την έχω πατήσει κι εγώ και με αφεντικό και με συνάδελφο στη δουλεία και η δέυτερη σε κάποια φάση ξεφυγε εντελώς και με ρώτησε ” είναι καλό το σεξ που κάνετε με το φίλο σου ?” και εγώ δεν είχα δώσει κανενα περιθόριο για τέτοια έρωτηση. όρια και πάλι όρια
Τελικά αφεντικό ή συνεργάτης είναι ο εν λόγω κύριος;
Όπως και να ‘χει η πολλή παρέα με αφεντικά και η εκμυστήρευση προσωπικών δεδομένων σε αυτά ποτέ δεν βγήκε σε καλό, μιλάω εκ πείρας.
Έτσι κουλουβάχατα γίνονται τα πράγματα άμα μπλέκεις τα επαγγελματικά με τα προσωπικά. Η παρέα με συναδέλφους κρύβει κινδύνους, πόσο μάλλον με το αφεντικό.
Τι θα πει “είμαστε κοντά ηλικιακά”; Από μακριά κι αγαπημένοι.
Εννοείται και ούτε φίλοι στο φέις, έτσι;
Τώρα θα πρέπει να γίνεις δυσάρεστη.
Been there, done that! Το έχω μετανιώσει ξεκάθαρα που έκανα παρέα με αφεντικό γιατί όταν ένιωσα αυτή τη γλοιώδη πίεση να βγούμε, να πάμε εκεί, να πάμε αλλού ήταν ήδη αργά για να περιφρουρήσω τα όριά μου. Στην αρχή νόμιζα κιόλας η αφελής ότι έπεσα σε κουλ αφεντικό και ποιο το πρόβλημα να βγαίνουμε μετά τη δουλειά ή να πάμε έξω για lunch break αλλά δεν άργησα να καταλάβω ότι ήταν άτομο που με κομπλεξισμό ήθελε να “εξαγοράσει” τη φιλία μου. Σημειωτέον και στη δική μου περίπτωση αποκλείω το ερωτικό, το έκανε με όλους τους νεότερους συναδέλφους σαν να ήθελε… Διαβάστε περισσότερα »
Για αυτό είναι απαραίτητο κάποιες σχέσεις να έχουν ξεκάθαρα όρια από την αρχή μέχρι το τέλος. Όπως αυτές εργαζομενου – εργοδότη. Μπορεις να έχεις άψογη συνεργασία και αμυδρά φιλική σχέση με τον εργοδότη σου χωρίς όμως να γίνεται φίλοι φίλοι. Κάποιες σχέσεις δε χρειάζεται να αποκτούν παραπάνω οικειότητα.
Γλυκούλα.. ξεκόψε! Εμένα στην πρώτη δουλειά μου έχουν πει :
-μα καλά θα βγεις τέτοια ώρα έξω ( τελειώναμε την δουλειά στις 10!).
-εσυ ποτε θα παντρευτείς πότε θα κάνεις παιδί;
– γιατί βαφεσαι κάθε μέρα χώρισες;
Και άλλα πολλά πολλά πολλά
Καλά εφριξα με τις ερωτήσεις!τι σόι ερωτήσεις είναι αυτές σε εργασιακό περιβάλλον;;μόνο που δεν σε ρώτησαν τις προτιμήσεις σου στο κρεβάτι.ελπιζω να απαντάς αναλόγως
Μαλλον η αυτοπεποιθηση σου ειναι στα πατωματα. Το λεω γτι εχω βρεθει καποια περιοδο στη ζωη μου να δικαιολογω σε κοσμο φιλο μου πριν καν εμφανιστει καπου, και μετα απο χρονια εχω καταλαβει οτι με απασχολουσε -ενοχλητικα πολυ- το τι θα πουν οι γυρω μου, και οχι αν θα περασει καλα ο φιλος μου εκει που τον εχω καλεσει. Οποτε με τα χρονια που η αυτοπεποηθηση μου αναστηλωθηκε, εθεσα ορια στην κριτικη τους ( μιλαμε για φιλους και γνωστους ανεξαρτητως), σταματησαν οι κριτικες, καταπιαν ολοι οτι εγω αγαπαω το φιλο μου και τον αγαπαω γι’αυτο ακριβως που ειναι και ζησαμε… Διαβάστε περισσότερα »