Δεκέμβριος , 7.30 πμ , ψιλόβροχο , εγώ με τη δωδεκάχρονη κόρη μου , περιμένουμε το σχολικό λεωφορείο. Βγήκαμε χωριστά από το σπίτι , εκείνη από τη μπροστινή πόρτα , εγώ από την πόρτα του κήπου , κρατάω τα σκουπίδια και την τσάντα της ανακύκλωσης . Από τότε που πήγε 1η γυμνασίου δε θέλει να φαίνεται ότι τη περιμένουμε μαζί το σχολικό της. Εκείνη πηγαίνει στη γνωστή γωνία κι εγώ περνάω απέναντι όπου βρίσκεται ο μπλε κάδος . Έχω γυρισμένη την πλάτη μου όση ώρα αδειάζω την τσάντα , γυρνάω και περνάω πάλι απέναντι με κατεύθυνση προς την κόρη μου. Διασταυρώνομαι με έναν ψηλό ψαρομάλλη κύριο και τον σκύλο του, η ώρα της πρωινής βόλτας. Πλησιάζω την κόρη μου και τη βλέπω να χαμογελάει : ” Αυτός ο κύριος μου έφτιαξε τη μέρα μαμά”. Γιατί , ρωτάω εγώ. ” Μου είπε καλημέρα”. Πόσο ευγενικός , απαντάω και μέσα μου αρχίζω να ανησυχώ. Λοιπόν σε ρωτάω, πρόκειται για έναν ευγενικό κύριο , ή για τον παιδεραστή της γειτονιάς μας; Την τρομάζω ή δε λέω τίποτα και βρίσκομαι μόνιμα σε επιφυλακή; Έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στους ανθρώπους αλλά θα μεγαλώσω ένα τρομαγμένο παιδί; Η κόρη μου είναι ένα παιδί που απολαμβάνει την καλή διάθεση των ανθρώπων και επιρρεάζεται από αυτή. Σήμερα χάρηκα με τη χαρά της , αλλά τρόμαξα και από το πόσο ευάλωτη είναι . Πες μου τη γνώμη σου , σε παρακαλώ.
– Δήμητρα
Όπως φαίνεται, δεν έχεις μεγαλώσει ένα τρομαγμένο παιδί. Είναι δώδεκα χρονών πια, έχει δείξει ένα μέρος της προσωπικότητας της. Ο φόβος αυτού του είδους είναι κάτι που μαθαίνεται σε μικρή ηλικία. Πρέπει όμως να ξέρει ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί ή ακίνδυνοι. Μεταξύ αυτής της γνώσης και του «θα μεγαλώσω τρομαγμένο παιδί» υπάρχει τεράστια απόσταση. Καταβάλουμε τεράστια προσπάθεια στην εποχή που ζούμε να μην τρομάξουν ποτέ τα παιδιά μας, οι ενοχλητικές εικόνες στην τηλεόραση, οι ενοχλητικές ειδήσεις στο ραδιόφωνο, υπάρχει ένας πανικός να μην ακούσουν τίποτα και καταλάβουν ότι υπάρχει φρίκη, πείνα, φτώχια. Δεν είναι ρεαλιστικό, και δεν τα βοηθάμε έτσι. Ο φόβος είναι ένα πολύ χρήσιμο συναίσθημα, πρέπει να τον αναγνωρίζουν και να τον κουμαντάρουν.
Δεν είναι εύκολη η απάντηση για το πώς τα προετοιμάζουμε για τους κινδύνους της ζωής, αλλά δεν είμαστε και εντελώς μόνοι μας, υπάρχουν παιδοψυχολόγοι που μπορούν να βοηθήσουν, υπάρχουν βιβλία, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με το θέμα.
Θα στεκόμουν ιδιαιτέρως στο «η κόρη μου είναι ένα παιδί που απολαμβάνει την καλή διάθεση των ανθρώπων και επηρεάζεται από αυτή». Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει. Όλοι επηρεαζόμαστε από την καλή διάθεση των άλλων. Εννοείς ότι την έχει ανάγκη, αλλιώς δεν μπορεί να είναι χαρούμενη με δικές της, εσωτερικές αφορμές; Αν ναι, τότε πράγματι είναι πολύ ευάλωτη. Αυτό δεν είναι κάτι που ισχύει για όλα τα παιδιά, όπως η εκπαίδευση σχετικά με τους κινδύνους, αλλά ειδικά για το δικό σου παιδί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συγνώμη αλλά εγω διάβασα πως ένας κύριος που πήγαινε το σκυλάκι του βόλτα είπε απλά καλημέρα. Πως φτάσαμε στο τι είναι παιδεραστής; Δηλαδή αν ήταν μια γιαγιούλα που έλεγε καλημέρα τι θα ήταν;
Είναι άλλο το να μην στηρίζει την διάθεση της στους έξω και άλλο να βλέπει παντού δράκους.
Μπράβο Mitsi… Τι είναι αυτό το πράγμα πια στην Ελλάδα… Μπαίνουν στο ασανσέρ, κοντεύουν να σε πατήσουν στο περίπτερο της γειτονιάς και ένα καλημέρα, καλησπέρα δεν λένε, ένα χαμόγελο έστω δεν σπάνε…
Εγω πάντως αν τολμήσει κάνεις να μου πει καλημέρα στο δρόμο, απαντάω οτι στον άνθρωπο με κακή αγωγή, το θάρρος γίνεται θράσος, η σοφία σχολαστικότητα, η ευφυΐα κοροϊδία, η απλότητα βαναυσότητα και η καλοσύνη γίνεται κολακεία. Εντάξει δεν υποτιμώ τη σοβαρότητα της ερώτησης αλλά συγγνώμη δεν άντεξα. Ο άνθρωπος είπε απλώς καλημέρα, η πρώτη μας σκέψη είναι ότι μπορεί να είναι παιδεραστής επειδή είπε καλημέρα σε ένα παιδί; Η κόρη σου είναι 12 χρονων, δεν είναι μωρό. Νομίζω πως ένα παιδί 12 χρονων μπορεί να διαχωρίσει την ακινδυνότητα του να πει καλημέρα σε έναν άγνωστο από τον κίνδυνο του να… Διαβάστε περισσότερα »
Με πέθανες!
Όχι δεν μπορεί πάντα. Μιλάω από προσωπική εμπειρία. Πάντα εξαρτάται από το παιδί. Μπορεί να φαίνεται μεγάλο το άλμα στο μυαλό της γράφουσας αλλά πιάνω τον εαυτό μου να κάνει τα ίδια νοητικά άλματα για τα δικά μου παιδάκια. Ίσως τελικά αν είσαι καμμένη να φυσάς και το γιαούρτι.
Rubia, πράγματι, δε μπορώ να το γενικεύσω για όλα τα 12χρονα του κόσμου, σίγουρα κάποια παιδιά είναι πιο αθώα από άλλα. Αλλά βλέπω πως όλοι στα σχόλια το αντιληφθήκαμε ως ένα τεράστιο λογικό άλμα. Θεωρώ πως σε γενικές γραμμές μπορεί ένας γονιός να μάθει στο παιδί του να φοβάται τους υπαρκτούς κινδύνους (προσωπικά οι γονείς μου σε τέτοια θέματα από πολύ μικρότερη ηλικία με είχαν μάθει να είμαι επιφυλακτική), μπορεί να το μάθει να προστατεύει τον εαυτό του, χωρίς αυτό να το εμποδίζει να καταλαβαίνει πού είναι τα όρια της ευγένειας και της καλής διάθεσης.
Εμένα όμως δεν με είχαν υποψιάσει. Αντιθέτως με είχαν μάθει να είμαι ευγενική και να φέρομαι με σεβασμό στους μεγαλύτερους. Και συνειδητοποιώ πρόπερσι στην παραλία ότι έχει προσεγγίσει χαμογελώντας ένας παππούς το γιο μου και του μιλάει. Το παιδάκι δεν τον ήθελε και τον απέφευγε και του λέει ο άντρας μου του μικρού “Μίλα στον κύριο είναι καλός.” Και συνειδητοποιώ ότι περάσαμε αθέλητα στο δίχρονο το μήνυμα ότι όλοι οι μεγάλοι είναι καλοί! Και κάπως έτσι φεύγοντας από την παραλία λέω στον άντρα μου: ” Που το ξέρουμε ότι όντως είναι καλός;”
Μαζί σου Rubia. Αναρωτιέμαι, μόνο εγώ κι εσύ “το φυσάμε και δεν κρυώνει”? Μέχρι να γίνω 18, έχω τα χειρότερα σκηνικά βιασμού, stalking και ασέλγειας πάνω μου από 4 παιδόφιλους. Ο πρώτος, “φίλος” της μάνας μου, δεν έχανε ευκαιρία να με χουφτώνει παντού όταν η μαμά μου γυρνούσε την πλάτη. Έκτη δημοτικού. Μου το ‘κανε 3 φορές μέχρι να το πω στη μαμά μου και έπρεπε να επιμείνω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ για να την πείσω ότι δεν λέω ψέματα. Και η ίδια δεν το πίστευε ότι μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβαίνει. Τι αφέλεια, πραγματικά. Και άλλα πολλά. Η παιδοφιλία είναι θέμα… Διαβάστε περισσότερα »
Bisho. Στενοχωρήθηκα με όσα διάβασα.
Εύχομαι τα τραύματα να έχουν απαλύνει και να είσαι καλά.
Εμένα η μητέρα μου όταν ήμουν κιόλας 5 χρονών μου είχε πει πολλές φορές : ´ κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε αγγίξει. Αν σε χαϊδέψει κανείς ιδιως στα γενν. όργ. να μου το πεις αμέσως!´
Έτσι ήμουν πάντοτε υποψιασμένη και πρόσεχα ύποπτους ανθρώπους αλλά και διατήρησα ταυτόχρονα την ανεμελιά μου να παίζω με τους φίλους μου στην πλατεία κοντά στο σπίτι μου. Μου είχε πει επίσης να μη δέχομαι τίποτα από ξένους ( καραμέλες , γλυκά τίποτα) .
Ευχαριστώ Μουσίτσα για τα γλυκά σου λόγια. Εμένα πολύ με χαροποίησε το δικό σου σχόλιο. 🙂
Bisho δεν έχω λόγια. Εγώ ήμουν 11-12. Σε καταλαβαίνω και ελπίζω να είσαι καλά. Το στενάχωρο είναι ότι και οι δικοί μου γονείς ντιπ για ντι ανυποψίαστοι ήταν.
Rubia, σου στέλνω μια αγκαλιά με την άδειά σου, όπως λέει και το Πιπέρι.
Μα φυσικά δεν ξέρεις αν είναι καλός. Ποτέ δεν το ξέρεις. Και τώρα που δεν ειμαι παιδί, μπορεί να πάω στην εφορία και να χαμογελάσω στον υπάλληλο και να μην ξέρω ότι ειναι ψυχοπαθής δολοφόνος. Συμφωνώ ότι δε θα έπρεπε να περνάτε το μηνυμα στο παιδί σας ότι όλοι οι μεγάλοι είναι καλοί, αλλά μπορείτε να του εξηγήσετε με απλό τρόπο ότι μπορεί να απαντάει ευγενικά στους αγνώστους, χωρίς όμως να τους εμπιστεύεται. Δε λέω ότι είναι τόσο απλό, καταλαβαίνω ότι σαν γονείς ανησυχείτε πολύ περισσότερο, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι η λύση δεν είναι να μαθαίνουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Σίγουρα όχι. Είναι λεπτές οι ισορροπίες. Και αυτό ρωτάει και η κοπέλα που έστειλε την ερώτηση.
Έκλαψα χαχαχ
Κι εμένα μου είπε καλημέρα ένας ηλικιωμένος κύριος σήμερα. Στα καλά καθούμενα! Είμαι σίγουρος ότι ορέγονταν το σφριγηλό κωλαράκι μου, ο σαλτιμπάγκος.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Τί ολυμπιακό άλμα ήταν αυτό;!
Από μια καλημέρα έφτασες να σκέφτεσαι ότι είναι παιδεραστής; Αντί να επικροτούμε την ευγένεια, γεμίζουμε με καχυποψία. Να υποθέσω ότι δεν συνηθίζεις να καλημερίζεις στους γείτονες.
Μπορεί η μικρή σου όσο ησουν απασχολημένη με τους κάδους να χάιδεψε το σκύλο του ανθρώπου αυτού και εκείνος έτσι να της είπε καλημέρα αυθόρμητα όπως του βγήκε.
Ή με κάποιον άλλο τρόπο μπορεί ο σκύλος του να πλησίασε το κοριτσάκι και μετά εκεινος της μίλησε .
Αυτό σκέφτηκα κι εγώ, ότι το κοριτσάκι θα ασχολήθηκε κάπως με το σκύλο και ο άνθρωπος της είπε καλημέρα. Αν της πει καμία μέρα μπορείς να έρθεις σπίτι μου να παίξεις με το σκύλο, μην το πεις στη μαμά σου, ναι, μάλλον θα ήταν ο παιδεραστής της γειτονιάς.
συμφωνώ και με τ@ δυο σας! Εντωμεταξύ στην 5χρονη κόρη μας κάνουμε συνέχεια τα συγκεκριμένα παραδείγματα “αν σου πει ενας κύριος να πας σπίτι του να σου για να σου δειξει το σκυλάκι του, εσύ ΔΕ ΘΑ ΠΑΣ, θα το πεις στη μαμά και στο μπαμπά”.
Έχετε πέσει όλοι να τη φάτε την γυναίκα για κάτι που αναρωτιέται και η ίδια. Η πρώτη της αντανακλαστική κίνηση ήταν να ανησυχήσει. Να σας ρωτήσω κάτι; Εσείς πως ξέρετε ότι όντως είναι ένας αθώος κύριος; Το γνωρίζετε από κάπου;
Έστειλε ερώτηση εδώ διερωτώμενη πως πρέπει να διαχειριστεί τη σκέψη της πρωτίστως και οι συμβουλές που τις δίνετε είναι να αγνοήσει το ένστικτό της.
Σας θυμίζει κάτι αυτό; Δεν έχει ξανασυζητηθεί πλειστάκις εδώ μέσα;
Μαζί σου, καταλαβαίνω ότι πανεύκολα πολλές μητέρες θα σκέφτονταν “σήμερα μια καλημέρα αύριο κάτι παραπάνω, η αποπλάνηση γι’αυτό λέγεται έτσι” και θα είχαν απόλυτο δίκιο. Η συγκεκριμένη δεν ανησυχεί αδικαιολόγητα, όμως αφήνει έντονα την αίσθηση της ακραίας σκέψης και της έλλειψης ψυχραιμίας, όχι μόνο από αυτό: πρόκειται για έναν ευγενικό κύριο , ή για τον παιδεραστή της γειτονιάς μας; αλλά και από αυτό: Την τρομάζω ή δε λέω τίποτα; Πελαγώνει από μια σκέτη καλημέρα ενός περαστικού με σκυλί, χωρίς καμία άλλη πληροφορία. Δεν είναι παράλογο που παίρνει απαντήσεις “πώς κάνεις έτσι”, είναι το άλλο άκρο της σκέψης της που βγαίνει… Διαβάστε περισσότερα »
Το ελπίζω Πόντια αυτό να της μείνει. Άλλωστε νομίζω αυτό ρωτάει. Αν πρέπει να υποψιάσει την κόρη της με βάση αυτο το περιστατικό. Όσο για το ένστικτο δυστυχώς ή ευτυχώς το μεταφέρουμε στα παιδιά. Όπως έγραψα και παραπάνω σε αντίστοιχη περίπτωση δε νομίζω ότι αντιδράσαμε σωστά.
Θα συμφωνήσω μαζί σου Πόντια, είναι η περιγραφή ενός περιστατικού, στο οποίο ένας άνδρας απηύθυνε μία καλημέρα σε ένα 12χρονο κορίτσι, χωρίς άλλες πληροφορίες, με τη σκέψη της μητέρας να κινείται σε 2 άκρα “ευγενικός κύριος ή ο παιδεραστής της γειτονιάς”, ” δεν της λέω τίποτα ή την τρομοκρατώ”. Κανείς δε θα της πει να μην πιστέψει το ένστικτό της, ωστόσο εδώ δυσκολεύτηκα να διαβάσω πίσω από τις λέξεις της στο τι πραγματικά κινητοποίησε αυτό το ένστικτο. Είναι η οικειότητα της καλημέρας ενός αγνώστου όπως αναφέρει ο/η Eternity πιο κάτω? Είναι μεμονωμένα το γεγονός ότι ένας μεγαλύτερος άντρας απευθύνεται σε… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις απόλυτο δίκιο lioness. Μαθαίνουμε μαζί και από τα παιδιά μας συνέχεια. Η απάντηση του άντρα μου ήταν τόσο αντανακλαστική που μετά μουτζωνώμασταν παρέα όταν το συνειδητοποιήσαμε.
Συμφωνώ Rubia. Και να προσθέσω ότι ο ευγενικός κύριος καλημέρισε το παιδί αλλά δεν καλημέρισε τη μαμά, παρ’όλο που επίσης διασταυρώθηκαν, από πού προκύπτει λοιπόν ότι είναι ένας φύσει ευγενικός ηλικιωμένος που τους καλημερίζει όλους στο διάβα του; Δεν ξέρω αν ήταν αυτός ο λόγος που η μαμά φοβήθηκε ενστικτωδώς, αλλά εμένα αυτό ήταν που με προβλημάτισε. Σίγουρα δεν είναι από μόνο του αρκετό αυτό το στοιχείο για να τον βαφτίσεις ύποπτο, αλλά δεν είναι και για να βγαίνει η μαμά τελείως παράλογη
Υπάρχουν όρια στις ανθρώπινες σχέσεις. Εγω αυτό που κατάλαβα είναι ότι πρόκειται για μια γυναίκα που η ίδια δυσκολεύεται να βάλει όρια και πρώτα από όλα στην σκέψη της. Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ο κύριος έκανε κάτι παραπάνω. Αν καλημέρα = χάσαμε το όριο και κάνω ότι πει ο κύριος τότε φυσικά και υπάρχει πρόβλημα. Το θέμα δεν είναι να βλέπουμε παντού κίνδυνο όμως, αλλά να μάθουμε στο παιδί αφενός που είναι τα όρια και αφετέρου τον τρόπο που αυτά μπαίνουν σε όλες μας τις σχέσεις. Σήμερα ο ευγενικός κύριος, αύριο το αφεντικό της, η σχέση της κλπ κλπ.
Όρια στη σκέψη; Ποιος μπορεί να βάλει; Το θέμα είναι να μπαίνουν όρια στη συμπεριφορά.
Νομίζω με τον καιρό ναι όλοι βρίσκουν κάποιο τρόπο να ηρεμούν ένα μυαλό που τρέχει. Άλλοι με διαλογισμό, άλλοι γυμναστική, άλλοι με χόμπι αλλά υπάρχει τρόπος. Αλίμονο αν το μυαλό μας έκανε ότι ήθελε και σκεφτόμασταν συνέχεια όλα τα αρνητικά σενάρια που θα μπορούσαν να μας συμβούν. Όρια στην συμπεριφορά σίγουρα, αλλά και πάλι αυτό προϋποθέτει μια σταθερή σκέψη για μένα. Δηλαδή αν είσαι ασταθής στην σκέψη σου νομίζω γίνεσαι νευρικός με αποτέλεσμα να μην βάζεις σωστά όρια γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να αποφασίσεις τι θες και τι σημαίνει κάτι για σένα
Έτσι όπως είδα τον τίτλο ότι της είπε κάτι περίεργο ή ότι την πλησίασε περίεργα. Επειδή καλημέρησε την κόρη σου, πάει να πει ότι είναι παιδεραστής;
Καλημέρα είπε ο άνθρωπος δεν έκανε τίποτα κακό, γιατί να είναι ο παιδεραστής της γειτονιάς;; Πολλοί το συνηθίζουν ιδίως ηλικιωμένοι κύριοι και κυρίες που κάνουν τη βόλτα και συναντούν γνώριμα πρόσωπα της γειτονιάς να λένε μια καλημέρα. Δεν νομίζω ότι πρέπει να την τρομάξεις. Σε επιφυλακή πρέπει να είσαι έτσι κι αλλιώς όταν έχεις παιδιά και ειδικά σε αυτή την ηλικία που είναι η κόρη σου που σε λίγο θα αρχίσει να κυκλοφορεί και μόνη της αν δεν το κάνει ήδη. Της μιλάς με ψυχραιμία και ειλικρίνεια για τους κινδύνους, τη συμβουλεύεις όταν δεν είστε μαζί να μην κυκλοφορεί μόνη… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν παλιά έλεγαν να μην παίρνουμε καραμέλες από ξένους, εγώ πίστευα ότι οι καραμέλες έχουν δηλητήριο και ότι οι ξένοι που τις δίνουν, θέλουν να μας σκοτώσουν. Οπότε ποτέ δεν ήμουν υποψιασμένη, ως παιδάκι, ότι ένας ξένος μπορεί να μου κάνει κάτι “άλλο”. Γιατί κανείς δε μου μίλησε για το “άλλο”. Βεβαίως το κακό δεν μου το έκανε ξένος αλλά κάποιος μέσα στο σπίτι μου. Αυτός μου μίλησε και για το “άλλο”. Ξένος κατά κάποιον τρόπο, αλλά μήπως και οι στενοί συγγενείς που είναι παιδεραστές, ξένοι δεν είναι τελικά; Ξέρει κανείς αυτήν την πλευρά τους και αφήνει μαζί τους παιδιά… Διαβάστε περισσότερα »
Μια διαδυκτιακή αγκαλιά από μένα Πόντια 😗