Ένα φεγγάρι παρακάλεσα τον φίλο μου και κάναμε 100 χιλιόμετρα δρόμο μπρος πίσω 2 φορές για να εξυπηρετήσω την φιλενάδα μου, όπως της είχα τάξει…ήξερα ότι είναι σφιχτοχέρα αλλά δεν ήξερα ότι είναι και στην ευγνωμοσύνη. Το τελευταίο πράγμα που μου είπε στο τέλος της ημέρας ήταν ένα τυπικό ευχαριστώ. Προφανώς δεν προσφέρθηκε να τσοντάρει στις βενζίνες, ούτε καν για την ίδια την δουλειά που έγινε, δεν ενδιαφέρθηκε να ρωτήσει “πόσο κόστισε το μαλλί τελικά, ρε παιδιά;”. Το μόνο που είπε γύρω στις 5 φορές ήταν να της επιστρέψω το αντικείμενο που χρειάστηκε να μου δώκει για να γίνει η δουλειά της…Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά αλλά κάπως σαν να με ξεπέρασε το συγκεκριμένο περιστατικό. Μπαίνοντας στα παπούτσια της σκέφτομαι ότι θα είχα χιλιοευχαριστήσει κάποιον που έγινε λάστιχο για πάρτυ μου, ξόδεψε τόσο χρόνο και χρήμα. Δεν θα της έπαιρνα φράγκο, μόνο μια αναγνώριση ήθελε η ψυχούλα μου “Το ξέρω φιλενάδα ότι ξοδέψες το ρεπό σου για μένα. Υποχρεώθηκες σε άλλον. Σε ευχαριστώ πραγματικά!”. Σάστισα και δεν είπα τίποτα. Νομίζω όμως το θεώρησε τόσο δεδομένο που περιμένει να ξανά ζήσω την ίδια Οδύσσεια.. Ερώτηση (πέραν της απορίας αν wtf ζητάω πολλά;): Τι να κάνω; Πρέπει να επανεξετάσω τη σχέση μας, έτσι δεν είναι; Να της μιλήσω; Ξέρω ότι μόνο εγώ ξέρω. Ξέρω πως είναι δυναμική η σχέση και δεν εξαρτάται αποκλειστικά από εμένα. Ξέρω πως λίγα μπορείτε να πείτε, αλλά πείτε ρε παιδιά γιατί πολύ πικράθηκα.
-Πικραμένη
Ξέρεις και τις ερωτήσεις, και τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που κάνεις. Ναι, μόνο εσύ ξέρεις. Αυτό που ξέρω εγώ είναι να μην περιμένεις να καταλάβει τι έγινε για να νιώσεις κάποια δικαίωση. Μίλα. (Σε αυτή, όχι σε άλλους).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτή της η συμπεριφορά ήταν κάτι τελείως ξαφνικό για σένα; Μήπως σε έχει χρησιμοποιήσει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά έφτασε ο κόμπος στο χτένι; Επίσης, κάτι ακόμα:
ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΊΜΕΝΟ;;; Εκεί κόλλησα εγώ. Μη με αφήσεις με την απορία, λυπήσου με.
Είναι απίστευτο τί άνθρωποι κυκλοφορούν εκεί έξω!! Είχα παλιά μία συνάδελφο, μία χαρά κοπέλα η οποία κάθε φορά που ήταν να πάμε για καφέ, με εχωνε πάντα να τη μαζέψω και να τη γυρίσω σπίτι της!! Εγώ θεωρούσα δεδομένο πως δεν οδηγεί, και απλά ήταν λίγο βαρυκ@λη και δεν το ανέλυα περεταίρω!Μέχρι που συνειδητοποίησα πως όχι μόνο οδηγούσε κανονικά, είχε και δικό της αυτοκίνητο!!χώσιμο για το χώσιμο δηλαδή!!σοκ και δέος!!!
Εγώ χαζεύοντας τη φωτογραφία που επιλέχτηκε για την ερώτηση:
The end of an era.
Βρε Πικραμένη, το αφήνεις λίγο ασαφές όλο αυτό που έγινε. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Θα μπορούσες να της πεις ότι βάζω τον κόπο, εσύ θα βάλεις τις βενζίνες που ειναι το Χ ποσό. Ιδίως αν κάποιος δεν οδηγεί δεν έχει αντίληψη του πόσο κοστίζει η βενζίνη. Επίσης, αν εσύ η ίδια το παρουσίασες ως κάτι εύκολο και απλό και το έκανες (αρχικά) μετά χαράς, σου λέει και η άλλη “ε, δε θα πέσω και στα γόνατα”. Φυσικά και μπορεί να είναι απλά μουλάρα η φίλη, αλλά αυτό δεν το ήξερες από πριν;
Ε, πιστεύω ότι όταν φίλος σου προσφέρεται μετά χαράς να σε εξυπηρετήσει θέλεις και εσύ να του το κάνεις όσο πιο εύκολο γίνεται και φυσικά να τον ευχαριστήσεις. Αν το βλέπεις “πέσιμο στα γόνατα” είσαι το όντι μουλάρι.
Η Πικραμένη λέει ότι υποχρεώθηκε στο δικό της φίλο, ότι ξόδεψε το ρεπό της και ότι μάλιστα αυτό έγινε δύο φορές. Δεν έχω καμία διαφωνία ότι η φίλη έπρεπε να την ευχαριστήσει θερμά και τουλάχιστον να κεράσει ένα ρημαδοκαφέ, ρε παιδί μου. Απλώς λέω ότι η γράφουσα μπήκε σε μεγάλο κόπο εξ αρχής χωρίς να θέσει όρια και υπέφερε σιωπηλά χωρίς να αναφέρει κάτι στη φίλη της με αποτέλεσμα όλο συτό να τη δυσαρεστήσει δυσανάλογα.
Η πίκρα είναι που δεν το καταλαβαίνει ώστε να νιώσει μια κάποια ευγνωμοσύνη;
Αν δεν της το πεις, ότι το περίμενες, με την πίκρα θα μείνεις. Δυστυχώς δεν είναι όλα αυτονόητα για όλους μας.
Εσύ προσφέρθηκες να την βοηθήσεις ή στο ζήτησε η ίδια?? Προφανώς και ήταν γαϊδουριά να θεωρήσει δεδομένη την προσφορά σου, αλλά μήπως και εσύ σκιζεσαι να εξυπηρετείς γενικά τους άλλους για να ακούς ευχαριστώ? Ούτε να θεωρείς δεδομένο τον άλλον είναι καλό και να μην εκτιμάς τη βοήθεια του, αλλά ούτε να προσφέρεσαι συνεχώς είναι καλό χωρίς να στο ζητάνε οι άλλοι. Απλώς σκέψου αν το έχει ξανακάνει και αν εσύ προσφέρεσαι να βοηθάς συνεχώς χωρίς να στο ζητάνε πραγματικά.
Πάντως σε κάθε περίπτωση η μεταξύ σας σχέση θέλει πολύ δουλειά!!
Έτσι όπως το περιγράφεις, εγώ διακρίνω και δική σου ανωριμότητα. Προφανώς είστε πολλά χρόνια φίλες, για να κάνεις τέτοια αβαρία. Αν ήταν απλά ένας γνωστός, θα έκανες μια χαρά τη συνεννόηση περί λεφτών ή εν πάσει περιπτώσει θα τον κατέτασες στην κατηγορία συμπαθούς τετραπόδου και δεν θα το έκανες θέμα. Όταν κάποιος λοιπόν είναι κολλητός μας, ούτε καν συζητάμε περί ευχαριστώ – παρακαλώ με τον τρόπο που το θέτεις. Αυτό που διακρίνω είναι πως έχετε άλλη αντίληψη της φιλίας σας. Αυτή σε θεωρεί κολλητή – αδερφή κι εσύ θέλεις κάτι σε πιο κο μιλ φο…. Όχι ότι είναι κακό αυτό… Διαβάστε περισσότερα »